-
1 stropić
глаг.• расстраивать• смутить• смутиться* * *stropi|ć\stropićony сов. 1. смутить, обескуражить;2. сбить с толку, озадачить+1. zmieszać, speszyć, skonfundować 2. zaskoczyć
* * *stropiony сов.1) смути́ть, обескура́жить2) сбить с то́лку, озада́читьSyn: -
2 stropić się
-
3 stropić\ się
сов. 1. смутиться, смешаться;2. (zostać zaskoczonym) оторопеть, растеряться+1. zmieszać się, speszyć się, skonfundować się
-
4 zakłopotać
глаг.• смутить* * *zakłopota|ć\zakłopotaćny сов. 1. смутить, сконфузить;2. обеспокоить, озаботить+1. stropić, zmieszać 2. zaniepokoić
* * *zakłopotany сов.1) смути́ть, сконфу́зить2) обеспоко́ить, озабо́титьSyn: -
5 zmieszać
глаг.• запутать• запутывать• конфузить• мешать• озадачить• ошеломлять• перемешивать• перепутать• путать• размешивать• смешать• смешивать• смутить• смущать• совмещать• соединять• сочетать• спутывать* * *zmiesza|ć\zmieszaćny сов. 1. смешать;\zmieszać wino z wodą смешать вино с водой; \zmieszać nazwy смешать (перепутать) названия;
2. смутить, привести в замешательство;● \zmieszać z błotem смешать с грязью; втоптать в грязь;
\zmieszać szyki смешать карты (планы)+1. pomieszać 2. speszyć, stropić, zażenować
* * *zmieszany сов.1) смеша́тьzmieszać wino z wodą — смеша́ть вино́ с водо́й
zmieszać nazwy — смеша́ть (перепу́тать) назва́ния
2) смути́ть, привести́ в замеша́тельство•- zmieszać szykiSyn: -
6 zakłopotać się
сов.1) смути́ться, сконфу́зиться2) обеспоко́иться, озабо́титьсяzakłopotać się się o coś — позабо́титься о чём-л.
Syn: -
7 zbić
глаг.• бить• биться* * *1) (argumenty) разбить, опровергнуть (доводы)2) zbić (pobić) избить3) zbić (rozbić) разбить4) zbić (złączyć) сбить (соединить)5) zbić (z tropu), poplątać, stropić, wytrącić сбить (с толку), смутить6) pot. zbić (pieniądze) разг. сбить, нажить, сколотить (деньги)ubić (np. masło) сбить (напр. масло)naprowadzić, skierować сбить (напр. разговор)obniżyć (np. cenę, temperaturę) сбить (напр. цену, температуру)otrzeć, zadrapać сбить (натереть)przesunąć, sprowadzić, zepchnąć, zsunąć сбить (оттеснить, сместить, заставить отклониться)zestrzelić сбить (подстрелить)sklecić, stłoczyć, zebrać сбить (собрать)pogmatwać, pokrzyżować сбить (сорвать, спутать)zdeptać (zniszczyć) сбить (стоптать, повредить)potrącić, strącić сбить (сшибить)* * *zbi|ć\zbićty сов. 1. сбить;\zbić deski сбить (сколотить) доски; \zbić z nóg сбить (свалить, сшибить) с ног;
2. разбить, расколоть;\zbić talerz разбить (расколоть) тарелку;
3. избить, поколотить, побить;\zbić kijem избить палкой;
4. перен. опровергнуть;\zbić argumenty опровергнуть аргументы; ● \zbić kapitał (pieniądze) разг. нажить (сколотить) капитал (деньги); \zbić z tropu (z panta-łyku) сбить с толку (с панталыку)
* * *zbity сов.1) сбитьzbić deski — сбить (сколоти́ть) до́ски
zbić z nóg — сбить (свали́ть, сшиби́ть) с ног
2) разби́ть, расколо́тьzbić talerz — разби́ть (расколо́ть) таре́лку
3) изби́ть, поколоти́ть, поби́тьzbić kijem — изби́ть па́лкой
4) перен. опрове́ргнутьzbić argumenty — опрове́ргнуть аргуме́нты
•- zbić pieniądze
- zbić z tropu
- zbić z pantałyku -
8 zmieszać się
сов.1) смеша́ться2) смути́ться, прийти́ в замеша́тельствоSyn: -
9 zakłopotać\ się
сов. 1. смутиться, сконфузиться;2. обеспокоиться, озаботиться; \zakłopotać\ się się o coś позаботиться о чём-л.+1. stropić się, zmieszać się 2. zaniepokoić się
-
10 zmieszać\ się
сов. 1. смешаться;2. смутиться, прийти в замешательство+1. pomieszać się 2. speszyć się, stropić się
См. также в других словарях:
stropić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, stropićpię, stropićpi, stropićpiony, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} wprawiać kogoś w zakłopotanie, pozbawić pewności siebie; speszyć, zbić z tropu, zawstydzić, onieśmielić, skonsternować : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stropić — dk VIa, stropićpię, stropićpisz, strop, stropićpił, stropićpiony przestarz. «pozbawić pewności siebie, zbić z tropu; zaskoczyć, speszyć, zmieszać, skonfundować» Napastliwe zachowanie kolegi stropiło go. Zamilkł stropiony. stropić się «stracić… … Słownik języka polskiego
stropić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} poczuć się zakłopotanym, stracić pewność siebie; zmieszać się, speszyć się, zawstydzić się, skonfundować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stropił się, nie wiedząc, co odpowiedzieć. Nie dać się stropić żadnymi przeszkodami. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
торопеть — I торопеть I, оторопеть, торопа неповоротливый человек , укр. торопа – то же, торопитися пугаться, смущаться , цслав. утрапъ ἔκστασις, болг. истръпна, истръпвам цепенею , словен. tràp, род. п. trapa дурак, болван , trapiti, trâpim мучить , чеш … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
zbić — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… … Słownik frazeologiczny
zbijać — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… … Słownik frazeologiczny
skonfundować — dk IV, skonfundowaćduję, skonfundowaćdujesz, skonfundowaćduj, skonfundowaćował, skonfundowaćowany przestarz. «wprawić kogoś w konfuzję, zakłopotanie, zbić z tropu, zawstydzić, speszyć» Skonfundować kogoś niedyskretnym pytaniem. skonfundować się… … Słownik języka polskiego
skonsternować — dk IV, skonsternowaćnuję, skonsternowaćnujesz, skonsternowaćnuj, skonsternowaćował, skonsternowaćowany książk. «wprowadzić w stan konsternacji, zakłopotania; speszyć, zmieszać, zbić z tropu» Byli skonsternowani nieoczekiwaną wizytą. Przykra… … Słownik języka polskiego
trop — I m IV, D. u, Ms. troppie; lm M. y «odbicie stopy zwierzęcia na ziemi lub śniegu; ślad» Świeży trop. Trop zajęczy. Trop wilka, jelenia. ∆ łow. Trop gonny «trop zwierzęcia w biegu, pomykającego, galopującego» ◊ Być na tropie (czegoś, czyimś);… … Słownik języka polskiego
zacukać się — dk I, zacukać sięam się, zacukać sięasz się, zacukać sięają się, zacukać sięaj się, zacukać sięał się pot. «zakłopotać się, stropić się, zaniemówić» Chciał coś powiedzieć, ale się zacukał … Słownik języka polskiego
zakłopotać — dk IX, zakłopotaćoczę a. zakłopotaćocę, zakłopotaćoczesz, zakłopotaćocz, zakłopotaćał «zmartwić, stropić, zmieszać; wprawić w kłopot» Zakłopotało go jej milczenie. Stanął zakłopotany. zakłopotać się «zatroszczyć się o coś, zmartwić się czymś,… … Słownik języka polskiego
