Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

succlāmo

  • 1 succlamo

    succlamo succlamo, avi, atum, are кричать в ответ

    Латинско-русский словарь > succlamo

  • 2 succlamo

    succlāmo (sub-clāmo), āvi, ātum, āre, darauf zurufen, -zuschreien, alci, Liv. u.a.: dicto alci, Val. Max.: cum adiecisset: ›si quid huic accĭderit, quem in eius locum substituitis?‹ succlamavit universa contio, ›Te, Q. Catule!‹ Vell.: impers., succlamatum est, Brut. in Cic. ep. u. Liv.: mit folg. Acc. u. Infin., cum succlamasset nihil se mutare sententiae, Liv.: unā voce succlamarunt Constantinum vinci non posse, Lact. – Passiv, publicā succlamatus invidiā, Ps. Quint. decl. 18, 9: succlamatus omnium maledictis, ibid. 19, 3.

    lateinisch-deutsches > succlamo

  • 3 succlamo

    succlāmo (sub-clāmo), āvi, ātum, āre, darauf zurufen, -zuschreien, alci, Liv. u.a.: dicto alci, Val. Max.: cum adiecisset: ›si quid huic accĭderit, quem in eius locum substituitis?‹ succlamavit universa contio, ›Te, Q. Catule!‹ Vell.: impers., succlamatum est, Brut. in Cic. ep. u. Liv.: mit folg. Acc. u. Infin., cum succlamasset nihil se mutare sententiae, Liv.: unā voce succlamarunt Constantinum vinci non posse, Lact. – Passiv, publicā succlamatus invidiā, Ps. Quint. decl. 18, 9: succlamatus omnium maledictis, ibid. 19, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > succlamo

  • 4 succlamo

    succlamo, 1, cry out, L. 23:21.*

    English-Latin new dictionary > succlamo

  • 5 succlamo

    subclāmo (succlāmo), āre, āvi, ātum - intr. - crier à la suite de.    - alicui succlamare: crier en réponse à qqn.    - succlamatum est: on répondit par des clameurs.
    * * *
    subclāmo (succlāmo), āre, āvi, ātum - intr. - crier à la suite de.    - alicui succlamare: crier en réponse à qqn.    - succlamatum est: on répondit par des clameurs.
    * * *
        Succlamatus omnium maledictis. Quintil. Blasmé de tout le monde, et de qui chascun parle mal, Apres qui tout le monde crie.

    Dictionarium latinogallicum > succlamo

  • 6 succlamo

    Латинско-русский словарь > succlamo

  • 7 succlamo

    succlamare, succlamavi, succlamatus V

    Latin-English dictionary > succlamo

  • 8 succlamo

    suc-clāmo ( subc-), āvi, ātum, 1, v. a., to call or cry out, to shout, exclaim after or in reply to any thing (not in Cic. or Cæs.); with obj.-clause:

    haec Virginio vociferanti succlamabat multitudo, nec illius dolori nec suae libertati se defuturos,

    Liv. 3, 50, 10: quidam ausi sunt mediā ex contione succlamare:

    Abite hinc, ne, etc.,

    id. 44, 45; cf.:

    si esset libera haec civitas, non tibi succlamassent,

    id. 6, 40:

    cum centuria fre quens succlamasset, nihil se mutare sententiae, etc.,

    id. 26, 22, 8:

    cui dicto,

    Val. Max. 6, 2, 3.— Impers. pass.: succlamatum est, et frequenter a militibus Ventidianis, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 3:

    ad hoc cum succlamatum est,

    Liv. 10, 25; 21, 18; 42, 53. —
    (β).
    Pass.:

    publicā succlamatus invidiā,

    cried out against, Quint. Decl. 18, 9:

    omnium maledictis succlamatus,

    id. ib. 19, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > succlamo

  • 9 succlāmō or sub-clāmō

        succlāmō or sub-clāmō āvī, ātus, āre,    to cry out in response, shout in answer, reply clamorously: si esset libera haec civitas, non tibi succlamassent, L.: haec Virginio vociferanti succlamabat multitudo, L.: ad hoc cum succlamatum est, L.

    Latin-English dictionary > succlāmō or sub-clāmō

  • 10 succlamatio

    succlāmātio, ōnis f. [ succlamo ]
    (ответный) возглас, восклицание L, Su

    Латинско-русский словарь > succlamatio

  • 11 succlamatio

    succlāmātio, ōnis, f. (succlamo), das Zurufen, Zuschreien, gew. Plur., succlamationes frequentes, Liv. 42, 28, 3: exsultationes succlamationesque populi, Suet. Ner. 24, 1: terrere succlamationibus, Liv. 28, 26, 12: si succlamationibus apud contionantem imperatorem significent, quid sentiant, Liv. 40, 36, 4.

    lateinisch-deutsches > succlamatio

  • 12 succlamatio

    succlāmātio, ōnis, f. (succlamo), das Zurufen, Zuschreien, gew. Plur., succlamationes frequentes, Liv. 42, 28, 3: exsultationes succlamationesque populi, Suet. Ner. 24, 1: terrere succlamationibus, Liv. 28, 26, 12: si succlamationibus apud contionantem imperatorem significent, quid sentiant, Liv. 40, 36, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > succlamatio

  • 13 (succlāmātiō, ōnis)

       (succlāmātiō, ōnis) f    [succlamo], a calling out, shout, outcry.—Only plur: ultro territ<*>ri succlamationibus, L.: succlamationibus significa<*>e, quid sentiant, L.

    Latin-English dictionary > (succlāmātiō, ōnis)

  • 14 succlamatio

    succlāmātĭo, ōnis, f. [succlamo], a calling or crying out, a shouting, acclamation after any thing (rare; perh. not anteAug.); only plur.:

    ultro territuri succlamationibus,

    Liv. 28, 26, 12; 40, 36, 4; 42, 28, 2; Suet. Ner. 24.

    Lewis & Short latin dictionary > succlamatio

  • 15 SHOUT IN RESPONSE

    [V]
    SUCCLAMO (-ARE -AVI -ATUM)

    English-Latin dictionary > SHOUT IN RESPONSE

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»