Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

substances

  • 1 blandus

    blandus, a, um [st2]1 [-] caressant, doux. [st2]2 [-] persuasif. [st2]3 [-] flatteur, insinuant, doux, attrayant, séduisant.    - puer blandissimus patri, Quint.: enfant très caressant pour son père.    - experiemur uter sit blandior, Plaut.: nous verrons qui sera le plus persuasif.    - blandus succus, Plin.: suc délicieux.    - blandi anni, Prop.: les belles années (les années de plaisir).    - otium blandius consuetudine, Liv.: l'oisiveté que l'habitude rend plus aimable.    - ire ad blanda, Sen.: courir au plaisir.    - an blandiores in publico quam in privato estis? Liv. 34, 2, 10: êtes-vous plus séduisantes en public que dans l'intimité?    - medici salubres, sed voluptate carentes cibos blandioribus adloquiis prosequuntur, Plin. Ep. 1, 8, 12: les médecins accompagnent de paroles assez séduisantes l'absorption de substances utiles à la santé, mais [dépourvues de goût agréable] = désagréables au goût.
    * * *
    blandus, a, um [st2]1 [-] caressant, doux. [st2]2 [-] persuasif. [st2]3 [-] flatteur, insinuant, doux, attrayant, séduisant.    - puer blandissimus patri, Quint.: enfant très caressant pour son père.    - experiemur uter sit blandior, Plaut.: nous verrons qui sera le plus persuasif.    - blandus succus, Plin.: suc délicieux.    - blandi anni, Prop.: les belles années (les années de plaisir).    - otium blandius consuetudine, Liv.: l'oisiveté que l'habitude rend plus aimable.    - ire ad blanda, Sen.: courir au plaisir.    - an blandiores in publico quam in privato estis? Liv. 34, 2, 10: êtes-vous plus séduisantes en public que dans l'intimité?    - medici salubres, sed voluptate carentes cibos blandioribus adloquiis prosequuntur, Plin. Ep. 1, 8, 12: les médecins accompagnent de paroles assez séduisantes l'absorption de substances utiles à la santé, mais [dépourvues de goût agréable] = désagréables au goût.
    * * *
        Blandus, Adiectiuum. Cic. Courtois, Doulx en parler, Attrayant, Mignard.
    \
        Blanda legentibus. Plin. Delectable et doulce.
    \
        Precatu blandus. Stat. Mignard en prieres, Qui prie mignardement.
    \
        Precum blandus. Stat. Qui blandit et flate en priant.
    \
        Alea blanda. Ouid. Attrayant.
    \
        Labor blandus. Virgil. Qui ne fasche ou ennuye point, Où on prend plaisir.
    \
        Leones blandi. Claud. Doulx et gratieux.
    \
        Liquor blandus amaracini. Lucret. Plaisant.
    \
        Succus blandior. Plin. Plus doulx et plus amiable.
    \
        Tabellas blandas vocat Ouidius, Lettres doulces et amiables.

    Dictionarium latinogallicum > blandus

  • 2 flos

    flos, floris, m. [st2]1 [-] fleur; qqf. suc des fleurs, odeur. [st2]2 [-] poil follet, première barbe, duvet. [st2]3 [-] la fleur, l'élite, la partie la meilleure. [st2]4 [-] fleur, extrémité supérieure, produits volatils de certaines substances, surface, écume. [st2]5 [-] fleuron, lanterne du dôme; fleur du chapiteau corinthien; fleur d'acanthe. [st2]6 [-] éclat de la flamme, flamme. [st2]7 [-] fleur de l'âge, beauté, éclat, lustre, puissance, prospérité, bonheur. [st2]8 [-] fleur d'innocence, chasteté, virginité. [st2]9 [-] fleurs, parure du style.    - flores verni, Hor.: fleurs printanières.    - florem mittere (expellere), Plin.: produire une fleur.    - ningunt rosarum floribus, Lucr. 2, 628: ils font tomber une pluie de roses.    - additis floribus, Plin.: en y ajoutant le suc des fleurs.    - florem ducere, Gell.: aspirer une odeur.    - flos genae, Luc.: barbe naissante.    - flos olei, Plin.: huile vierge.    - floris semodius, Plin.: un demi-boisseau de fleur de farine.    - flos salis, Plin.: le sel blanc.    - flos nobilitas, Cic.: l'élite de la noblesse.    - flos juventutis, Cic.: l'élite de la jeunesse.    - flos vini, Lucr.: bouquet du vin.    - flores modo rerum decerpere, Plin.: se borner à effleurer les choses.    - flos lactis, Vitr.: crème du lait.    - viridissimo flore puella, Cat. 17, 14: jeune fille dans tout l'éclat de sa beauté.    - flos veteris ubertatis exaruit, Cic. Brut. 4, 16: la fleur de l'ancienne fécondité se dessécha.    - quod floris juventute fuerat, Liv. 37, 12, 7: ce qu'il y avait de plus vigoureux parmi les soldats.    - florem dignitatis infringere, Cic.: ternir l'éclat du mérite.    - in Graeciae flore, Cic.: dans les plus beaux jours de la Grèce.    - Gallia, ille flos Italiae, Cic. Phil. 3, 5, 13: la Gaule, ce fleuron brillant de l'Italie.    - in flore virium, Liv.: dans toute sa force.    - in flore victoriarum, Just.: au fort de ses conquêtes.    - flore vitae, Cic.: au moment le plus glorieux de sa vie.    - primus flos animi, Stat. Ach. 1, 625: l'énergie morale du premier âge.    - flos eloquentiae, Cic.: ornements oratoires.
    * * *
    flos, floris, m. [st2]1 [-] fleur; qqf. suc des fleurs, odeur. [st2]2 [-] poil follet, première barbe, duvet. [st2]3 [-] la fleur, l'élite, la partie la meilleure. [st2]4 [-] fleur, extrémité supérieure, produits volatils de certaines substances, surface, écume. [st2]5 [-] fleuron, lanterne du dôme; fleur du chapiteau corinthien; fleur d'acanthe. [st2]6 [-] éclat de la flamme, flamme. [st2]7 [-] fleur de l'âge, beauté, éclat, lustre, puissance, prospérité, bonheur. [st2]8 [-] fleur d'innocence, chasteté, virginité. [st2]9 [-] fleurs, parure du style.    - flores verni, Hor.: fleurs printanières.    - florem mittere (expellere), Plin.: produire une fleur.    - ningunt rosarum floribus, Lucr. 2, 628: ils font tomber une pluie de roses.    - additis floribus, Plin.: en y ajoutant le suc des fleurs.    - florem ducere, Gell.: aspirer une odeur.    - flos genae, Luc.: barbe naissante.    - flos olei, Plin.: huile vierge.    - floris semodius, Plin.: un demi-boisseau de fleur de farine.    - flos salis, Plin.: le sel blanc.    - flos nobilitas, Cic.: l'élite de la noblesse.    - flos juventutis, Cic.: l'élite de la jeunesse.    - flos vini, Lucr.: bouquet du vin.    - flores modo rerum decerpere, Plin.: se borner à effleurer les choses.    - flos lactis, Vitr.: crème du lait.    - viridissimo flore puella, Cat. 17, 14: jeune fille dans tout l'éclat de sa beauté.    - flos veteris ubertatis exaruit, Cic. Brut. 4, 16: la fleur de l'ancienne fécondité se dessécha.    - quod floris juventute fuerat, Liv. 37, 12, 7: ce qu'il y avait de plus vigoureux parmi les soldats.    - florem dignitatis infringere, Cic.: ternir l'éclat du mérite.    - in Graeciae flore, Cic.: dans les plus beaux jours de la Grèce.    - Gallia, ille flos Italiae, Cic. Phil. 3, 5, 13: la Gaule, ce fleuron brillant de l'Italie.    - in flore virium, Liv.: dans toute sa force.    - in flore victoriarum, Just.: au fort de ses conquêtes.    - flore vitae, Cic.: au moment le plus glorieux de sa vie.    - primus flos animi, Stat. Ach. 1, 625: l'énergie morale du premier âge.    - flos eloquentiae, Cic.: ornements oratoires.
    * * *
        Flos, huius floris, masc. gen. Plin. Fleur.
    \
        Varios fundit humus flores. Virgil. Produit en abondance.
    \
        Legere flores. Virgil. Cueillir.
    \
        Apricos necte flores. Horat. Fay des bouquets ou chapeaux de fleurs.
    \
        In ipso Graeciae flore. Cic. Quand la Grece estoit en sa fleur et vigueur, en son grand feu, en son regne.
    \
        Flos poetarum. Plaut. La fleur des poetes, L'eslite.
    \
        Florem amittere dicitur puella. Catull. Quand elle est despucellee.
    \
        Bacchi flos euanescit. Lucret. L'odeur du vin.
    \
        Flos in siligine. Plin. La fleur de la farine.
    \
        Flos vini, Id est odor. Plaut. L'odeur.
    \
        Flos vini, Aliter. Plin. La cotte, ou fleur, ou seime que le vin prend par dessus, quand il est dedens le tonneau.

    Dictionarium latinogallicum > flos

  • 3 pignus

    pignus, pignŏris (arch. pignĕris), n. [st2]1 [-] gage, objet gagé, nantissement, hypothèque; caution. [st2]2 [-] otage (comme gage). [st2]3 [-] enjeu d'une gageure, gageure, prix d'une lutte. [st2]4 [-] gage, sûreté, témoignage, preuve, garantie, marque. [st2]5 [-] surtout au plur. gages d'affection, enfants, progéniture, objets aimés.    - aliquid pignori opponere (dare, ponere, obligare): donner qqch en gage.    - domo agrisque pignori acceptis, Tac.: ayant pris en gage sa maison et ses terres.    - ponere pignus cum aliquo, V.-Max.: engager un pari avec qqn.    - rem pignori accipere (habere): recevoir une chose en gage.    - quovis pignore contendere + prop. inf. Cat.: parier tout ce qu'on voudra que...    - sub pignoribus mutuas pecunias accipere, Dig.: emprunter de l'argent sur hypothèque.    - pignora capere (auferre): prendre en gage, prendre hypothèque.    - sine ullo pignore, Liv.: sans qu'il y eût remise d'otages.    - marium pignora, Suet.: otages mâles.    - da pignus, ni ea sit filia, Plaut.: gageons qu'elle est ta fille.    - pignus dare + prop. inf.: donner la preuve que.    - Siciliam, pignus annonae, habet, Flo.: il occupe la Sicile pour s'assurer des substances.    - nec pignus aliud fidei ab eis postulavit Annibal, quam ut jurarent, se, si non impetrassent, in castra redituros, Lhom.: et Hannibal ne leur demanda pas d'autre gage de loyauté que de jurer de revenir au camp s'ils n'obtenaient satisfaction.    - suae virtutis pignus, vulnus ostentare, Lhom.: montrer sa blessure, signe de sa vaillance.    - adscita pignora, Stat.: enfants adoptifs.    - pignore animos centurionum devinxit, Caes. BC. 39: par le gage (qu’il avait pris) il lia les dispositions
    * * *
    pignus, pignŏris (arch. pignĕris), n. [st2]1 [-] gage, objet gagé, nantissement, hypothèque; caution. [st2]2 [-] otage (comme gage). [st2]3 [-] enjeu d'une gageure, gageure, prix d'une lutte. [st2]4 [-] gage, sûreté, témoignage, preuve, garantie, marque. [st2]5 [-] surtout au plur. gages d'affection, enfants, progéniture, objets aimés.    - aliquid pignori opponere (dare, ponere, obligare): donner qqch en gage.    - domo agrisque pignori acceptis, Tac.: ayant pris en gage sa maison et ses terres.    - ponere pignus cum aliquo, V.-Max.: engager un pari avec qqn.    - rem pignori accipere (habere): recevoir une chose en gage.    - quovis pignore contendere + prop. inf. Cat.: parier tout ce qu'on voudra que...    - sub pignoribus mutuas pecunias accipere, Dig.: emprunter de l'argent sur hypothèque.    - pignora capere (auferre): prendre en gage, prendre hypothèque.    - sine ullo pignore, Liv.: sans qu'il y eût remise d'otages.    - marium pignora, Suet.: otages mâles.    - da pignus, ni ea sit filia, Plaut.: gageons qu'elle est ta fille.    - pignus dare + prop. inf.: donner la preuve que.    - Siciliam, pignus annonae, habet, Flo.: il occupe la Sicile pour s'assurer des substances.    - nec pignus aliud fidei ab eis postulavit Annibal, quam ut jurarent, se, si non impetrassent, in castra redituros, Lhom.: et Hannibal ne leur demanda pas d'autre gage de loyauté que de jurer de revenir au camp s'ils n'obtenaient satisfaction.    - suae virtutis pignus, vulnus ostentare, Lhom.: montrer sa blessure, signe de sa vaillance.    - adscita pignora, Stat.: enfants adoptifs.    - pignore animos centurionum devinxit, Caes. BC. 39: par le gage (qu’il avait pris) il lia les dispositions
    * * *
        Pignus, pignoris vel pigneris, pen. corr. n. gene. Vlp. Gage sur lequel lon nous accroist quelque chose, et proprement des choses mobiliaires. C'est aussi le gage qu'on met quand on fait une gageure.
    \
        Dare pignus cum aliquo, Vide DO das. Gager contre aucun.
    \
        Ponere pignori. Plaut. Bailler en gage, Engager.
    \
        Obligare aliquid pignori. Vlp. Engager, Hypothequer, Obliger.
    \
        Pignori opponere. Terent. Hypothequer et assubjectir à la prestation d'aucune rente, ou au payement d'aucune chose.
    \
        Aratrum accipere pignori non licet. Quintil. Prendre par execution. B.
    \
        Pignora auferre. Cic. Saisir les meubles d'aucun pour quelque contumace, Executer aucun en ses meubles.
    \
        Ablatis pignoribus aliquem coercere. Cic. Contraindre par saisissement de ses biens.
    \
        Accipere aliquid pignori. Pomponius. Prendre en gage.
    \
        Dare aliquid pignori. Vlpian. Engager, Hypothequer.
    \
        Habere aliquid pignori. Papinianus. Avoir en gage.
    \
        Liberare pignus. Pomponius. Desgager.
    \
        Monumentum et pignus amoris. Virgil. Signe certain et enseignes de nostre amour.
    \
        Pignus vocis. Ouid. Promesse, Obligation et asseurance de parolles.
    \
        Pignus tenemus sceleris. Seneca. La preuve et tesmoignage ou certain indice de la meschanceté, L'espee par laquelle nous monstrerons clerement que c'est luy qui a commis le cas.
    \
        Pignora. Les enfants. Ouidius, Dulcia sollicitae gestabant pignora matres.
    \
        Adscita pignora. Stat. Enfants adoptifs.
    \
        Pignus Reipub. Cic. La seureté et gage.
    \
        Duo pignora Reipublicae. Cic. Deux piliers de la republique. B.
    \
        Mors mea pignus erit coniugii. Ouid. Probation, Tesmoignage, Signe certain.
    \
        Pignus. Virgil. Le gage qu'on met en jeu.

    Dictionarium latinogallicum > pignus

  • 4 sustento

    sustento, āre, āvi, ātum [fréq. de sustineo] - tr. - [st2]1 [-] soutenir, porter, supporter. [st2]2 [-] soutenir (physiquement ou moralement), nourrir, alimenter, entretenir, raffermir, encourager, aider, secourir. [st2]3 [-] maintenir en bon état, conserver, faire durer. [st2]4 [-] supporter, soutenir, résister, endurer, tenir bon. [st2]5 [-] arrêter, suspendre, différer, ajourner.    - frumenta maturescere incipiebant atque ipsa spes inopiam sustentabat, Caes. BC. 3, 49, 1: le blé commençait à murir et l'espoir à lui seul faisait supporter la disette.    - vela sustentare, Claud.: soutenir un navire (l'empêcher de sombrer).    - aegre seque et arma sustentans, Curt. 8: se soutenant à grand-peine avec ses armes.    - valetudinem sustentare, Cic.: prendre soin de sa santé.    - in quo nulla re egens animus aletur et sustentabitur iisdem rebus, quibus astra sustentantur et aluntur, Cic. Tusc. 1: là, ne manquant de rien, l'âme sera nourrie et entretenue par les mêmes substances qui entretiennent et nourrissent les astres.    - venditando coronas sustentare paupertatem, Plin. 35: gagner sa pauvre vie en vendant des couronnes.    - nec ultra sustentaturi fuerint, Liv. 34: et ils n'auraient pas tenu plus longtemps.    - aegre is dies sustentatur, Caes. BG. 5: ce jour-là on résiste à peine.    - id opprimi sustentando aut prolatando nullo pacto potest, Cic.: étouffer ce mal par atermoiements ou des délais est absolument impossible.    - majores nostri, quorum virtus etiamnunc vitia nostra sustentat, Sen.: nos ancêtres, dont la vertu arrête encore aujourd'hui l'effet de nos vices.
    * * *
    sustento, āre, āvi, ātum [fréq. de sustineo] - tr. - [st2]1 [-] soutenir, porter, supporter. [st2]2 [-] soutenir (physiquement ou moralement), nourrir, alimenter, entretenir, raffermir, encourager, aider, secourir. [st2]3 [-] maintenir en bon état, conserver, faire durer. [st2]4 [-] supporter, soutenir, résister, endurer, tenir bon. [st2]5 [-] arrêter, suspendre, différer, ajourner.    - frumenta maturescere incipiebant atque ipsa spes inopiam sustentabat, Caes. BC. 3, 49, 1: le blé commençait à murir et l'espoir à lui seul faisait supporter la disette.    - vela sustentare, Claud.: soutenir un navire (l'empêcher de sombrer).    - aegre seque et arma sustentans, Curt. 8: se soutenant à grand-peine avec ses armes.    - valetudinem sustentare, Cic.: prendre soin de sa santé.    - in quo nulla re egens animus aletur et sustentabitur iisdem rebus, quibus astra sustentantur et aluntur, Cic. Tusc. 1: là, ne manquant de rien, l'âme sera nourrie et entretenue par les mêmes substances qui entretiennent et nourrissent les astres.    - venditando coronas sustentare paupertatem, Plin. 35: gagner sa pauvre vie en vendant des couronnes.    - nec ultra sustentaturi fuerint, Liv. 34: et ils n'auraient pas tenu plus longtemps.    - aegre is dies sustentatur, Caes. BG. 5: ce jour-là on résiste à peine.    - id opprimi sustentando aut prolatando nullo pacto potest, Cic.: étouffer ce mal par atermoiements ou des délais est absolument impossible.    - majores nostri, quorum virtus etiamnunc vitia nostra sustentat, Sen.: nos ancêtres, dont la vertu arrête encore aujourd'hui l'effet de nos vices.
    * * *
        Sustento, sustentas, sustentare, Frequentatiuum. Plaut. Endurer et porter patiemment.
    \
        Moles sustentata per multos annos. Lucret. Soustenue.
    \
        Solus omnem familiam sustentat. Terentius. Soustient et nourrit.
    \
        Schola se sustentare. Sueton. Se nourrir et entretenir du gaing qu'on fait à tenir escole.
    \
        Casus suos alienis opibus sustentare. Cic. Pourvoir à ses necessitez par l'aide d'autruy.
    \
        Famem sustentare. Caesar. Remedier à la faim, et supporter.
    \
        Laborem spe otii sustentare. Sallust. Endurer.
    \
        Sustentare aliquem suis officiis. Cic. Luy aider de touts les plaisirs qu'on peult.
    \
        Sustentare tenuitatem alicuius. Cic. Aider aucun en sa povreté.
    \
        Sustento te mea Terentia vt potes. Cic. Aide et entretiens toy au moins mal que tu pourras.
    \
        Tua virtute sustentes te. Cic. Aide toy, et prens coeur en pensant à ta vertu.
    \
        Praeclara conscientia sustentor. Cicero. Je me console et me tiens en estat par le tesmoignage de ma bonne conscience.
    \
        Sustentare aliquem. Cic. Luy aider et favoriser.
    \
        Sustentare. Cic. Differer et delayer.
    \
        Sustentare malum. Liu. Endurer.
    \
        Sustentatum est, Impersonale. Caesar. On tient bon.
    \
        AEgre eo die sustentatum est. Caes. A grand peine resista l'on, ou peult on resister et soustenir.

    Dictionarium latinogallicum > sustento

  • 5 acidum

    acid substances (pl.) as solvents

    Latin-English dictionary > acidum

  • 6 anancites

    hardest of substances (adamas); steel; diamond (as remedy for sadness L+S)

    Latin-English dictionary > anancites

  • 7 caelatura

    I.
    Lit.:

    caelatura, quae auro, argento, aere, ferro opera efficit: nam sculptura etiam lignum, ebur, marmor, vitrum, gemmas, praeterea quae supra dixi, complectitur,

    Quint. 2, 21, 8:

    caelatura altior,

    id. 2, 4, 7; Plin. 35, 12, 45, § 156.—
    B.
    In other substances, e. g. in clay, Plin. 35, 12, 46, § 158; cf. id. 19, 4, 19, § 53; Dig. 13, 1, 13; cf. caelo, I. B.—
    II.
    Meton. (abstr. pro concreto), the engraved figures themselves, carved work, Suet. Ner. 47:

    usque adeo attritis caelaturis, ne figura discerni possit,

    Plin. 33, 12, 55, § 157; Sen. Ep. 5, 3; Quint. 2, 17, 8; cf. Paul. ex Fest. p. 98 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > caelatura

  • 8 concresco

    con-cresco, crēvi, crētum, 3 ( inf. perf. sync. concresse, Ov. M. 7, 416), v. n., to grow together; hence with the prevailing idea of uniting, and generally of soft or liquid substances which thicken; to harden, condense, curdle, stiffen, congeal, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
    I.
    Prop.:

    concrescunt semina (opp. extenuantur),

    Lucr. 4, 1261; 6, 626; cf.:

    concrescunt subitae currenti in flumine crustae,

    Verg. G. 3, 360;

    opp. liquere,

    Cic. Univ. 14: rigido concrescere rostro Ora videt, to stiffen into a hard beak. Ov. M. 5, 673; cf.:

    Aconteus Gorgone conspectā saxo concrevit oborto,

    id. ib. 5, 202 (cf. also saxoque oculorum induruit umor, id. ib. 5, 233):

    quo pacto pluvius concrescat in altis Nubibus umor,

    Lucr. 6, 495; cf. id. 6, 250:

    imbres gelidis concrescunt ventis,

    Ov. M. 9, 220:

    (aqua) neque conglaciaret frigoribus neque nive pruināque concresceret, etc.,

    Cic. N. D. 2, 10, 26:

    gelidus concrevit frigore sanguis,

    Verg. A. 12, 905:

    cum lac concrevit,

    Col. 7, 8, 3; cf. Ov. M. 12, 436: concretos sanguine crines, stuck together or clotted, Verg. A. 2, 277; cf.:

    concreta sanguine barba,

    Ov. M. 14, 201.—With in and acc.:

    crystalli modo glaciari et in lapidem concrescere,

    harden into, Plin. 36, 22, 45, § 161; cf.:

    aër... tum autem concretus in nubis cogitur,

    Cic. N. D. 2, 39, 101.—
    II.
    Meton.
    A.
    To take form, to grow, increase:

    de terris terram concrescere parvis,

    Lucr. 1, 840:

    terrā in ipsā taetro concrescere odore bitumen,

    id. 6, 807; Verg. E. 6, 34; cf.:

    indagatio initiorum unde omnia orta, generata, concreta sint,

    Cic. Tusc. 5, 24, 69; 1, 24, 56:

    valles, quae fluminum alluvie et inundationibus concreverint,

    Col. 3, 11, 8.—With ex:

    omne corpus aut aqua aut aër aut ignis aut terra est, aut id quod est concretum ex aliquā parte eorum,

    composed, formed of, Cic. N. D. 3, 12, 30; so id. ib. 3, 14, 34; Tac. A. 13, 57.—
    2.
    Trop.:

    illud funestum animal, ex nefariis stupris, ex civili cruore concretum (al. conceptum),

    Cic. Pis. 9, 21. —
    B.
    (Con intens.) To grow strong, to rise by growing, etc. (so very rare):

    (lana) quanto prolixior in pecore concrescit, tanto, etc.,

    Col. 7, 3, 10 (but in Lucr. 5, 833, the best reading is clarescit; v. Lachm.).—Hence, concrētus, a, um, P. a. (acc. to I.), grown together, concrete, compound, condensed, hardened, thick, hard, stiff, curdled, congealed, clotted, etc. (class.):

    dubitare non possumus quin nihil sit animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71; 1, 27, 66:

    aër crassus et concretus,

    id. ib. 1, 18, 42; Lucr. 1, 1018; 5, 467 sq.:

    aër (opp. fusus, extenuatus),

    Cic. N. D. 2, 39, 101; cf.:

    pingue et concretum esse caelum,

    id. Div. 1, 57, 130:

    umores (opp. acres),

    id. N. D. 2, 23, 59:

    spuma,

    Ov. M. 4, 537:

    lac,

    Verg. G. 3, 463:

    in sanguine,

    Ov. M. 13, 492:

    mare,

    Plin. 4, 16, 30, § 104:

    nix concreta pruinā,

    Lucr. 3, 20:

    concreta et durata glacies,

    Liv. 21, 36, 8; cf.:

    concreta frigora canā pruinā,

    stiffened by the hoary frost, Verg. G. 2, 376:

    gelu,

    Curt. 8, 4.— Poet., of light: cum claram speciem concreto lumine luna abdidit, thick, i. e. dimmed, Cic. poët. Div. 1, 11, 18:

    nanus et ipse suos breviter concretus in artus,

    shortened, Prop. 4 (5), 8, 41:

    dolor,

    benumbing, tearless, Ov. P. 2, 11, 10.— Subst.: concrētum, i, n., firm or solid matter:

    species quaedam deorum, quae nihil concreti habeat, nihil solidi,

    Cic. N. D. 1, 27, 75.—Esp. (sc. gelu), hard or stiff frost:

    nec semine jacto Concretum patitur radicem adfigere terrae,

    Verg. G. 2, 318 Rib. Forbig.; cf. Hildebr. ad App. M. 1, p. 455. (By others concretum is made acc. of 2. concretus. The common reading is concretam, sc. gelu, the root stiffened by frost; cf. Forbig. ad loc.)— Comp.:

    semen concretius,

    Lucr. 4, 1240:

    spuma lactis concretior,

    Plin. 11, 41, 96, § 239: ossa concreta, t. t., solid bones, i. e. without marrow, id. 7, 18, 18, § 78.— Sup. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > concresco

  • 9 concretum

    con-cresco, crēvi, crētum, 3 ( inf. perf. sync. concresse, Ov. M. 7, 416), v. n., to grow together; hence with the prevailing idea of uniting, and generally of soft or liquid substances which thicken; to harden, condense, curdle, stiffen, congeal, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
    I.
    Prop.:

    concrescunt semina (opp. extenuantur),

    Lucr. 4, 1261; 6, 626; cf.:

    concrescunt subitae currenti in flumine crustae,

    Verg. G. 3, 360;

    opp. liquere,

    Cic. Univ. 14: rigido concrescere rostro Ora videt, to stiffen into a hard beak. Ov. M. 5, 673; cf.:

    Aconteus Gorgone conspectā saxo concrevit oborto,

    id. ib. 5, 202 (cf. also saxoque oculorum induruit umor, id. ib. 5, 233):

    quo pacto pluvius concrescat in altis Nubibus umor,

    Lucr. 6, 495; cf. id. 6, 250:

    imbres gelidis concrescunt ventis,

    Ov. M. 9, 220:

    (aqua) neque conglaciaret frigoribus neque nive pruināque concresceret, etc.,

    Cic. N. D. 2, 10, 26:

    gelidus concrevit frigore sanguis,

    Verg. A. 12, 905:

    cum lac concrevit,

    Col. 7, 8, 3; cf. Ov. M. 12, 436: concretos sanguine crines, stuck together or clotted, Verg. A. 2, 277; cf.:

    concreta sanguine barba,

    Ov. M. 14, 201.—With in and acc.:

    crystalli modo glaciari et in lapidem concrescere,

    harden into, Plin. 36, 22, 45, § 161; cf.:

    aër... tum autem concretus in nubis cogitur,

    Cic. N. D. 2, 39, 101.—
    II.
    Meton.
    A.
    To take form, to grow, increase:

    de terris terram concrescere parvis,

    Lucr. 1, 840:

    terrā in ipsā taetro concrescere odore bitumen,

    id. 6, 807; Verg. E. 6, 34; cf.:

    indagatio initiorum unde omnia orta, generata, concreta sint,

    Cic. Tusc. 5, 24, 69; 1, 24, 56:

    valles, quae fluminum alluvie et inundationibus concreverint,

    Col. 3, 11, 8.—With ex:

    omne corpus aut aqua aut aër aut ignis aut terra est, aut id quod est concretum ex aliquā parte eorum,

    composed, formed of, Cic. N. D. 3, 12, 30; so id. ib. 3, 14, 34; Tac. A. 13, 57.—
    2.
    Trop.:

    illud funestum animal, ex nefariis stupris, ex civili cruore concretum (al. conceptum),

    Cic. Pis. 9, 21. —
    B.
    (Con intens.) To grow strong, to rise by growing, etc. (so very rare):

    (lana) quanto prolixior in pecore concrescit, tanto, etc.,

    Col. 7, 3, 10 (but in Lucr. 5, 833, the best reading is clarescit; v. Lachm.).—Hence, concrētus, a, um, P. a. (acc. to I.), grown together, concrete, compound, condensed, hardened, thick, hard, stiff, curdled, congealed, clotted, etc. (class.):

    dubitare non possumus quin nihil sit animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71; 1, 27, 66:

    aër crassus et concretus,

    id. ib. 1, 18, 42; Lucr. 1, 1018; 5, 467 sq.:

    aër (opp. fusus, extenuatus),

    Cic. N. D. 2, 39, 101; cf.:

    pingue et concretum esse caelum,

    id. Div. 1, 57, 130:

    umores (opp. acres),

    id. N. D. 2, 23, 59:

    spuma,

    Ov. M. 4, 537:

    lac,

    Verg. G. 3, 463:

    in sanguine,

    Ov. M. 13, 492:

    mare,

    Plin. 4, 16, 30, § 104:

    nix concreta pruinā,

    Lucr. 3, 20:

    concreta et durata glacies,

    Liv. 21, 36, 8; cf.:

    concreta frigora canā pruinā,

    stiffened by the hoary frost, Verg. G. 2, 376:

    gelu,

    Curt. 8, 4.— Poet., of light: cum claram speciem concreto lumine luna abdidit, thick, i. e. dimmed, Cic. poët. Div. 1, 11, 18:

    nanus et ipse suos breviter concretus in artus,

    shortened, Prop. 4 (5), 8, 41:

    dolor,

    benumbing, tearless, Ov. P. 2, 11, 10.— Subst.: concrētum, i, n., firm or solid matter:

    species quaedam deorum, quae nihil concreti habeat, nihil solidi,

    Cic. N. D. 1, 27, 75.—Esp. (sc. gelu), hard or stiff frost:

    nec semine jacto Concretum patitur radicem adfigere terrae,

    Verg. G. 2, 318 Rib. Forbig.; cf. Hildebr. ad App. M. 1, p. 455. (By others concretum is made acc. of 2. concretus. The common reading is concretam, sc. gelu, the root stiffened by frost; cf. Forbig. ad loc.)— Comp.:

    semen concretius,

    Lucr. 4, 1240:

    spuma lactis concretior,

    Plin. 11, 41, 96, § 239: ossa concreta, t. t., solid bones, i. e. without marrow, id. 7, 18, 18, § 78.— Sup. and adv. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > concretum

  • 10 consentiens

    con-sentĭo (also cosentĭo; v. infra), sensi, sensum, 4, v. n. and a
    I.
    = unā sentio, to feel together: multa (corpora, i. e. substances) Quae neque conecti potuere neque intus Vitalis motus consentire atque imitari, Lucr. 2, 717 Lachm.; cf.:

    consentire animam totam per membra videmus,

    id. 3, 153; Scrib. Comp. 104.—
    II.
    To agree, accord, harmonize with a person or thing; to assert unitedly, determine in common, decree, to unite upon something accordantly, etc. (freq and class. in prose and poetry); constr with cum, inter se, the dat., or absol. of person; and with the acc., de, ad, in, the inf.. causā, or absol. of the thing.
    A.
    Lit., with personal subjects.
    1.
    In a good sense, with acc. and inf.: HONC. OINO. PLOIRVME. COSENTIONT. ROMAI. DVONORO. OPTVMO. FVISE. VIRO... LVCIOM. SCIPIONE., etc. (i. e. hunc unum plurimi consentiunt Romanum bonorum optimum fuisse virum... Lucium Scipionem), inscription of the Scipios, C. I. L. 1, 32: Wordsworth, Fragm, and Spec. p. 160; cf. Cic. Fin. 2, 35, 116; and id. Sen. 17, 61:

    omnes mortales unā mente consentiunt, omnia arma eorum, qui haec salva velint, contra illam pestem esse capienda,

    id. Phil. 4, 3, 7; so Quint. 1, 10, 33; 2, 15, 36 al.; Tac. A. 6, 28 al.—With inf.:

    seu quicquid ubique magnificum est in claritatem ejus (sc. Herculis) referre consensimus,

    Tac. G. 34 fin. —With de de amicitiae utilitate omnes uno ore consentiunt, Cic. Lael. 23, 86; so id. Phil. 1, 9, 21:

    cum aliquo de aliquā re,

    id. Ac. 2, 42. 131.—With [p. 429] cum:

    consentire cum aliquā re, verbis discrepare,

    Cic. Fin. 4, 26, 72:

    cum his (oratoribus) philosophi consentiunt,

    Quint. 2, 17, 2; so Suet. Aug. 58.—With dat.:

    illis superioribus,

    Quint. 2, 15, 32; so id. 5, 14, 33:

    sibi ipse,

    Cic. Off. 1, 2, 5; cf. id. Clu. 22, 60:

    cui parti,

    Quint. 5, 14, 9:

    iis, quibus delectantur,

    id. 5, 11, 19:

    studiis alicujus,

    Hor. Ep. 1, 18, 65 al. —With adversus:

    adversus maleficium omne consensimus,

    Sen. Ben. 3, 6, 2:

    adversus patrem cum amicis,

    Val. Max. 9, 11, ext. 3.—With ad:

    parvo exercitu, sed ad benevolentiam erga nos consentiente,

    Cic. Att. 5, 18, 2; id. Tusc. 3, 2, 3; id. N. D. 2, 23, 60; 2, 46, 119; id. Cat. 4, 7, 15; 4, 9, 18; cf.:

    ad rem publicam conservandam,

    id. Phil. 4, 4, 10:

    ad decernendum triumphum,

    Liv. 36, 40, 10:

    ad necem ejus,

    id. 39, 50, 6:

    ad indutias,

    Suet. Calig. 5.—With in:

    in homine non, ut omne, omnia in unum consentientia, sed singulis membris suum cuique consilium,

    Liv. 2, 32, 9:

    in hoc non contumaciter consentio,

    Quint. 11, 3, 11; cf.:

    consentire in asserendā libertate,

    Suet. Calig. 60: puro pioque duello quaerendas censeo itaque consentio consciscoque, old formula of voting in Liv. 1, 32, 12.—With ut:

    senatus... censuit consensit conscivit ut bellum cum priscis Latinis fieret, old formula for declaring war,

    Liv. 1, 32, 13.—With ne:

    constat, ad alia discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse, ne dicerent dictatorem,

    Liv. 4, 26, 7.—With acc. rei:

    consensit et senatus bellum,

    i. e. has voted, decreed war, Liv. 8, 6, 8:

    bellum erat consensum,

    id. 1, 32, 12:

    consensa in posterum diem contio,

    id. 24, 38, 11.—With inf.:

    si consenserint possessores non vendere, quid futurum est?

    Cic. Agr. 1, 5, 15. — Impers.:

    de prioribus consentitur,

    Tac. A. 1, 13:

    inter plurimos consensum est duas esse partes,

    Quint. 9, 1, 17; 5, 10, 12; Liv. 9, 7, 7; so,

    consensum est, ut, etc.,

    id. 30, 24, 11.—
    2.
    In a bad sense, to agree to any wrong, to join in, to plot together, conspire, take part in, etc.:

    neque se cum Belgis reliquis consensisse, neque contra populum Romanum omnino conjurasse,

    Caes. B. G. 2, 3; so id. ib. fin.:

    belli faciendi causā,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 18:

    urbem inflammare,

    id. Phil. 2, 7, 17:

    quod consensisset cum Hispanis quibusdam... eum (Pompeium) comprehendere,

    id. Fam. 6, 18, 2:

    ad prodendam Hannibali urbem Romanam,

    Liv. 27, 9, 14:

    ad aliquem opprimendum,

    Nep. Dat. 5, 2:

    quod undique abierat, antequam consentirent,

    Liv. 23, 28, 4; so absol., id. 34, 49, 9 al.—
    B.
    Transf., with inanimate subjects, to accord, agree, harmonize with, to fit, suit, etc.
    (α).
    With cum: sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52; cf.:

    cum vultus Domitii cum oratione non consentiret,

    Caes. B. C. 1, 19; Quint. 11, 1, 2; 11, 3, 113; 11, 3, 122: secum ipsa (oratio;

    together with sibi constet),

    Cic. Univ. 3; id. Brut. 38, 141:

    precor... ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant,

    id. Mur. 1, 1; Dig. 46, 4, 14.—
    (β).
    With inter se:

    (pulchritudo corporis) delectat hoc ipso, quod inter se omnes partes cum quodam lepore consentiunt,

    Cic. Off. 1, 28, 98; Quint. 5, 7, 29.—
    (γ).
    With dat.:

    si personis, si temporibus, si locis ea quae narrantur consentiunt,

    Cic. Part. Or. 9, 32; id. Phil. 1, 1, 2; id. Att. 7, 3, 3; Quint. 11, 3, 65; 11, 3, 164 al.:

    sibi ipsa lex,

    id. 2, 4, 37.—
    (δ).
    Absol., Lucr. 3, 170; 2, 915; 3, 154:

    ratio nostra consentit, pugnat oratio, etc.,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    judicationem et statum semper consentire,

    Quint. 3, 11, 20:

    nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat (cithara),

    id. 2, 8, 15:

    utrumque nostrum incredibili modo Consentit astrum,

    Hor. C. 2, 17, 22.—Hence,
    1.
    con-sentĭens, entis, P. a., agreeing, accordant, unanimous:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19:

    cujus de laudibus omnium esset fama consentiens,

    id. Sen. 17, 61:

    animi,

    id. Div. 2, 58, 119:

    consilium omnis vitae,

    id. Tusc. 5, 25, 72.— Abl. consentiente and -ti:

    hominum consentiente auctoritate contenti non sumus?

    Cic. Div. 1, 39, 84; so,

    consentiente voce,

    Suet. Galb. 13;

    on the other hand, clamore consentienti pugnam poscunt,

    Liv. 10, 40, 1.—
    2.
    consensus, a, um, Part., agreed upon:

    consensis quibusdam et concessis,

    Gell. 15, 26, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > consentiens

  • 11 consentio

    con-sentĭo (also cosentĭo; v. infra), sensi, sensum, 4, v. n. and a
    I.
    = unā sentio, to feel together: multa (corpora, i. e. substances) Quae neque conecti potuere neque intus Vitalis motus consentire atque imitari, Lucr. 2, 717 Lachm.; cf.:

    consentire animam totam per membra videmus,

    id. 3, 153; Scrib. Comp. 104.—
    II.
    To agree, accord, harmonize with a person or thing; to assert unitedly, determine in common, decree, to unite upon something accordantly, etc. (freq and class. in prose and poetry); constr with cum, inter se, the dat., or absol. of person; and with the acc., de, ad, in, the inf.. causā, or absol. of the thing.
    A.
    Lit., with personal subjects.
    1.
    In a good sense, with acc. and inf.: HONC. OINO. PLOIRVME. COSENTIONT. ROMAI. DVONORO. OPTVMO. FVISE. VIRO... LVCIOM. SCIPIONE., etc. (i. e. hunc unum plurimi consentiunt Romanum bonorum optimum fuisse virum... Lucium Scipionem), inscription of the Scipios, C. I. L. 1, 32: Wordsworth, Fragm, and Spec. p. 160; cf. Cic. Fin. 2, 35, 116; and id. Sen. 17, 61:

    omnes mortales unā mente consentiunt, omnia arma eorum, qui haec salva velint, contra illam pestem esse capienda,

    id. Phil. 4, 3, 7; so Quint. 1, 10, 33; 2, 15, 36 al.; Tac. A. 6, 28 al.—With inf.:

    seu quicquid ubique magnificum est in claritatem ejus (sc. Herculis) referre consensimus,

    Tac. G. 34 fin. —With de de amicitiae utilitate omnes uno ore consentiunt, Cic. Lael. 23, 86; so id. Phil. 1, 9, 21:

    cum aliquo de aliquā re,

    id. Ac. 2, 42. 131.—With [p. 429] cum:

    consentire cum aliquā re, verbis discrepare,

    Cic. Fin. 4, 26, 72:

    cum his (oratoribus) philosophi consentiunt,

    Quint. 2, 17, 2; so Suet. Aug. 58.—With dat.:

    illis superioribus,

    Quint. 2, 15, 32; so id. 5, 14, 33:

    sibi ipse,

    Cic. Off. 1, 2, 5; cf. id. Clu. 22, 60:

    cui parti,

    Quint. 5, 14, 9:

    iis, quibus delectantur,

    id. 5, 11, 19:

    studiis alicujus,

    Hor. Ep. 1, 18, 65 al. —With adversus:

    adversus maleficium omne consensimus,

    Sen. Ben. 3, 6, 2:

    adversus patrem cum amicis,

    Val. Max. 9, 11, ext. 3.—With ad:

    parvo exercitu, sed ad benevolentiam erga nos consentiente,

    Cic. Att. 5, 18, 2; id. Tusc. 3, 2, 3; id. N. D. 2, 23, 60; 2, 46, 119; id. Cat. 4, 7, 15; 4, 9, 18; cf.:

    ad rem publicam conservandam,

    id. Phil. 4, 4, 10:

    ad decernendum triumphum,

    Liv. 36, 40, 10:

    ad necem ejus,

    id. 39, 50, 6:

    ad indutias,

    Suet. Calig. 5.—With in:

    in homine non, ut omne, omnia in unum consentientia, sed singulis membris suum cuique consilium,

    Liv. 2, 32, 9:

    in hoc non contumaciter consentio,

    Quint. 11, 3, 11; cf.:

    consentire in asserendā libertate,

    Suet. Calig. 60: puro pioque duello quaerendas censeo itaque consentio consciscoque, old formula of voting in Liv. 1, 32, 12.—With ut:

    senatus... censuit consensit conscivit ut bellum cum priscis Latinis fieret, old formula for declaring war,

    Liv. 1, 32, 13.—With ne:

    constat, ad alia discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse, ne dicerent dictatorem,

    Liv. 4, 26, 7.—With acc. rei:

    consensit et senatus bellum,

    i. e. has voted, decreed war, Liv. 8, 6, 8:

    bellum erat consensum,

    id. 1, 32, 12:

    consensa in posterum diem contio,

    id. 24, 38, 11.—With inf.:

    si consenserint possessores non vendere, quid futurum est?

    Cic. Agr. 1, 5, 15. — Impers.:

    de prioribus consentitur,

    Tac. A. 1, 13:

    inter plurimos consensum est duas esse partes,

    Quint. 9, 1, 17; 5, 10, 12; Liv. 9, 7, 7; so,

    consensum est, ut, etc.,

    id. 30, 24, 11.—
    2.
    In a bad sense, to agree to any wrong, to join in, to plot together, conspire, take part in, etc.:

    neque se cum Belgis reliquis consensisse, neque contra populum Romanum omnino conjurasse,

    Caes. B. G. 2, 3; so id. ib. fin.:

    belli faciendi causā,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 18:

    urbem inflammare,

    id. Phil. 2, 7, 17:

    quod consensisset cum Hispanis quibusdam... eum (Pompeium) comprehendere,

    id. Fam. 6, 18, 2:

    ad prodendam Hannibali urbem Romanam,

    Liv. 27, 9, 14:

    ad aliquem opprimendum,

    Nep. Dat. 5, 2:

    quod undique abierat, antequam consentirent,

    Liv. 23, 28, 4; so absol., id. 34, 49, 9 al.—
    B.
    Transf., with inanimate subjects, to accord, agree, harmonize with, to fit, suit, etc.
    (α).
    With cum: sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52; cf.:

    cum vultus Domitii cum oratione non consentiret,

    Caes. B. C. 1, 19; Quint. 11, 1, 2; 11, 3, 113; 11, 3, 122: secum ipsa (oratio;

    together with sibi constet),

    Cic. Univ. 3; id. Brut. 38, 141:

    precor... ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant,

    id. Mur. 1, 1; Dig. 46, 4, 14.—
    (β).
    With inter se:

    (pulchritudo corporis) delectat hoc ipso, quod inter se omnes partes cum quodam lepore consentiunt,

    Cic. Off. 1, 28, 98; Quint. 5, 7, 29.—
    (γ).
    With dat.:

    si personis, si temporibus, si locis ea quae narrantur consentiunt,

    Cic. Part. Or. 9, 32; id. Phil. 1, 1, 2; id. Att. 7, 3, 3; Quint. 11, 3, 65; 11, 3, 164 al.:

    sibi ipsa lex,

    id. 2, 4, 37.—
    (δ).
    Absol., Lucr. 3, 170; 2, 915; 3, 154:

    ratio nostra consentit, pugnat oratio, etc.,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    judicationem et statum semper consentire,

    Quint. 3, 11, 20:

    nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat (cithara),

    id. 2, 8, 15:

    utrumque nostrum incredibili modo Consentit astrum,

    Hor. C. 2, 17, 22.—Hence,
    1.
    con-sentĭens, entis, P. a., agreeing, accordant, unanimous:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19:

    cujus de laudibus omnium esset fama consentiens,

    id. Sen. 17, 61:

    animi,

    id. Div. 2, 58, 119:

    consilium omnis vitae,

    id. Tusc. 5, 25, 72.— Abl. consentiente and -ti:

    hominum consentiente auctoritate contenti non sumus?

    Cic. Div. 1, 39, 84; so,

    consentiente voce,

    Suet. Galb. 13;

    on the other hand, clamore consentienti pugnam poscunt,

    Liv. 10, 40, 1.—
    2.
    consensus, a, um, Part., agreed upon:

    consensis quibusdam et concessis,

    Gell. 15, 26, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > consentio

  • 12 cosentio

    con-sentĭo (also cosentĭo; v. infra), sensi, sensum, 4, v. n. and a
    I.
    = unā sentio, to feel together: multa (corpora, i. e. substances) Quae neque conecti potuere neque intus Vitalis motus consentire atque imitari, Lucr. 2, 717 Lachm.; cf.:

    consentire animam totam per membra videmus,

    id. 3, 153; Scrib. Comp. 104.—
    II.
    To agree, accord, harmonize with a person or thing; to assert unitedly, determine in common, decree, to unite upon something accordantly, etc. (freq and class. in prose and poetry); constr with cum, inter se, the dat., or absol. of person; and with the acc., de, ad, in, the inf.. causā, or absol. of the thing.
    A.
    Lit., with personal subjects.
    1.
    In a good sense, with acc. and inf.: HONC. OINO. PLOIRVME. COSENTIONT. ROMAI. DVONORO. OPTVMO. FVISE. VIRO... LVCIOM. SCIPIONE., etc. (i. e. hunc unum plurimi consentiunt Romanum bonorum optimum fuisse virum... Lucium Scipionem), inscription of the Scipios, C. I. L. 1, 32: Wordsworth, Fragm, and Spec. p. 160; cf. Cic. Fin. 2, 35, 116; and id. Sen. 17, 61:

    omnes mortales unā mente consentiunt, omnia arma eorum, qui haec salva velint, contra illam pestem esse capienda,

    id. Phil. 4, 3, 7; so Quint. 1, 10, 33; 2, 15, 36 al.; Tac. A. 6, 28 al.—With inf.:

    seu quicquid ubique magnificum est in claritatem ejus (sc. Herculis) referre consensimus,

    Tac. G. 34 fin. —With de de amicitiae utilitate omnes uno ore consentiunt, Cic. Lael. 23, 86; so id. Phil. 1, 9, 21:

    cum aliquo de aliquā re,

    id. Ac. 2, 42. 131.—With [p. 429] cum:

    consentire cum aliquā re, verbis discrepare,

    Cic. Fin. 4, 26, 72:

    cum his (oratoribus) philosophi consentiunt,

    Quint. 2, 17, 2; so Suet. Aug. 58.—With dat.:

    illis superioribus,

    Quint. 2, 15, 32; so id. 5, 14, 33:

    sibi ipse,

    Cic. Off. 1, 2, 5; cf. id. Clu. 22, 60:

    cui parti,

    Quint. 5, 14, 9:

    iis, quibus delectantur,

    id. 5, 11, 19:

    studiis alicujus,

    Hor. Ep. 1, 18, 65 al. —With adversus:

    adversus maleficium omne consensimus,

    Sen. Ben. 3, 6, 2:

    adversus patrem cum amicis,

    Val. Max. 9, 11, ext. 3.—With ad:

    parvo exercitu, sed ad benevolentiam erga nos consentiente,

    Cic. Att. 5, 18, 2; id. Tusc. 3, 2, 3; id. N. D. 2, 23, 60; 2, 46, 119; id. Cat. 4, 7, 15; 4, 9, 18; cf.:

    ad rem publicam conservandam,

    id. Phil. 4, 4, 10:

    ad decernendum triumphum,

    Liv. 36, 40, 10:

    ad necem ejus,

    id. 39, 50, 6:

    ad indutias,

    Suet. Calig. 5.—With in:

    in homine non, ut omne, omnia in unum consentientia, sed singulis membris suum cuique consilium,

    Liv. 2, 32, 9:

    in hoc non contumaciter consentio,

    Quint. 11, 3, 11; cf.:

    consentire in asserendā libertate,

    Suet. Calig. 60: puro pioque duello quaerendas censeo itaque consentio consciscoque, old formula of voting in Liv. 1, 32, 12.—With ut:

    senatus... censuit consensit conscivit ut bellum cum priscis Latinis fieret, old formula for declaring war,

    Liv. 1, 32, 13.—With ne:

    constat, ad alia discordes in uno adversus patrum voluntatem consensisse, ne dicerent dictatorem,

    Liv. 4, 26, 7.—With acc. rei:

    consensit et senatus bellum,

    i. e. has voted, decreed war, Liv. 8, 6, 8:

    bellum erat consensum,

    id. 1, 32, 12:

    consensa in posterum diem contio,

    id. 24, 38, 11.—With inf.:

    si consenserint possessores non vendere, quid futurum est?

    Cic. Agr. 1, 5, 15. — Impers.:

    de prioribus consentitur,

    Tac. A. 1, 13:

    inter plurimos consensum est duas esse partes,

    Quint. 9, 1, 17; 5, 10, 12; Liv. 9, 7, 7; so,

    consensum est, ut, etc.,

    id. 30, 24, 11.—
    2.
    In a bad sense, to agree to any wrong, to join in, to plot together, conspire, take part in, etc.:

    neque se cum Belgis reliquis consensisse, neque contra populum Romanum omnino conjurasse,

    Caes. B. G. 2, 3; so id. ib. fin.:

    belli faciendi causā,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 18:

    urbem inflammare,

    id. Phil. 2, 7, 17:

    quod consensisset cum Hispanis quibusdam... eum (Pompeium) comprehendere,

    id. Fam. 6, 18, 2:

    ad prodendam Hannibali urbem Romanam,

    Liv. 27, 9, 14:

    ad aliquem opprimendum,

    Nep. Dat. 5, 2:

    quod undique abierat, antequam consentirent,

    Liv. 23, 28, 4; so absol., id. 34, 49, 9 al.—
    B.
    Transf., with inanimate subjects, to accord, agree, harmonize with, to fit, suit, etc.
    (α).
    With cum: sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52; cf.:

    cum vultus Domitii cum oratione non consentiret,

    Caes. B. C. 1, 19; Quint. 11, 1, 2; 11, 3, 113; 11, 3, 122: secum ipsa (oratio;

    together with sibi constet),

    Cic. Univ. 3; id. Brut. 38, 141:

    precor... ut vestrae mentes atque sententiae cum populi Romani voluntatibus suffragiisque consentiant,

    id. Mur. 1, 1; Dig. 46, 4, 14.—
    (β).
    With inter se:

    (pulchritudo corporis) delectat hoc ipso, quod inter se omnes partes cum quodam lepore consentiunt,

    Cic. Off. 1, 28, 98; Quint. 5, 7, 29.—
    (γ).
    With dat.:

    si personis, si temporibus, si locis ea quae narrantur consentiunt,

    Cic. Part. Or. 9, 32; id. Phil. 1, 1, 2; id. Att. 7, 3, 3; Quint. 11, 3, 65; 11, 3, 164 al.:

    sibi ipsa lex,

    id. 2, 4, 37.—
    (δ).
    Absol., Lucr. 3, 170; 2, 915; 3, 154:

    ratio nostra consentit, pugnat oratio, etc.,

    Cic. Fin. 3, 3, 10:

    judicationem et statum semper consentire,

    Quint. 3, 11, 20:

    nisi ab imo ad summum omnibus intenta nervis consentiat (cithara),

    id. 2, 8, 15:

    utrumque nostrum incredibili modo Consentit astrum,

    Hor. C. 2, 17, 22.—Hence,
    1.
    con-sentĭens, entis, P. a., agreeing, accordant, unanimous:

    tanta rerum consentiens, conspirans, continuata cognatio,

    Cic. N. D. 2, 7, 19:

    cujus de laudibus omnium esset fama consentiens,

    id. Sen. 17, 61:

    animi,

    id. Div. 2, 58, 119:

    consilium omnis vitae,

    id. Tusc. 5, 25, 72.— Abl. consentiente and -ti:

    hominum consentiente auctoritate contenti non sumus?

    Cic. Div. 1, 39, 84; so,

    consentiente voce,

    Suet. Galb. 13;

    on the other hand, clamore consentienti pugnam poscunt,

    Liv. 10, 40, 1.—
    2.
    consensus, a, um, Part., agreed upon:

    consensis quibusdam et concessis,

    Gell. 15, 26, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > cosentio

  • 13 cremor

    crĕmor, ōris, m. [kindr. with cremo], the thick juice obtained from animal or vegetable substances, thick broth, pap, etc., Cato, R. R. 86; Plaut. Pers. 1, 3, 15; Cels. 3, 7, 2; 6, 6, 26; Ov. M. Fac. 95.

    Lewis & Short latin dictionary > cremor

  • 14 farina

    fărīna, ae, f. [far], ground corn, meal, flour.
    I.
    Prop., Plin. 18, 9, 20, § 88; Varr. R. R. 2, 5, 17; Plin. 20, 13, 51, § 139; 22, 25, 67, § 137.—Prov.:

    facis farinam,

    i. e. waste, scatter, Mart. 8, 16, 5; Vulg. Matt. 13, 33.—
    B.
    Transf., of the dust or powder of other substances resembling meal:

    folia myrti siccantur in farinam,

    Plin. 23, 9, 81, § 162; cf.:

    gypsum resolvitur in farinam,

    id. 36, 24, 59, § 183:

    minium tunditur in farinam,

    id. 33, 7, 40, § 119; so,

    cornus cervini,

    id. 28, 11, 49, § 178:

    tofi,

    id. 17, 20, 34, § 147:

    marmoris,

    id. 32, 7, 26, § 79:

    caminorum,

    id. 28, 7, 23, § 84.—
    II.
    Trop., to designate the material of which a thing is composed, i. e. its nature, quality (postAug.):

    cum fueris nostrae farinae,

    Pers. 5, 115:

    Cassius quidam Parmensis quadam epistola ut pistoris nepotem sic taxat Augustum: Materna tibi farina ex crudissimo Ariciae pistrino, etc.,

    Suet. Aug. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > farina

См. также в других словарях:

  • Substances — Substance Le mot substance (du latin substantia, de substare, être dessous; du grec hypokeimenon) signifie : la matière dont quelque chose est formé (substance dure, molle) ; ce qu il y a d essentiel dans un ouvrage, dans un acte,… …   Wikipédia en Français

  • substances — medžiagos statusas Aprobuotas sritis augalų apsauga apibrėžtis Cheminiai elementai ir jų junginiai, susidarantys natūraliai ar gamybos būdu, įskaitant visas gamybos proceso metu atsirandančias priemaišas. atitikmenys: angl. substances vok. Stoffe …   Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

  • substances and industrial products — Under the Health and Safety at Work Act 1974, with substances and products which are designed for the workplace, manufacturers, designers, suppliers, erectors and others have positive duties to the buyer of such products to identify, minimise and …   Law dictionary

  • Substances de croissance — ● Substances de croissance substances de laboratoire servant à activer la croissance des très jeunes plantes …   Encyclopédie Universelle

  • Substances plastiques — ● Substances plastiques substances telles que le carbone, l hydrogène, l oxygène, l azote et, dans une moindre mesure, le soufre et le phosphore, qui prennent part à l édification et à la croissance des diverses parties du corps des plantes, de l …   Encyclopédie Universelle

  • Substances à action vitaminique P — ● Substances à action vitaminique P substances naturelles (flavonoïdes, rutine, etc.) ayant en commun un facteur qui augmente la résistance des vaisseaux capillaires …   Encyclopédie Universelle

  • Substances médicamenteuses — Médicament Gélules Ampoule …   Wikipédia en Français

  • Substances actives de produits phytopharmaceutiques — Substance active d un produit phytopharmaceutique Les substances actives d un produit phytopharmaceutique sont définies par la directive 91/414/CEE du 15 juillet 1991, comme suit : les substances ou micro organismes, y compris les virus… …   Wikipédia en Français

  • Substances de croissance — Régulateur de croissance Un régulateur de croissance (ou substance de croissance) est une substance active ou une préparation qui, appliquée sur tout ou une partie d un végétal, agit sur les mécanismes physiologiques, notamment la différenciation …   Wikipédia en Français

  • substances dangereuses — pavojingosios medžiagos statusas Aprobuotas sritis vanduo apibrėžtis Toksiškos, patvarios ir linkusios biologiškai kauptis medžiagos arba medžiagų grupės, taip pat kitos panašių savybių ir (arba) panašaus poveikio medžiagos arba medžiagų grupės.… …   Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

  • substances actives — veikliosios medžiagos statusas Aprobuotas sritis augalų apsauga apibrėžtis Medžiagos ar mikroorganizmai, įskaitant virusus, pasižymintys bendru ar specifiniu poveikiu kenksmingiesiems organizmams, augalams, jų dalims arba augaliniams produktams.… …   Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»