-
81 ictus
1.ictus, a, um, Part., from ico.2.ictus, ūs ( gen. sing. icti, Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 17), m. [ico], a blow, stroke, stab, thrust, bite, sting (freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.a bestiis ictus, morsus, impetus,
Cic. Off. 2, 6, 19:pro ictu gladiatoris,
id. Mil. 24, 65:neque ictu comminus neque conjectione telorum,
id. Caecin. 15, 43:scutis uno ictu pilorum transfixis et colligatis,
Caes. B. G. 1, 25:non caecis ictibus procul ex improviso vulnerabantur,
Liv. 34, 14, 11:ictu scorpionis exanimato altero,
Caes. B. G. 7, 25, 3:prope funeratus Arboris ictu,
Hor. C. 3, 8, 8:ictus moenium cum terribili sonitu editi,
Liv. 38, 5, 3:apri,
Ov. M. 8, 362; Hor. C. 3, 22, 7:serpentum,
Plin. 23, 1, 11, § 14:Lesbium servate pedem meique Pollicis ictum,
a striking, playing on the lyre, Hor. C. 4, 6, 36:alae,
the stroke of a wing, Plin. 10, 3, 3, § 9:pennarum,
id. 6, 12, 13, § 32:Phaethon ictu fulminis deflagravit,
a stroke of lightning, lightning, Cic. Off. 3, 25, 94:fulmineus,
Hor. C. 3, 16, 11; Ov. M. 14, 618.— Poet., of the beating rays of the sun:tum spissa ramis laurea fervidos Excludet ictus,
Hor. C. 2, 15, 10:solis,
Ov. M. 3, 183; 6, 49:Phoebei,
id. ib. 5, 389 (al. ignes):Phoebi,
Luc. 7, 214:longe Ejaculatur aquas atque ictibus aëra rumpit,
with jets of water, Ov. M. 4, 124: saxaque cum saxis et habentem semina flammae Materiem jactant, ea concipit ictibus ignem, by their blows, i. e. collision, id. ib. 15, 348.—In partic.1.In prosody or in music, a beating time, a beat:2.et pedum et digitorum ictu intervalla signant,
Quint. 9, 4, 51:modulantium pedum,
Plin. 2, 95, 96, § 209:unde etiam trimetris accrescere jussit Nomen iambeis, cum senos redderet ictus Primus ad extremum similis sibi,
Hor. A. P. 253.—A beat of the pulse:3.ictus creber aut languidus,
Plin. 11, 37, 88, § 219.—In mal. part.:II.multorum,
Juv. 6, 126.—Trop., a stroke, blow, attack, shot, etc.:B.sublata erat de foro fides, non ictu aliquo novae calamitatis, sed suspicione, etc.,
Cic. Agr. 2, 3, 8:nec illum habet ictum, quo pellat animum,
id. Fin. 2, 10, 32:sub ictu nostro positum,
i. e. in our power, Sen. Ben. 2, 29; cf.:stare sub ictu Fortunae,
Luc. 5, 729:tua innocentia sub ictu est,
i. e. in imminent danger, Sen. Cons. ad Marc. 9 fin.; cf. the opposite: Deum extra ictum sua divinitas posuit, beyond shot, i. e. out of danger, id. Ben. 1, 7:eodem ictu temporis,
i. e. moment, Gell. 14, 1, 27; cf.:singulis veluti ictibus bella transigere,
by separate attacks, Tac. H. 2, 38:quae (legiones) si amnem Araxen ponte transgrederentur, sub ictum dabantur,
would have come to close quarters, id. A. 13, 39 fin.; cf.:laetis ostentat ad Urbem Per campos superesse vim, Romamque sub ictu,
near at hand, before the eyes, Sil. 4, 42.—(Cf. icio, II. A.) Ictus foederis, the conclusion of a treaty, Luc. 5, 372; Val. Max. 2, 7, 1. -
82 illisio
illīsĭo ( inl-), ōnis, f. [illido], a striking or dashing against (late Lat.):scopulorum,
Hier. Ep. 43, 3:dentium,
Cael. Aur. Tard. 1, 4, 65. -
83 illisus
1. 2.illīsus ( inl-), ūs, m. [illido], a striking or dashing against (only in the abl. sing.):aquarum,
Sil. 17, 246:illisu repercussus ventus,
Plin. 2, 48, 49, § 132:linguae,
App. M. 2, p. 119. -
84 impactio
impactĭo ( inp-), ōnis, f. [impingo], a striking against, concussion, impact:nubium,
Sen. Q. N. 2, 12 fin. -
85 impulsus
1. 2. I.Lit., an outward pressure or shock, an impulse (class.; most freq. in abl. sing.):II.impulsu scutorum,
Cic. Caecin. 15, 43:orbium,
id. Rep. 6, 18:quae (natura) a primo impulsu moveatur,
id. ib. 6, 25 fin.:is ardor non alieno impulsu, sed sua sponte movetur,
id. N. D. 2, 12, 32: ventus, qui inferiora repentinis impulsibus quatit, App. de Mundo, p. 62.—Trop., incitement, instigation, influence (class.):ubi duxere impulsu vostro, vostro impulsu easdem exigunt,
Ter. Hec. 2, 1, 45; cf. ib. 4, 4, 65:ipsos non negare, ad haec bona Chrysogonum accessisse impulsu suo,
Cic. Rosc. Am. 37, 107; id. Verr. 2, 2, 66, § 161:impulsu patrum,
id. Rep. 2, 10:ne civitas eorum impulsu deficeret,
Caes. B. G. 5, 25, 4:impulsu patrum,
Cic. Rep. 6, 26:qui simili impulsu aliquid commiserint,
id. Inv. 2, 5, 19:oratio pondere modo et impulsu proeliatur,
Quint. 9, 1, 20:temeritatis subiti et vehementes impulsus,
Val. Max. 9, 8. -
86 incussus
1.incussus, a, um, Part., from incutio.2.incussus, ūs, m. [incutio], a striking or dashing against, a shock (rare, and only in abl. sing.):armorum,
Tac. H. 4, 23:arietis,
Sen. Const. Sap. 6:silicis,
Prud. Cathem. 5, 7. -
87 indevitatus
indēvītātus, a, um, adj. [2. in-devito], unavoided, = certus, certainly striking:telum,
Ov. M. 2, 605. -
88 inductio
I.Lit.:B.nos aquarum inductionibus terris fecunditatem damus,
Cic. N. D. 2, 60, 152:horum (juvenum in circum),
introduction, exhibition, Liv. 44, 9, 5;so on the stage: ficta personarum,
Cic. de Or. 3, 53, 205:prima trullis frequentetur inductio,
a plastering, Pall. 1, 15.—Of a striking out, erasing of writing (cf. induco, 1. C. 3.):lituras, inductiones, superductiones ipse feci,
Dig. 28, 4, 1.—Transf., concr.1.An awning drawn over a theatre to protect the audience from the sun, Vitr. 10 praef.—2.A fomentation, Cael. Aur. Acut. 2, 27, 216.—II.Trop.A.In gen. (acc. to induco II. B. 2. b.), a purpose, resolution, inclination, intention:B.animi,
Cic. Q. Fr. 1, 11, 32; id. Fam. 1, 8, 2:cedet profecto virtuti dolor et animi inductione languescet,
id. Tusc. 2, 13, 31.—In partic., rhet. t. t.1.Induction, a mode of reasoning from known particulars to generals, the Gr. epagôgê, Cic. Top. 10, 42; id. Inv. 1, 31, 51; Quint. 5, 10, 73; 5, 11, 2 sq.:2.erroris,
id. 9, 1, 31.—Personarum ficta, = prosôpopoiïa, the introduction of a fictitious person, Cic. de Or. 3, 53, 205.—3.Erroris inductio, = apoplanêsis, a leading into error, misguiding, Cic. de Or. 3, 53, 205.—4.An assumption, supposition, Prisc. 1144 P. -
89 inflictus
-
90 infligo
I.Lit.:B.alicui securim,
Cic. Planc. 29, 70:cratera viro,
Ov. M. 5, 83:caput suum parietibus,
Lact. de Mort. Pers. 49:puppis inflicta vadis,
dashed against, Verg. A. 10, 303:inflicta terga,
struck, beaten, Val. Fl. 4, 281. —Trop.:II.cum ex verbo adversarii aliquid in ipsum infligitur,
is hurled at, Cic. de Or. 2, 63, 255.—Transf., to inflict by striking:B.mortiferam plagam infligere,
Cic. Vatin. 8, 20:vulnera,
id. Pis. 14, 32.—In gen., to inflict, impose upon:infligere alicui turpitudinem,
Cic. Pis. 26, 63:detrimenta civitati,
Just. 3, 5:fuit consuetudo, ut, intra certa tempora non latis usuris, graviores infligerentur,
laid upon, imposed, Dig. 22, 1, 11:alicui pretium rei emptae,
ib. 3, 5, 30. -
91 inlisio
illīsĭo ( inl-), ōnis, f. [illido], a striking or dashing against (late Lat.):scopulorum,
Hier. Ep. 43, 3:dentium,
Cael. Aur. Tard. 1, 4, 65. -
92 inlisus
1. 2.illīsus ( inl-), ūs, m. [illido], a striking or dashing against (only in the abl. sing.):aquarum,
Sil. 17, 246:illisu repercussus ventus,
Plin. 2, 48, 49, § 132:linguae,
App. M. 2, p. 119. -
93 inpactio
impactĭo ( inp-), ōnis, f. [impingo], a striking against, concussion, impact:nubium,
Sen. Q. N. 2, 12 fin. -
94 inpulsus
1. 2. I.Lit., an outward pressure or shock, an impulse (class.; most freq. in abl. sing.):II.impulsu scutorum,
Cic. Caecin. 15, 43:orbium,
id. Rep. 6, 18:quae (natura) a primo impulsu moveatur,
id. ib. 6, 25 fin.:is ardor non alieno impulsu, sed sua sponte movetur,
id. N. D. 2, 12, 32: ventus, qui inferiora repentinis impulsibus quatit, App. de Mundo, p. 62.—Trop., incitement, instigation, influence (class.):ubi duxere impulsu vostro, vostro impulsu easdem exigunt,
Ter. Hec. 2, 1, 45; cf. ib. 4, 4, 65:ipsos non negare, ad haec bona Chrysogonum accessisse impulsu suo,
Cic. Rosc. Am. 37, 107; id. Verr. 2, 2, 66, § 161:impulsu patrum,
id. Rep. 2, 10:ne civitas eorum impulsu deficeret,
Caes. B. G. 5, 25, 4:impulsu patrum,
Cic. Rep. 6, 26:qui simili impulsu aliquid commiserint,
id. Inv. 2, 5, 19:oratio pondere modo et impulsu proeliatur,
Quint. 9, 1, 20:temeritatis subiti et vehementes impulsus,
Val. Max. 9, 8. -
95 insignio
insignĭo, īvi or ĭi, ītum, 4 ( imperf. insignibat, Verg. A. 7, 790; Stat. Th. 7, 56), v. a. [insignis], to put a mark upon, to mark; to distinguish (mostly post-Aug.): pueri insigniti, marked with some bodily defect, Plaut. Fragm. ap. Fest. p. 375, 19 (id. Mil. 3, 1, 127 Weise):A.clipeum auro,
Verg. A. 7, 790:mulli insigniuntur barba gemina inferiori labro,
Plin. 9, 17, 30, § 64:oratorem fucatis et meretriciis vestibus,
Tac. Or. 26: nec insigniri, nec misceri omnibus, to distinguish one ' s self, Sen. Ep. 18:cum omnis annus funeribus et cladibus insigniretur,
was distinguished by, remarkable for, Tac. Agr. 41:aliquem,
to make known, to name, Plin. Ep. 8, 22, 4.—Hence, insig-nītus, a, um, P. a.Marked, clear, plain:B.englyphus, id est bene insignitus,
Ambros. in Psa. 118, Serm. 16, §42: utendum imaginibus agentibus, acribus, insignitis,
Cic. de Or. 2, 87, 358:conformatio,
id. Top. 5, 27:notae veritatis,
id. Div. 1, 30, 64. —Distinguished, striking, remarkable, notable: injuriae, Cato ap. Gell. 10, 3, 17:C.ignominia (al. insignior),
Liv. 7, 15, 10:lacus nomen ab hac recentiore insignitius fabula est,
id. 7, 6, 6:flagitium,
Tac. A. 4, 51:infamia,
id. ib. 3, 70. —Arrayed with banners, with standards: insigneita fere tum milia militum octo duxit, Enn. ap. Prisc. 1, p. 556 P. (Ann. v. 336 Vahl.).—D.Subst.: insignīta, ōrum, n., bruises, black and blue marks, Plin. 27, 4, 5, § 18; 27, 12, 105, § 128.— Adv.: insignītē, remarkably, extraordinarily, notably:mihi insignite facta est magna injuria,
Plaut. Cas. 5, 4, 31; id. Mil. 2, 6, 77:insignite improbus,
Cic. Quint. 23, 73:laudare ac vituperari,
id. de Or. 2, 85, 349.— Comp., Liv. 8, 13, 1. -
96 insignita
insignĭo, īvi or ĭi, ītum, 4 ( imperf. insignibat, Verg. A. 7, 790; Stat. Th. 7, 56), v. a. [insignis], to put a mark upon, to mark; to distinguish (mostly post-Aug.): pueri insigniti, marked with some bodily defect, Plaut. Fragm. ap. Fest. p. 375, 19 (id. Mil. 3, 1, 127 Weise):A.clipeum auro,
Verg. A. 7, 790:mulli insigniuntur barba gemina inferiori labro,
Plin. 9, 17, 30, § 64:oratorem fucatis et meretriciis vestibus,
Tac. Or. 26: nec insigniri, nec misceri omnibus, to distinguish one ' s self, Sen. Ep. 18:cum omnis annus funeribus et cladibus insigniretur,
was distinguished by, remarkable for, Tac. Agr. 41:aliquem,
to make known, to name, Plin. Ep. 8, 22, 4.—Hence, insig-nītus, a, um, P. a.Marked, clear, plain:B.englyphus, id est bene insignitus,
Ambros. in Psa. 118, Serm. 16, §42: utendum imaginibus agentibus, acribus, insignitis,
Cic. de Or. 2, 87, 358:conformatio,
id. Top. 5, 27:notae veritatis,
id. Div. 1, 30, 64. —Distinguished, striking, remarkable, notable: injuriae, Cato ap. Gell. 10, 3, 17:C.ignominia (al. insignior),
Liv. 7, 15, 10:lacus nomen ab hac recentiore insignitius fabula est,
id. 7, 6, 6:flagitium,
Tac. A. 4, 51:infamia,
id. ib. 3, 70. —Arrayed with banners, with standards: insigneita fere tum milia militum octo duxit, Enn. ap. Prisc. 1, p. 556 P. (Ann. v. 336 Vahl.).—D.Subst.: insignīta, ōrum, n., bruises, black and blue marks, Plin. 27, 4, 5, § 18; 27, 12, 105, § 128.— Adv.: insignītē, remarkably, extraordinarily, notably:mihi insignite facta est magna injuria,
Plaut. Cas. 5, 4, 31; id. Mil. 2, 6, 77:insignite improbus,
Cic. Quint. 23, 73:laudare ac vituperari,
id. de Or. 2, 85, 349.— Comp., Liv. 8, 13, 1. -
97 intercussus
intercussus, ūs, m. [inter-quatio], a striking between:luminis,
a flashing between, Sen. Q. N. 3, 27. -
98 interlino
I.Lit.:II.caementa luto,
Liv. 21, 11, 8; cf.:murus bitumine interlitus,
Curt. 5, 1, 9:caseum oleo,
Plin. 28, 9, 34, § 132.—Transf., to falsify by striking out or erasing (syn. interpolo):testamentum,
Cic. Clu. 44, 125:tabulae quae se corruptas atque interlitas esse clamant,
id. Verr. 2, 2, 42, § 104:litterae lacrimis interlitae,
blotted, Hier. Ep. 41 init. -
99 laedo
laedo, si, sum, 3, v. a. [perh. for lavido, root lu-; cf.: luo, solvo, and Germ. los-], to hurt by striking, wound, injure, damage (syn.: saucio, vulnero).I.Lit.:II.lora laedunt bracchia,
Plaut. Truc. 4, 3, 9:lembus ille mihi laedit latus,
id. Bacch. 2, 3, 47:tua laesuro subtrahe colla,
Ov. R. Am. 90:frondes laedit hiems,
id. F. 6, 150:teneros laedunt prima juga juvencos,
id. H. 4, 21; cf.:thymum laeditur imbribus,
Plin. 21, 10, 31, § 56:aliquem vulnere,
Ov. M. 4, 601:quid me dente captas laedere?
Phaedr. 4, 8, 6:ferro retunso Semina,
Verg. G. 2, 301:salsā laedit rubigine ferrum,
id. ib. 2, 220: servum aliqua parte corporis, Gai Inst. 3, 219.— Poet.:collum,
i. e. to hang one's self, Hor. C. 3, 27, 60:laesus nube dies,
i. e. darkened, Luc. 5, 456.—Trop., to trouble, annoy, vex, injure, offend, afflict, grieve, hurt:B.dicto, facto,
Plaut. Capt. 2, 2, 53:injuste neminem laesit,
Cic. Mur. 40, 87:non minus nos stultitia illius sublevat, quam laedit improbitas,
id. Caecin. 9, 23:aliquem perjurio suo,
to attack, id. ib. 10, 28:Pisonem,
to rail at, id. de Or. 2, 70, 285:nulli os,
to offend no one to his face, Ter. Ad. 5, 4, 10:tua me infortunia laedunt,
Hor. A. P. 103:tristi laedere versu scurram,
id. S. 2, 1, 21: te a me ludibrio laesum iri, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 5, 1, 1:quae laedunt oculum, demere,
Hor. Ep. 1, 2, 38; 1, 17, 8.— Absol.:quia laesit prior,
Ter. Eun. prol. 6:nec laedere nec violari,
Lucr. 5, 1020.—Esp.1.Of pledged faith, one's word, agreement, etc., to break, violate, betray:2.fidem,
Cic. Rosc. Am. 38, 111; Caes. B. C. 2, 44:cur tibi junior laesa praeniteat fide,
Hor. C. 1, 33, 4:laesi testatur foederis aras,
Verg. A. 12, 496:laesae vulnera pacis,
Petr. 119.—Of reputation, to harm, injure:3.famam alicujus gravi opprobrio,
Suet. Caes. 49.—Freq. of an offended divinity:4.quo numine laeso,
Verg. A. 1, 8; 2, 183:tu magnorum numen laesura deorum,
Hor. Epod. 15, 3:ego laedor,
Ov. M. 1, 608:Veneris numina,
Tib. 1, 3, 79; 3, 6, 26:superos,
Luc. 7, 848.—Of circumstances:res laesae,
disaster, misfortune, Sil. 11, 6, 5.—Esp., in the phrase laedere majestatem, to commit treason (late Lat., v. also majestas):laesae majestatis arcessere maritum,
Amm. 16, 8, 4:laesae crimina majestatis,
id. 19, 12, 1; 21, 12, 19; so,laedere majestatem populi Romani,
Sen. Contr. 4, 25, 13. -
100 Lupercal
Lŭpercal, ālis, n. [Lupercalis], a grotto on the Palatine Hill, sacred to the Lycean Pan (Lupercus):A. B.gelidā monstrat sub rupe Lupercal,
Verg. A. 8, 342;v. Serv. ad loc.: quamquam Velia non est vilior quam Lupercal,
Cic. Fam. 7, 20, 1:forsitan et quaeras cur sit locus ille Lupercal,
Ov. F. 2, 381.—Hence,Hence, plur. as subst.: Lŭpercālĭa, ĭum and ōrum, n., the festival of the Lycean Pan (Lupercus), celebrated in February, in which the priests (Luperci), with their faces painted and only a girdle about their loins (cinctuti, Ov. F. 5, 101), ran about the city striking the women whom they met, a ceremony supposed to make them fruitful:ad Lupercalia,
Cic. Phil. 2, 34, 87; 2, 33, 84:hodierni diei res gestas Lupercalibus habebis,
id. Q. Fr. 2, 13, 4; cf. Ov. F. 2, 267 sqq.; Serv. ad Verg. A. 8, 343.
См. также в других словарях:
Striking — Strik ing, a. & n. from {Strike}, v. [1913 Webster] {Striking distance}, the distance through which an object can be reached by striking; the distance at which a force is effective when directed to a particular object. {Striking plate}. (a) The… … The Collaborative International Dictionary of English
Striking — Strik ing, a. Affecting with strong emotions; surprising; forcible; impressive; very noticeable; as, a striking representation or image; a striking resemblance. A striking fact. De Quincey. {Strik ing*ly}, adv. {Strik ing*ness}, n. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Striking — Striking. См. Наслаивание. (Источник: «Металлы и сплавы. Справочник.» Под редакцией Ю.П. Солнцева; НПО Профессионал , НПО Мир и семья ; Санкт Петербург, 2003 г.) … Словарь металлургических терминов
striking — index arrant (definite), clear (apparent), conspicuous, distinct (clear), eloquent, flagrant … Law dictionary
striking — (adj.) producing a vivid impression, 1752, from STRIKE (Cf. strike) (v.) in the sense of to catch the fancy of (1590s) … Etymology dictionary
striking — *arresting, signal, salient, conspicuous, outstanding, *noticeable, remarkable, prominent Analogous words: *effective, effectual, efficacious: telling, convincing, compelling, cogent (see VALID): forcible, forceful, *powerful: impressive, * … New Dictionary of Synonyms
striking — [adj] extraordinary; beautiful arresting, arrestive, astonishing, attractive, bizarre, charming, cogent, commanding, compelling, confounding, conspicuous, dazzling, distinguished, dynamite, electrifying, eye catching, fascinating, forceful,… … New thesaurus
striking — ► ADJECTIVE 1) noticeable. 2) dramatically good looking or beautiful. DERIVATIVES strikingly adverb … English terms dictionary
striking — [strī′kiŋ] adj. 1. that strikes or is on strike 2. very noticeable or impressive; unusual, outstanding, remarkable, etc. SYN. NOTICEABLE strikingly adv … English World dictionary
striking — [[t]stra͟ɪkɪŋ[/t]] ♦♦♦ 1) ADJ GRADED Something that is striking is very noticeable or unusual. The most striking feature of those statistics is the high proportion of suicides... He bears a striking resemblance to Lenin. ...her striking good… … English dictionary
striking — adj. VERBS ▪ be, look ▪ That hat looks very striking. ADVERB ▪ extremely, fairly, very, etc … Collocations dictionary