-
61 stercorosus
stercorōsus, a, um (stercus), I) gut gedüngt, solum, Colum.: locus stercorosissimus, Cato: sterc. herbae, durch Mist gezogene, Colum. – II) mistartig, kotig, aqua, Colum. 8, 3, 8: ut omne immundum stercorosumque litoribus impingat, Sen. nat. qu. 3, 26, 7.
-
62 Stercutus
Stercutus, ī, m. (stercus), der Düngergott, nach einigen ein Beiname des ländlichen Saturnus nach anderen des Picumnus, Plin. 17, 50. Macr. sat. 1, 7, 25. Lact. 1, 20, 36 u. epit. 21, 2. – ders. Sterculus, Tert. apol. 25 u. ad nat. 2, 9. Prud. perist. 2, 449. – u. Sterculīnius, Serv. Verg. georg. 1, 21 u. Aen. 9, 4. – u. Sterces, is, m., Augustin. de civ. dei 18, 15. Vgl. übh. Zeune Macr. sat. 1, 7, 25.
-
63 vecto
vecto, āvī, ātum, āre (Intens. v. veho), führen, tragen, fahren, asini, qui stercus vectent, Cato: ne mater fortasse filiam in mulam revoluta vectaret, Augustin.: vect. corpora carinā, Verg.: plaustris ornos, Verg.: fructus ex agris, allenthalben abfahren, Liv. – Passiv vectarī, getragen werden, octophoro, in einer Sänfte von acht Sklaven getragen werden, Apul.: u. = reiten, umeris, Hor.: equis, Ov., Curt. u. Iustin.: ante signa, Liv.: u. = fahren, zu Wagen, vehiculo, Fronto: u. so carpentis per urbem, Liv.: voluptatis causā huc atque illuc, Petron.: zu Schiffe, praeter oram Ligurum Alpinorum, hinschiffen an usw., Liv.: u. vectari freta, Ps. Verg. cat. 5, 2.
-
64 veho
veho, vēxī, vectum, ere (altind. váhati, fährt, zieht, griech. ὀχέομαι, gotisch wagjan, ahd. weggen, bewegen), führen, tragen, fahren, bringen, I) tr.: A) act.: a) auf der Schulter, von Menschen: erum, Plaut.: parentes suos, Sen.: reticulum panis umero, Hor.: annonam decem dierum et septem cervicibus, Amm.: militi occupato stationibus vigiliisque folliculis in castra ab Arpisfrumentum, zuführen (v. Reitern), Liv. – v. Tieren, Europam (v. einem Stier), Cic.: dominum (v. Pferde), Hor.: absol., equus commodius vehit, trägt (seinen Reiter), Veget. – b) zu Wasser, nauta qui illos vexerat, Ter.: quos vehit unda, Verg. – c) zu Wagen, v. Pferden, currum, den Wagen ziehen, Curt.: so auch triumphantem (Camillum) albi vexerant equi, Liv.: te tuae vexere tigres Hor.: uxorem plaustro, Tibull.: equis, Ov. – von Wagen, ipsum convivasque currus vehebat crateris aureis praegravis, Curt.: singuli currus (Streitwagen) senos viros vehebant, Curt.: scirpea, in qua stercus aliudve vehitur, Varro LL. – d) in einer Sänfte, cum oculorum dolore correptus in lecticula veheretur, Eutr. 9, 18. – e) auf andere Art, formica vehit ore cibum, Ov.: cum (amnis) aquae vim vehat ingentem, mit sich führt, Liv. u. so vehit aurum suo amne Tagus, Ov.: dum caelum stellas, dum vehet amnis aquas, Tibull.: übtr., quod fugiens hora vexit, herbeigeführt, gebracht hat, Hor. carm. 3, 29, 48. – prägn., vecta spolia, captivi, simulacra montium, man führte (beim Triumph) auf usw., Tac. ann. 2, 41: übtr., hoc quoque in tuam gloriam cedet, eos ad summa vexisse, qui etc., zum höchsten Gipfel (der Ehren) erhoben zu haben, Tac. ann. 14, 54 extr. – B) pass. vehī medial, getragen, gebracht, geführt od. gefahren werden, a) fahren, reiten usw., vehiculo iuncto vehi, altes Gesetz bei Liv.: curru vehi, Cic.: curru vehi ad curiam, Plin.: ad id sacrarium bigis curru arcuato vehi, Liv.: in niveis equis, auf einem mit weißen Pferden bespannten Triumphwagen, Ov.: in navi, Cic.: puppe, Ov.: diversa per aequora, Verg.: per aëra, Ov.: cum placido et cum turbato mari, Plin. ep.: per urbem, Cic.: vehi post se (sc. equo), reiten, Liv.: in equo, Cic.: equo citato ad hostem, lossprengen auf usw., Nep.: pisce, Ov.: mulis non conductis, Mart. – b) sich wohin begeben, übtr., temere in pericula vectus, sich in G. stürzend, Curt. 10, 5 (18), 35. – c) fortschreiten, sex motibus vehitur, bewegt sich, schreitet einher, Cic. Tim. 48. – d) fliegen, apes trans aethera vectae, Verg. Aen. 7, 65. – II) intr. = auf etwas fahren, reiten, sich tragen lassen, nur im Partic. Praes. u. Gerundium, vehens quadrigis, Cic. Brut. 331: plaustro vehens, Iustin. 11, 7, 13: ob viam in equo vehens venit, Quadrig. bei Gell. 2, 2, 13: lecticā per urbem vehendi ius, Suet. Claud. 28.
-
65 Augiasstall
Augiasstall, Augeae stabulum. – den Au. ausleeren, ausmisten, regium stabulum egerere; Augeae regis stercus bovile purgare (z. B. uno die); cloacas Augeae purgare (auch sprichw. s. Sen. apoc. 7 extr.).
-
66 Exkremente
Exkremente, excrementa, ōrum,n. – stercus (Kot, Mist als natürlicher Auswurf der Menschen und Tiere). – ciborum onera (als Last, von sich geben, reddere).
-
67 Kot
Kot, der, lutum (eingeweichte Erde, Kot, insofern er nur aus aufgelöster Erde und Wasser besteht). – caenum (Unflat, Kot, sofern er, wenn man ihn angreift, beschmutzt, mit dem Nbbgr. des Ekelhaften). – stercus. fimus (der Mistvon Menschenund Tieren). – excrementa, ōrum,n. pl. (die Exkremente, der Auswurf der Menschen u. Tiere übh.). – jmd. mit K. bewerfen, caeno incessere alqm.
-
68 Mist
Mist, stercus; fimus.
-
69 στέργανος
στέργανος, ὁ, = κόπρος, das lat. stercus, Hesych.
-
70 испражнения
2) Biology: intestinal wastes3) Medicine: alvine discharge, dejection, dejecture, ejecta, intestinal discharge, motions, stercus4) Obsolete: gong (In Britain during the Tudor period "gong" was a coloquial term for "excrement". A "Gong Pit" is one method of disposing of this waste.)5) Engineering: excrements, stool6) Australian slang: crap7) Physiology: excretas8) Jargon: grunt9) Special term: dejectas10) Ecology: excreta, intestinal waste11) Makarov: dejecta -
71 экскременты
1) General subject: a son of the soil, dejecture, egestas, excrement, ordure, rejectamentas, rejections, scat (животных), soil, voidings2) Biology: cast, excretion, fecal masses, rejection4) Obsolete: gong5) Latin: rejectamenta6) Agriculture: wastes8) British English: shite10) Astronautics: body waste, human waste11) Ecology: excrements12) Makarov: dungs13) Taboo: Admiral Browning, Bovril bullets (pl), Richard (см. Richard the Third), a-a, baby's yellow, big hit, big jobs, (pl) biggies, body wax, boo-boo, brown trout, cack, (pl) copper bolts, curler (см. curl one off), doodly squat, dukie, flop, grunties, hocky, honey, jobbie, jobby, kak, log cabin, mud, ned, plop, poo, poopie-plops (pl), poozie, pucky, sewage, shitsky, sinkers and floaters (pl), sirreverence, stinkies, teddy's leg, toley, twinkie, waste, wax, whoopsie, whoopsy (особ. животного), yak, yuck -
72 columbaris
Columbaris, et hoc columbare, penult. prod. vt Columbare stercus. Columel. De pigeon. -
73 columbarium
cŏlumbārĭum, ĭi, n. [columba] [st2]1 [-] Varr. pigeonnier, colombier. [st2]2 [-] Vitr. boulin (niche d'un colombier pour abriter deux pigeons). [st2]3 [-] niche (pour l'urne funéraire). [st2]4 [-] ouverture ménagée dans le flanc d'un vaisseau pour donner passage à la rame. [st2]5 [-] Vitr. boulin (cavité pratiquée dans un mur pour recevoir l'extrémité d'une poutre). [st2]6 [-] Vitr. godet (dans une roue à godets). - voir hors site columbarium.* * *cŏlumbārĭum, ĭi, n. [columba] [st2]1 [-] Varr. pigeonnier, colombier. [st2]2 [-] Vitr. boulin (niche d'un colombier pour abriter deux pigeons). [st2]3 [-] niche (pour l'urne funéraire). [st2]4 [-] ouverture ménagée dans le flanc d'un vaisseau pour donner passage à la rame. [st2]5 [-] Vitr. boulin (cavité pratiquée dans un mur pour recevoir l'extrémité d'une poutre). [st2]6 [-] Vitr. godet (dans une roue à godets). - voir hors site columbarium.* * *Columbarium columbarii, n. g. et Columbaria, columbariae, foem. g. Columel. Varro. Un coulombier, ou Pigeonnier, ou Fuye.\Columbarium. Varro. Boujotte et petit trou és coulombiers où chascun pigeon loge.\E columbariis egerere stercus. Colum. Curer et nettoyer les coulombiers. -
74 adspergo
[st1]1 [-] adspergo, (adspargo, aspargo, aspergo), ĕre, spersi, spersum: - tr. - - la forme aspargo se trouve assez souvent dans les mss: Varr. R. 1, 38, 1; 1, 57, 2, etc.; Fam. 2, 16, 7 (M); Lucr. 1, 719 ; Stat. S. 3, 1, 13, etc. a - répandre sur, répandre à côté. - aspergere aliquid: répandre qqch. - aspersa temere pigmenta in tabula, Cic. Div. 1, 23: des couleurs jetées au hasard sur un tableau. - pecori aspergere virus, Virg. G. 3, 419: répandre son venin sur le bétail. - aspergere stercus ut semen in agro, Varr. R. 1, 38, 1: répandre sur la terre le fumier comme des semences. b - au fig. jeter sur, ajouter, attacher à. - huic generi orationis aspergentur etiam sales, Cic. Or. 87: sur ce genre de style on répandra aussi le sel de la plaisanterie. - si illius comitatem tuae gravitati asperseris, Cic. Mur. 66: si tu répands son affabilité sur ta gravité (si tu mêles, si tu ajoutes... à). - alicui labeculam aspergere, Cic. Vat. 41, imprimer une tache à qqn. - Aebutio sextulam aspergit, Cic. Caec. 17: elle [Césennia] abandonne (lègue) à Ebutius un 72è de la succession. c - saupoudrer, asperger. - aspergere aliquem (aliquid) aliqua re: saupoudrer, asperger qqn (qqch) de qqch. - aspergere aram sanguine, Cic. Nat. 3, 88: arroser l'autel de sang. - imbre lutoque aspersus, Hor. Ep. 1, 11, 12: couvert de pluie et de boue [mouillé et crotté]. - sale molito aspergi, Fest. 141 [Plin. 15, 21, etc.]: être saupoudré de sel broyé. - fig. jam mihi deterior canis aspergitur aetas, Ov. P. 1, 4, 1: déjà ma vie déclinante se poudre de cheveux blancs. - mendaciunculis aliquid aspergere, Cic. de Or. 2, 241, saupoudrer qqch de légers mensonges. - vitae splendorem maculis aspergere, Cic. Planc. 30: parsemer de taches [ternir] l'éclat d'une vie. - aspergebatur infamia, Nep. Alc. 3, 6: il [Alcibiade] était atteint par le discrédit. - quavis adspergere cunctos, Hor. S. 1, 4, 87: éclabousser tout le monde n'importe comment. --- cf. Sen. Ben. 7, 30, 2 ; Curt. 10, 10, 19. [st1]2 [-] adspergo, (aspergo), ĭnis, f.: - la forme aspargo se trouve souvent dans les mss: Lucr. 6, 525 ; Virg. En. 3, 534 ; Stat. Th. 2, 674 ; 7, 70, etc. - la forme aspergo Cato, Agr. 128; Plin. 36, 167; Plin. Ep. 5, 6, 20, etc.; Ov. M. 7, 707. a - aspersion, arrosement. - alsa spumant adspargine cautes, Virg. En. 3, 534: les rochers se couvrent d'écume sous l'aspersion de l'onde amère. - adversa nimborum aspargine contra, Lucr. 6, 525: [le soleil] ayant en face de lui les gouttes de pluie qui tombent des nuages. - parietum aspargines, Plin. 22, 63, les parties humides des murs. - summis adspergine silvis inpluit, Ov. M. 1, 572: il tombe de la pluie qui arrose les cimes de la forêt. b - au fig. souillure. - Macr. Somn. 1, 8, 9. -
75 advecto
advecto, āvī, ātum āre (Intens. v. adveho), zu Wagen, zu Schiffe od. sonst immer und immer zuführen, v. Pers., rei frumentariae copiam, Tac. ann. 6, 13: omnia quae redimendum filium advectaverat, Dict. 3, 27: v. Schiffe, alci pabula dira et miseras dapes, Val. Flacc. 4, 106. – stercus umeris suis advectans, Cassian. inst. 4, 30. -
76 asininus
asinīnus, a, um (asinus), vom Esel, Esels-, stercus, Varr.: pullus, Eselfüllen, Varr.: lac, Eselsmilch (Gesundheits- u. Schönheitsmittel, wie bei uns), Plin. u. Cael. Aur.: asininas aures habere, Hyg. – übtr., pruna, eine Art Pflaumen, wahrsch. unsere Eierpflaumen, Plin. 15, 41.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > asininus
-
77 assello
assello, āre (ad u. sella), durch den Stuhlgang von sich geben, kacken, sanguinem, Ps. Theod. Prisc. p. 332, 8: corruptum, Veget. mul. 5, 44, 1: stercus durum, Veget. mul. 5, 56, 1. -
78 aufero
au-fero, abstulī, ablātum, auferre (au, altind. áva, ab, weg, u. fero), I) hinweg-, forttragen, hinweg-, forttun, davontragen, wegschaffen, entfernen, 1) eig.: a) v. Pers., aufer! da nimm! Hor.: aufer manum! tu die H. fort! weg mit der H.! Plaut.: vos haec intro auferte! Ter.: auf. mensam, Plaut.: auf. ab ianua stercus, Plaut.: aulam in fanum, Plaut.: sacra publica ab incendiis procul, Liv.: semianimem inter manus domum auferri, Liv.: u. so auferri ex proelio prope exsanguem, Liv.: inter manus e convivio tamquam e proelio auferri, Cic.: deûm regnator nocte caecā caelum e conspectu abstulit, Acc. fr.: u. auferre se, wie unser vulg. sich wegheben, sich fortmachen = sich wegbegeben, sich entfernen, te, obsecro hercle, aufer modo, Plaut.: aufer te hinc, Ter.: aufer te domum, Plaut.: se e conspectu alcis, Cic.: eripere se auferreque ex oculis, Sen. – u. auferri = entrückt werden, entschwinden, ex oculis (v. einem Vogel), Tac.: auferri e conspectu terrae (v. Schiffenden), Liv. – u. auferri ab lacte = ablactari, Augustin. in psalm. 130, 13 wechselnd mit ablactari. – b) v. Flüssen, Wellen, Winden usw., die einen Körper forttragen, fortreißen, auferet unda rates, Prop.: Crassipedis ambulatio ablata, horti, tabernae plurimae, fortgeschwemmt, Cic.: proventum optimum frumentorum fluvius improvisus de horreis eiecit atque abstulit, Augustin.: auferor in sco-————pulos, Ov.: in silvam pennis ablata refugit, Verg.: dah. auferri ( ohne pennis), fliegend enteilen, fliegen, in ortus, v. Perseus, Ov.: bubo aufertur transversus, fliegt schräg, Plin. – 2) übtr.: a) jmd. vom Ziele entfernen, fortreißen, hinreißen, verlocken, verleiten, ne te auferant aliorum consilia, Cic.: abstulerunt me velut de spatio Graecae res immixtae Romanis, haben mich vom Thema abgeführt, -entfernt, Liv.: auferimur cultu, werden bestochen, getäuscht, Ov. – b) etw. unterlassen, ( sein) lassen, bes. auferas u. Imper. aufer = weg od. fort mit! laß! (s. Brix Plaut. capt. 960), iurgium hinc auferas, Plaut.: aufer istaec tua terricula, Acc. fr.: aufer nugas, Plaut.: aufer ista od. istaec! laß das! Plaut.: aufer abhinc lacrumas, Lucr.: aufer mihi oportet, laß »das Muß« beiseite, Ter.: u. mit folg. Infin., aufer (erspar dir's) me vultu terrere, Hor. sat. 2, 7, 43. – II) hinwegnehmen, mit sich nehmen, sowohl im guten als (gew.) im üblen Sinne, wegnehmen, entfernen, entziehen, entreißen, rauben, stehlen, A) im allg.: 1) eig.: a) v. Pers.: α) übh.: aliquid, Ter.: securim atque lorum, mitnehmen, Cato fr.: exoletos, entfernen (aus Rom), Lampr.: commentarios quosdam Aristotelis, mit nach Hause nehmen (um sie zu lesen), Cic.: pecuniam, Cic.: multa palam domum (Ggstz. clam de medio removere), Cic.: pecuniam de aerario, Cic.: pecuniam in ventre, durchbringen, Cic.: aurum de medio, Liv.: men-————sas aureas de omnibus delubris, Cic.: mel ex Hymetto, Cic.: ex urbe illos deos, Cic.: ex aede Minervae grande auri pondus, Cic.: vasa ab alqo, Cic.: aliquid a privato occulte, Cic.: auriculam mordicus, abbeißen, Cic.: alci observanti etiam oculos, jmd. vor sichtlichen Augen betrügen, Liv.: alci vitam veneno, Quint.: tuas et palatii tui auferre annonas, dir und deinem Hofstaate die Einkünfte entziehen (anhalten), Amm. 14, 7, 11. – β) mit einem Schneidewerkzeug wegnehmen = abhauen, abschneiden, brachia, Dict. 5, 12: crinem eius, Sulp. Sev. chron. 1, 28, 3: linguam ense, Ov. met. 6, 556. – b) v. Lebl.: α) übh.: hi ludi dies XV auferent, werden 15 Tage wegnehmen, Cic.: ne cum sensu doloris aliquo spiritus auferatur, Cic.: si vitam adulescentibus vis aufert, senibus maturitas, Cic. – β) vernichtend hinweg-, dahinraffen, zerstören, vernichten, mors Achillem abstulit, Hor.: Drusum matura mors abstulit, Flor.: quam (Ardeam) postquam barbarus ignis abstulit, Ov. – γ) hinwegnehmend trennen, sondern, mare septem stadiorum intervallo Europam auferens Asiae, Plin. 4, 75: Bosporus D passuum intervallo Asiam Europae iterum auferens, Plin. 5, 150. – 2) übtr.: a) übh.: abstulit virtus parricidam, rettete, Flor.: auferri periculo, der Gefahr entrissen werden, Plin. ep.: istam superbiam, von sich tun, Caecil. com. fr.: auferre curas, Hor.: metus, Verg.: ruinas, den Sturz herbeiführen,————Lucan.: fugam, unmöglich machen, verhindern, Flor.: u. so obsequia meliorum, misericordiam, Tac.: media orsa loquentis, abschneiden, unterbrechen, Stat. Theb. 3, 87: illa autem, quae contrariis commotionibus auferenda sunt, durch Erregung entgegengesetzter Gemütsbewegungen zu beseitigen sind, Cic. de or. 2, 126. – b) jmdm. etw. abnehmen, entziehen, entreißen, totam Academiam ab hominibus nobilissimis et transferre ad nostrum sodalem, Cic. ad Att. 13, 13, 1: provincias consulares (die Verfügung über die kons. Pr.), Cic. de domo 24. – c) jmd. entfremden, longe hunc ab hoc genere, Cic. post red. in sen. 15. – B) insbes.: 1) etw. als Frucht seiner Tätigkeit, seiner Bemühung, seiner Bitten, Forderung, seines Vergehens usw. davontragen, deutsch oft = bekommen, erhalten, erlangen, caput ore nostro incolume, Phaedr.: per sycophantiam viginti minas auferre ab alqo, Plaut.: id inultum numquam auferent od. bl. non sic auferent, es soll ihnen nicht ungestraft hingehen, Ter.: tantum abstulit, quantum petiit, Cic.: auferre pretium, Plaut.: u. so praemium, Suet.: praemium ab od. de alqo, Plaut.: paucos dies ab alqo, wenige Tage Frist von jmd. erhalten, Cic.: responsum ab alqo, Cic. – m. folg. ut u. Konj. = es erpressen, daß usw., ut in foro statuerent (statuas), abstulisti, Cic. Verr. 2, 145. – 2) eine Kenntnis davontragen, etwas aus etwas erkennen, verstehen, quis est in populo Ro-————mano, qui hoc non ex priore actione abstulerit, nicht von der frühern Klage her wisse, Cic. II. Verr. 1, 21. – ⇒ Imperat.-Formen, aufere = aufer, Itala (Taurin.) Marc. 13, 5 u. auferite = auferte, Itala (Palatin.) Luc. 19, 24: parag. Infin. Praes. Pass. auferrier, Plaut. merc. 801. -
79 bubulinus
būbulīnus, a, um, spät. Nbf. v. bubulus, zum Rinde gehörig, Rinder-, stercus, fimum, Veget.: urina, Veget.: medulla, Mar. Emp.: fel, Gargil.: carnes, Cass. Fel. u. Anthim.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bubulinus
-
80 caninus
canīnus, a, um (canis, s. Prisc. 2, 59), zum Hunde gehörig, Hunde-, hündisch, I) eig.: latratus, Val. Max.: adeps, Plin.: cadaver, Aur. Vict.: caput, Plin.: far, Speltbrot für die Hunde, Iuven.: lac, Ov. u. Plin.: lingua, Plin. (vgl. no. II, a): pellis, Scrib.: stercus, Iuven.: scaeva, das von dem Begegnen eines Hundes od. dessen Bellen entnommene günstige Augurium, Plaut. Cas. 973. – subst., canīna, ae, f. (sc. caro), Hundefleisch, Auct. inc. b. Varr. LL. 7, 31. – II) übtr., hundeähnlich, a) dem äußern Ansehen nach, dentes, Augen-, Spitzzähne, Cels.: urtica, Plin.: prandium, bei dem kein Wein getrunken wird, Varr. fr. – u. dem Tone nach = knurrend, lingua, Lucil. sat. 9, 29: littera, der Buchstabe R, Pers. 1, 109. – od. = bellend, vocis sonitus, Cael. Aur. acut. 3, 2, 8. – b) der Art, dem Charakter nach, α) = belfernd, bissig, ingenium, Hundenatur, Petr.: canino ritu, Lucil. fr.: bes. v. der Rede, facundia, Appius bei Sall. hist. fr. u. Spät.: eloquentia, Quint., forensis eloquentia, Hier.: studium, der Advokaten, Col.: latrare canina verba in foro, Ov.: libros, quos contra Iovinianum scripsi, canino dente rodere, Hier. – β) schamlos, zynisch, nuptiae, Hier. ep. 69, 2: philosophi, die Zyniker, Augustin. de civ. dei 14, 20: dah. caninae aequanimitatis stupor, Tert. de pat. 2.
См. также в других словарях:
Stercus — (lat.), 1) Koth; 2) bes. Darmkoth; 3) Mist, Dünger … Pierer's Universal-Lexikon
Stercus — vgl. Sterkus … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
stercus — SYN: feces. [L. feces, excrement] … Medical dictionary
Stercus — Skarn … Danske encyklopædi
Qui volucrem nutrit, pro munere stercus habebit. — См. Не вспоив, не вскормив не сделаешь себе врага … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Mist — 1. Auf a Küppe1 Mist gefind t män auch a Fingerl2. (Jüd. deutsch. Warschau.) 1) Kupa, polnisch = Haufen. 2) Ring. – Da, wo man es vielleicht am wenigsten erwartet, bietet sich ein Gewinn oder Vortheil. Aus dem Schmuz selbst kann man einen… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Latin profanity — is the profane, indecent, or impolite vocabulary of Latin, and its uses. The profane vocabulary of early Vulgar Latin was largely sexual and scatological: the abundance[1] of religious profanity found in some of the Romance languages is a… … Wikipedia
estiércol — (Del lat. stercus.) ► sustantivo masculino 1 FISIOLOGÍA Excremento de cualquier animal. 2 AGRICULTURA Mezcla de excrementos animales y restos orgánicos que sirve como abono para las tierras: ■ el fin de semana echaré estiércol en la huerta. * * * … Enciclopedia Universal
stercoraire — [ stɛrkɔrɛr ] n. m. et adj. • 1760; lat. stercorarius, de stercus, stercoris « excrément; fumier » I ♦ N. m. Zool. Oiseau palmipède, appelé mouette pillarde, qui attaque les oiseaux de mer et les oblige à dégorger le poisson qu ils viennent de… … Encyclopédie Universelle
СТЕРКОРАНИСТЫ — (ново лат., от лат. stercus навоз). Христианская секта IX столетия, утверждавшая, что принятые внутрь тело и кровь Христовы перевариваются в желудке, как и всякая пища. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н.,… … Словарь иностранных слов русского языка
sterculie — ⇒STERCULIE, subst. fém. BOT. Plante de la famille des Sterculiacées qui comprend une centaine d espèces d arbres des régions chaudes. J ai été voir à Saint Mandrier (...) un très beau jardin botanique, des palmiers et autres exotiques très grands … Encyclopédie Universelle