stibtan

* * *

(pl. -ir), f.

1) pavement;

2) stepping-stones (þeir fœrðu stéttir þær í ána, er aldri hefir ór rekit síðan);

3) degree, rank (hverrar stéttar ertu?);

4) order, condition;

5) base of a vessel.

* * *

f. [no doubt akin to A. S. stibtan = to found; Germ. stiften; formed like réttr, léttr (q. v.); stétt therefore prop. means a foundation]:—a pavement; en er hann kom fram í stéttirnar, Sturl. ii. 107; kirkju-stétt, iii. 200, 221: in Icel. the raised pavement running along the front of houses is called stétt, bæjar-stétt.

2. stepping-stones; þeir færðu stéttir þær í ána, er aldri hefir ór rekit síðan, Grett. 113 A.

3. the foot-piece or base of a vessel; fjórði kaleikr er undan er stéttin, Vm. 29.

II. [influenced by, if not derived from, the Lat. status]:—degree, rank; hverrar stéttar ertú, Fms. iii. 182; makligan þeirrar stéttar, Mar.; til allra klerkligra stétta, H. E. i. 475; margar stéttir, Stj. 299: very freq. in mod. usage, andleg stétt = the clergy; veraldleg stétt = the laity: old writers freq. use it in masc. when in this sense ( stéttr), hann tekr aptr allan fyrra stétt, Th. 5; resignera ábóta-stéttinn, Ann. 1393, Bs. ii. passim.

COMPDS: stéttarker, stéttarlauss.