Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

sumir

  • 1 sumir

    v.
    1 to immerse, to sink, to submerge, to avalanche.
    2 to dent, to dimple, to dint, to make a dent in.
    * * *
    1 (hundir) to sink, plunge, submerge
    2 figurado to plunge
    1 (hundirse) to sink
    2 figurado to immerse oneself (en, in), lose oneself (en, in)
    \
    sumir a alguien en la duda figurado to plunge somebody into doubt
    sumir a alguien en la miseria figurado to plunge somebody into poverty
    * * *
    1. VT
    1) (=hundir) [gen] to sink, plunge; [mar, olas] to swallow up, suck down
    2) (=abismar) to plunge (en into)
    3) And, Cono Sur, Méx (=abollar) to dent
    2.
    See:
    * * *
    1.
    verbo transitivo
    1) ( sumergir)

    sumir algo/a alguien EN algo — en tristeza, desesperación to plunge something/somebody into something

    2) (Col, Méx) ( abollar) to dent, make a dent in
    2.
    sumirse v pron
    1) ( hundirse)

    sumirse EN algo — en sueño to sink into something; en tristeza to plunge into something; en pensamientos to become lost in something

    2) (Col, Méx) ( abollarse) to get dented
    * * *
    Ex. The whole box was then immersed for about ten minutes in a pit of molten metal.
    ----
    * sumirse = lapse.
    * sumirse en = sink into.
    * * *
    1.
    verbo transitivo
    1) ( sumergir)

    sumir algo/a alguien EN algo — en tristeza, desesperación to plunge something/somebody into something

    2) (Col, Méx) ( abollar) to dent, make a dent in
    2.
    sumirse v pron
    1) ( hundirse)

    sumirse EN algo — en sueño to sink into something; en tristeza to plunge into something; en pensamientos to become lost in something

    2) (Col, Méx) ( abollarse) to get dented
    * * *

    Ex: The whole box was then immersed for about ten minutes in a pit of molten metal.

    * sumirse = lapse.
    * sumirse en = sink into.

    * * *
    sumir [I1 ]
    vt
    A (sumergir) sumir algo/a algn EN algo to plunge sth/sb INTO sth
    su muerte lo sumió en la más profunda desesperación her death plunged him into despair
    lo sumió en un mar de confusiones it threw him into a turmoil o confusion
    el artículo habrá sumido en angustia a muchos padres the article will have caused grave o deep concern to many parents
    B (Col, Méx) (abollar) to dent, make a dent in
    A (hundirse) sumirse EN algo to sink INTO sth
    se sumió en un profundo sueño she sank into a deep sleep
    se sume en sus pensamientos he becomes absorbed o gets lost in his thoughts
    B (Col, Méx) (abollarse) to get dented
    * * *

    sumir ( conjugate sumir) verbo transitivo
    1 ( sumergir) sumir algo/a algn EN algo ‹en tristeza/desesperación› to plunge sth/sb into sth
    2 (Col, Méx) ( abollar) to dent, make a dent in
    sumirse verbo pronominal
    1 ( hundirse) sumirse EN algo ‹ en tristeza› to plunge into sth;
    ‹ en pensamientos› to become lost in sth
    2 (Col, Méx) ( abollarse) to get dented
    sumir verbo transitivo
    1 (sumergir) to submerge, sink
    2 figurado la noticia le sumió en la tristeza, the news plunged him into sadness
    ' sumir' also found in these entries:
    English:
    plunge
    * * *
    ♦ vt
    1. [abismar]
    sumir a alguien en to plunge sb into;
    la noticia nos sumió en la desolación we were plunged into despair by the news;
    el vino lo sumió en un estado de somnolencia the wine left him feeling drowsy;
    sus declaraciones nos sumieron en la confusión his statement threw us into confusion
    2. [sumergir] to submerge
    3. [enterrar] to bury
    4. Méx Fam [hundir] to make a dent in;
    ¡sume la panza! tuck that belly in!
    * * *
    v/t fig
    plunge, throw (en into)
    * * *
    sumir vt
    sumergir: to plunge, to immerse, to sink
    ♦ sumirse vr

    Spanish-English dictionary > sumir

  • 2 sumir

    * * *
    some people; sumir … sumir, sumir … aðrir, some … others.

    Íslensk-ensk orðabók > sumir

  • 3 sumir

    Dicionário português (brasileiro)-Inglês > sumir

  • 4 sumir

    short, brief, succinct
    * * *
    short, brief, succinct

    Indonesia-Inggris kamus > sumir

  • 5 sumir

    • immerse
    • submerge

    Diccionario Técnico Español-Inglés > sumir

  • 6 sumir

    short, brief, succinct.

    Malay-English dictionary > sumir

  • 7 sumir a alguien en la duda

    figurado to plunge somebody into doubt

    Spanish-English dictionary > sumir a alguien en la duda

  • 8 sumir a alguien en la miseria

    figurado to plunge somebody into poverty

    Spanish-English dictionary > sumir a alguien en la miseria

  • 9 sumir el resuello a algn

    LAm **to bump sb off*

    Spanish-English dictionary > sumir el resuello a algn

  • 10 suma

    f.
    1 addition (Mat) (acción).
    2 total, sum (conjunto) (de conocimientos, datos).
    pres.indicat.
    3rd person singular (él/ella/ello) present indicative of spanish verb: sumar.
    pres.subj.
    1st person singular (yo) Present Subjunctive of Spanish verb: sumir.
    * * *
    1 (cantidad) sum, amount
    2 MATEMÁTICAS sum, addition
    3 (resumen) summary
    \
    en suma in short
    suma total sum total
    * * *
    noun f.
    1) sum, amount
    * * *
    1. SF
    1) (Mat) (=acción) addition, adding, adding up; (=cantidad) total, sum; (=dinero) sum

    ¿cuánto es la suma de todos los gastos? — what are the total expenses?

    hacer sumas — to add up, do addition

    suma y sigue — (Com) "carried forward"; (fig) * and it's still going on

    2) (=resumen) summary
    2.
    SM
    * * *
    1) ( cantidad) sum
    2)
    a) (Mat) addition

    hacer sumas — to do addition, to do sums (BrE)

    b) ( conjunto) combination
    * * *
    = aggregation, sum, summation, addition, accrual.
    Ex. We should realize that a library is not simply an aggregation of discrete recorded materials; rather, it represents a collection, or more precisely collection of works.
    Ex. In an application where weighted term logic is the primary search logic, search profiles are framed by combining index terms in a simple logical sum.
    Ex. The summation of human experience is being expanded at a prodigious rate, and the means we use for threading through the consequent maze to the momentarily important item is the same as was used in the days of square-rigged ships.
    Ex. Computers have circuits for performing arithmetic operations, such as: addition, subtraction, division, multiplication and exponentiation.
    Ex. Calcium and possibly vitamin D intake throughout childhood and adolescence may enhance bone mineral accrual.
    ----
    * bonita suma = princely sum.
    * buena suma de dinero = hefty sum of money.
    * de suma importancia = of utmost importance.
    * de suma + Nombre = vitally + Adjetivo.
    * el todo es más grande que la suma de sus partes = the whole is greater than the sum of its parts.
    * en suma = in short, in sum, in a word.
    * grandes sumas de dinero = vast sums of money.
    * la suma total de = the total sum of, the sum total of.
    * más que la suma de sus partes = Comparativo + than the sum of its parts.
    * pagar una suma de dinero = pay + sum.
    * sabrosa suma de dinero, una = handsome sum of money, a.
    * suma de capital = capital sum.
    * suma de dinero = sum of money.
    * suma global = lump sum.
    * suma importante = princely sum.
    * suma lógica = logical sum.
    * suma simbólica de dinero = symbolic sum of money.
    * suma total = sum total, total, grand total, count.
    * * *
    1) ( cantidad) sum
    2)
    a) (Mat) addition

    hacer sumas — to do addition, to do sums (BrE)

    b) ( conjunto) combination
    * * *
    = aggregation, sum, summation, addition, accrual.

    Ex: We should realize that a library is not simply an aggregation of discrete recorded materials; rather, it represents a collection, or more precisely collection of works.

    Ex: In an application where weighted term logic is the primary search logic, search profiles are framed by combining index terms in a simple logical sum.
    Ex: The summation of human experience is being expanded at a prodigious rate, and the means we use for threading through the consequent maze to the momentarily important item is the same as was used in the days of square-rigged ships.
    Ex: Computers have circuits for performing arithmetic operations, such as: addition, subtraction, division, multiplication and exponentiation.
    Ex: Calcium and possibly vitamin D intake throughout childhood and adolescence may enhance bone mineral accrual.
    * bonita suma = princely sum.
    * buena suma de dinero = hefty sum of money.
    * de suma importancia = of utmost importance.
    * de suma + Nombre = vitally + Adjetivo.
    * el todo es más grande que la suma de sus partes = the whole is greater than the sum of its parts.
    * en suma = in short, in sum, in a word.
    * grandes sumas de dinero = vast sums of money.
    * la suma total de = the total sum of, the sum total of.
    * más que la suma de sus partes = Comparativo + than the sum of its parts.
    * pagar una suma de dinero = pay + sum.
    * sabrosa suma de dinero, una = handsome sum of money, a.
    * suma de capital = capital sum.
    * suma de dinero = sum of money.
    * suma global = lump sum.
    * suma importante = princely sum.
    * suma lógica = logical sum.
    * suma simbólica de dinero = symbolic sum of money.
    * suma total = sum total, total, grand total, count.

    * * *
    una importante/módica suma de dinero a considerable/modest sum of money
    B
    1 ( Mat) addition
    hacer sumas to do addition, to do sums ( BrE)
    hagamos la suma de todo lo que hemos gastado let's add up o ( colloq) tot up everything we've spent, let's do a reckoning of everything we've spent
    2 (conjunto) combination
    la suma de estos incidentes the combination of these events
    en suma in short
    * * *

     

    Del verbo sumar: ( conjugate sumar)

    suma es:

    3ª persona singular (él/ella/usted) presente indicativo

    2ª persona singular (tú) imperativo

    Del verbo sumir: ( conjugate sumir)

    suma es:

    1ª persona singular (yo) presente subjuntivo

    3ª persona singular (él/ella/usted) presente subjuntivo

    3ª persona singular (él/ella/usted) imperativo

    Multiple Entries:
    suma    
    sumar    
    sumir
    suma sustantivo femenino
    1 ( cantidad) sum
    2 (Mat) addition;

    sumar ( conjugate sumar) verbo transitivo


    ◊ 8 y 5 suman 13 8 and 5 add up to o make 13

    verbo intransitivo
    to add up
    sumarse verbo pronominal
    a) ( agregarse) sumase A algo:

    ◊ esto se suma a los problemas ya existentes this comes on top of o is in addition to any already existing problems

    b) ( adherirse) sumase A algo ‹a protesta/celebración› to join sth

    sumir ( conjugate sumir) verbo transitivo
    1 ( sumergir) suma algo/a algn EN algo ‹en tristeza/desesperación› to plunge sth/sb into sth
    2 (Col, Méx) ( abollar) to dent, make a dent in
    sumirse verbo pronominal
    1 ( hundirse) sumase EN algo ‹ en tristeza› to plunge into sth;
    ‹ en pensamientos› to become lost in sth
    2 (Col, Méx) ( abollarse) to get dented
    sumo,-a adjetivo
    1 (muy grande) extreme: es tóxico, manéjalo con sumo cuidado, it's toxic, handle it with extreme care
    de suma importancia, extremely important
    2 (máximo en una jerarquía) supreme
    ♦ Locuciones: a lo sumo, at the most
    Rel Sumo Pontífice, the Pope
    suma sustantivo femenino
    1 Mat addition: la suma de cinco y dos da siete, the sum of five plus two is five
    hacer sumas, to do sums, US addition ➣ Ver nota en sumar 2 (cantidad) sum: ganó una suma importante con ese negocio, she earnt a considerable sum of money for having closed the deal
    la suma total, the total amount
    sumar verbo transitivo
    1 Mat to add (up): seis y dos suman ocho, six and o plus two add up to o make eight
    2 (la cuenta, la factura) la factura suma tres mil pesetas, the bill comes to three thousand pesetas
    3 (añadir, incorporar) si al terremoto sumas las inundaciones, el desastre fue total, the earthquake, taken in conjunction with the flooding, meant total disaster
    ¿Cómo se dice 2 + 3 = 5?
    Two and three is/equals five.
    Two plus three is/equals five.
    What's two and three?
    sumir verbo transitivo
    1 (sumergir) to submerge, sink
    2 figurado la noticia le sumió en la tristeza, the news plunged him into sadness
    ' suma' also found in these entries:
    Spanish:
    cantidad
    - defraudar
    - respetable
    - sabrosa
    - sabroso
    - sumar
    - sumo
    - toda
    - todo
    - abultado
    - apreciable
    - cobrar
    - conclusión
    - desgravar
    - despreciable
    - enorme
    - insignificante
    - integrar
    - nómina
    - número
    - sacar
    - traspaso
    English:
    addition
    - amount
    - appropriate
    - check
    - inaccurate
    - paltry
    - paramount
    - remittance
    - substantial
    - sum
    - tendency
    - add
    - all
    - combined
    - fee
    - head
    - less
    - utmost
    * * *
    ♦ nf
    1. [operación matemática] addition;
    hacer una suma to do an addition
    2. [conjunto] [de conocimientos, datos] total, sum;
    [de dinero] sum;
    es la suma del trabajo de varios investigadores it is the product of the work of several researchers;
    la suma de los gastos asciende a 4.000 pesos total expenditure was 4,000 pesos
    Informát suma de comprobación checksum; Informát suma de control checksum
    ♦ en suma loc adv
    [en resumen] in short
    * * *
    f sum;
    en suma in short
    * * *
    suma nf
    1) cantidad: sum, quantity
    2) : addition
    * * *
    suma n sum

    Spanish-English dictionary > suma

  • 11 sumo

    adj.
    utmost, utter, very great, highest.
    pres.indicat.
    1 1st person singular (yo) present indicative of spanish verb: sumar.
    2 1st person singular (yo) present indicative of spanish verb: sumir.
    * * *
    1 (supremo) supreme, highest
    \
    a lo sumo at most, at the most
    con sumo cuidado with extreme care
    suma autoridad supreme authority
    Sumo Pontífice Sovereign Pontiff
    sumo sacerdote high priest
    * * *
    I
    ADJ
    1) (=supremo) great, supreme

    con suma dificultad — with the greatest o utmost difficulty

    2) [rango] high, highest
    3)
    II
    SM (Dep) sumo, sumo wrestling
    * * *
    - ma adjetivo great

    con sumo cuidado — with great o extreme care

    * * *
    Ex. The need for organic, in-depth and timely access to legal information is of supreme importance.
    ----
    * a lo sumo = at best, at most, at the most.
    * con el más sumo cuidado = with utmost care.
    * de suma importancia = of the utmost importance.
    * en sumo grado = in the extreme.
    * en un grado sumo = in the extreme.
    * lo sumo = the bee's knees, the cat's pyjamas, the cat's meow, the cat's whiskers, the dog's bollocks.
    * sumo cuidado = extreme caution.
    * * *
    - ma adjetivo great

    con sumo cuidado — with great o extreme care

    * * *

    Ex: The need for organic, in-depth and timely access to legal information is of supreme importance.

    * a lo sumo = at best, at most, at the most.
    * con el más sumo cuidado = with utmost care.
    * de suma importancia = of the utmost importance.
    * en sumo grado = in the extreme.
    * en un grado sumo = in the extreme.
    * lo sumo = the bee's knees, the cat's pyjamas, the cat's meow, the cat's whiskers, the dog's bollocks.
    * sumo cuidado = extreme caution.

    * * *
    sumo1 -ma
    great
    un detalle de suma importancia a detail of great o of the utmost importance
    me interesa en grado sumo I find it extremely interesting
    con sumo cuidado with great o extreme o the utmost care
    la suma autoridad the highest o supreme authority
    a lo sumo at the most
    no eran tantos, a lo sumo unos diez there weren't that many, ten at the most
    Compuestos:
    masculine ( frml); Supreme Pontiff ( frml)
    masculine high priest
    (deporte) sumo wrestling, sumo; (persona) sumo wrestler
    * * *

    Del verbo sumar: ( conjugate sumar)

    sumo es:

    1ª persona singular (yo) presente indicativo

    sumó es:

    3ª persona singular (él/ella/usted) pretérito indicativo

    Del verbo sumir: ( conjugate sumir)

    sumo es:

    1ª persona singular (yo) presente indicativo

    Multiple Entries:
    sumar    
    sumir    
    sumo
    sumar ( conjugate sumar) verbo transitivo


    ◊ 8 y 5 suman 13 8 and 5 add up to o make 13

    verbo intransitivo
    to add up
    sumarse verbo pronominal
    a) ( agregarse) sumose A algo:

    ◊ esto se suma a los problemas ya existentes this comes on top of o is in addition to any already existing problems

    b) ( adherirse) sumose A algo ‹a protesta/celebración› to join sth

    sumir ( conjugate sumir) verbo transitivo
    1 ( sumergir) sumo algo/a algn EN algo ‹en tristeza/desesperación› to plunge sth/sb into sth
    2 (Col, Méx) ( abollar) to dent, make a dent in
    sumirse verbo pronominal
    1 ( hundirse) sumose EN algo ‹ en tristeza› to plunge into sth;
    ‹ en pensamientos› to become lost in sth
    2 (Col, Méx) ( abollarse) to get dented
    sumo
    ◊ -ma adjetivo

    utmost ( before n);
    de suma importancia of the utmost importance;
    con sumo cuidado with great o the utmost care;
    a lo sumo at the most
    sumar verbo transitivo
    1 Mat to add (up): seis y dos suman ocho, six and o plus two add up to o make eight
    2 (la cuenta, la factura) la factura suma tres mil pesetas, the bill comes to three thousand pesetas
    3 (añadir, incorporar) si al terremoto sumas las inundaciones, el desastre fue total, the earthquake, taken in conjunction with the flooding, meant total disaster
    ¿Cómo se dice 2 + 3 = 5?
    Two and three is/equals five.
    Two plus three is/equals five.
    What's two and three?
    sumir verbo transitivo
    1 (sumergir) to submerge, sink
    2 figurado la noticia le sumió en la tristeza, the news plunged him into sadness
    sumo,-a adjetivo
    1 (muy grande) extreme: es tóxico, manéjalo con sumo cuidado, it's toxic, handle it with extreme care
    de suma importancia, extremely important
    2 (máximo en una jerarquía) supreme
    ♦ Locuciones: a lo sumo, at the most
    Rel Sumo Pontífice, the Pope

    ' sumo' also found in these entries:
    Spanish:
    pontífice
    - sacerdote
    - suma
    - sumarse
    - agrado
    - grado
    English:
    consummate
    - extreme
    - high priest
    - utmost
    - degree
    * * *
    sumo1, -a adj
    1. [supremo] highest, supreme
    sumo pontífice supreme pontiff;
    sumo sacerdote high priest
    2. [gran] extreme, great;
    lo aprecio en grado sumo I think extremely highly of him;
    con sumo cuidado with extreme o great care;
    a lo sumo at most;
    tendrá a lo sumo veinte años she can't be more than twenty
    sumo2 nm
    [deporte] sumo (wrestling)
    * * *
    adj supreme;
    con sumo cuidado with the utmost care;
    a lo sumo at the most
    * * *
    sumo, -ma adj
    1) : extreme, great, high
    la suma autoridad: the highest authority
    2)
    a lo sumo : at the most
    ♦ sumamente adv

    Spanish-English dictionary > sumo

  • 12 EYÐA

    (-dda, -ddr), v.
    1) to make empty (auðr), clear of, deprive of its contents (eyða allan fjörðinn bæði at mönnum ok fé); eyða bygð (bœi ok borgir, heröð), to desolate, lay waste;
    2) to desert, depart from (féllu sumir, en sumir eyddu hálfrýmin); eyða veizluna, to break up the feast; eyða þing, to dissolve the meeting;
    3) to do away with, destroy, with dat. (eyddi eldr konum ok börnum);
    4) to spend, squander (eyða fé, peningum);
    5) to render void in law, annul, with acc. or dat. (eyða vígsmál or vígsmálum);
    6) refl., eyðast, to come to nought; eyddist erfisgørðin fyrir honum, he let the funeral feast drop.
    * * *
    dd, [auðr; A. S. éðan; Dan. öde; Germ. öden; Swed. öda], to waste:
    I. with dat. denoting to waste, destroy, of men or things; hann eyddi ( slew) öllum fjölkunnigum mönnum, Stj. 491, Fms. ii. 41, vii. 8; ekki muntu með þessu e. öllum sonum Haralds konungs, i. 16.
    β. of money; eyða fé, etc., to spend money, Eg. 70, Grág. i. 327, Nj. 29, Fms. i. 118: to squander, 655 iii. 1, Nj. 18, Fms. xi. 423, Fs. 79: reflex., hann átti land gott en eyddusk lausafé, but his loose cash went, Fms. vi. 102.
    II. with acc. to lay waste, desolate, or the like; upp eyða ( lay waste) alla þeirra bygð, Fms. v. 161; þá vóru eydd skip Svía-konungs átjan, eighteen of the Swedish king’s ships were made void of men, x. 353; hann eyddi bygðina, iv. 44.
    2. to desert, leave; en skyldi út bera ok e. skemmuna, Fms. v. 262; féllu sumir en sumir eyddu ( deserted from) hálfrýmin (in a battle), viii. 226; skip brotið eða eytt, a ship wrecked or abandoned, Grág. i. 91; en hón er nú eydd af mönnum, forlorn or deserted of men, Al. 1.
    β. impers., eða héruð eyði, if counties be laid waste, K. Þ. K. 38; hence eyði-hús, etc. (below).
    3. as a law term, of a meeting, to terminate, dissolve; ef þeir eru eigi samþinga, eðr vár-þing eru eydd, or if it be past the várþing, Grág. ii. 271; en er sá dagr kom er veizluna skyldi eyða, when men were to depart, break up the feast, Fms. xi. 331.
    4. a law term, eyða mál, sókn, vörn, to make a suit void by counter-pleading; e. dæmð mál, Grág. ii. 23; munu vér e. málit með öxar-hömrum, Fs. 61; ok eyðir málit fyrir Birni, 125; eyddi Broddhelgi þá enn málit, Vápn. 13; at hann vildi í því hans sök e., ef hann vildi hans mál í því e., of unlawful pleading, Grág. i. 121; vera má at Eysteinn konungr hafi þetta mál eytt með lögkrókum sínum, Fms. vii. 142; eyddusk sóknir ok varnir, Nj. 149: with dat., eytt vígsmálum, 244; hélt þá Snorri fram málinu ok eyddi bjargkviðnum, Eb. 160, Arnkels (but no doubt less correct).

    Íslensk-ensk orðabók > EYÐA

  • 13 KALLA

    * * *
    (að), v.
    1) to call, shout, cry (kallaði konungr ok bað létta af);
    2) to call, summon by a call, send for (um kveldit kallaði konungr Áslák);
    3) to say (sumir menn kalla, at eigi sé sakleysi í);
    at kalla, so to say, nominally;
    sáttir at kalla, nominally reconciled;
    4) kalla sér e-t, to claim for oneself (konungr kallaði sér allar Orkneyjar);
    5) to call, name (Mörðr hét maðr, er kallaðr var gígja);
    6) refl., kallast, to say of oneself;
    konungr kallaðist hann reynt hafa at góðum dreng, the king said that he had found him a good and brave fellow;
    7) with preps.:
    kalla at e-m, to call to one;
    kalla á e-n, to call to one (Flosi gekk þá at durum ok kallaði á Njál); to call on, invoke (kallaði hann á guð ok hinn helga Ólaf);
    kalla á e-t, to lay claim to (Snækollr kallaði á bú nökkur þar í eyjunum);
    kalla eptir, to protest;
    kalla e-n eptir e-m, to call or name after;
    kalla til e-s, to call to, invoke (kalla til guðs); to lay claim to, to claim, demand (Snorri kallaði þá til brynju sinnar);
    kalla til e-s við e-n, í hendr e-m, to claim a thing from one.
    * * *
    að, with neg. suff., pres. kalliga, I call not, Gkv. 3. 8; kallar-a, Akv. 37; [an A. S. ceallian occurs once in the poem Byrnoth, and hilde-calla in Exodus, but in both instances the word is Danish; the word however occurs in O. H. G. challon, mid. H. G. kalle, but only in the sense to talk loud, and it is lost in mod. Germ.]:—to call, cry, shout; hver er sá karl karla er kallar um váginn? Hbl. 2; kallaði konungr ok bað létta af, Eg. 92; þá kölluðu allir ok mæltu, 623. 26; bónda-múgrinn æpti ok kallaði, Fms. i. 21; kalla hátt, Sturl. ii. 203; ek em rödd kallanda í eyðimörk, φϊνη βοωντος εν τη ερήμω, 625. 90; kalla kaldri röddu, Akv. 2: of the raven’s cry, hrafn hátt kallaði, Bkv. 11; hann kallaði þegar, bað þá eigi flýja, Fms. viii. 142; Þórir kallaði út á skipit, Ó. H. 136; þá lét hann kalla skip frá skipi, 182; þá kallaði Erlingr ok hét á lið sitt, id.
    2. to call, send for; síðan lét konungr kalla bændr, ok sagði at hann vill eiga tal við þá, Ó. H. 109; gékk hann til húsþings síns ok lét þangat kalla menn Svía-kouungs, 45; um kveldit kallaði konungr Áslák, Fms. vii. 161; konungr lét kalla til sín þá bræðr, Eg. 73: eccl., til þess er Guð kallaði hann af heiminum, Fms. ix. 383.
    II. to say, call; þat kalla menn at …, people say that …, Fms. x. 277; Svíþjóð ena miklu kalla sumir eigi minni en …, Hkr. 5; at blótmenn kalla eigi, at …, Fagrsk. 18; en ef lands-dróttinn kallar svá, at …, N. G. L. i. 249; þér kallit guð ykkarn margar jartegnir göra, O. H. L. 108; kalla ek betra spurt en úviss at vera, Sks.; sumir menn kalla at eigi sé sakleysi í, þótt …, Ld. 64; þótt þeir kalli fé þetta með sínum föngum, 76.
    2. at kalla, so to say, nominally, not really; sáttir at kalla, nominally on good terms, Fms. vii. 246; ok vóru þá sáttir at kalla, Ó. H. 112, Gullþ. 66; létu sér líka þessa tilskipan at kalla, Ísl. ii. 355; þóat menn væri skírðir ok Kristnir at kalla, Eb. 274; Helgi var Kristinn at kalla ( Christian by name) ok þó blandinn mjök í trúnni, Fms. i. 251; greri yfir at kalla, Fs. 67; menn héldusk at kalla, ok gengu á land, Fb. ii. 73; þóat þeir hefði líf at kalla, Stj. 436.
    3. to assert; skal þess at bíða, ok kalla hann rjúfa sætt á yðr, Nj. 102; eru synir þínir heima? þat má kalla, segir hón, Fær. 264.
    III. with prepp.; kalla á, to call on; hann kallaði á Karla, Ó. H. 136; Höskuldr kallar á hana, farðú hingat til min! segir hann, Nj. 2: to call on, invoke, þá kallaði hann á Guð ok hinn helga Ólaf konung, Ó. H. 242; kallaði hann þá til fulltings ser á Bárð, Bárð. 16. 13 new Ed.: to lay claim to, Snækollr kallaði á bú nokkur þar í eyjunum, Fms. ix. 423:—kalla eptir, to protest; en Kolbeinn kallar eptir ok vill eigi biskups dóm, Sturl. ii. 4:—kalla til e-s, to lay claim to (til-kall, a claim), to claim, demand; þótti nú sem dælst mundi til at kalla, Eg. 264, Fms. ix. 327; þessar eignir er hann kallaði áðr til, x. 414; kallaði hón til alls þess er aðrir áttu í nánd, Nj. 18; hann kallaði til fjár í hendr þeim, Ld. 300: to invoke, Bárð. 173:—kalla aptr, to recall, revoke, N. G. L. iii. 150, H. E. i. 477.
    IV. to claim for oneself; kalla sér e-t; konungr kallaði sér allar Orkneyjar, Fms. i. 201; ok kallaði sér þá landit allt, vii. 180; at jarl kalli sér þat, Fs. 132; ef menn skil á, ok kallar annarr sér, en annarr almenning …, hann er jörð þá kallar sér, Gþl. 451; kallaði Grímr hersir konungi allan arf hans, Landn. 213.
    V. to call, name; kölluðu Karl, Rm. 18; skal þar kirkju kalla er hann vill, K. Þ. K. 42; köllum karl inn skegglausa, Nj. 67; Mörðr hét maðr er kallaðr var gigja, 1; Einarr er þá var kallaðr Skjaldmeyjar-Einar, Fms. xi. 127; þessir menn vóru kallaðir skírðir, baptized nominally, called Christians, Ísl. ii. 399; Þórr sá er kallaðr er Ása-Þórr, Edda: ok má þat kalla hátta-fall, Skálda 210; þeir taka hann ok kalla njósnar-mann, Sturl. ii. 247; ef maðr kallar annan mann tröllriðu, N. G. L. ii. 326. VI. reflex, to call, tell, say of oneself; kallask sumir hafa látið fé, Ó. H. 58; hón talði upp harma sína þá er hón kallaðisk hafa fengit af Ólafi konungi, 191; konungr kallaðisk hann reynt hafa at góðum dreng, Ld. 60, Geisli 2.
    2. recipr., kallask á, to shout to one another; er okkr þá alhægt at kallask á fyrir tíðindum, Fas. ii. 65, Skálda 210.
    3. pass. (rare), to be called; speki hans kallask sonr hans, Eluc. 4; er at réttu má kallask postuli Norðmanna, Fms. x. 371; þat er kallat, it is said, 656 C. 1; ok vísar svá til í sögu Bjarnar, at þeir kallaðisk jafnir at íþróttum, Grett. 133, cp. Bjarn. 38,—þeir lögðusk ofan eptir ánni, ok vóru ‘kallaðir’ jafnsterkir menn.

    Íslensk-ensk orðabók > KALLA

  • 14 LETJA

    * * *
    (let; latta, lóttum; lattr), v. to hold back, dissuade (one from something), l. e-n e-s (Björn latti ferðar; konungr fór eigi at síðr);
    refl., letjast, to become loth, unwilling (þrællinn tók at l. mjök á starfanum).
    * * *
    pres. let; pret. latti; subj. letti; part. lattr; with neg. suff. pres. reflex. leti-a, Skv. 3. 44; letsk-a-ðu, Ls. 47 (Bugge, see the foot-note): [A. S. latjan; Old Engl. let ( to hinder)]:—to hold back, dissuade, with acc. of the person, gen. of the thing; hvetið mik eða letið mik, Bkv. 14, Vþm. 2, Am. 29, 46, Skv. 3. 41; fýstu sumir, en sumir löttu, Eg. 242; fieiri löttu, ok kölluðu þat ráð at …, Ó. H. 145, Fs. 108, Gkv. 1. 2; sumir aflöttu fyrir konungi, Fms. ix. 370; sumir löttu fyrir-sátinnar, Sturl. i. 36; aðrir góðir menn löttu fyrirsátar, 38; Björn latti ferðar, Ó. H. 174; heldr löttu þeir þess, ok kváðu slíkt ekki kvenna ferð, Ld. 240; um várit vill Leifr í hernað en Ingólfr latti þess, Fs. 121; hann latti þá ( dissuaded them) at vera með konungi, Gullþ. 5; mun ek þat eigi göra, af ek sé ek fæ eigi latt, Ld. 238.
    II. reflex. to be let or hindered, slacken, desist; hví né letskaðú, Loki, Ls.; eigi mun ek letjask láta nema þú sér eptir, Eg. 257, Boll. 346; en þá ætla ek, at þú letisk meirr fyrir sakir hræðslu en hollostu við konung, Ó. H. 145; þrællinn tók at letjask mjök á starfanum, Grett. 148; herr lattisk at ganga, they did not go, could not do it, Glúm. 396 (in a verse); letjask Guði at þjóna, Stj. 388.
    2. part., lífs of lattr, poët. reft of life, Ýt. 12.

    Íslensk-ensk orðabók > LETJA

  • 15 VERÐA

    (verð; varð, urðum; orðinn, vorðinn), v.
    1) to happen, come to pass;
    ætluðu allir, at þeir myndi tala um mál sitt, en þat varð ekki, but it came not to pass, it was not so;
    þá varð óp mikit at lögbergi, then there arose a great shout at the Lawhill;
    2) verða e-m, to happen to, befall one (slikt verðr opt ungum mönnum);
    þat varð Skarphéðni, at stökk í sundr skóþvengr hans, it happened to S. that his shoe-string snapped asunder;
    sjaldan verðr víti vörum, the wary man will seldom make a slip;
    e-m verðr þörf e-s, one comes to be in need of;
    3) to happen to be, occur;
    í lœk þann, er þar verðr, in the brook that happens to be there;
    varð fyrir þeim fjörðr, they came on a fjord;
    verða á leið e-s, to be on one’s path, happen to one;
    4) verða brottu, to leave, absent oneself (þeir sá þann sinn kost líkastan at verða á brottu);
    verða úti, to go away (verð úti ok drag ongan spott at oss);
    to perish in a storm from cold (sumir urðu úti);
    þeim þótti honum seint heim verða, they thought that he was long in coming home;
    5) with acc. to lose;
    kváðust okkr hafa orðit bæði, said that they had lost us both;
    6) followed by a noun, a., pp., adv., as predicate, to become;
    þá verðr þat þinn bani, it will be thy death;
    verða glaðr, hryggr, reiðr, to become glad, sad, angry;
    verða dauðr to die (áðr Haraldr inn hárfagri yrði dauðr) with participles;
    ok varð ekki eptir honum gengit, he was not pursued;
    verða þeir ekki fundnir, they could not be found;
    blóð hans varð ekki stöðvat, the blood could not be staunched;
    þeim varð litit til hafs, they happened to look seaward;
    impers., e-m verðr bilt, one is amazed;
    Kolbeini varð ekki fyrir, K. lost his head, was paralysed;
    with adverbs; hann varð vel við skaða sinn, he bore his loss well, like a man;
    jarl varð illa við þetta, the earl was vexed by this;
    7) with infin., denoting necessity, one must, needs, is forced, obliged to do;
    þat verðr hverr at vinna, er ætlat er, every one must do the work that is set before him;
    þar er bera verðr til grjót, where stones have to be carried;
    verð ek nú flýja, now I must flee;
    8) with preps., verða af e-u, to come to pass (var um rœtt, at hann skyldi leita fara, en eigi varð af);
    varð ekki af ferðinni, the journey came to nought was given up;
    verðr þetta af, at hann tekr við sveinunum, the end was that at last he took the boys;
    starf ok kostnaðr varð af þessu, trouble and expenses arose from this;
    livat verðr af e-u, what becomes of;
    hvat varð af húnum mínum, what has become of my cubs?;
    verða at e-u, to become (verða at undri, undrsjónum);
    veiztu, hvat þér mun verða at bana, knowest thou what will be the cause of thy death?;
    verða at engu, to come to nothing;
    verða á, to come on, happen;
    þvat sem á yrði síðan, whatever might happen later on;
    e-m verðr á, one makes a blunder, mistake (þótti þér ekki á verða fyrir honum, er hann náði eigi fénu?);
    verða eptir, to be left (honum varð þar eptir geit ok hafr);
    verða fyrir e-u, to meet with (verða fyrir goða reiði);
    to forebode (verða fyrir stórfundum);
    verða fyrir e-m, to be in one’s way, as a hindrance (því meira sem oss verðr fyrir, því harðara skulu þér niðr koma);
    verða í, to happen (tókust nú upp leikar sem ekki hefði í orðit);
    verða til e-s, to come forth to do a thing, be ready to;
    en sá er nefndr Hermóðr, er til þeirar farar varð, who undertook this journey;
    verða við e-m, to respond to (bið ek þik, at þú verðir við mér, þó at engi sé verðleiki til).
    * * *
    pres. verð, verðr, verð; pret. varð, vart (mod. varðst), varð; pl. urðu; subj. yrði: imperat. verð; part. orðinn; pl. orðnir, spelt phonetically ornir, Niðrst. 6: in later vellums occur freq. the forms vurðu, vyrði, vorðinn, see Introd.; but the old poets use it for alliteration as if it began with a vowel: with neg. suff. verðr-at, Fm. 6; varð-at, Vþm. 38; urðu-a it, Gh. 3; urðu-t. Lex. Poët.: [Ulf. wairþan = γίγνεσθαι, ἔσεσθαι; A. S. weorðan; Old Engl. worth, as in the phrase ‘woe worth the day!’ Germ. werden; Dan. vorde; Swed. varda.]
    A. To become, happen, come to pass; sá atburðr varð, at …, Ó. H. 196; varð hitt at lyktum, at …, 191; ef svá verðr, at …, Al. 20; ef svá verðr ( if it so happen), at ek deyja, Eg. 34; fundr þeirra varð á Rogalandi, 32; mörg dæmi hafa orðit í forneskju, Ó. H. 73; varð þar hin snarpasta orrosta. Eg. 297; at því sem nú er orðit, Blas. 46; þá varð ( arose) hlátr mikill, id.; varð óp mikit, Nj.; þat varð um síðir, and so they did at last, 240; er þetta allvel orðit, well done, well happened, 187; þau tíðendi eru hér vorðin, Fms. iv. 309 (orðin, Ó. H. 139, l. c.); þat varð ekki, but it came not to pass, Nj.
    2. adding dat. to happen, to befall one; þat varð mér, it befell me, Ísl. ii. (in a verse); varð þeim af in mesta deila, Nj. 189; Eyjólfi varð orðfall, speechlessness befell E., he faltered, 225; þat varð Skarphéðni at stökk í sundr skóþvengr hans, 145; urðu þeim þegar in sömu undr, 21.
    3. to blunder, make a slip; þat varð þinni konu, at hón átti mög við mér, Ls. 40; sjaldan verðr viti vörum, Hm. 6; þat verðr mörgum manni at um myrkvan staf villisk, Eg. (in a verse); skalat honum þat verða optarr enn um sinn … ef eigi verðr þeim optarr enn um sinn, Grág. (Kb.) i. 55; e-m verðr Þorf e-s, to come in need of, Hm. 149; ef þeim verðr nökkut er honum hefir fylgt, if anything should befall them, Hom. 65; annat man þér verða (another fate, death, will be thine), enn þú sprongir, Sturl. iii. 225; cp. verða úti, to perish in a storm from cold, Fms. vii. 122; sumir urðu úti, Bs. i. 71; verða til, to perish.
    4. to happen to be, to occur, or the like; í læk þann er þar verðr, in the brook that happens to be there, Eg. 163; holt þat er þar verðr, 746; varð þá enn brátt á er þvers varð fyrir þeim, þá kölluðu þeir þverá, 132; varð fyrir þeim fjörðr, they came on a fiord, 130; verða á leið e-s, to be in one’s path, happen to one, Ó. H. 181; taka þat sem á leið hans verðr, Grág. ii. 346; verða á fætr, to fall on one’s, feet, Fb. iii. 301; verða ek á fitjum, Vkv. 27; þeim þótti honum seint heim verða, Fbr. 8 new Ed.: verða brottu, to leave, absent oneself; þeir sá þann sinn kost líkastan at verða á brottu, Fms. vii. 204; verð í brottu í stað, begone, Fs. 64: verða úti, id., Nj. 16.
    II. followed by a noun, adjective, participle, adverb, as predicate; þá verðr þat þinn bani, Nj. 94; hann varð tveggja manna bani, he became the bane of, i. e. slew, two men, 97; hann mun verða engi jafnaðar-maðr, Ld. 24; ef hann vyrði konungr, Fms. i. 20; verða biskup, prestr …, Bs. i. passim; ok verðr eigi gjöf, ef …, it becomes not a gift, if …, Grág. (Kb.) i. 130; verða þær málalyktir, at …, the end was that …, Nj. 88: verða alls hálft annat hundrat, the whole amount becomes, Rb. 88; honum varð vísa á munni, Fms. xi. 144; varð henni þá ljóð á munni, Fb. i. 525; þat varð henni á munni er hón sá þetta, Sd. 139: hví henni yrði þat at munni, Fms. xi. 149; þá er í meðal verðr, when there is an interval, leisure, Skálda (Thorodd): cp. the mod. phrase, þegar í milli veiðr fyrir honum, of the empty hour; varð Skarpheðinn þar í millum ok gaflhlaðsins, S. was jammed in between, Nj. 203; prob. ellipt. = verða fastr.
    2. with adjectives, to become so and so:
    α. verða glaðr, feginn, hryggr, to become glad, fain, sad, Fms. i. 21, viii. 19, passim; verða langlífr, to be long-lived, Bs. i. 640; verða gamall, to become old, Nj. 85; verða sjúkr, veykr, to become sick; verða sjónlauss, blindr, to become blind, Eg. 759; verða ungr í annat sinn, Fms. i. 20; verða varr, to become aware (see varr); verða víss, Nj. 268; verða sekr, to become outlawed; verða vátr, to become wet, 15; verða missáttr við e-n, Landn. 150 (and so in endless instances): in the phrase, verða dauðr, to die; dauðr varð inn Húnski, Am. 98; áðr Haraldr inn Hárfagri yrði dauðr, Íb. 6; síðan Njáll var(ð) dauðr, Nj. 238, and a few more instances, very freq. on Runic stones, but now obsolete.
    β. with participles; verða búinn, to be ready, Fms. vii. 121; verða þeir ekki fundnir, they could not be found, Gísl. 56; verða staddr við e-t, to be present, Eg. 744; in mod. usage with a notion of futurity, e. g. eg verð búinn á morgun, I shall be ready to-morrow; eg verð farinn um það. I shall be gone then: with neut, part., járn er nýtekit verðr ór afli, just taken out of the furnace, Sks. 209 B; varð ekki eptir honum gengit, he was not pursued, Nj. 270; þeim varð litið til hafs, they happened to look, 125; honum varð litið upp til hlíðarinnar, 112; blóð varð eigi stöðvat, the blood could not be stopped, Fms. i. 46, Nj. 210.
    γ. phrases, e-m verðr bilt, to be amazed, Edda 29, Korm. 40, Nj. 169; verða felmt, 105; verða íllt við, hverft við, id.; Kolbeini varð ekki fyrir, K. lost his head, was paralysed, as if stunned, Sturl. iii. 285.
    3. with adverbs or adverbial phrases; ef þat bíðr at verða vet, Hm.; ma þetta verða vel þótt hitt yrði ílla, Nj.; verða verr enn til er stýrt, Róm. 321; hann varð vel við skaða sinn, bore it well, like a man, Eg. 76, Nj. 75; faðir hans varð ílla við þetta ( disliked it), ok kvað hann taka stein um megn sér, Fær. 58; jarl varð ílla við þetta, was much vexed by it, Fms. ix. 341; varð hann údrengiliga við sitt líflát, Ld. 234; hvernig varð hann við þá er þér rudduð skipið, Ó. H. 116; hversu Gunnarr varð við, how G. bore it, Nj. 82; verra verðr mér við, enn ek ætla at gott muni af leiða, 109; mér hefir orðit vel við þik í vetr, I have been pleased with thee this winter, Fms. vii. 112; eigi vildi ek svá við verða blóðlátið, fiskbleikr sem þú ert—Ek ætla, segir hinn, at þá myndir verr við verða ok ódrengiligar, 269; þar varð ílla með þeim, things went ill with them, they became enemies, Nj. 39: to behave, varð engum jafnvel til mín sem þessum, Fms. vii. 158; hann lætr sér verða á alla vega sem bezt til Áka, xi. 76; hann lét henni hafa orðit stórmannliga, Hkr. iii. 372.
    III. with prepp., verða af; hvat er orðit af e-u, what is come of it? where is it? of a thing lost; segðu mér þat, hvat varð af húnum mínum, Vkv. 30; hvat af motrinum er orðit, Ld. 208; nú hverfr Óspakr á brott svá at eigi vitu menn hvat af honum verðr, Band. 5; varð ekki af atlögu búanda, Ó. H. 184; ekki mun af sættum verða, Fb. i. 126: to come to pass, varð ekki af eptir-för, it came to naught; varð því ekki af ferðinni, Ísl. ii. 247; Símon kvað þá ekki mundu af því verða, S. said that could not be, Fms. vii. 250; ok verðr þetta af, at hann tekr við sveinunum, the end was that at last he took the boys, Fær. 36; eigi mun þér þann veg af verða, Karl. 197:—verða at e-u, to come to; hvat þér mun verða at bana, what will be the cause of thy death, Nj. 85; verða at flugu, Fas. i. 353 (see ‘at’ C. I. α); verða at undri, skömm, honum varð ekki at því kaupi, the bargain came to naught for him, Al. 7; cp. the mod. honum varð ekki að því, it failed for him:—e-m verðr á (cp. á-virðing), to make a blunder, mistake; kölluðu þat mjök hafa vorðit á fyrir föður sínum, at hann tók hann til sín, Fs. 35; þótti þér ekki á verða fyrir honum er hann náði eigi fénu, Nj. 33; Þorkell settisk þá niðr, ok hafði hvárki orðit á fyrir honum áðr né síðan, 185; aldri varð á um höfðingskap hans, 33:—verða eptir, to be left, Rb. 126, Stj. 124, 595; honum varð þar eptir geit ok hafr, Hrafn. 1:—verða fyrir e-u, to be hit, be the object of; fyrir víginu hefir orðit Svartr, S. is the person killed, Nj. 53; verða fyrir öfund, görningum, to be the victim of, Lex. Poët.: e-m verðr lítið fyrir e-u, it costs one small effort (see fyrir):—verða til e-s, to come forth to do a thing, volunteer, or the like; en sá er nefndr Hermóðr er til þeirrar farar varð, Edda 37; til þess hefir engi orðit fyrr en þú, at skora mér á hólm, Ísl. ii. 225; en engi varð til þess, no one volunteered, Nj. 86; einn maðr varð til at spyrja, 82; þá verðr til ok svarar máli konungs sá maðr, er …, Odd. 12; hverr sem til verðr um síðir at koma þeim á réttan veg, Fb. i. 273: fengu þeir ekki samit, því at þeim varð mart til, many things happened, i. e. so as to bring discord, Sturl. ii. 17 C; mundi okkr Einari eigi annat smátt til orðit, Hrafn. 9; eigi varð verri maðr til, there was no worse man, Stj. 482:—verða við, to respond to; bið ek þik at þú verðir við mér þó at engi sé verðleiki til, Barl. 59; at hann beiddi Snorra ásjá, en ef hann yrði eigi við bað hann Gretti fara vestr, Grett. 112 new Ed.; verða við bæn e-s, to grant one’s request, passim.
    IV. with infin., denoting necessity, one must, needs, one is forced, obliged to do; þat verðr hverr at vinna er ætlað er, Nj. 10; varð ek þá at selja Hrafni sjálfdæmi, Ísl. ii. 245; eða yrði þeir út at hafa þann ómaga, Grág. (Kb.) ii. 21; þat munu þér þá reyna verða, you must try, Fbr. 23 new Ed.; þar er bera verðr til grjót, where stones have to be carried, Grág. (Kb.) ii. 90; lágu hestarnir í kafi svá at draga varð upp, Eg. 546; en vita verð ek ( I must know) hvar til þetta heyrir, Fms. ii. 146; munu þér því verða annars-staðar á leita, Nj. 223; at hann man verða sækja á ókunn lönd, Fms. viii. 19; ok verðr af því líða yfir þat, it must be passed by, Post.; maðr verðr eptir mann lifa, a saying, Fas. ii. 552; verð ek nú flýja, Ó. H. 188; urðu þeir at taka við Kristni, 105; vér höfum orðit til at hætta lífi ok sálu, hefir margr saklauss orðit at láta, sumir féit ok sumir fjörit, 31, 32; vér munum verða lifa við öðrum veiði-mat, Hým. 16; verða at skiljask við e-n, Skv. 1. 24: the same verb twice, þá varð ek verða hapta, then came I to become a prisoner, Gkv. 1. 9; eg verð að verða eptir, I must stay behind.
    B. Peculiar isolated phrases, in some of which ‘verða’ is probably a different word, viz. = varða (q. v.), having been confounded with verða; thus, verða, verðr (= varða, varðar), to be liable, are frequent occurrences as a law phrase in the Grág.; svá fremi verðr beitin, ii. 226; þeim manni verðr fjörbaugs-garðr, er …, 212.
    2. the phrase, eigi verðr (= varðar) einn eiðr alla, see eiðr; also ymsar verðr sá er margar ferr, in many warfares there will be some defeats, Eg. 182.
    3. to forfeit, lose, prop. of paying a fine or penalty; heit ek á þann félaga er mik lætr eigi slíkt verða, Vápn. 11; æti þik ormar, yrða ek þik, kykvan, that snakes ate thee alive, and that I lost thee, Am. 22; fullhuginu sá er varð dróttinn, the brave man bereft of his master, Sighvat (Ó. H. 236); ek hefi orðinn þann guðföður, er …, I have lost a godfather who …, Hallfred (Js. 210); hér skaltú lífit verða, here shall thou forfeit life, i. e. die, Sturl. iii. (in a verse).
    4. the law phrase, verða síns, to suffer a loss; leiglendingr bæti honum allt þat er hann verðr síns fyrir lands-drottni (i. e. verðr missa), whatever he has to lose, whatever damage, Gþl. 362; þræll skal ekki verða síns um, N. G. L. i. 85; allt þat er hann verðr síns í, þá skal hinn bæta honum, Jb. 207 A; hann kvað þá ekki skyldu síns í verða (varða Ed.) um þetta mál, they should lose nothing, Rd. 253: vildi hann (viz. Herode) eigi verða heit sitt (= fyrir verða?), he would not forfeit, break his vow, Hom. 106.
    C. Reflex.; at þær ræður skyldi eigi með tjónum verðask, to be lost, forgotten, Sks. 561 B.
    2. recipr.; bræðr munu berjask ok at bönum verðask, Vsp. (Hb.); þá er bræðr tveir at bönum urðusk, Ýt. 11.
    3. part.; eptir orðna þrimu geira, Ód.; hluti orðna ok úorðna, past and future, MS. 623. 13; kvenna fegrst ok bezt at sér orðin, Nj. 268; þeir vóru svó vorðnir sik (so shapen, Germ. beschaffen), at þeir höfðu …, Stj. 7; þeir eru svá vorðnir sik, at þeir hafa eitt auga í miðju enninu, 68.

    Íslensk-ensk orðabók > VERÐA

  • 16 EKJA

    f. carting, carrying in a cart (sumir tóku til ekju).
    * * *
    u, f. [aka], a carting, carrying in a cart; tóku þá sumir til ekju, en sumir hlóðu heyinu, Eb. 260; cp. Swed. åska, vide áss [p. 46].
    COMPD: ekjuvegr.

    Íslensk-ensk orðabók > EKJA

  • 17 hús-karl

    m. a house-carle, man-servant, opp. to húsbóndi, a master; Halli var huskarl undir Felli, Sturl. i. 55; hanu kvaddi húskarla sína með sér, Nj. 18; var skipat verkum með húskörlum, Ld. 58, Grág. i. 435, 456, Gísl. 21, Eg. 4, 52, 565, Bs. i. 645, passim; but in mod. usage vinnumaðr.
    II. the king’s men, his body-guard, Sks. 249 B; allir þeir menn er handgengnir eru konungi þá eru húskarlar hans, þeir konungs-menn … þá hafa þeir auknafn með húskarla-nafni at þeir heita hirðmenn, 272; enn eru þeir húskarlar konungs er heita gestir, 249, 257, 259, 261; görðusk sumir hirðmenn hans en sumir gestir, sumir húskarlar, Fms. viii. 24.
    COMPDS: húskarlahvöt, húskarlalið.

    Íslensk-ensk orðabók > hús-karl

  • 18 KORN

    * * *
    n. corn, grain (þar var hallæri á korni); oats (gefa hestum korn); in pl. stores of grain (hann flutti með sér mikil korn).
    * * *
    n. [Goth. kaurn = σιτος and kaurnô = κόκκος; A. S. and Engl. corn; O. H. G. chorn; Germ. and Dan. korn]:—corn, grain; ellefu korn, ok ellefu pipar-korn, 655 xxx. 8; leynisk í litlu korni afl trésins, Greg. 14; hleifr er görr af mörgum kornum, 625. 90: seed, grain, korn eðr malt, Ó. H. 113; hann skal honum greiða kýr ok korn, smjör ok vöru, Gþl. 305; sumir skáru korn, sumir bundu, sumir óku heim korninu, Ó. H. 30; þar var hallæri á korni ( a bad crop) en gott korn ( a good crop) austr í land, 102; korn ( crop) var heldr úárvænt, 113; færa menn niðr korn sín, Nj. 169; hann sár þar niðr korninu, 82; er ok íllu komi til sáð, enda mun íllt af gróa, a saying, 174; sá himnesku korni í hjörtu manna, H. E. 500: flour, tak rúgbrauð, eigi blandat við annat korn, Lækn.:—in plur. stores of grain, hann flutti með sér mikil korn, Fms. vii. 173; þar vóru forn korn, Ó. H. 102, 113:—oats, corn, (Swed. hesta-korn, cp. ‘a feed of corn’), gefa hestum korn, 31; hann var Gauzkr hlaupari ok alinn á korni vetr ok sumar, Gullþ. 12:—Mikkjals-korn, Ólafs-korn, Michael’s corn, St. Olave’s corn, a kind of tithe paid to the church in Norway, Fr.
    II. metaph. a bit, grain; ok þar kemr lítið korn niðr af þeim bita, of a bit of meat, Fas. i. 54; hákarls-korn, Snót 226; sand-korn, a grain of sand.
    2. in mod. usage freq. as a diminutive suffix to a noun; það var máltak hans við hvern mann, bróðir! karl-korn mitt! of bishop Sweyn, who died A. D. 1476. Esp. Árb. 1475; barn-korn, a bit of a bairn = τεκνίον; stundar-korn, a little while; hús-korn, a scrap of a house; bú-korn, a small household; orð-korn, a little word: this use, however, scarcely occurs before the 15th century (unless it be in the passage Fas. l. c., which, however, is only found in a paper MS.), and it may be a kind of imitation of the Germ. -chen.
    COMPDS: kornamstr, kornár, kornbingr, korndeild, kornfeitr, kornfrjó, korngarðr, korngildr, korngyðja, korngörð, kornhjálmr, kornhlaða, kornhús, kornjörð, kornkaup, kornkippa, kornkýrlag, kornsala, kornsáð, kornskreppa, kornskurðr, kornskurðarmaðr, kornskurðarmánuðr, kornskurðartími, kornslátta, korntíund, kornungr, kornvirki, kornvist, kornvín.

    Íslensk-ensk orðabók > KORN

  • 19 snáp-ligr

    adj. clownish, harlequin-like; hann lék nöktr sem einn s. trúðr, like a vile juggler, Stj. 505; héldu sumir fyrir Guð, sumir hund, sumir enn snáplegari hluti, Barl. 139.

    Íslensk-ensk orðabók > snáp-ligr

  • 20 SUMR

    a. some; þá féll áin sum í landsuðr, a branch of the stream ran away to the south-east; á sumu landinu, in some part of the land; þó gekk sumt eptir, still some things came to pass; sums kostar, partly; sums staðar, in some places.
    * * *
    adj. [Ulf. sums = τίς; common to all Teut. languages, but mostly with o; Dan. somme; Engl. some]:—some; þá fell áin sum ( some part of the river) í landsuðr, Nj. 263; hann rænti fólk, en drap sumt, sumt hertók hann, Fms. i. 28; Anakol ok sum sveitin var eptir, Orkn.; yðr þykkir sumt ofjarl en sumt ekki at manna, Fms. vi. 53.
    2. plur., sumra presta, H. E. i. 513; sumir … guldu fé, sumir …, Hkr. i. 89; Hvat görðu húskarlar Njáls? Eigi veit ek hvat sumir görðu, einn ók skarni á hóla, Nj. 66.
    COMPDS: sumskostar, sumstaðar.

    Íslensk-ensk orðabók > SUMR

Страницы

См. также в других словарях:

  • sumir — Se conjuga como: partir Infinitivo: Gerundio: Participio: sumir sumiendo sumido     Indicativo   presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. sumo sumes sume sumimos sumís sumen sumía… …   Wordreference Spanish Conjugations Dictionary

  • sumir — v. intr. e pron. 1. Deixar de existir ou de ser visto. = DESAPARECER 2. Ir ao fundo. = AFUNDAR • v. tr. 3. Fazer desaparecer. = ELIMINAR 4. Reduzir a nada. = DESTRUIR, DEVORAR 5. Fazer ir ao fundo. = AFUNDAR, SUBMERGIR 6. Colocar em lugar… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • sumir — verbo transitivo 1. Hacer (una persona o una cosa) que [una persona o una cosa] quede bajo el agua, la tierra o en un lugar hondo: El oleaje sumió la balsa en el fondo del mar. Sinónimo: sumergir. 2. Hacer …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • sumir — (Del lat. sumĕre). 1. tr. Hundir o meter debajo de la tierra o del agua. U. t. c. prnl.) 2. sumergir (ǁ abismar, hundir). U. t. c. prnl.) 3. Dicho de un sacerdote: consumir (ǁ recibir o tomar la comunión en la misa). 4. prnl. Dicho de alguna… …   Diccionario de la lengua española

  • sumir — (Del lat. sumere, tomar.) ► verbo transitivo/ pronominal 1 Poner a una persona o una cosa debajo del agua, de la tierra o en un lugar hondo: ■ al caer al río el anillo, se sumió con rapidez. SINÓNIMO hundir sumergir 2 Causar una cosa una… …   Enciclopedia Universal

  • sumir — v tr (Se conjuga como subir) I. 1 Meter algo o a alguien bajo el agua, la tierra u otra cosa, cubrirlo total o parcialmente empujándolo o jalándolo hacia lo hondo de ella; hundir, sumergir: sumir los pies en el lodo, sumir la cabeza en el agua,… …   Español en México

  • sumir — {{＃}}{{LM S36736}}{{〓}} {{ConjS36736}}{{＼}}CONJUGACIÓN{{／}}{{SynS37650}} {{［}}sumir{{］}} ‹su·mir› {{《}}▍ v.{{》}} {{＜}}1{{＞}} {{♂}}Referido a una persona,{{♀}} sumergirla o hacerla caer en determinado estado: • La noticia los sumió en un mar de… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • sumir — su|mir Mot Agut Verb transitiu …   Diccionari Català-Català

  • sumir — (v) (Intermedio) colocar algo debajo de la superficie del agua o de la tierra Ejemplos: Después de la comida nos sumimos en la piscina. Sumí los dedos en la arena en busca de conchas. Sinónimos: sepultar, abismarse …   Español Extremo Basic and Intermediate

  • sumir — transitivo 1) hundir, sumergir, meter, abismar. 2) comulgar, consumir. Tratándose del sacerdote que está oficiando la misa …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • sumirkti — sumir̃kti intr. 1. SD155, K visam prisisunkti, prisigerti vandens, sušlapti: Sumir̃ko drabužiai par lietų J. Sumir̃kęs medis, nėkai Krš. Vanduo šliukšt ant katino, o katinas šast sumirkęs ir nubėgo BsPII153. Šita Gegeono sruoga vilnos, kuryji… …   Dictionary of the Lithuanian Language

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»