Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sublīmo

  • 1 sublimo

    sublīmo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] élever. [st2]2 [-] glorifier, exalter.
    * * *
    sublīmo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] élever. [st2]2 [-] glorifier, exalter.
    * * *
        Sublimo, sublimas, penul. prod. sublimare. Solinus. Exaulcer, Eslever en hault, Sublimer.

    Dictionarium latinogallicum > sublimo

  • 2 sublimo

    sublīmo, āvī, ātum, āre [ sublimis ]
    1) высоко поднимать, вздымать, воздевать ( candentem facem in caelo Ennо солнце)
    se s. — подниматься, взлетать ( nubium tenus Ap)
    2) возвышать, высоко возносить ( humilia Ap); возвеличивать ( aliquem Macr)

    Латинско-русский словарь > sublimo

  • 3 sublimo

    sublīmo, āvī, ātum, āre (sublimis), hoch erheben, emporheben, erheben, I) eig.: sol, qui candentem in caelo sublimat facem, Enn. fr. scen. 280: granaria sublimata, in der Höhe angebracht, Vitr. 6, 6 (9), 4. – refl. u. medial = sich emporheben, emporsteigen, aquila cum se nubium tenus altissime sublimavit, Apul. flor. 2. p. 2, 11 Kr.: mox in altum sublimata forinsecus totis alis evolat, Apul. met. 3, 21 extr. – II) übtr., erhöhen, in maximum decus atque in excelsissimam claritudinem sublimavit, Cato origg. 2. fr. 33: ut haec illum vel sola professio sublimaret, Macr. sat. 1, 24, 17: humilia sublimare, Apul. de deo Socr. 16 extr.: cum Eusebium atque Hypatium fratres sublimarent vocabula consulum, sich durch den Konsultitel so hoch ausgezeichnet sahen, Amm. 18, 1, 1 (vgl. 21, 13, 11. Cod. Theod. 8, 5, 44): praetoriis ornamentis sublimatus, dem die Auszeichnungen eines Prätors verliehen waren, Aur. Vict. epit. 4, 8: maiestate hāc regiā sublimatus, Iul. Val. 2, 17. p. 79, 15 K. – Ggstz. infimare (erniedrigen), manes sublimare, deos infimare, Apul. met. 1, 8: ingenia illa ad beatitudinem sublimata sint, haec ad miserias infimata, Apul. de deo Socr. 4.

    lateinisch-deutsches > sublimo

  • 4 sublimo

    sublīmo, āvī, ātum, āre (sublimis), hoch erheben, emporheben, erheben, I) eig.: sol, qui candentem in caelo sublimat facem, Enn. fr. scen. 280: granaria sublimata, in der Höhe angebracht, Vitr. 6, 6 (9), 4. – refl. u. medial = sich emporheben, emporsteigen, aquila cum se nubium tenus altissime sublimavit, Apul. flor. 2. p. 2, 11 Kr.: mox in altum sublimata forinsecus totis alis evolat, Apul. met. 3, 21 extr. – II) übtr., erhöhen, in maximum decus atque in excelsissimam claritudinem sublimavit, Cato origg. 2. fr. 33: ut haec illum vel sola professio sublimaret, Macr. sat. 1, 24, 17: humilia sublimare, Apul. de deo Socr. 16 extr.: cum Eusebium atque Hypatium fratres sublimarent vocabula consulum, sich durch den Konsultitel so hoch ausgezeichnet sahen, Amm. 18, 1, 1 (vgl. 21, 13, 11. Cod. Theod. 8, 5, 44): praetoriis ornamentis sublimatus, dem die Auszeichnungen eines Prätors verliehen waren, Aur. Vict. epit. 4, 8: maiestate hāc regiā sublimatus, Iul. Val. 2, 17. p. 79, 15 K. – Ggstz. infimare (erniedrigen), manes sublimare, deos infimare, Apul. met. 1, 8: ingenia illa ad beatitudinem sublimata sint, haec ad miserias infimata, Apul. de deo Socr. 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sublimo

  • 5 sublimo

    sublīmo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to lift up on high, to raise, elevate (ante- and postclass.).
    I.
    Lit.: facem (sol), Enn. ap. Non. 170, 11 (Trag. v. 319 Vahl.):

    se nubium tenus,

    App. Flor. p. 340, 38; cf.

    mid.: sublimata in altum,

    id. M. 3, p. 138, 34; Vitr. 6, 6, 4; Vulg. 1 Reg. 2, 10.—
    II.
    Trop.:

    sublimavit dixit (Cato), id est in altum extulit, Originum, l. II.: in maximum decus atque in excelsissimam claritudinem sublimavit,

    Fest. p. 306 Müll.:

    aliquem,

    Macr. S. 1, 24 med.:

    Pallas praetoriis ornamentis sublimatus,

    Aur. Vict. Epit. 4 med.

    Lewis & Short latin dictionary > sublimo

  • 6 sublimo

    sublimare, sublimavi, sublimatus V TRANS
    raise, place in elevated position; soar; send up (spirits) from underworld

    Latin-English dictionary > sublimo

  • 7 vertex

    vertex (arch. vortex), ĭcis, m. [verto] [st2]1 [-] tourbillon d'eau (de vent, de feu, de poussière), typhon, trombe. [st2]2 [-] sommet de la tête; tête. [st2]3 [-] point culminant du ciel, pôle, axe. [st2]4 [-] cime d'une montagne; montagne. [st2]5 [-] point culminant d'une chose: cime, faîte, pointe. [st2]6 [-] le plus haut degré, le comble, le paroxysme.    - qui salsis fluctibus mandet me ex sublimo vertice saxi? Cic. Tusc. 2, 19: qui se chargerait de me précipiter dans les flots salés, du haut de la roche élevée?    - dolorum anxiferi torquent vertices, Cic. Tusc. 2, 21: [les plus hauts degrés angoissants des douleurs... ] = les douleurs angoissantes, d'une violence extrême, me tourmentent.
    * * *
    vertex (arch. vortex), ĭcis, m. [verto] [st2]1 [-] tourbillon d'eau (de vent, de feu, de poussière), typhon, trombe. [st2]2 [-] sommet de la tête; tête. [st2]3 [-] point culminant du ciel, pôle, axe. [st2]4 [-] cime d'une montagne; montagne. [st2]5 [-] point culminant d'une chose: cime, faîte, pointe. [st2]6 [-] le plus haut degré, le comble, le paroxysme.    - qui salsis fluctibus mandet me ex sublimo vertice saxi? Cic. Tusc. 2, 19: qui se chargerait de me précipiter dans les flots salés, du haut de la roche élevée?    - dolorum anxiferi torquent vertices, Cic. Tusc. 2, 21: [les plus hauts degrés angoissants des douleurs... ] = les douleurs angoissantes, d'une violence extrême, me tourmentent.
    * * *
        Vertex, verticis, pen. corr. m. g. a vertendo, et Vortex, vorticis. Quintil. Une eaue qui va en tournoyant, comme on veoit és lieux creux, et gouffres d'une riviere.
    \
        Vertex. Lucret. Un tourbillon de vent.
    \
        Absorptus vortice amoris. Catullus. Absorbé dedens le gouffre d'amour.
    \
        Vertex capitis. Plin. Le sommet de la teste.
    \
        Summisso vertice intrabant humiles postes. Ouid. La teste baissee.
    \
        Vacuum verticem plus nimio attollens gloria. Horat. Vaine gloire qui fait trop eslever et estimer de soy celuy qui ha le cerveau vuide, qui n'est guere sage.
    \
        Sublimi feriam sydera vertice. Horat. Je seray si grand, que de la teste je toucheray au ciel, Ma renommee ira jusques au ciel.
    \
        Conspicuum late tollere verticem. Horat. Devenir grand en biens et dignitez.
    \
        Ictus veniens a vertice. Virgil. Venant d'enhault.
    \
        Vertex arboris. Plin. Le sommet d'un arbre.
    \
        Vertex montis. Virgil. Le coupet, Le feste.
    \
        Vertices. Gons.

    Dictionarium latinogallicum > vertex

  • 8 sublimator

    sublīmātor, ōris, m. (sublimo), der Erhöher, Abrahami, Salv. de gub. dei 1, 8, 36.

    lateinisch-deutsches > sublimator

  • 9 sublimis

    sublīmis, e (sub u. limen), hoch, I) Adi. = hoch, erhaben, emporstehend, sich hebend, emporragend, A) eig.: a) übh.: columna, Ov.: porta, Verg.: cacumen montis, Ov.: armenta, groß, von hoher Statur, Colum.: sublimissimus currus, Tert.: quaedam sublimissimi corporis femina, Mart. Cap. – neutr. subst., sublimius aut deiectius, Tert. adv. Marc. 1, 6 extr. – b) in der Luft befindlich, erhaben, hoch, sublimis abiit, ging gen Himmel, schwang sich in die Höhe, Liv.: ipsa Paphum sublimis abit, Verg.: sublimem alqm rapere, Komik, Verg., Liv. u.a.: alqm sublimem medium (um den Leib) arripere, Ter.: alqm sublimem ferre, einen auf den Achseln forttragen, Plaut. – c) hoch, erhaben = hoch wohnend oder befindlich, aranea, Catull.: sublimes in equis redeunt, Verg.: iret consul sublimis curru multiiugis equis, fahre hoch auf dem Triumphwagen, Liv. – B) übtr., hehr, erhaben, hochstrebend, hochfahrend, a) übh.: mens, Ov.: vir, Varro: sublimia cures, Hor. – b) v. der Rede usw. = erhaben, carmina, Iuven.: oratio, Quint.: cothurnus et sonus Sophoclis sublimior, Quint. – übtr., v. Redner u. Dichter, Hor. u. Quint. – II) Subst., sublīme, is, n., die Höhe, die Luft, se eiaculari in sublime, Plin.: alqm in sublime extollere (v. einem Elefanten), Auct. b. Afr.: iactari in sublime, Suet.: per sublime volantes, Plin. – III) Adv., sublīme, hoch, in der Höhe, in die Höhe, in die Luft (s. Prisc. 17, 11), aër sublime fertur, Cic.: sonus sublime fertur, Cic. (u. so nach den besten Hdschrn. bei Cicero immer sublime [nicht in sublime] ferri, s. Kühner Cic. Tusc. 1, 40): sublime elatus, Liv. u. Verg.: sublime (Ggstz. humi) putescere, Cic. – Kompar. sublimius s. sublīmiter. – / Nbf. sublīmus, a, um, zB. sublima evolat, Acc. tr. 576: ex sublimo vertice, ibid. 563: sublima nebula, Sall. hist. fr. 3, 15, 4: sublimas subiices, Enn. fr. scen. 10: sublima (n. pl.) caeli, Lucr. 1, 340. – Nbf. sublīmen = sublime, als Adv. = in die Höhe, Naev. tr. 32. Plaut. asin. 868 (Fl. sublimem); Men. 992. 995. 1002. 1052 (Brix sublimis u. sublimem). Ter. Andr. 861 u. adelph. 316 Fl. u. Sp. Vgl. Ritschl opusc. 2, 462 (wogegen R. Klotz exc. zu Ter. Andr. 197 ff. die Form sublimen als unlat. verwirft).

    lateinisch-deutsches > sublimis

  • 10 sublimator

    sublīmātor, ōris, m. (sublimo), der Erhöher, Abrahami, Salv. de gub. dei 1, 8, 36.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sublimator

  • 11 sublimis

    sublīmis, e (sub u. limen), hoch, I) Adi. = hoch, erhaben, emporstehend, sich hebend, emporragend, A) eig.: a) übh.: columna, Ov.: porta, Verg.: cacumen montis, Ov.: armenta, groß, von hoher Statur, Colum.: sublimissimus currus, Tert.: quaedam sublimissimi corporis femina, Mart. Cap. – neutr. subst., sublimius aut deiectius, Tert. adv. Marc. 1, 6 extr. – b) in der Luft befindlich, erhaben, hoch, sublimis abiit, ging gen Himmel, schwang sich in die Höhe, Liv.: ipsa Paphum sublimis abit, Verg.: sublimem alqm rapere, Komik, Verg., Liv. u.a.: alqm sublimem medium (um den Leib) arripere, Ter.: alqm sublimem ferre, einen auf den Achseln forttragen, Plaut. – c) hoch, erhaben = hoch wohnend oder befindlich, aranea, Catull.: sublimes in equis redeunt, Verg.: iret consul sublimis curru multiiugis equis, fahre hoch auf dem Triumphwagen, Liv. – B) übtr., hehr, erhaben, hochstrebend, hochfahrend, a) übh.: mens, Ov.: vir, Varro: sublimia cures, Hor. – b) v. der Rede usw. = erhaben, carmina, Iuven.: oratio, Quint.: cothurnus et sonus Sophoclis sublimior, Quint. – übtr., v. Redner u. Dichter, Hor. u. Quint. – II) Subst., sublīme, is, n., die Höhe, die Luft, se eiaculari in sublime, Plin.: alqm in sublime extollere (v. einem Elefanten), Auct. b. Afr.: iactari in sublime, Suet.: per sublime volantes, Plin. – III) Adv., sublīme, hoch, in
    ————
    der Höhe, in die Höhe, in die Luft (s. Prisc. 17, 11), aër sublime fertur, Cic.: sonus sublime fertur, Cic. (u. so nach den besten Hdschrn. bei Cicero immer sublime [nicht in sublime] ferri, s. Kühner Cic. Tusc. 1, 40): sublime elatus, Liv. u. Verg.: sublime (Ggstz. humi) putescere, Cic. – Kompar. sublimius s. sublimiter. – Nbf. sublīmus, a, um, zB. sublima evolat, Acc. tr. 576: ex sublimo vertice, ibid. 563: sublima nebula, Sall. hist. fr. 3, 15, 4: sublimas subiices, Enn. fr. scen. 10: sublima (n. pl.) caeli, Lucr. 1, 340. – Nbf. sublīmen = sublime, als Adv. = in die Höhe, Naev. tr. 32. Plaut. asin. 868 (Fl. sublimem); Men. 992. 995. 1002. 1052 (Brix sublimis u. sublimem). Ter. Andr. 861 u. adelph. 316 Fl. u. Sp. Vgl. Ritschl opusc. 2, 462 (wogegen R. Klotz exc. zu Ter. Andr. 197 ff. die Form sublimen als unlat. verwirft).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sublimis

  • 12 sublīmus

        sublīmus adj.    [old for sublimis], lofty, high: ex sublimo vertice, Acc. ap. C.
    * * *
    sublima -um, sublimior -or -us, sublimissimus -a -um ADJ
    high, lofty; eminent, exalted, elevated; raised on high; in high position

    Latin-English dictionary > sublīmus

  • 13 sublimatio

    sublīmātĭo, ōnis, f. [sublimo], a lifting up, deliverance, Alcim. Ep. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > sublimatio

  • 14 sublimis

    sublīmis, e (collat. form sublīmus, a, um: ex sublimo vertice, Cic. poët. Tusc. 2, 7, 19; Enn. ap. Non. 169; Att. and Sall. ib. 489, 8 sq.; Lucr. 1, 340), adj. [etym. dub.; perh. sub-limen, up to the lintel; cf. sublimen] (sublimem est in altitudinem elatum, Fest. p. 306 Müll.), uplifted, high, lofty, exalted, elevated (mostly poet. and in postAug. prose; not in Cic. or Cæs.; syn.: editus, arduus, celsus, altus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., high, lofty:

    hic vertex nobis semper sublimis,

    Verg. G. 1, 242; cf. Hor. C. 1, 1, 36:

    montis cacumen,

    Ov. M. 1, 666:

    tectum,

    id. ib. 14, 752:

    columna,

    id. ib. 2, 1:

    atrium,

    Hor. C. 3, 1, 46:

    arcus (Iridis),

    Plin. 2, 59, 60, § 151:

    portae,

    Verg. A. 12, 133:

    nemus,

    Luc. 3, 86 et saep.: os, directed upwards (opp. to pronus), Ov. M. 1, 85; cf. id. ib. 15, 673; Hor. A. P. 457:

    flagellum,

    uplifted, id. C. 3, 26, 11:

    armenta,

    Col. 3, 8:

    currus,

    Liv. 28, 9.— Comp.:

    quanto sublimior Atlas Omnibus in Libyā sit montibus,

    Juv. 11, 24.— Sup.:

    triumphans in illo sublimissimo curru,

    Tert. Apol. 33.—
    B.
    Esp., borne aloft, uplifted, elevated, raised:

    rapite sublimem foras,

    Plaut. Mil. 5, 1:

    sublimem aliquem rapere (arripere, auferre, ferre),

    id. As. 5, 2, 18; id. Men. 5, 7, 3; 5, 7, 6; 5, 7, 13; 5, 8, 3; Ter. And. 5, 2, 20; id. Ad. 3, 2, 18; Verg. A. 5, 255; 11, 722 (in all these passages others read sublimen, q. v.); Ov. M 4, 363 al.:

    campi armis sublimibus ardent,

    borne aloft, lofty, Verg. A. 11, 602: sublimes in [p. 1779] equis redeunt, id. ib. 7, 285:

    apparet liquido sublimis in aëre Nisus,

    id. G. 1, 404; cf.:

    ipsa (Venus) Paphum sublimis abit,

    on high through the air, id. A. 1, 415:

    sublimis abit,

    Liv. 1, 16; 1, 34:

    vehitur,

    Ov. M. 5, 648 al. —
    C.
    On high, lofty, in a high position:

    tenuem texens sublimis aranea telum,

    Cat. 68, 49:

    juvenem sublimem stramine ponunt,

    Verg. A. 11, 67:

    sedens solio sublimis avito,

    Ov. M. 6, 650:

    Tyrio jaceat sublimis in ostro,

    id. H. 12, 179.—
    D.
    Subst.: sublīme, is, n., height; sometimes to be rendered the air:

    piro per lusum in sublime jactato,

    Suet. Claud. 27; so, in sublime, Auct. B. Afr. 84, 1; Plin. 10, 38, 54, § 112; 31, 6, 31, § 57:

    per sublime volantes grues,

    id. 18, 35, 87, § 362:

    in sublimi posita facies Dianae,

    id. 36, 5, 4, § 13:

    ex sublimi devoluti,

    id. 27, 12, 105, § 129.— Plur.:

    antiquique memor metuit sublimia casus,

    Ov. M. 8, 259:

    per maria ac terras sublimaque caeli,

    Lucr. 1, 340.—
    II.
    Trop., lofty, exalted, eminent, distinguished.
    A.
    In gen.:

    antiqui reges ac sublimes viri,

    Varr. R. R. 2, 4, 9; cf. Luc. 10, 378:

    mens,

    Ov. P. 3, 3, 103:

    pectora,

    id. F. 1, 301:

    nomen,

    id. Tr. 4, 10, 121:

    sublimis, cupidusque et amata relinquere pernix,

    aspiring, Hor. A. P. 165; cf.:

    nil parvum sapias et adhuc sublimia cures,

    id. Ep. 1, 12, 15.— Comp.:

    quā claritate nihil in rebus humanis sublimius duco,

    Plin. 22, 5, 5, § 10; Juv. 8, 232.— Sup.:

    sancimus supponi duos sublimissimos judices,

    Cod. Just. 7, 62, 39.—
    B.
    In partic., of language, lofty, elevated, sublime (freq. in Quint.):

    sublimia carmina,

    Juv. 7, 28:

    verbum,

    Quint. 8, 3, 18:

    clara et sublimia verba,

    id. ib.:

    oratio,

    id. 8, 3, 74:

    genus dicendi,

    id. 11, 1, 3:

    actio (opp. causae summissae),

    id. 11, 3, 153:

    si quis sublimia humilibus misceat,

    id. 8, 3, 60 et saep.— Transf., of orators, poets, etc.:

    natura sublimis et acer,

    Hor. Ep. 2, 1, 165:

    sublimis et gravis et grandiloquus (Aeschylus),

    Quint. 10, 1, 66:

    Trachalus plerumque sublimis,

    id. 10, 1, 119.— Comp.:

    sublimior gravitas Sophoclis,

    Quint. 10, 1, 68:

    sublimius aliquid,

    id. 8, 3, 14:

    jam sublimius illud pro Archiā, Saxa atque solitudines voci respondent,

    id. 8, 3, 75.—Hence, advv.
    1.
    Lit., aloft, loftily, on high.
    (α).
    Form sub-līmĭter (rare):

    stare,

    upright, Cato, R. R. 70, 2; so id. ib. 71:

    volitare,

    Col. 8, 11, 1:

    munitur locus,

    id. 8, 15, 1.—
    (β).
    Form sub-līme (class.):

    Theodori nihil interest, humine an sublime putescat,

    Cic. Tusc. 1, 43, 102; cf.:

    scuta, quae fuerant sublime fixa, sunt humi inventa,

    id. Div. 2, 31, 67:

    volare,

    Lucr. 2, 206; 6, 97:

    ferri,

    Cic. Tusc. 1, 17, 40; id. N. D. 2, 39, 101; 2, 56, 141 Orell. N. cr.:

    elati,

    Liv. 21, 30:

    expulsa,

    Verg. G. 1, 320 et saep.—
    b.
    Comp.:

    sublimius altum Attollit caput,

    Ov. Hal. 69.—
    2.
    Trop., of speech, in a lofty manner, loftily (very rare):

    alia sublimius, alia gravius esse dicenda,

    Quint. 9, 4, 130.

    Lewis & Short latin dictionary > sublimis

См. также в других словарях:

  • sublimo — su·blì·mo agg. OB sublime {{line}} {{/line}} DATA: av. 1306. ETIMO: dal lat. sublīmu(m), var. di sublimis …   Dizionario italiano

  • Сублимация — (лат. sublimo возвышать, возносить) Психологическая категория, активно вошедшая в гуманитарные науки XX в. во фрейдистской (см.: Фрейд) интерпретации. Согласно Фрейду, С. это психический процесс, в результате которого энергия природных… …   Энциклопедия культурологии

  • Сублимация —         (лат sublimo возношу), один из механизмов психологической защиты, заключающийся в отклонении энергии сексуальных влечений от их прямой цели получения удовольствия и продолжения рода и направлении ее к несексуальным социально приемлемым… …   Сексологическая энциклопедия

  • СУБЛИМАЦИЯ — (от лат. sublimo высоко поднимаю, возношу), возгонка, переход в ва из крист. состояния непосредственно (без плавления) в газообразное; происходит с поглощением теплоты (фазовый переход I рода). С. одна из разновидностей парообразования, возможна… …   Физическая энциклопедия

  • Glurp Attack — Titre original Grossology Genre Série d animation, d aventures, d action Créateur(s) Sylvia Branzei Musique Paul Intson Pays d’origine …   Wikipédia en Français

  • sublimar — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: sublimar sublimando sublimado     Indicativo   presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. sublimo sublimas sublima sublimamos… …   Wordreference Spanish Conjugations Dictionary

  • sublimar — o sublimizar verbo transitivo 1. Alabar (una persona) las cualidades o las virtudes de [otra persona o una cosa]: La crítica sublimó el estreno. verbo transitivo,prnl …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • sublimizar — sublimar o sublimizar verbo transitivo 1. Alabar (una persona) las cualidades o las virtudes de [otra persona o una cosa]: La crítica sublimó el estreno. verbo transitivo,prnl …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • СУБЛИМАЦИЯ — (от латинского sublimo возношу), возгонка, переход вещества из твердого в газообразное состояние, минуя стадию жидкости. Сублимация фазовый переход 1 го рода. Процесс сублимации идет с поглощением энергии, называемой теплотой сублимации. Обратный …   Современная энциклопедия

  • СУБЛИМАЦИЯ — (от лат. sublimo возношу) переход вещества из твердого в газообразное состояние, минуя стадию жидкости (фазовый переход первого рода). Для сублимации к веществу необходимо подвести энергию, называемую теплотой сублимации …   Большой Энциклопедический словарь

  • сублимация — (sublimatio; лат. sublimo, sublimatum поднимать, возвышать) предполагаемое превращение сексуальных влечений в приемлемые в социальном отношении и не подвергающиеся нравственному осуждению формы деятельности …   Большой медицинский словарь

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»