-
81 mutus
mūtus, a, um (altindisch mka-h, stumm, griech. μύτης, μυττός), stumm, I) eig., nicht redend, schweigend, bes. v. Geschöpfen, die die menschliche Sprache nicht besitzen, sondern nur unartikulierte Laute von sich geben, sprachlos, v. Menschen (Ggstz. eloquens, garrulus), satius est mutum esse, Cic.: mutus et elinguis diu habitus est, Gell.: mutum dices, du sollst mich stumm nennen, ich werde kein Wort sagen, Ter.: mutus ilico (sc. factus est), er verstummte, schwieg, konnte kein Wort mehr hervorbringen, Ter.: ad mandata claudus, caecus, mutus, mancus, debilis, Plaut. merc. 630: Plur. subst., mutorum (der Stummen) linguae, Lact. 4, 15, 8. – v. Tieren, pecudes, Cic. ep.: bestia, Cic.: agna, Hor.: est parva rana... muta et sine voce, Plin.: pecus mutum metu, Verg. – neutr. pl. subst., muta, sprachlose Wesen, Chalcid. Tim. 220. p. 256, 11 Wr. – II) übtr.: A) v. personif. Ggstdn., die gleichs. schweigen, stumm, omnis pro nobis gratia muta fuit, hat nicht geredet, Ov.: aspectus miserorum mutus lacrimas movet, Quint.: muta dolore lyra est, Ov. – B) v. dem, was übh. keinen Laut von sich gibt, stumm, still, lautlos, 1) im allg.: tintinnabulum, Plaut.: imago, Cic.: effigies, Quint.: artes quasi m., die bildenden Künste, im Ggstz. zur Beredsamkeit, Cic.: magistri, v. den Büchern, Gell.: instrumentum fundi, Wagen————usw., Varro: scientia, die trotz aller Vorschriften nicht reden lehrt, Quint. – 2) insbes.: a) als t. t. der Religionsspr., exta, die keine Anzeige geben, Paul. ex Fest. 156, 12. – b) als gramm. t. t., m. consonantes, stumme Mitlauter (b, c, d, g, k, p, q, t), Quint. 1, 4, 6. – C) v. dem, was von keinem Worte od. Laute ertönt, still, a) v. Ortl., forum, Cic.: sepulcra, Catull.: ager, Stat. – b) v. Zeiten, tempus m. a litteris, wo nicht geschrieben wird, Cic.: silentia noctis, Ov. – c) v. Pers.u. Sachen, von denen nicht geredet wird, artes, die niemand der Erwähnung wert hält, die wenig Ruhm bringen, hier die Heilkunst, Verg.: aevum, Sil. -
82 silent
adjectivebe silent — (say nothing) schweigen; (be still) still sein; (not be working) [Maschine:] stillstehen; [Waffen:] schweigen
keep or remain silent — (lit. or fig.) schweigen; [jemand, der verhört wird:] beharrlich schweigen
2) (taciturn) schweigsam3) (Ling.) stumm4) (Cinemat.)silent film — Stummfilm, der
* * *[-t]1) (free from noise: The house was empty and silent.)2) (not speaking: He was silent on that subject.) schweigsam3) (not making any noise: This lift is quite silent.) ruhig* * *si·lent[ˈsaɪlənt]the empty house was completely \silent in dem leeren Haus herrschte absolute Stilleto keep \silent still sein, sich akk still verhalten2. (not talking) schweigsam, still▪ to be \silent schweigento be \silent as the grave schweigen wie ein Grab▪ to be \silent on [or about] sth über etw akk verschwiegen sein, sich akk über etw akk ausschweigento fall \silent in Schweigen verfallento go \silent verstummento keep \silent about sth sich akk über etw akk nicht äußern; (on a confidential matter) über etw akk Stillschweigen bewahren geh* * *['saɪlənt]1. adjto fall or become silent — still werden; (people also, guns) verstummen
to keep or remain silent — still sein or bleiben, sich still verhalten
be silent! —
the guns are silent — die Waffen schweigen
his father was the strong silent type — sein Vater war ein schweigsamer, willensstarker Typ
2)(= not giving comment)
to be silent —to be silent about or on sth — über etw (acc) schweigen or Stillschweigen bewahren
to keep or remain silent — nichts sagen, sich nicht äußern
he kept completely silent when questioned — er sagte kein einziges Wort or überhaupt nichts, als man ihn verhörte
to give sb the silent treatment — jdn mit Schweigen strafen
a silent witness — ein stummer Zeuge, eine stumme Zeugin
4) (FILM)5) (LING= not pronounced)
silent letter — stummer Buchstabethe "k" is silent in the word "knee" —
silent "h" — stummes "h"
2. pl (Brit FILM)die Stummfilme pl* * *silent [ˈsaılənt]A adj (adv silently)1. still, ruhig, schweigsam:be silent! sei(d) still!;the silent majority die schweigende Mehrheit7. Stummfilm…:silent film → BB s Stummfilm m* * *adjective1) stumm; (noiseless) unhörbar; (still) stillbe silent — (say nothing) schweigen; (be still) still sein; (not be working) [Maschine:] stillstehen; [Waffen:] schweigen
keep or remain silent — (lit. or fig.) schweigen; [jemand, der verhört wird:] beharrlich schweigen
2) (taciturn) schweigsam3) (Ling.) stumm4) (Cinemat.)silent film — Stummfilm, der
* * *adj.ruhig adj.still adj.wortkarg adj. -
83 speechless
adjectivesprachlos ( with vor + Dat.)* * *adjective (unable to speak, often because of surprise, shock etc: He looked at her in speechless amazement.) sprachlos* * *speech·less[ˈspi:tʃləs]adj inv1. (shocked) sprachlosto be \speechless with indignation/rage sprachlos vor Empörung/vor Wut seinsth leaves [or renders] sb \speechless etw verschlägt jdm die Spracheto be left \speechless sprachlos sein2. (mute) stummto be \speechless from birth von Geburt an stumm sein* * *['spiːtʃlɪs]adjhis remark left me speechless — seine Bemerkung machte mich sprachlos or verschlug mir die Sprache
2) (lit: dumb) stummto be speechless — nicht sprechen können
* * *speechless adj (adv speechlessly)2. MED etc stumm3. fig unsäglich (Leid etc)* * *adjectivesprachlos ( with vor + Dat.)* * *adj.sprachlos adj. -
84 безгласный
(42; сен, сна) stumm, schüchtern* * *безгла́сный (-сен, -сна) stumm, schüchtern* * *безгла́с| ный<-ная, -ное; -ен, -на,-но>1. (бесслове́сный) schweigsam, stumm, lautlosбезгла́сные существа́ lautlose Geschöpfe pl2. (не выража́ющий своего́ мне́ния) meinungslosбезгла́сный исполни́тель wortloser [o gehorsamer] Mitarbeiter m* * *adjbible.term. stumm -
85 dumbly
-
86 безмолвный
(42; ен, на) stumm, lautlos, stillschweigend* * *безмо́лвный (-ен, -на) stumm, lautlos, stillschweigend* * *безмо́лв| ный<-ная, -ное; -ен, -на, -но>1. (молчали́вый) schweigend, schweigsamбезмо́лвный свиде́тель stiller Zeuge mбезмо́лвный уко́р stiller Vorwurf mбезмо́лвная подде́ржка wortlose Unterstützung f2. (лише́нный зву́ков) lautlos, stillбезмо́лвный лес stiller Wald mбезмо́лвная пусты́ня lautlose Wüste f* * *adj1) gener. lautlos, still, stille, wortlos, sprachlos, stumm, schweigend, stillschweigend2) law. stillschweigend (напр., о согласии на заключение сделки) -
87 mudo
'muđoadj1) stumm2) ( callado) schweigsam, stillschweigend, wortlos1. [gen] stumm2. [por la sorpresa] sprachlos————————Stumme der, diemudomudo , -a ['muðo, -a]I adjetivostumm; cine mudo Stummfilm masculino, femenino; quedarse mudo de asombro vor Staunen sprachlos werdenStumme(r) masculino y femenino -
88 mute
-
89 niemy
-
90 musso
musso, āre (wie mutio v. Laut mu), I) in den Bart brummen, a) leise vor sich hin murmeln, leise sprechen, halblaut od. kleinlaut reden, bes. von den leisen, schüchternen Reden eines solchen, der Nachteil fürchtet, wenn seine Worte vernommen werden, summo haec clamore, interdum mussans, Plaut.: mussantes inter se rogitabant, Liv.: flent maesti mussantque patres, Verg. – b) murren (s. Paul. ex Fest. 144, 14), intus in occulto mussabant, Enn. ann. 182*: sed iam hora decima tangit et tabellarius tuus mussat, Fronto ad Marc. Caes. 1, 3 (2). p. 8, 25 N. – c) summen, von den Bienen, mussant oras et limina circum, umsummen, Verg. georg. 4, 188. – II) etw. verbeißen, 1) = verschweigen, per metum id m., Plaut. aul. 131. – 2) prägn.: a) unter halblauten Äußerungen und mit verlegenen Mienen hinterm Berge halten, nicht mit der Sprache herauswollen, sich bedenken, unschlüssig sein, vos mussantes et retractantes verbis et vatum carminibus, Sall. fr.: mussantes medicos vidi, Plin. ep.: mussantibus magnis quibusdam et locupletibus amicis, Plin. ep.: mussantibus vobis circumventus est, Sall. tr. – m. folg. Infin., dicere mussant, Verg. Aen. 11, 345: mit folg. indir. Fragesatz, mussat rex ipse, quos generos vocet, bedenkt sich scheu, Verg.: mussant iuvencae, quis nemori imperitet, beraten sich scheu, Verg.: exspectans, si mussaret, quae denique causa pugnandi fieret, Enn. ann. 344. – b) stumm sein, schweigen (s. Varro LL. 7, 101. Serv. Verg. Aen. 12, 657), musset ob utus, Enn. fr. scen. 421*: occulta tege tace mussa mane, Iuvent. com. 1. – v. Tieren, stumm harren, mussant iuvencae, Verg. Aen. 12, 718.
-
91 obstupesco
obstupēsco (obstipēsco, opstipēsco), stupuī (stipuī), ere, betäubt werden, starr werden, erstarren, I) physisch: obstupescit ita corpus nec sentit cruciatum, Plin. 36, 56: quid contremiscis senex? quid, lingua, trepidas? quid, oculi, obstupuistis? Sen. contr. 2, 3 (11), 1: donec desinat dolor et obstupescat ea pars, Scrib. Larg. 11: dentes obstupescent tui, werden stumpf werden, Vulg. Sirach 30, 10; vgl. Vulg. Ierem. 31, 29 u. 30. – m. Abl. (durch), vel frigore maxillae obstupuerint, Pelagon. veterin. 17 (270 Ihm). – II) geistig: a) erstarren, membra mea debilia sunt; animus timore obstipuit, mein Herz ist erstarrt vor Schrecken, Ter. adelph. 613: prägn., m. ab u. Abl., hoc terrore obstipuerant multitudinis animi ab omni conatu novorum consiliorum, war der Volksgeist vor (zu) jedem Versuche einer Staatsumwälzung erlahmt, Liv. 34, 27, 9. – b) verblüfft werden, stutzig werden, wie versteinert werden, in Bestürzung geraten, in Staunen (in Erstaunen, Verwirrung) geraten, auch (vor Erstaunen, Furcht usw.) stumm werden, obstipui, Ter. u. Ov.: obstupui ego, Petron.: obstipui steteruntque comae, Verg.: quid hic astans obstipuisti? was stehst du wie versteinert da? Plaut.: Ascyltos quidem paulisper obstupuit, war ein Weilchen stumm (schwieg ein W.), Petron.: postquam factum est obstupui et mihi visus sum captus esse, Cic.: sic enim obstipuerant, sic terram intuebantur..., ut etc., ihr starres Erstaunen, ihre zur Erde niedergeschlagenen Augen waren von der Art, daß usw., Cic.: obstupescunt (apes) potantes, wie erstaunt trinken sie davon, Varro: ipsae medius fidius mihi litterae (die Buchstaben) saeculi nostri obstupescere videntur, cum etc., Val. Max.: obstipuere animi Rutulis (den R.), Verg. – m. prädik. Adj., quidnam torpentes subito obstipuistis, Achivi? was seid ihr so plötzlich vor Erstaunen starr? Cic. poët.: obstipescent posteri imperia, provincias... triumphos audientes et legentes tuos, Cic.: ac primo conspectu tam foedae rei mirabundi parumper obstipuerunt, Liv.: obstipuerunt tot legiones, tam robustas senectutis reliquias intuentes, Val. Max.: Psyche immanitate praecepti consternata silens obstipuit, war vor Erstaunen still, Apul.: ipso aspectu defixus obstupui, Apul.: obstupui ego supplicii metu pavidus, Apul. – m. Abl. (durch, über), cum eorum aspectu obstipuisset bubulcus, Cic.: tum veluti proditā dolo Antiphili praetoris urbe captāque obstipuerunt omnes, Liv.: obstipuit visu Aeneas, Verg.: obstipuit formā Iove natus, Ov.: quid tantis obstupescis opibus? Apul. – m. ad (bei) u. Akk., obstupuerant ad magnitudinem pristinae eius fortunae virtutisque, Liv. 39, 50, 2. – m. allg. Acc., infert et alia, quae (worüber) multo grandius obstupescas, Cassiod. var. 2, 39, 11.
-
92 ἀ-φώνητος
-
93 ἄ-φωνος
ἄ-φωνος ( φωνή), 1) sprachlos, stumm, Pind. P. 9, 101; Aesch. P. 815 u. Folgde; auch in Prosa von Her. 1, 85 an nicht selten. In tabula Heracl. = ohne Testament. – 2) τὰ ἄφωνα, sc. γράμματα, die stummen Buchstaben, Consonanten, Plat. Theaet. 203 b; den φωνήεντα, Vocalen entgeggstzt Crat. 893 d. – Adv. ἀφώνως, stumm, Soph. O. C. 131.
-
94 вода
f (33; воду; pl. st.) Wasser n (по В nach; на П fig. über); F leere Worte n/pl.; pl. Gewässer n; Wasser n/pl., Wassermassen; Kurort m, Bad n (на В/П in A/D); F Fruchtwasser n; водой od. по воде zu Wasser, auf dem Schiffsweg; с виду и воды не замутит F jemand sieht so aus, als könnte er kein Wässerchen trüben; с тех пор много воды утекло seitdem ist schon viel Wasser den Berg hinuntergeflossen; как воды в рот набрал F jemand ist stumm wie ein Fisch; как в воду опущенный F traurig, bedrückt; F как водой смыло ( В jemand) ist wie vom Erdboden verschwunden; в мутной воде рыбу ловить im trüben fischen* * *вода́ f (во́ду; pl. st.) Wasser n (по́ В nach;на П fig. über); fam leere Worte n/pl.; pl. Gewässer n; Wasser n/pl., Wassermassen; Kurort m, Bad n (на В/П in A/D); fam Fruchtwasser n;с тех пор мно́го воды́ утекло́ seitdem ist schon viel Wasser den Berg hinuntergeflossen;как в во́ду опу́щенный fam traurig, bedrückt;в му́тной воде́ ры́бу лови́ть im Trüben fischen* * *вод|а́<-ы́>ж1. (жи́дкость) Wasser ntпитьева́я вода́ Trinkwasser ntпре́сная вода́ Süßwasser ntгрунто́вые во́ды Grundwasser ntминера́льные во́ды Mineralquellen plчисте́йшей воды́ von reinstem Wasser, durch und durchкак в во́ду ка́нуть spurlos verschwindenкак две́ ка́пли воды́ zum Verwechseln ähnlichон прошёл сквозь ого́нь и во́ду er ist durch dick und dünn gegangenвы́йти сухи́м из воды́ mit heiler Haut davonkommenсто́чные вода́ Abwasser nt* * *ngener. Fahrbahn (гребной спорт) -
95 безответный
(42; тен, тна) stumm; gefügig; unerwidert* * *безотве́тный (-тен, -тна) stumm; gefügig; unerwidert* * *безотве́т| ный<-ная, -ное; -ен, -на, -но>прил unerwidertбезотве́тная любо́вь unerwiderte Liebe f* * *adjgener. unerwidert (î ÷óâñòâå, unerwiderte Liebe - áåçîòâåòíàÿ ëþáîâü) -
96 бессловесный
бесслове́сный (-сен, -сна) stumm; schweigsam, fügsam* * *бесслове́сн|ый<-ая, -ое; -а, -о>1. (немо́й) stumm2. (молчали́вый) wortkarg3. (поко́рный) unterwürfig* * *adjgener. nichtsprachlich, wortlos -
97 вода
f (33; воду; pl. st.) Wasser n (по В nach; на П fig. über); F leere Worte n/pl.; pl. Gewässer n; Wasser n/pl., Wassermassen; Kurort m, Bad n (на В/П in A/D); F Fruchtwasser n; водой od. по воде zu Wasser, auf dem Schiffsweg; с виду и воды не замутит F jemand sieht so aus, als könnte er kein Wässerchen trüben; с тех пор много воды утекло seitdem ist schon viel Wasser den Berg hinuntergeflossen; как воды в рот набрал F jemand ist stumm wie ein Fisch; как в воду опущенный F traurig, bedrückt; F как водой смыло ( В jemand) ist wie vom Erdboden verschwunden; в мутной воде рыбу ловить im trüben fischen* * *вода́ f (во́ду; pl. st.) Wasser n (по́ В nach;на П fig. über); fam leere Worte n/pl.; pl. Gewässer n; Wasser n/pl., Wassermassen; Kurort m, Bad n (на В/П in A/D); fam Fruchtwasser n;с тех пор мно́го воды́ утекло́ seitdem ist schon viel Wasser den Berg hinuntergeflossen;как в во́ду опу́щенный fam traurig, bedrückt;в му́тной воде́ ры́бу лови́ть im Trüben fischen* * *вод|а́<-ы́>ж1. (жи́дкость) Wasser ntпитьева́я вода́ Trinkwasser ntпре́сная вода́ Süßwasser ntгрунто́вые во́ды Grundwasser ntминера́льные во́ды Mineralquellen plчисте́йшей воды́ von reinstem Wasser, durch und durchкак в во́ду ка́нуть spurlos verschwindenкак две́ ка́пли воды́ zum Verwechseln ähnlichон прошёл сквозь ого́нь и во́ду er ist durch dick und dünn gegangenвы́йти сухи́м из воды́ mit heiler Haut davonkommenсто́чные вода́ Abwasser nt* * *ngener. Fahrbahn (гребной спорт) -
98 немой
adj1) gener. Stumme, stumm2) geol. fossilfrei, fossilleer, leblos (об отложениях), steril3) cinema.equip. stumm (напр., о фильме) -
99 muet
1. mɥɛ adj1) stumm, wortlos2) (fig) sprachlos
2. mɥɛ(t) m (f - muette)Stumme(r) m/fmuetI Adjectifstumm; Beispiel: muet d'admiration/de surprise sprachlos vor Bewunderung/Überraschung; Beispiel: le cinéma muet der StummfilmStumme(r) féminin(masculin) -
100 taubstumm
См. также в других словарях:
stumm — stumm … Deutsch Wörterbuch
Stumm — steht für: die Stummheit das Montanunternehmen Gebrüder Stumm die Montanunternehmer Stumm (Montanunternehmer) die Orgelbauerfamilie Stumm (Orgelbauerfamilie) ein Ortsname: Stumm (Gemeinde), Gemeinde im Bezirk Schwaz, Tirol, Österreich Stumm… … Deutsch Wikipedia
Stumm — Stumm, er, ste, adj. & adv. der Sprache beraubt, sprachlos. Stumm seyn, aus einem natürlichen Fehler nicht sprechen können. Stumm werden, ein Stummer. Stummer, wie ein Fisch. Figürlich, theils aus Vorsatz oder Schüchternheit nicht reden wollend.… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
stumm — Adj. (Grundstufe) nicht sprechen könnend Beispiele: Seit dem schweren Unfall ist er stumm. Sie war stumm vor Begeisterung. stumm Adj. (Aufbaustufe) wenig redend, sehr schweigsam Synonyme: schweigend, still Beispiele: Sie blieb einen Moment stumm … Extremes Deutsch
Stumm — Blason inconnu … Wikipédia en Français
stumm — Adj std. (9. Jh.), mhd. stum(p), ahd. stum(b), as. stumm Stammwort. Ebenso afr. stumm. Zu der unter stemmen und stammeln behandelten Grundlage mit der Bedeutung anhalten . Also eigentlich gehalten , wohl ein Hüllwort für älteres dumm. Abstraktum … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
stumm — stumm: Das auf das dt. und niederl. Sprachgebiet beschränkte Adjektiv (mhd., ahd. stum, niederl. stom) bedeutete ursprünglich »sprachlich gehemmt«; es gehört mit den unter ↑ stammeln genannten Wörtern zur Sippe von ↑ stemmen (eigentlich »Einhalt… … Das Herkunftswörterbuch
stumm — Stell bitte dein Handy leise oder auf stumm … Deutsch-Test für Zuwanderer
Stumm [1] — Stumm, Dorf im Bezirk Fügen des tyroler Kreises Innsbruck, mit gleichnamigem Schloß, 2 Sensenschmieden u. 400 Ew … Pierer's Universal-Lexikon
Stumm [2] — Stumm, nicht lautend, nicht reden könnend, wollend od. sollend, s. Stummheit. Daher Stumme Consonanten, so v.w. Mutae, s.u. Laute B) b); Stummes Nießen, Nießen, bei welchem die Explosion durch Mund u. Nase mit Gewalt zurückgehalten wird. Stumme… … Pierer's Universal-Lexikon
Stumm — Stumm, 1) Karl Ferdinand, Freiherr von S. Halberg, Industrieller, geb. 30. März 1836 in Saarbrücken, gest. 8. März 1901 auf Schloß Halberg, besuchte die Universitäten Bonn und Berlin, übernahm 1858 die Leitung der schon zum Teil von seinen… … Meyers Großes Konversations-Lexikon