-
81 الرأس الكعبري للعضلة السطحية المثنية للأصابع
1) 1. radial head of flexor digitorum sublimis muscle 2. caput radiale musculi flexoris digitorum superficialis 2) radial head of flexor digitorum superficialis muscleArabic-English Medical Dictionary > الرأس الكعبري للعضلة السطحية المثنية للأصابع
-
82 العضلة المثنية السطحية للأصابع
1) musculus flexor digitorum sublimis 2) musculus flexor digitorum superficialis NAArabic-English Medical Dictionary > العضلة المثنية السطحية للأصابع
-
83 سطحي
1) ectal 2) sublimis 3) superficial 4) superficialis NA -
84 sublime
adj. (lat. sublimis "élevé dans les airs, haut") 1. възвишен; върховен; une âme sublime възвишена душа; 2. m. възвишеност, всеотдайност. Ќ Ant. bas, vil, vulgaire. -
85 sublimer
v.tr. (lat. sublimare "élever", de sublimis) 1. хим. сублимирам (превръщам твърдо тяло направо във въздухообразно); 2. прен. пречиствам, възвишавам. -
86 sublima
Lat. sublimis -
87 Благородство
- animi nobilitas; magnitudo; praestantia; altitudo et celsitas; alta et sublimis mens; animi ingenuitas, liberalitas; generositas; ingenuitas; -
88 Вдохновение
- spiritus (poeticus, sublimis); afflamen, afflaminis, n; afflatus, us, m; inflatus, us, m; inspiramen, aminis, n; inspiramentum, inspiratio; divinatio; enthusiasmus; -
89 Величественный
- altus (vultus); sublimis (mens; carmina; facinora; vir); augustus; gravis; tragicus; excelsus; magnificus; -
90 Верхом
верхом на коне - sublimis in equo;•
-
91 Возвышенный
- editus; elatus; elevatus; exaltatus; altus (oratio); celsus; tumidus (terra); supernus (Tusculum); sublimis (mens; carmina; facinora; vir); erectus; tragicus; grandis;• на возвышенных местах - in (locis) editis;
• на более возвышенных местах - in (locis) editioribus;
• возвышенный берег - ripa elata (elevata);
• на возвышенном песчаном месте - in loco arenoso exaltato;
-
92 Высокий
- altus (arbor; mons; turris; vox; sonus); gracilis (vox); celsus; editus; elatus; sublatus (vox); celsus (mons; turris; arx; sedes dignitatis; senatus); excelsus; amplus (тж. в качестве титула); tumidus (montes); sublimis (columna; cacumen montis; mens; vir; carmina; facinora); procerus; excellens; excelsus;• высокие горы - montes alti;
• высокий лес - silva alta;
• высокие стебли - caules alti;
• на очень высоких горах - in montibus altissimis; procerus;
• высокие растения - plantae procerae;
• высокие места (loca) edita;
• по высокому берегу - ad ripam elatam;
• на высоких скалах - in rupibus excelsis; praecelsus;
• высокие широты - latitudines subpolares;
• высшее звание (сенаторское) - amplissimus ordo;
• высший пост (консула) - amplissimus honor;
• высокий рост - sublimitas; proceritas;
• высокий стиль - sublimitas;
-
93 Крупный
- amplus (capra; corpus); magnus; multus; grandis; altus; sublimis (armenta);• фигура крупнее человеческой - species humana amplior;
• крупная жемчужина - unio, -onis m;
• крупное поместье - latifundium;
• крупный скот - armentum;
-
94 Поднятый
- dierectus; erectus; elevatus; levatus; suspensus (aulaea); sublimis (flagellum);• с поднятым копьём - subrecta cuspide;
-
95 Рослый
- statutus; sublimis (armenta); staturosus (gigantes); grandis; statura magna; -
96 adplico
ap-plĭco ( adp-, Ritschl, Fleck., Baiter, Weissenb., Halm, in Quint.; app-, Merk., Kayser, Halm, in Nep. Rib.), āvi and ui, ātum and ĭtum, 1, v. a. (applicui appears to have first become prevalent in the time of Cic., and is the com. form in Vulg.; cf. Gell. 1, 7 fin.; applicavi is used by Pac. ap. Prisc. p. 860 P.; Varr. ib.; Ter. Heaut. prol. 23; Auct. B. Alex. 17 fin.; Cic. Clu. 16, 46; 24, 66; id. de Or. 1, 39, 177; 2, 13, 55; id. Brut. 91, 316; id. Inv. 2, 13, 43; 2, 51, 153; id. Tusc. 5, 27, 77; id. Ac. 2, 20, 65; and id. Fam. 3, 11, 5; Val. Max. 4, 7, 4; Plin. 11, 2, 1, § 2; Vulg. 1 Reg. 30, 7; ib. Eccli. 33, 12; ib. Osee, 7, 6. It is found in the best MSS. and edd.; cf. Zumpt ad Cic. Verr. p. 240, and Neue, Formenl. II. pp. 477 and 479. Still later than applicui, the sup. applicitum became prevalent, Inscr, Neap. l. 6916; Inscr. Orell. 4570; Col. 4, 22, 1; 4, 24, 18; Quint. 1, 2, 26; 2, 4, 30; 4, 2, 117; Plin. Ep. 2, 17, 23; cf. Neue, Formenl. II. p. 551, and v. P. a. infra; cf. plico and its compounds, complico, explico, implico, etc.); orig., to join, fasten, or attach to, to affix; hence, to bring, add, put, place to or near to, etc. (very freq., esp. in trop. signif. and in more elevated style; in Plaut. twice; in Ter. four times;I.in Cic. epistt. only once,
Cic. Fam. 3, 11, 3; never in Tac.; syn.: admoveo, adjungo, addo, adhibeo, adicio).In gen.A.Lit.; constr. usu. with ad; rarely with dat.a.With ad:b.se ad arbores,
to lean against, Caes. B. G. 6, 27 (cf.:trunco se applicuit,
Just. 12, 9, 9):applicuit ambos ad eum,
Vulg. Gen. 48, 13; ib. 1 Macc. 9, 3:umeros ad saxa,
Ov. M. 5, 160:sinistrum (cornu) ad oppidum,
Liv. 27, 2:se ad flammam,
to approach, Cic. Tusc. 5, 27, 77:sudarium ad os,
Suet. Ner. 25 al. —With dat.:B.ratem (sc. rati),
Liv. 21, 28, 5:flumini castra,
id. 32, 30:corporibus adplicantur,
id. 23, 27:(asellum) ulmo,
Ov. F. 3, 750:sanctos applicabit sibi,
Vulg. Num. 16, 5; ib. 2 Par. 2, 16.—Also with local adv.:boves illuc,
Ov. F. 1, 543.—Trop.1.To connect with, to add to a thing:2.ut ad honestatem adplicetur (voluptas),
Cic. Fin. 2, 12, 37:annum,
Mart. 6, 28, 9:adplicare verba verbis,
Quint. 7, 10, 17; 7, 3, 19.—Se or animum, to attach, apply, or devote one's self or one's mind to a person or thing:3.illae extemplo se (ad eos) adplicant, adglutinant,
Plaut. Men. 2, 2, 67:hi se ad vos adplicant,
Ter. Heaut. 2, 4, 13; id. And. 5, 4, 21: ad Siculos se adplicavit, Varr. ap. Prisc. p. 860 P.:se ad alicujus familiaritatem,
Cic. Clu. 16, 46:Sicilia se ad amicitiam fidemque populi Romani applicavit,
id. Verr. 2, 2, 1; so id. Lael. 9, 32; id. de Or. 1, 39, 177; id. Fam. 3, 11, 3 al.:ad Atheniensium societatem se applicare,
Nep. Arist. 2, 3:Certa res est ad frugem adplicare animum,
Plaut. Trin. 2, 1, 34:animum aegrotum ad deteriorem partem adplicat,
Ter. And. 1, 2, 22:ad virtutem animus se adplicat,
Cic. Lael. 14, 48:aures modis,
Hor. C. 3, 11, 8; so id. C. S. 72 (cf.:admovere aures, s. v. admoveo, and adhibere aures,
Cic. Arch. 3): sese ad convivia, Cato ap. Gell. 11, 2, 5:se ad studium musicum,
Ter. Heaut. prol. 23:me ad eundem quem Romae audiveram Molonem applicavi,
Cic. Brut. 91, 316:se ad philosophiam, ad jus civile, ad eloquentiam,
id. Off. 1, 32, 115:se ad scribendam historiam,
id. de Or. 2, 13, 55 al. —Crimen alicui, to charge one with a crime, Plin. Ep. 10, 66, 4.—II.Esp., naut. t. t., navem, or absol. applicari, and in the act. as v. n. (cf. 1. appello, II.), to drive, direct, steer, or bring a ship anywhere, to land, to bring to land:1.navim ad naufragum applicarunt,
Cic. Inv. 2. 51, 153: ad Heraeum naves adplicuit, Liv 33, 17;37, 12, 5: adplicatis nostris ad ter ram navibus,
Caes. B. C. 3, 101 Held.:Ciae telluris ad oras Applicor,
Ov. M. 3, 598:applicor ignotis (sc. terris),
id. H. 7, 117 Ruhnk. and Loers.—With in and acc.:applicor in terras,
Ov. H. 16, 126 (cf.:appellere in aliquem locum,
Liv. 8, 3, and 28, 42): ad terram adplicant, Auct. B. Hisp. 37 fin.; so Just. 2, 4, 21; 2, 12, 2; Dig. 1, 16, 4.—With acc. of place whither:aliā applicuimus Samum,
Vulg. Act. 20, 15.—With abl.:quocumque litore adplicuisse naves,
Liv. 44, 32, 4.— Absol.:et applicuerant,
Vulg. Marc. 6, 53.— Poet.: quo accedam? quo adplicem? Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44: quae vis immanibus applicat oris, drives or brings you, etc., Verg. A. 1, 616 (cf.:nos Libycis tempestas adpulit oris,
id. ib. 1, 377):sublimis rapitur (Medea) et Creteis regionibus applicat angues,
i. e. her dragon-chariot, Ov. M. 7, 223.—Hence,applĭcātus ( adp-), a, um, P. a.a.Placed upon, lying upon or close to, attached to:b.aures,
Varr. R. R. 2, 7, 5:Leucas colli adplicata,
Liv. 33, 17, and Plin. 4, 4, 5, § 11:nervi adplicati ossibus,
id. 11, 37, 88, § 217.—Inclined or adapted to, directed to:2.omne animal adplicatum esse ad se diligendum,
inclined to self-love, Cic. Fin. 4, 13, 34:vehemens ad aliquam rem applicata occupatio,
id. Inv. 1, 25, 36.— Comp., sup., and adv. not used.—ap-plĭcĭtus ( adp-), a, um, P. a., applied or joined to, attached to:adplicitum est cubiculo hypocauston,
Plin. Ep. 2, 17, 23:trunco palus,
Col. 4, 22, 2: vites arboribus adplicitae, [p. 143] Quint. 1, 2, 26.— Trop.:pressus et velut adplicitus rei cultus,
Quint. 4, 2, 117. -
97 aeternitas
aeternĭtas, ātis, f. [id.], eternity.I.Lit.A.Of the past and future:B.fuit quaedam ab infinito tempore aeternitas, quam nulla temporum circumscriptio metiebatur,
Cic. N. D. 1, 9: Tempus generale, quia nec initium nec finem habet, aeternitas est, quam Graeci aiôna appellant, Victorin. in Lib. 1, 26:Tempus est pars quaedam aeternitatis,
Cic. Inv. 1, 26, 39:immutabilis aeternitas,
id. Tim. 5: deum nihil aliud in omni aeternitate cogitantem, id. Div. 1, 41:haec dicit excelsus et sublimis (Deus) habitans aeternitatem,
Vulg. Isa. 57, 15 al. —Of the past: ex or ab aeternitate, from eternity:C.hoc est verum ex aeternitate,
Cic. Fat. 14:quod semper ex omni aeternitate rerum fuerit, id esse fatum (dicitis),
id. N. D. 3, 6:si negas esse fortunam et omnia, quae fiunt quaeque futura sunt, ex omni aeternitate definita dicis esse fataliter,
id. Div. 2, 7:ex omni aeternitate fluens veritas,
id. ib. 1, 55:si nihil fieri potest, nisi quod ab omni aeternitate certum fuerit, quae potest esse fortuna,
id. ib. 2, 7:egressus ejus ab initio, a diebus aeternitatis (fuerunt),
Vulg. Mich. 5, 2.—Of the future:II.aeternitas animorum,
Cic. Tusc. 1, 17, 39 (cf.:immortalitas animorum,
id. ib. 50):de aeternitate (animorum) dicere,
id. ib. 33, 81:quorum (sc. Herculis, etc.) cum remanerent animi atque aeternitate fruerentur, rite di habiti sunt,
id. N. D. 2, 24, 62; id. Sen. 21:Confer nostram longissimam aetatem cum aeternitate,
id. Tusc. 1, 39, 94:in diem aeternitatis,
Vulg. 2 Pet. 3, 18; and plur.:in perpetuas aeternitates,
ib. Dan. 12, 3: in domum aeternitatis suae, to his everlasting home (of death), ib. Eccl. 12, 5.—Meton., of the future, duration, durability, immortality:III.cedri materiae aeternitas,
Plin. 13, 5, 11, § 53.—Trop., of the future.A.In gen.:B.mihi populus Romanus aeternitatem immortalitatemque donavit,
Cic. Pis. 3; so id. Phil. 14, 13:Quidquid ex Agricola amavimus, manet mansurumque est in aeternitate temporum, famā rerum,
Tac. Agr. 46:cupido aeternitatis perpetuaeque famae,
Suet. Ner. 55 al. —Spec., in the time of the emperors, a title of the emperor (like divinitas, majestas, and the like), Eternity:rogatus per aeternitatem tuam, ut, etc.,
Plin. Ep. 10, 87 ad Trajan.:adoratus aeternitatem nostram, Imp. Const. Cod. 11, 9, 2: Quae nostra sanxit aeternitas,
Nov. 35 fin. -
98 anhelitus
ănhēlĭtus, ūs, m. [id.].I.A difficulty of breathing, panting, puffing (class. for the post-Aug. anhelatio):II.ex cursurā anhelitum ducere,
to pant, Plaut. As. 2, 2, 61:nimiae celeritates gressus cum fiunt, anhelitus moventur,
quickness of breathing is caused, Cic. Off. 1, 36, 131:anhelitum vix sufferre,
Plaut. Merc. 1, 2, 4:anhelitum recipere,
id. Ep. 2, 2, 21: sublimis anhelitus, deep, * Hor. C. 1, 15, 31:creber,
quick, Quint. 11, 3, 55:vastos quatit aeger anhelitus artus,
painful panting, Verg. A. 5, 432:aridus e lasso veniebat anhelitus ore,
Ov. M. 10, 663; Sen. Ep. 54; Gell. 12, 5.—As a disease, the asthma (cf. anhelatio), Plin. 35, 15, 51, § 180.—A.. In gen., breathing, breath:B.unguentorum odor, vini anhelitus,
breath smelling of wine, Cic. Red. in Sen. 7, 16:male odorati anhelitus oris,
bad breath, Ov. A. A. 1, 521:anhelitum reddere ac per vices recipere,
to breathe out and in, Plin. 9, 7, 6, § 16 al. —Metaph., of other things, breath, exhalation, vapor:credo etiam anhelitus quosdam fuisse terrarum, quibus inflatae mentes oracula funderent,
Cic. Div. 1, 50, 115:placet Stoicos eos anhelitus terrae, qui frigidi sunt, cum fluere coeperint, ventos esse,
id. ib. 2, 19, 44. -
99 apex
ăpex, ĭcis, m. [etym. acc. to Serv. ad Verg. A. 10, 270, and Paul. ex Fest. p. 18 Müll., from apo, to join to, whence aptus; cf. Van. Etym. p. 33], the extreme end of a thing, the point, summit, top (syn.: cacumen, summa, fastigium, culmen, vertex); hence,I.Lit., the small rod at the top of the flamen's cap, wound round with wool, Serv. ad Verg. A. 2, 683; 10, 270.—Hence,II.Transf.A.(As pars pro toto.) The conical cap of the flamen, ornamented with this rod:B.QVEI. APICEM. INSIGNE. DIALIS. FLAMINIS. GESISTEI, Epitaph. Scip. Grotef. 2, 299: apicem dialem,
Liv. 6, 41:apex e capite prolapsus,
Val. Max. 1, 1, n. 4.—Hence, of the priesthood itself: homo honestus non apice insignis, Sen. ap. Lact. 17, 6.—Any hat or helmet, a crown:C.ab aquilā Tarquinio apicem impositum putent,
Cic. Leg. 1, 1:regum apices,
Hor. C. 3, 21, 20:ardet apex capiti,
Verg. A. 10, 270; 2, 683.—Of birds, the crest, Plin. 11, 37, 44, § 121.—A projecting point or summit.1.Lit., of trees:2.lauri,
Verg. A. 7, 66.—Of a headland:sublimis,
Juv. 12, 72:montis apex,
Sil. 12, 709; so Vulg. Judith, 7, 3.—Of the point of a sickle, Col. 4, 25, 1.—Of the summit of a flame, Ov. M. 10, 279 et saep.—Trop., the highest ornament or honor, the crown of a thing:D.apex est senectutis auctoritas,
Cic. Sen. 17, 60:hinc apicem Fortuna sustulit, hic posuisse gaudet,
Hor. C. 1, 34, 14.—1.. In gram., the long mark over a vowel, Quint. 1, 7, 2; 1, 4, 10; 1, 5, 23;2.Victor. p. 2469 P.—Hence, trop.: nullum apicem quaestionis praetermittere,
Arn. 3 init. —The forms or outlines of the letters:E.litterarum apices,
Gell. 13, 30, 10; 17, 9, 12.—Hence (per synecdochen),A letter or any other writing:F.apicum oblator,
Sid. Ep. 6, 8:Augusti apices,
i. e. rescripts, Cod. Just. 2, 8, 6 fin. —Of the point or apex of a Hebrew letter, put fig. for the least particle, tittle (eccl. Lat.; Gr. hê keraia):iota unum aut unus apex non praeteribit a lege,
Vulg. Matt. 5, 18; ib. Luc. 16, 17. -
100 applico
ap-plĭco ( adp-, Ritschl, Fleck., Baiter, Weissenb., Halm, in Quint.; app-, Merk., Kayser, Halm, in Nep. Rib.), āvi and ui, ātum and ĭtum, 1, v. a. (applicui appears to have first become prevalent in the time of Cic., and is the com. form in Vulg.; cf. Gell. 1, 7 fin.; applicavi is used by Pac. ap. Prisc. p. 860 P.; Varr. ib.; Ter. Heaut. prol. 23; Auct. B. Alex. 17 fin.; Cic. Clu. 16, 46; 24, 66; id. de Or. 1, 39, 177; 2, 13, 55; id. Brut. 91, 316; id. Inv. 2, 13, 43; 2, 51, 153; id. Tusc. 5, 27, 77; id. Ac. 2, 20, 65; and id. Fam. 3, 11, 5; Val. Max. 4, 7, 4; Plin. 11, 2, 1, § 2; Vulg. 1 Reg. 30, 7; ib. Eccli. 33, 12; ib. Osee, 7, 6. It is found in the best MSS. and edd.; cf. Zumpt ad Cic. Verr. p. 240, and Neue, Formenl. II. pp. 477 and 479. Still later than applicui, the sup. applicitum became prevalent, Inscr, Neap. l. 6916; Inscr. Orell. 4570; Col. 4, 22, 1; 4, 24, 18; Quint. 1, 2, 26; 2, 4, 30; 4, 2, 117; Plin. Ep. 2, 17, 23; cf. Neue, Formenl. II. p. 551, and v. P. a. infra; cf. plico and its compounds, complico, explico, implico, etc.); orig., to join, fasten, or attach to, to affix; hence, to bring, add, put, place to or near to, etc. (very freq., esp. in trop. signif. and in more elevated style; in Plaut. twice; in Ter. four times;I.in Cic. epistt. only once,
Cic. Fam. 3, 11, 3; never in Tac.; syn.: admoveo, adjungo, addo, adhibeo, adicio).In gen.A.Lit.; constr. usu. with ad; rarely with dat.a.With ad:b.se ad arbores,
to lean against, Caes. B. G. 6, 27 (cf.:trunco se applicuit,
Just. 12, 9, 9):applicuit ambos ad eum,
Vulg. Gen. 48, 13; ib. 1 Macc. 9, 3:umeros ad saxa,
Ov. M. 5, 160:sinistrum (cornu) ad oppidum,
Liv. 27, 2:se ad flammam,
to approach, Cic. Tusc. 5, 27, 77:sudarium ad os,
Suet. Ner. 25 al. —With dat.:B.ratem (sc. rati),
Liv. 21, 28, 5:flumini castra,
id. 32, 30:corporibus adplicantur,
id. 23, 27:(asellum) ulmo,
Ov. F. 3, 750:sanctos applicabit sibi,
Vulg. Num. 16, 5; ib. 2 Par. 2, 16.—Also with local adv.:boves illuc,
Ov. F. 1, 543.—Trop.1.To connect with, to add to a thing:2.ut ad honestatem adplicetur (voluptas),
Cic. Fin. 2, 12, 37:annum,
Mart. 6, 28, 9:adplicare verba verbis,
Quint. 7, 10, 17; 7, 3, 19.—Se or animum, to attach, apply, or devote one's self or one's mind to a person or thing:3.illae extemplo se (ad eos) adplicant, adglutinant,
Plaut. Men. 2, 2, 67:hi se ad vos adplicant,
Ter. Heaut. 2, 4, 13; id. And. 5, 4, 21: ad Siculos se adplicavit, Varr. ap. Prisc. p. 860 P.:se ad alicujus familiaritatem,
Cic. Clu. 16, 46:Sicilia se ad amicitiam fidemque populi Romani applicavit,
id. Verr. 2, 2, 1; so id. Lael. 9, 32; id. de Or. 1, 39, 177; id. Fam. 3, 11, 3 al.:ad Atheniensium societatem se applicare,
Nep. Arist. 2, 3:Certa res est ad frugem adplicare animum,
Plaut. Trin. 2, 1, 34:animum aegrotum ad deteriorem partem adplicat,
Ter. And. 1, 2, 22:ad virtutem animus se adplicat,
Cic. Lael. 14, 48:aures modis,
Hor. C. 3, 11, 8; so id. C. S. 72 (cf.:admovere aures, s. v. admoveo, and adhibere aures,
Cic. Arch. 3): sese ad convivia, Cato ap. Gell. 11, 2, 5:se ad studium musicum,
Ter. Heaut. prol. 23:me ad eundem quem Romae audiveram Molonem applicavi,
Cic. Brut. 91, 316:se ad philosophiam, ad jus civile, ad eloquentiam,
id. Off. 1, 32, 115:se ad scribendam historiam,
id. de Or. 2, 13, 55 al. —Crimen alicui, to charge one with a crime, Plin. Ep. 10, 66, 4.—II.Esp., naut. t. t., navem, or absol. applicari, and in the act. as v. n. (cf. 1. appello, II.), to drive, direct, steer, or bring a ship anywhere, to land, to bring to land:1.navim ad naufragum applicarunt,
Cic. Inv. 2. 51, 153: ad Heraeum naves adplicuit, Liv 33, 17;37, 12, 5: adplicatis nostris ad ter ram navibus,
Caes. B. C. 3, 101 Held.:Ciae telluris ad oras Applicor,
Ov. M. 3, 598:applicor ignotis (sc. terris),
id. H. 7, 117 Ruhnk. and Loers.—With in and acc.:applicor in terras,
Ov. H. 16, 126 (cf.:appellere in aliquem locum,
Liv. 8, 3, and 28, 42): ad terram adplicant, Auct. B. Hisp. 37 fin.; so Just. 2, 4, 21; 2, 12, 2; Dig. 1, 16, 4.—With acc. of place whither:aliā applicuimus Samum,
Vulg. Act. 20, 15.—With abl.:quocumque litore adplicuisse naves,
Liv. 44, 32, 4.— Absol.:et applicuerant,
Vulg. Marc. 6, 53.— Poet.: quo accedam? quo adplicem? Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44: quae vis immanibus applicat oris, drives or brings you, etc., Verg. A. 1, 616 (cf.:nos Libycis tempestas adpulit oris,
id. ib. 1, 377):sublimis rapitur (Medea) et Creteis regionibus applicat angues,
i. e. her dragon-chariot, Ov. M. 7, 223.—Hence,applĭcātus ( adp-), a, um, P. a.a.Placed upon, lying upon or close to, attached to:b.aures,
Varr. R. R. 2, 7, 5:Leucas colli adplicata,
Liv. 33, 17, and Plin. 4, 4, 5, § 11:nervi adplicati ossibus,
id. 11, 37, 88, § 217.—Inclined or adapted to, directed to:2.omne animal adplicatum esse ad se diligendum,
inclined to self-love, Cic. Fin. 4, 13, 34:vehemens ad aliquam rem applicata occupatio,
id. Inv. 1, 25, 36.— Comp., sup., and adv. not used.—ap-plĭcĭtus ( adp-), a, um, P. a., applied or joined to, attached to:adplicitum est cubiculo hypocauston,
Plin. Ep. 2, 17, 23:trunco palus,
Col. 4, 22, 2: vites arboribus adplicitae, [p. 143] Quint. 1, 2, 26.— Trop.:pressus et velut adplicitus rei cultus,
Quint. 4, 2, 117.
См. также в других словарях:
sublimis — sub|li̱mis, ...me [aus lat. sublimis = hoch, erhaben, emporstehend]: ältere Bezeichnung für ↑superficialis … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
Sublimis Deus — (fälschlicherweise auch Sublimus Deus oder Sublimus Dei) ist eine päpstliche Bulle, die von Papst Paul III. am 2. Juni 1537[1] verkündet wurde.[2] Sie verbot die Versklavung der indianischen Ureinwohner von Amerika und aller anderen Menschen. Der … Deutsch Wikipedia
Sublimis Deus — Paul III Sublimis Deus est une bulle pontificale de Paul III, du 9 juin 1537[1], qui interdit l esclavage des Indiens d Amérique. Il reprend presque … Wikipédia en Français
sublimis — 1. At the top. 2. SYN: superficialis. [L.] * * * sub·li·mis (səb liґmis) [L.] superficial … Medical dictionary
sublimis — L. sublimo, raise up. Culms tall … Etymological dictionary of grasses
Heliothis sublimis — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta … Wikipedia
radial head of flexor digitorum sublimis muscle — caput radiale musculi flexoris digitorum superficialis … Medical dictionary
musculus flexor digitorum sublimis — m. flexor digitorum superficialis … Medical dictionary
Sublimus Dei — Sublimis Deus Christianisme Religions abrahamiques (arbre) Judaïsme · Christianisme · Islam Courants Arbre du christianisme Grandes confessions : Catholicisme · Orthodoxie · Protestantisme … Wikipédia en Français
МЫШЦЫ ЧЕЛОВЕКА — «80 №№ Наименование латинское и русские. Синонимы. Форш, и положение Начало и прикрепление Иннервация и отношение к сет.ентам Thyreo epiglotticus (щитовидпо надгортан ная М.). Син.: thyreo epiglotticus inferior, s. major, thyreo membranosus … Большая медицинская энциклопедия
МЫШЦЫ — МЫШЦЫ. I. Гистология. Общеморфодогически ткань сократительного вещества характеризуется наличием диференцировки в протоплазме ее элементов специфич. фибрилярной структуры; последние пространственно ориентированы в направлении их сокращения и… … Большая медицинская энциклопедия