-
1 lose face
(to suffer a loss of respect or reputation: You will really lose face if you are defeated.) stracić twarz -
2 face
[feɪs] 1. n ( ANAT)twarz f; ( expression) mina f; ( of clock) tarcza f; (of mountain, cliff) ściana f; (of cube, dice) ścianka f; ( fig) oblicze nt2. vtperson direction, object zwracać się (zwrócić się perf) twarzą do +gen; unpleasant situation stawiać (stawić perf) czoło +dat; building, seat być zwróconym w kierunku +gento make/pull a face — robić (zrobić perf) minę
in the face of — w obliczu +gen
face to face (with) — twarzą w twarz (z +instr)
to be facing sb/sth — person być zwróconym twarzą do kogoś/czegoś
to face the fact that … — przyjmować (przyjąć perf) do wiadomości (fakt), że …
Phrasal Verbs:* * *[feis] 1. noun1) (the front part of the head, from forehead to chin: a beautiful face.) twarz2) (a surface especially the front surface: a rock face.) powierzchnia3) (in mining, the end of a tunnel etc where work is being done: a coal face.) przodek2. verb1) (to be opposite to: My house faces the park.) wychodzić na2) (to turn, stand etc in the direction of: She faced him across the desk.) stanąć naprzeciw3) (to meet or accept boldly: to face one's fate.) stawić czoło•- - faced- facial
- facing
- facecloth
- facelift
- face-powder
- face-saving
- face value
- at face value
- face the music
- face to face
- face up to
- in the face of
- lose face
- make/pull a face
- on the face of it
- put a good face on it
- save one's face
См. также в других словарях:
twarz — 1. Blada twarz «w literaturze o tematyce indiańskiej: człowiek białej rasy»: Tędy miał jasnowłosy Jeleń Rączy wybiegać wprost do wodopoju, jeszcze przed wschodem słońca, gdy blade twarze w domu, powyżej obozu, spać będą snem mocnym, borsuczym. M … Słownik frazeologiczny
stracić — 1. Stracić głowę «pod wpływem emocji nie móc się zdobyć na spokojne, sensowne rozumowanie, przestać panować nad sobą, przestać myśleć logicznie»: Oferta tak bogata, że można stracić głowę, ceny o wiele niższe niż w Warszawie. TSt 3/2000. Nie mogę … Słownik frazeologiczny
twarz — ż VI, DCMs. y; lm M. e, D. y «przednia strona głowy ludzkiej» Okrągła, pełna, pociągła, szczupła, wydłużona twarz. Brzydka, nalana, odrażająca twarz. Ascetyczna, rasowa twarz. Pomarszczona, wychudzona, zniszczona, zwiędła twarz. Czerstwa,… … Słownik języka polskiego
twarz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVb, lm M. e {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przód głowy człowieka (od czoła po brodę); oblicze, fizjonomia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Blada, drobna, gładka, koścista, okrągła, ogorzała,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tracić – stracić [utracić] twarz — {{/stl 13}}{{stl 7}} utracić dobrą, nieposzlakowaną opinię, szacunek u innych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś, nie tracąc twarzy, wybrnął z trudnej sytuacji. Nie bój się, w tym interesie nie stracisz (utracisz) twarzy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oko — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIa, lm M. oczy, D. oczu, N. oczami || oczyma {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} narząd wzroku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niebieskie, zielone, piwne, brązowe oczy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… … Słownik frazeologiczny
utracić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, utracićcę, utracićci, utrać, utracićcony {{/stl 8}}{{stl 7}} zostać czegoś, kogoś pozbawionym; przestać coś posiadać, czymś dysponować, charakteryzować się; zaprzepaścić coś, stracić, postradać : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poblednąć — dk Vc, poblednąćnę, poblednąćniesz, poblednąćnij, poblednąćbladł (poblednąćnął), poblednąćbladła, poblednąćbledli, poblednąćbladły, poblednąćbladli, poblednąćbledłszy 1. «stać się bladym, stracić rumieńce» Poblednąć z gniewu, ze strachu, ze… … Słownik języka polskiego
utopić — dk VIa, utopićpię, utopićpisz, utop, utopićpił, utopićpiony 1. «pozbawić życia przez zanurzenie w wodzie, wrzucenie do wody; spowodować, żeby coś znalazło się całkowicie pod wodą» Utopić mysz. ◊ Ktoś utopiłby kogoś, rad by utopić kogoś w łyżce… … Słownik języka polskiego
złagodnieć — dk III, złagodniećeję, złagodniećejesz, złagodniećej, złagodniećniał, złagodniećeli, złagodniećniały, złagodniećniali 1. «stać się łagodnym, łagodniejszym, bardziej pobłażliwym; stracić surowość» Złagodnieć pod wpływem czyichś próśb. Nauczyciel,… … Słownik języka polskiego