Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

suffocate

  • 1 praefōcō

        praefōcō —, —, āre    [prae+faux], to choke, strangle, suffocate: animae viam, O.
    * * *
    praefocare, praefocavi, praefocatus V
    choke, suffocate

    Latin-English dictionary > praefōcō

  • 2 strangulō

        strangulō āvī, ātus, āre,    στραγγαλόω, to throttle, choke, stifle, suffocate, strangle: patrem.— Fig., to torment, torture: Strangulat inclusus dolor, O.: plures pecunia curā strangulat, Iu.
    * * *
    strangulare, strangulavi, strangulatus V TRANS
    strangle/throttle; suffocate/stifle/smother; choke; constrict way; keep close

    Latin-English dictionary > strangulō

  • 3 suffōcō

        suffōcō āvī, —, āre    [sub+faux], to throttle, choke, stifle, strangle, suffocate: gallum... patrem. —Fig.: urbem fame, i. e. to starve.
    * * *
    suffocare, suffocavi, suffocatus V TRANS
    strangle, choke, suffocate

    Latin-English dictionary > suffōcō

  • 4 spīritus

        spīritus ūs, m    [cf. spiro], a breathing, breath: anima ducta est spiritu: aër spiritu ductus: neque habet quas ducat spiritus auras, O.: spiritum includere, suffocate, L.: ut nihil sit ne spiritu quidem minimo brevius, etc., i. e. not an instant: latere petitus imo spiritus, i. e. a sigh, H.: si spiritum ducit, vivit: usque ad extremum spiritum: filiorum postremum spiritum ore excipere.— A gentle breath, breeze: Aram, quam flatu permulcet spiritus austri, C. poët.: Boreae, V.— The air: quid est tam commune quam spiritus vivis?: diffunditur spiritus per arterias.—Fig., of a god, breath, inspiration: uno divino spiritu contineri, by a divine inspiration: Spiritum Phoebus mihi dedit, H.— The breath of life, life: eum spiritum, quem naturae debeat, patriae reddere: extremum spiritum in victoriā effundere: dum spiritus hos regit artūs, V.: surget spiritus in lacrimis, a sigh, Pr. — Disposition, spirit, character: avidum domando spiritum, i. e. covetousness, H.: qui spiritus illi, V.: hostilīs spiritūs gerens, L.— Spirit, high spirit, energy, courage, haughtiness, pride, arrogance.— Sing. (in prose only gen. and abl., which are wanting in plur.): regio spiritu: illos eius spiritūs Siciliensīs quos fuisse putetis: tantum fiduciae ac spiritūs, Cs.: filia inflata muliebri spiritu, L.— Plur. (only nom. and acc.): res gestae meae... mihi nescio quos spiritūs attulerunt: magnos spiritūs in re militari sumere, Cs.: regios spiritūs repressit, N.: cum spiritūs plebs sumpsisset, L.: remittant spiritūs, comprimant animos suos: quorum se vim ac spiritūs fregisse, L.
    * * *
    breath, breathing, air, soul, life

    Latin-English dictionary > spīritus

  • 5 praefoco

    to choke, suffocate.

    Latin-English dictionary of medieval > praefoco

  • 6 prefoco

    to choke, suffocate.

    Latin-English dictionary of medieval > prefoco

  • 7 suffoco

    to strangle, choke, suffocate.

    Latin-English dictionary of medieval > suffoco

  • 8 effoco

    ef-fōco, āre, v. a. [faux], to suffocate, smother. — Trop.:

    bonis suis effocantur,

    Sen. Brev. Vit. 2, 3 dub. (al. offoco).

    Lewis & Short latin dictionary > effoco

  • 9 obfoco

    offōco ( obf-; collat. form offuco; v. in the foll.), āre, v. a. [ob-faux], to strangle, choke, suffocate (post-class.):

    cum oflocan das invicem fauces praebuissent (al. effo candas),

    Flor. 2, 11, 6; Sen. Brev. Vit. 2, 3:

    quicumque fluctus ejus offocant,

    Tert. Idol. 24: offucare aquam in fauces ad sorbendum dare, Paul. ex Fest. p. 192 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > obfoco

  • 10 offoco

    offōco ( obf-; collat. form offuco; v. in the foll.), āre, v. a. [ob-faux], to strangle, choke, suffocate (post-class.):

    cum oflocan das invicem fauces praebuissent (al. effo candas),

    Flor. 2, 11, 6; Sen. Brev. Vit. 2, 3:

    quicumque fluctus ejus offocant,

    Tert. Idol. 24: offucare aquam in fauces ad sorbendum dare, Paul. ex Fest. p. 192 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > offoco

  • 11 perfoco

    perfōco, āre, v. a. [per-fauces], to stifle, suffocate (post-class.):

    partum,

    Dig. 25, 3, 4 (al. praefocat).

    Lewis & Short latin dictionary > perfoco

  • 12 praefoco

    prae-fōco, āvi, ātum, 1, v. a. [faux], to choke, strangle, suffocate ( poet. and postclass. for suffoco):

    animae viam,

    Ov. Ib. 560:

    partum,

    Dig. 25, 3, 4:

    Jovem,

    Arn. 7, [p. 1420] 29:

    messis praefocata,

    Calp. Ecl. 4, 115:

    ex abundantiā praefocari,

    Macr. Somn. Scip. 1, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > praefoco

  • 13 spiritus

    spīrĭtus, ūs (scanned spĭrĭtus, Sedul. Hymn. 1 fin.; dat. SPIRITO, Inscr. Orell. 3030; gen., dat., and abl. plur. only eccl. and late Lat., e. g. spirituum, Vulg. Marc. 6, 7:

    spiritibus,

    Aug. Serm. 216, 11 fin.; Vulg. Luc. 8, 2), m. [spiro], a breathing or gentle blowing of air, a breath, breeze (syn.: aura, flatus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    spiritum a vento modus separat: vehementior enim spiritus ventus est, invicem spiritus leviter fluens aër,

    Sen. Q. N. 5, 13, 4; cf. Plin. Ep. 5, 6, 5: spiritus Austri Imbricitor, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 423 Vahl.), Cic. poët. N. D. 2, 44, 114:

    Boreae,

    Verg. A. 12, 365:

    quo spiritus non pervenit,

    Varr. R. R. 1, 57, 2; cf.:

    silentis vel placidi spiritus dies,

    Col. 3, 19 fin.:

    alvus cum multo spiritu redditur,

    Cels. 2, 7 med.
    B.
    In partic.
    1.
    The air: imber et ignis, spiritus et gravis terra, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 37 Müll. (Ann. v. 511 Vahl.):

    proximum (igni) spiritus, quem Graeci nostrique eodem vocabulo aëra appellant,

    Plin. 2, 5, 4, § 10:

    quid tam est commune quam spiritus vivis?

    Cic. Rosc. Am. 26, 72; cf. Quint. 12, 11, 13:

    potestne tibi haec lux, Catilina, aut hujus caeli spiritus esse jucundus?

    Cic. Cat. 1, 6, 15.—
    2.
    An exhalation, smell, odor:

    spiritus unguenti suavis,

    Lucr. 3, 222:

    foedi odoris,

    Cels. 5, 26, 31 fin.:

    florum,

    Gell. 9, 4, 10:

    sulfuris,

    Pall. Aug. 9, 1; cf. Hor. C. 3, 11, 19.—
    3.
    Breathed air, a breath:

    quojus tu legiones difflavisti spiritu,

    Plaut. Mil. 1, 1, 17.— Absol.: (equus) saepe jubam quassit simul altam: Spiritus ex animā calida spumas agit albas, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 507 Vahl.):

    creber spiritus,

    Lucr. 6, 1186:

    ardentes oculi atque attractus ab alto Spiritus,

    Verg. G. 3, 505:

    petitus imo spiritus,

    Hor. Epod. 11, 10:

    in pulmonibus inest raritas... ad hauriendum spiritum aptissima,

    Cic. N. D. 2, 55, 136:

    diffunditur spiritus per arterias,

    id. ib. 2, 55, 138:

    animantium vita tenetur, cibo, potione, spiritu,

    id. ib. 2, 54, 134:

    si spiritum ducit, vivit,

    id. Inv. 1, 46, 86:

    tranquillum atque otiosum spiritum ducere,

    id. Arch. 12, 30:

    longissima est complexio verborum, quae volvi uno spiritu potest,

    id. de Or. 3, 47, 182:

    versus multos uno spiritu pronuntiare,

    id. ib. 1, 61, 261:

    spiritus nec crebro receptus concidat sententiam, nec eo usque trahatur, donec deficiat,

    Quint. 11, 3, 53:

    lusit vir egregius (Socrates) extremo spiritu,

    Cic. Tusc. 1, 40, 96; cf. id. Sest. 37, 79: quorum usque ad extremum spiritum est provecta prudentia, id. Sen. 9, 27:

    quos idem Deus de suis spiritibus figuravit,

    Lact. Epit. 42, 3.—With gen.:

    ut filiorum suorum postremum spiritum ore excipere liceret,

    Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118; Cels. 4, 4; 3, 27; Col. 6, 9, 3; Quint. 9, 4, 68; 11, 3, 32; 11, 3, 53 sq.—
    C.
    Transf.
    1.
    In abstr., a breathing:

    aspera arteria excipiat animam eam, quae ducta sit spiritu,

    Cic. N. D. 2, 54, 136; cf. id. ib. 2, 55, 138:

    aër spiritu ductus alit et sustentat animantes,

    id. ib. 2, 39, 101:

    crevit onus neque habet quas ducat spiritus auras,

    Ov. M. 12, 517.—Esp.: spiritum intercludere (includere), to stop the breath, suffocate, choke, etc.:

    lacrimae spiritum et vocem intercluserunt,

    Liv. 40, 16, 1; 40, 24, 7; so,

    includere,

    id. 21, 58, 4.—
    2.
    The breath of a god, inspiration:

    haec fieri non possent, nisi ea uno divino et continuato spiritu continerentur,

    by a divine inspiration, Cic. N. D. 2, 7, 19; 3, 11, 28; cf.:

    poëtam quasi divino quodam spiritu inflari,

    id. Arch. 8, 18.—
    3.
    The breath of life, life:

    eum spiritum, quem naturae debeat, patriae reddere,

    Cic. Phil. 10, 10, 20:

    vos vero qui extremum spiritum in victoriā effudistis,

    id. ib. 14, 12, 32:

    dum spiritus hos regit artus,

    Verg. A. 4, 336; cf. Hor. C. 4, 8, 14:

    ne cum sensu doloris aliquo spiritus auferatur,

    Cic. Verr. 2, 5, 45, § 118:

    aliquem spiritu privare,

    Vell. 2, 87, 2:

    merula spiritum reddidit,

    to expire, die, id. 2, 22, 2:

    spiritus tenues vanescat in auras,

    Ov. H. 12, 85:

    non effundere mihi spiritum videbar, sed tradere,

    Sen. Ep. 78, 4:

    novissimum spiritum per ludibrium effundere,

    Tac. H. 3, 66 fin.; cf. supra, I. B.—
    4.
    Poet.,= suspirium, a sigh, Prop. 1, 16, 32; 2, 29 (3, 27), 38.—
    5.
    In gram., a breathing or aspiration (asper and lenis), Prisc. p. 572 P.; Aus. Idyll. 12 de Monos. Graec. et Lat. 19. —
    6.
    The hiss of a snake, Verg. Cul. 180.—
    II.
    Trop.
    A.
    (Class.) A haughty spirit, haughtiness, pride, arrogance; also, spirit, high spirit, energy, courage (esp. freq. in the plur.; syn. animi).
    (α).
    Sing. (in the best prose only in gen. and abl., which are wanting in plur.):

    regio spiritu,

    Cic. Agr. 2, 34, 93:

    quem hominem! quā irā! quo spiritu!

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 6:

    illos ejus spiritus Siciliensis,

    id. Verr. 2, 3, 9, § 22:

    tantum fiduciae ac spiritūs,

    Caes. B. C. 3, 72:

    filia Hieronis, inflata adhuc regiis animis ac muliebri spiritu,

    Liv. 24, 22:

    patricii spiritūs animus,

    id. 4, 42, 5:

    ex magnitudine rerum spiritum ducat,

    Quint. 1, 8, 5:

    corpore majorem rides Turbonis in armis Spiritum et incessum,

    Hor. S. 2, 3, 311:

    cecidit spiritus ille tuus,

    Prop. 2, 3, 2:

    spiritu divino tactus,

    Liv. 5, 22, 5:

    non negaverim fuisse alti spiritūs viros,

    Sen. Ep. 90, 14.—
    (β).
    Plur.:

    res gestae, credo, meae me nimis extulerunt ac mihi nescio quos spiritus attulerunt,

    Cic. Sull. 9, 27:

    noratis animos ejus ac spiritus tribunicios, etc.,

    id. Clu. 39, 109; cf.:

    unius tribuni militum animos ac spiritus,

    id. Imp. Pomp. 22, 66:

    tantos sibi spiritus, sumpserat, ut ferendus non videretur,

    Caes. B. G. 1, 33 fin. in re militari sumere, id. ib. 2, 4:

    nam Dion regios spiritus repressit,

    Nep. Dion, 5, 5:

    cum spiritus plebes sumpsisset,

    Liv. 4, 54:

    si cui honores subdere spiritus potuerunt,

    id. 7, 40:

    remittant spiritus, comprimant animos suos, sedent arrogantiam, etc.,

    Cic. Fl. 22, 53:

    spiritus feroces,

    Liv. 1, 31:

    quorum se vim ac spiritus fregisse,

    id. 26, 24:

    cohibuit spiritus ejus Thrasea,

    Tac. A. 16, 26:

    Antipater, qui probe nosset spiritus ejus,

    Curt. 6, 1, 19.—
    B.
    (Mostly poet. and in post-Aug. prose.) Spirit, soul, mind.
    (α).
    Sing.:

    quoslibet occupat artus Spiritus,

    Ov. M. 15, 167; Tac. A. 16, 34: spiritum Phoebus mihi, Phoebus artem Carminis dedit, poetic spirit or inspiration, Hor. C. 4, 6, 29; cf.:

    mihi Spiritum Graiae tenuem Camenae Parca non mendax dedit,

    id. ib. 2, 16, 38:

    qualis Pindarico spiritus ore tonat,

    Prop. 3, 17 (4, 16), 40:

    imperator generosi spiritŭs,

    Plin. 8, 40, 61, § 149: avidus (i. e. to epithumêtikon, the desiring, coveting soul), Hor. C. 2, 2, 10:

    quidam comoedia necne poëma Esset, quaesivere: quod acer spiritus ac vis Nec verbis nec rebus inest,

    Hor. S. 1, 4, 46:

    majoris operis ac spiritūs,

    Quint. 1, 9, 15:

    alti spiritūs plena,

    id. 10, 1, 44:

    virtus magni spiritus est et recti,

    Sen. Ep. 74, 29:

    qui spiritus illi, Quis vultus vocisque sonus,

    Verg. A. 5, 648.—
    (β).
    Plur.: Coriolanus hostiles jam tum spiritus gerens, Liv. 2, 35; Curt. 5, 8, 17.—
    * b.
    Transf. (like anima, and the Engl. soul), a beloved object, Vell. 2, 123 fin.
    2.
    Spiritus, personified, a spirit (late Lat.); so,

    esp., Spiritus Sanctus or simply Spiritus,

    the Holy Ghost, Holy Spirit, Cod. Just. 1, 1, 1; Aus. Ephem. 2, 18:

    jurare per Deum et per Christum et per Spiritum Sanctum,

    Veg. 2, 5:

    nocens ille Spiritus,

    an evil spirit, Lact. 4, 27, 12:

    Spiritus nigri,

    evil spirits, Sedul. Carm. 3, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > spiritus

  • 14 strangulo

    strangŭlo, āvi, ātum, 1, v. a., = strangalaô (cf. Varr. L. L. 6, § 96 Müll.), to throttle, choke; and, in gen., to stifle, suffocate, strangle (syn. suffoco).
    I.
    Lit. (class.): Domitium strangulavit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15 fin.:

    strangulata laqueo,

    Tac. A. 6, 25:

    strangulatus in carcere,

    Plin. Ep. 2, 11, 8; Flor. 4, 1, 10:

    venena quae strangulando necant,

    Plin. 20, 7, 26, § 63:

    obesi difficultate spirandi strangulantur,

    Cels. 2, 1 fin.:

    piro strangulatus,

    Suet. Claud. 27:

    strangulatae in oleo ranae,

    Plin. 32, 10, 38, § 114:

    cuniculos vapore,

    id. 33, 4, 21, § 71:

    ne nimio sanguine stranguletur pecus,

    Col. 6, 38, 4; Cels. 4, 4:

    volvam strangulati,

    Plin. 22, 13, 15, § 32:

    sinus (togae) nec strangulet nec fluat,

    too closely drawn together, Quint. 11, 3, 140.—In an obscene double sense: si dicimus, Ille patrem strangulavit, honorem non praefamur. Sin de Aureliā aliquid aut Lolliā, honos praefandus est, * Cic. Fam. 9, 22, 4. —
    2.
    Transf., of things: hedera arbores sugit et strangulat, chokes, i. e. kills, makes unfruitful, Plin. 16, 34, 62, § 152:

    truncum,

    Col. 4, 26, 2:

    sata,

    Quint. 8, prooem. §

    23: solum,

    Plin. 17, 8, 4, § 46:

    fauces tumentes strangulant vocem,

    choke, stifle, constrain, Quint. 11, 3, 20; so,

    sonitum,

    Plin. 2, 43, 43, § 113.— Poet.:

    non tibi sepositas infelix strangulat arca Divitias,

    i. e. contains, Stat. S. 2, 2, 150.—
    II.
    Trop., to torment, torture ( poet. and in post-class. prose):

    strangulat inclusus dolor atque exaestuat intus,

    Ov. Tr. 5, 1, 63:

    voluptates in hoc nos amplectuntur, ut strangulent,

    Sen. Ep. 51, 13:

    plures nimiā congesta pecunia curā Strangulat,

    Juv. 10, 12: venditor omnes causas, quibus strangulatur, exponat, i. e. is forced to the sale, Cod. Th. 12, 3, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > strangulo

  • 15 subfoco

    suf-fōco ( subf-), āvi, ātum, 1, v. a. [faux], to choke, stifle, strangle, suffocate by compressing the throat (rare but class.; syn.: strangulo, elido).
    I.
    Lit.:

    patrem,

    Cic. Mur. 29, 61:

    quem crassior saliva suffocat,

    Sen. Q. N. 6, 2, 4:

    in melle situm suffocari,

    to be suffocated, Lucr. 3, 891:

    vox suffocatur saepe,

    Quint. 11, 3, 51:

    suffocatae (mulieres),

    hysterical, Plin. 20, 22, 87, § 238; cf. suffocatio.—
    II.
    Transf.:

    injuriā suffocante vitem,

    that chokes, kills, Plin. 17, 23, 35, § 209:

    urbem et Italiam fame,

    i. e. to starve, Cic. Att. 9, 7, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > subfoco

  • 16 suffoco

    suf-fōco ( subf-), āvi, ātum, 1, v. a. [faux], to choke, stifle, strangle, suffocate by compressing the throat (rare but class.; syn.: strangulo, elido).
    I.
    Lit.:

    patrem,

    Cic. Mur. 29, 61:

    quem crassior saliva suffocat,

    Sen. Q. N. 6, 2, 4:

    in melle situm suffocari,

    to be suffocated, Lucr. 3, 891:

    vox suffocatur saepe,

    Quint. 11, 3, 51:

    suffocatae (mulieres),

    hysterical, Plin. 20, 22, 87, § 238; cf. suffocatio.—
    II.
    Transf.:

    injuriā suffocante vitem,

    that chokes, kills, Plin. 17, 23, 35, § 209:

    urbem et Italiam fame,

    i. e. to starve, Cic. Att. 9, 7, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > suffoco

См. также в других словарях:

  • Suffocate Me — Suffocate Me …   Википедия

  • Suffocate — Suf fo*cate, v. t. [imp. & p. p. {Suffocated}; p. pr. & vb. n. {Suffocating}.] 1. To choke or kill by stopping respiration; to stifle; to smother. [1913 Webster] Let not hemp his windpipe suffocate. Shak. [1913 Webster] 2. To destroy; to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • suffocate — suffocate, asphyxiate, stifle, smother, choke, strangle, throttle can all mean to interrupt the normal course of breathing. Suffocate commonly refers to conditions in which breathing is impossible through lack of available oxygen or through… …   New Dictionary of Synonyms

  • Suffocate — Suf fo*cate, v. i. To become choked, stifled, or smothered. A swelling discontent is apt to suffocate and strangle without passage. collier. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Suffocate — Suf fo*cate, a. [L. suffocatus, p. p. of suffocare to choke; sub under + fauces the throat. Cf. {Faucal}.] Suffocated; choked. Shak. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • suffocate — index extinguish, impede, repress, stifle Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • suffocate — early 15c., from L. suffocatus, pp. of suffocare (see SUFFOCATION (Cf. suffocation)). Related: Suffocated; suffocating …   Etymology dictionary

  • suffocate — [v] choke asphyxiate, drown, smother, stifle, strangle; concepts 163,246 Ant. free, let go, loose …   New thesaurus

  • suffocate — ► VERB 1) die or cause to die from lack of air or inability to breathe. 2) feel or cause to feel trapped or oppressed. DERIVATIVES suffocation noun. ORIGIN Latin suffocare stifle , from fauces throat …   English terms dictionary

  • suffocate — [suf′ə kāt΄] vt. suffocated, suffocating [< L suffocatus, pp. of suffocare, to choke < sub ,SUB + fauces, gullet, throat: see FAUCES] 1. to kill by cutting off the supply of oxygen to the lungs, gills, etc. 2. to hinder the free breathing… …   English World dictionary

  • Suffocate Me — Infobox Album | Name = Suffocate Me Type = EP Artist = Angelfish Released = June 11, 1993 Recorded = 1993 Genre = Alternative, Goth Rock,Dream pop Length = 13:52 Label = Wasteland Producer = Last album = This album = Suffocate Me (1993) Next… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»