Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

sublime+ferri

  • 1 proclivis

    prōclīvis, e (ante- and post-class. and poet.; collat. form prōclīvus, a, um, Plaut. Mil. 4, 2, 27; Varr. R. R. 2, 2, 7; Cat. 64, 270; Front. Strat. 2, 2, 2; v. Neue, Formenl. 2, p. 91), adj. [proclivus], sloping, steep, going downwards or downhill.
    I.
    Lit. (rare;

    not in Cic. or Cæs.: solum,

    Varr. R. R. 2, 2, 7:

    per proclivem viam duci,

    Liv. 35, 30: omnia procliva sunt;

    facile descenditur,

    Sen. Apoc. 13.— Subst.: prō-clīve, is (or prōclīvum, i), n., a slope, descent, declivity:

    pelli per proclive,

    downhill, downwards, Liv. 5, 43, 2:

    adjuvante proclivo impetum militum,

    Front. Strat. 2, 2, 2 (al. proclivio):

    in proclive detrudi, Auct. B. Alex. 76: per proclivia devolare,

    Col. 9, 5, 1.—Of persons, going downwards or downhill ( poet.), Claud. III. Cons. Honor. 178.—
    II.
    Trop.
    A.
    Downwards, descending, downhill, declining (rare but class.):

    proclivi cursu et facili delabi,

    Cic. Rep. 1, 28, 44:

    jam proclivi senectute,

    declining, drawing to a close, App. Fl. 4, p. 361; cf.:

    Junius mensis est jam proclivus in Julium,

    Sen. Ep. 86, 16.— Absol.:

    proclivi currit oratio,

    flows precipitately, Cic. Fin. 5, 28, 84; v. Madv. ad h. l.—
    B.
    Inclined or disposed to a thing, liable, prone, subject; ready, willing (freq. and class.; mostly in a bad sense; cf. Cic. Tusc. 4, 12, 27, s. v. proclivitas; syn. propensus); constr. usually ad aliquid, more rarely with dat. or circa.
    (α).
    With ad:

    ingenium Hominum proclive ad lubidinem,

    Ter. And. 1, 1, 50:

    ad aliquem morbum proclivior,

    Cic. Tusc. 4, 37, 81:

    ergo et invidi et malevoli...quia proclives ad eas perturbationes,

    id. ib. 4, 12, 28:

    amicitia debet esse ad omnem comitatem facilitatemque proclivior,

    id. Lael. 18, 66.—
    (β).
    With dat. ( poet.):

    sceleri proclivis egestas,

    Sil. 13, 585.—
    (γ).
    With circa (post-Aug.):

    eritque judex circa modestiam juris probatione proclivior,

    Quint. 4, 5, 21.—
    C.
    Steep, unsafe, untrustworthy; and hence, obscure, unintelligible:

    fecisti modo mi ex proclivo planum,

    you make it plain, Plaut. Mil. 4, 2, 28:

    faciam hanc rem planam ex proclivā tibi,

    id. Rud. 4, 4, 90:

    nam iste proclive'st quod jubes me plane conlocare,

    id. As. 3, 3, 73.—
    2.
    Transf., easy to be done:

    proclivia anteponuntur laboriosis,

    Cic. Top. 18, 69:

    illa facilia, proclivia, jucunda,

    id. Part. 27, 95:

    ut fingendi proclivis esset ratio,

    id. Rep. 2, 10, 17:

    proclivus impetus,

    Lucr. 6, 728:

    cum proclivior faciliorque jactus sit ex supernis in infima,

    Gell. 9, 1, 2:

    dictu quidem est proclive,

    easy to be said, Cic. Off. 2, 20, 69:

    quod est multo proclivius,

    much easier, id. Rep. 1, 6, 11.— Absol.: in proclivi, easy:

    tam hoc quidem tibi in proclivi, quam imber est, quando pluit,

    as easy, Plaut. Capt. 2, 2, 86:

    id. faciam, in proclivi quod est,

    Ter. And. 4, 2, 18:

    alia omnia in proclivi erunt,

    will be easy, Sall. Or. ad Caes. 2, 8; v. planum.—Hence, adv., in two forms, prōclīvē and prō-clīvĭter (cf. Gell. 10, 24; Macr. S. 1, 4).
    A.
    Downwards:

    proclive labuntur,

    rush downwards, Cic. Tusc. 4, 18, 42 Kühn. and Moser N. cr. (B. and K. proclivi); Lucr. 2, 455 Lachm.; cf. sublime ferri, under sublimis.— Comp.:

    labi verba proclivius,

    i. e. more rapidly, Cic. Or. 57, 191; cf.:

    quin proclivius hic iras decurrat ad acris,

    Lucr. 3, 311.—
    B.
    Easily: facile et procliviter persuadere, Castric. ap. Gell. 1, 6, 6.— Comp.:

    multo proclivius,

    Lucr. 2, 792.

    Lewis & Short latin dictionary > proclivis

  • 2 proclivum

    prōclīvis, e (ante- and post-class. and poet.; collat. form prōclīvus, a, um, Plaut. Mil. 4, 2, 27; Varr. R. R. 2, 2, 7; Cat. 64, 270; Front. Strat. 2, 2, 2; v. Neue, Formenl. 2, p. 91), adj. [proclivus], sloping, steep, going downwards or downhill.
    I.
    Lit. (rare;

    not in Cic. or Cæs.: solum,

    Varr. R. R. 2, 2, 7:

    per proclivem viam duci,

    Liv. 35, 30: omnia procliva sunt;

    facile descenditur,

    Sen. Apoc. 13.— Subst.: prō-clīve, is (or prōclīvum, i), n., a slope, descent, declivity:

    pelli per proclive,

    downhill, downwards, Liv. 5, 43, 2:

    adjuvante proclivo impetum militum,

    Front. Strat. 2, 2, 2 (al. proclivio):

    in proclive detrudi, Auct. B. Alex. 76: per proclivia devolare,

    Col. 9, 5, 1.—Of persons, going downwards or downhill ( poet.), Claud. III. Cons. Honor. 178.—
    II.
    Trop.
    A.
    Downwards, descending, downhill, declining (rare but class.):

    proclivi cursu et facili delabi,

    Cic. Rep. 1, 28, 44:

    jam proclivi senectute,

    declining, drawing to a close, App. Fl. 4, p. 361; cf.:

    Junius mensis est jam proclivus in Julium,

    Sen. Ep. 86, 16.— Absol.:

    proclivi currit oratio,

    flows precipitately, Cic. Fin. 5, 28, 84; v. Madv. ad h. l.—
    B.
    Inclined or disposed to a thing, liable, prone, subject; ready, willing (freq. and class.; mostly in a bad sense; cf. Cic. Tusc. 4, 12, 27, s. v. proclivitas; syn. propensus); constr. usually ad aliquid, more rarely with dat. or circa.
    (α).
    With ad:

    ingenium Hominum proclive ad lubidinem,

    Ter. And. 1, 1, 50:

    ad aliquem morbum proclivior,

    Cic. Tusc. 4, 37, 81:

    ergo et invidi et malevoli...quia proclives ad eas perturbationes,

    id. ib. 4, 12, 28:

    amicitia debet esse ad omnem comitatem facilitatemque proclivior,

    id. Lael. 18, 66.—
    (β).
    With dat. ( poet.):

    sceleri proclivis egestas,

    Sil. 13, 585.—
    (γ).
    With circa (post-Aug.):

    eritque judex circa modestiam juris probatione proclivior,

    Quint. 4, 5, 21.—
    C.
    Steep, unsafe, untrustworthy; and hence, obscure, unintelligible:

    fecisti modo mi ex proclivo planum,

    you make it plain, Plaut. Mil. 4, 2, 28:

    faciam hanc rem planam ex proclivā tibi,

    id. Rud. 4, 4, 90:

    nam iste proclive'st quod jubes me plane conlocare,

    id. As. 3, 3, 73.—
    2.
    Transf., easy to be done:

    proclivia anteponuntur laboriosis,

    Cic. Top. 18, 69:

    illa facilia, proclivia, jucunda,

    id. Part. 27, 95:

    ut fingendi proclivis esset ratio,

    id. Rep. 2, 10, 17:

    proclivus impetus,

    Lucr. 6, 728:

    cum proclivior faciliorque jactus sit ex supernis in infima,

    Gell. 9, 1, 2:

    dictu quidem est proclive,

    easy to be said, Cic. Off. 2, 20, 69:

    quod est multo proclivius,

    much easier, id. Rep. 1, 6, 11.— Absol.: in proclivi, easy:

    tam hoc quidem tibi in proclivi, quam imber est, quando pluit,

    as easy, Plaut. Capt. 2, 2, 86:

    id. faciam, in proclivi quod est,

    Ter. And. 4, 2, 18:

    alia omnia in proclivi erunt,

    will be easy, Sall. Or. ad Caes. 2, 8; v. planum.—Hence, adv., in two forms, prōclīvē and prō-clīvĭter (cf. Gell. 10, 24; Macr. S. 1, 4).
    A.
    Downwards:

    proclive labuntur,

    rush downwards, Cic. Tusc. 4, 18, 42 Kühn. and Moser N. cr. (B. and K. proclivi); Lucr. 2, 455 Lachm.; cf. sublime ferri, under sublimis.— Comp.:

    labi verba proclivius,

    i. e. more rapidly, Cic. Or. 57, 191; cf.:

    quin proclivius hic iras decurrat ad acris,

    Lucr. 3, 311.—
    B.
    Easily: facile et procliviter persuadere, Castric. ap. Gell. 1, 6, 6.— Comp.:

    multo proclivius,

    Lucr. 2, 792.

    Lewis & Short latin dictionary > proclivum

  • 3 sublimis

    sublīmis, e (collat. form sublīmus, a, um: ex sublimo vertice, Cic. poët. Tusc. 2, 7, 19; Enn. ap. Non. 169; Att. and Sall. ib. 489, 8 sq.; Lucr. 1, 340), adj. [etym. dub.; perh. sub-limen, up to the lintel; cf. sublimen] (sublimem est in altitudinem elatum, Fest. p. 306 Müll.), uplifted, high, lofty, exalted, elevated (mostly poet. and in postAug. prose; not in Cic. or Cæs.; syn.: editus, arduus, celsus, altus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., high, lofty:

    hic vertex nobis semper sublimis,

    Verg. G. 1, 242; cf. Hor. C. 1, 1, 36:

    montis cacumen,

    Ov. M. 1, 666:

    tectum,

    id. ib. 14, 752:

    columna,

    id. ib. 2, 1:

    atrium,

    Hor. C. 3, 1, 46:

    arcus (Iridis),

    Plin. 2, 59, 60, § 151:

    portae,

    Verg. A. 12, 133:

    nemus,

    Luc. 3, 86 et saep.: os, directed upwards (opp. to pronus), Ov. M. 1, 85; cf. id. ib. 15, 673; Hor. A. P. 457:

    flagellum,

    uplifted, id. C. 3, 26, 11:

    armenta,

    Col. 3, 8:

    currus,

    Liv. 28, 9.— Comp.:

    quanto sublimior Atlas Omnibus in Libyā sit montibus,

    Juv. 11, 24.— Sup.:

    triumphans in illo sublimissimo curru,

    Tert. Apol. 33.—
    B.
    Esp., borne aloft, uplifted, elevated, raised:

    rapite sublimem foras,

    Plaut. Mil. 5, 1:

    sublimem aliquem rapere (arripere, auferre, ferre),

    id. As. 5, 2, 18; id. Men. 5, 7, 3; 5, 7, 6; 5, 7, 13; 5, 8, 3; Ter. And. 5, 2, 20; id. Ad. 3, 2, 18; Verg. A. 5, 255; 11, 722 (in all these passages others read sublimen, q. v.); Ov. M 4, 363 al.:

    campi armis sublimibus ardent,

    borne aloft, lofty, Verg. A. 11, 602: sublimes in [p. 1779] equis redeunt, id. ib. 7, 285:

    apparet liquido sublimis in aëre Nisus,

    id. G. 1, 404; cf.:

    ipsa (Venus) Paphum sublimis abit,

    on high through the air, id. A. 1, 415:

    sublimis abit,

    Liv. 1, 16; 1, 34:

    vehitur,

    Ov. M. 5, 648 al. —
    C.
    On high, lofty, in a high position:

    tenuem texens sublimis aranea telum,

    Cat. 68, 49:

    juvenem sublimem stramine ponunt,

    Verg. A. 11, 67:

    sedens solio sublimis avito,

    Ov. M. 6, 650:

    Tyrio jaceat sublimis in ostro,

    id. H. 12, 179.—
    D.
    Subst.: sublīme, is, n., height; sometimes to be rendered the air:

    piro per lusum in sublime jactato,

    Suet. Claud. 27; so, in sublime, Auct. B. Afr. 84, 1; Plin. 10, 38, 54, § 112; 31, 6, 31, § 57:

    per sublime volantes grues,

    id. 18, 35, 87, § 362:

    in sublimi posita facies Dianae,

    id. 36, 5, 4, § 13:

    ex sublimi devoluti,

    id. 27, 12, 105, § 129.— Plur.:

    antiquique memor metuit sublimia casus,

    Ov. M. 8, 259:

    per maria ac terras sublimaque caeli,

    Lucr. 1, 340.—
    II.
    Trop., lofty, exalted, eminent, distinguished.
    A.
    In gen.:

    antiqui reges ac sublimes viri,

    Varr. R. R. 2, 4, 9; cf. Luc. 10, 378:

    mens,

    Ov. P. 3, 3, 103:

    pectora,

    id. F. 1, 301:

    nomen,

    id. Tr. 4, 10, 121:

    sublimis, cupidusque et amata relinquere pernix,

    aspiring, Hor. A. P. 165; cf.:

    nil parvum sapias et adhuc sublimia cures,

    id. Ep. 1, 12, 15.— Comp.:

    quā claritate nihil in rebus humanis sublimius duco,

    Plin. 22, 5, 5, § 10; Juv. 8, 232.— Sup.:

    sancimus supponi duos sublimissimos judices,

    Cod. Just. 7, 62, 39.—
    B.
    In partic., of language, lofty, elevated, sublime (freq. in Quint.):

    sublimia carmina,

    Juv. 7, 28:

    verbum,

    Quint. 8, 3, 18:

    clara et sublimia verba,

    id. ib.:

    oratio,

    id. 8, 3, 74:

    genus dicendi,

    id. 11, 1, 3:

    actio (opp. causae summissae),

    id. 11, 3, 153:

    si quis sublimia humilibus misceat,

    id. 8, 3, 60 et saep.— Transf., of orators, poets, etc.:

    natura sublimis et acer,

    Hor. Ep. 2, 1, 165:

    sublimis et gravis et grandiloquus (Aeschylus),

    Quint. 10, 1, 66:

    Trachalus plerumque sublimis,

    id. 10, 1, 119.— Comp.:

    sublimior gravitas Sophoclis,

    Quint. 10, 1, 68:

    sublimius aliquid,

    id. 8, 3, 14:

    jam sublimius illud pro Archiā, Saxa atque solitudines voci respondent,

    id. 8, 3, 75.—Hence, advv.
    1.
    Lit., aloft, loftily, on high.
    (α).
    Form sub-līmĭter (rare):

    stare,

    upright, Cato, R. R. 70, 2; so id. ib. 71:

    volitare,

    Col. 8, 11, 1:

    munitur locus,

    id. 8, 15, 1.—
    (β).
    Form sub-līme (class.):

    Theodori nihil interest, humine an sublime putescat,

    Cic. Tusc. 1, 43, 102; cf.:

    scuta, quae fuerant sublime fixa, sunt humi inventa,

    id. Div. 2, 31, 67:

    volare,

    Lucr. 2, 206; 6, 97:

    ferri,

    Cic. Tusc. 1, 17, 40; id. N. D. 2, 39, 101; 2, 56, 141 Orell. N. cr.:

    elati,

    Liv. 21, 30:

    expulsa,

    Verg. G. 1, 320 et saep.—
    b.
    Comp.:

    sublimius altum Attollit caput,

    Ov. Hal. 69.—
    2.
    Trop., of speech, in a lofty manner, loftily (very rare):

    alia sublimius, alia gravius esse dicenda,

    Quint. 9, 4, 130.

    Lewis & Short latin dictionary > sublimis

  • 4 praeceps

    praeceps, cĭpĭtis (old form praecĭ-pes, cĭpis, Plaut. Rud. 3, 3, 8; id. et Enn. ap. Prisc. p. 725 P. (Ann. v. 391 Vahl.; abl. praecipiti), adj. [prae-caput].
    I.
    Lit., headforemost, headlong (class.):

    praecipitem trahi,

    Plaut. Ps. 1, 5, 79:

    aliquem praecipitem deicere,

    Cic. Verr. 2, 4, 40, § 86:

    praeceps ad terram datus,

    dashed to the ground, Liv. 31, 37:

    praeceps curru ab alto Desilit,

    Ov. M. 12, 128:

    hic se praecipitem tecto dedit,

    threw himself headlong from the roof, Hor. S. 1, 2, 41:

    aliquem in praeceps jacere,

    headlong, Tac. A. 4, 22; so,

    jacto in praeceps corpore,

    id. ib. 6, 49; cf.:

    in praeceps deferri,

    Liv. 5, 47.—For in praeceps, in late Lat., per praeceps occurs:

    abiit grex per praeceps in mare,

    Vulg. Matt. 8, 32; id. Judic. 5, 22.—Hence, of one going rapidly, headforemost, headlong:

    de ponte Ire praecipitem in lutum per caputque pedesque,

    Cat. 17, 9:

    se jacere praecipitem e vertice,

    id. 63, 244; Verg. A. 5, 860:

    ab equo praeceps decidit,

    Ov. Ib. 259:

    (apes) praecipites Cadunt,

    Verg. G. 4, 80:

    aliquem praecipitem agere,

    to drive headlong, Cic. Caecin. 21, 60; Verg. A. 5, 456:

    praecipites se fugae mandabant,

    Caes. B. G. 2, 24:

    Monoeten In mare praecipitem deturbat,

    Verg. A. 5, 175; cf.:

    praeceps amensque cucurri,

    Ov. M. 7, 844:

    praeceps Fertur,

    is borne headlong, rushes, Hor. S. 1, 4, 30:

    nuntii,

    Tac. H. 2, 6.—
    B.
    Transf., of inanim. things.
    1.
    Of localities, qs. that descend suddenly in front, i. e. downhill, steep, precipitous:

    in declivi ac praecipiti loco,

    Caes. B. G. 4, 33:

    via (opp. plana),

    Cic. Fl. 42, 105:

    saxa,

    Liv. 38, 23:

    fossae,

    Ov. M. 1, 97; Verg. A. 11, 888:

    iter,

    Ov. Tr. 4, 3, 74; cf.

    trop.: iter ad malum praeceps ac lubricum,

    Cic. Rep. 1, 28, 44:

    loci,

    Col. 1, 2:

    mons,

    Plin. Pan. 16.—
    b.
    Subst.: praeceps, cĭpĭtis, n., a steep place, a precipice:

    turrim in praecipiti stantem,

    Verg. A. 2, 460:

    specus vasto in praeceps hiatu,

    Plin. 2, 45, 44, § 115:

    in praeceps pervenitur,

    Vell. 2, 3, 4:

    immane,

    Juv. 10, 107:

    altissimum,

    App. M. 4, p. 144 med. —In plur.:

    in praecipitia cursus iste deducit,

    Sen. Ep. 8, 4.—
    2.
    Sinking, declining:

    (in vitibus) praecipites palmites dicuntur, qui de hornotinis virgis enati in duro alligantur,

    Col. 5, 6, 33:

    sol Praecipitem lavit aequore currum,

    Verg. G. 3, 359:

    jam praeceps in occasum sol erat,

    Liv. 10, 42:

    dies,

    id. 4, 9; cf.:

    senectus,

    Curt. 6, 5, 3. —
    3.
    In gen., swift, rapid, rushing, violent ( poet.;

    syn.: celer, velox): praeceps Anio,

    Hor. C. 1, 7, 13:

    Boreas,

    Ov. M. 2, 185:

    nox,

    fleeting, transient, id. ib. 9, 485:

    procella,

    Stat. Th. 5, 419:

    oceani fragor,

    Val. Fl. 3, 404:

    letum,

    Sen. Hippol. 262:

    remedium,

    Curt. 3, 6, 2.—
    II.
    Trop., headlong, hasty, rash, precipitate.
    A.
    In gen. (class.):

    noster erus, qui scelestus sacerdotem anum praecipes Reppulit,

    Plaut. Rud. 3, 3, 10:

    sol jam praecipitans me quoque haec praecipitem paene evolvere coëgit,

    almost headlong, precipitately, Cic. de Or. 3, 55, 209:

    agunt eum praecipitem poenae civium Romanorum,

    chase, pursue, id. Verr. 2, 1, 3, § 7:

    praecipitem amicum ferri sinere,

    to rush into the abyss, id. Lael. 24, 89:

    quoniam ab inimicis praeceps agor,

    am pursued, Sall. C. 31, 9:

    praeceps celeritas dicendi,

    Cic. Fl. 20, 48: profectio, Att. ap. Cic. Att. 9, 10, 6: occumbunt multi letum... praecipe cursu, in rapid destruction, Enn. l. l.—With gen.:

    SI NON FATORVM PRAECEPS HIC MORTIS OBISSET,

    sudden as regards fate, Inscr. Grut. 695, 9, emended by Minervini in Bullet. Arch. Napol. III. 1845, p. 41 (but Minervini's assumption of a new adj., praeceps, from praecipio, anticipating fale, is unnecessary).—
    B.
    In partic.
    1.
    Rash, hasty, inconsiderate:

    homo in omnibus consiliis praeceps,

    Cic. Phil. 5, 13, 37: praeceps et effrenata mens, id. Cael. 15, 35:

    praeceps consilium et immaturum,

    Suet. Aug. 8:

    cogitatio,

    id. Calig. 48:

    audacia,

    Val. Max. 1, 6, 7.—
    2.
    Inclined to any thing:

    praeceps in avaritiam et crudelitatem animus,

    Liv. 26, 38:

    praeceps ingenio in iram,

    id. 23, 7:

    animus ad flagitia praeceps,

    Tac. A. 16, 21.—
    3.
    Dangerous, hazardous, critical:

    in tam praecipiti tempore,

    Ov. F. 2, 400.—Hence,
    b.
    Subst.: praeceps, cĭpĭtis, n.
    (α).
    Great danger, extremity, extreme danger, critical circumstances:

    se et prope rem publicam in praeceps dederat,

    brought into extreme danger, Liv. 27, 27:

    levare Aegrum ex praecipiti,

    Hor. S. 2, 3, 292:

    aeger est in praecipiti,

    Cels. 2, 6.—
    (β).
    The highest part, summit, sublimity (postAug.):

    omne in praecipiti vitium stetit,

    at its point of culmination, Juv. 1, 149:

    debet orator erigi, attolli, efferri, ac saepe accedere ad praeceps,

    to verge on the sublime, Plin. Ep. 9, 26, 2.—Hence, adv.: prae-ceps, headlong.
    1.
    Lit.:

    aliquem praeceps trahere,

    Tac. A. 4, 62:

    ex his fulgoribus quaedam praeceps eunt, similia prosilientibus stellis,

    Sen. Q. N. 1, 15, 2:

    moles convulsa dum ruit intus immensam vim mortalium praeceps trahit atque operit,

    Tac. A. 4, 62:

    toto praeceps se corpore ad undas Misit,

    Verg. A. 4, 253.—
    2.
    Trop.:

    eversio rei familiaris dignitatem ac famam praeceps dabat,

    brought into danger, Tac. A. 6, 17:

    praeceps in exsilium acti,

    suddenly, hastily, Amm. 29, 1, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > praeceps

См. также в других словарях:

  • performing arts — arts or skills that require public performance, as acting, singing, or dancing. [1945 50] * * * ▪ 2009 Introduction Music Classical.       The last vestiges of the Cold War seemed to thaw for a moment on Feb. 26, 2008, when the unfamiliar strains …   Universalium

  • UNGULA — inter isntrumenta hominibus excruciandis excogitata, memoratur Cypriano, ad Donatum, Hasta illis et gladius et carnifex praesto est, Ungula effodiens latera et deradens, Eculeus extendens etc. Prudentio Hymnô 2. D. Vincentii, v. 117. Ridebat haec …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Rosetta (sonde spatiale) — Pour les articles homonymes, voir Rosetta. Rosetta …   Wikipédia en Français

  • Carlo Ancelotti — en tant qu entraîneur …   Wikipédia en Français

  • Luigi Pirandello — Infobox Writer name = Luigi Pirandello birthdate = birth date|1867|6|28|mf=y birthplace = Agrigento, Sicily, Italy deathdate = death date and age|1936|12|10|1867|6|28|mf=y deathplace = Bosio, Rome, Italy occupation = dramatist, author nationality …   Wikipedia

  • Video poetry — is poetry in video form. It is also known as videopoetry, video visual poetry, poetronica, poetry video, media poetry, or Cin(E) Poetry depending on the length and content of the video work and the techniques employed (e.g. digital technology) in …   Wikipedia

  • Maghreb — Localisation du Grand Maghreb Le Maghreb (en arabe : المغرب al Maghrib, « le Couchant », en berbère ⵜⴰⵎⴰⵣⵖⴰ Tamazgha) est la région d’Afrique du Nord comprise entre la mer Méditerranée, le Sahara, l’océan Atlantique et l Égypte.… …   Wikipédia en Français

  • glaive — (glê v ) s. m. 1°   Épée tranchante (usité surtout en poésie et dans le style soutenu). •   J ignore si de Dieu l ange se dévoilant Est venu lui montrer un glaive étincelant, RAC. Athal. II, 2. •   Quand l arrêt du destin eut, durant quelques… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • ACTIA — I. ACTIA Soror Caesaris. Plut. in Cicerone. II. ACTIA mater Augusti Caesaris Imperatoris, in Apollinis templo obdormiens, visa est cum dracone commisceri, peperitque expletis ad pariendum mensibus: at haec antequam pareret, somniavit viscera sua… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SCALPELLUM Scriptorium — quô calami ad scribendum olim aptabantur et temperabantur, γλύφανον Graecis dictum est, quae vox alias caelum notat, quô argentarii operantur. Sed et γλυπτὴρ, et γλυφέυς et γλυφὶς. Nam γλύφειν κάλαμον dicebant, qui acuebatur: alias ὀξυν´ειν. Unde …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»