-
1 stawiać przeszkody
чини́ть препя́тствия, меша́ть -
2 stawiać
глаг.• вкладывать• возводить• воздвигать• возложить• вставить• вставлять• дерзить• задавать• закладывать• заложить• класть• накладывать• наладить• начинать• основывать• откладывать• повышать• положить• поместить• помещать• поставить• поставьте• проставить• слагать• соорудить• сооружать• составить• составлять• ставить• убрать• устанавливать• установить• учреждать* * *stawi|ać\stawiaćany несов. 1. ставить;\stawiać na podłodze, na stole ставить на пол, на стол; \stawiać litery выводить буквы; \stawiać stopnie ставить отметки;
\stawiać kogoś w głupiej (niezręcznej) sytuacji ставить кого-л. в глупое (неловкое) положение;2. (budować, wznosić) строить, воздвигать, возводить; 3. komu со разг. угощать кого чем;● \stawiać pierwsze kroki делать первые шаги;
\stawiać па równi z kimś ставить на одну доску с кем-л.;\stawiać krzyżyk na kimś, czymś ставить крест на ком-л., чём-л.;\stawiać kropkę nad «i» ставить точки над «i»; \stawiać opór сопротивляться, оказывать сопротивление; \stawiać przeszkody чинить препятствия, мешать;
\stawiać zarzuty делать упрёки, упрекать, обвинять+3. fundować
* * *stawiany несов.1) ста́витьstawiać na podłodze, na stole — ста́вить на пол, на стол
stawiać litery — выводи́ть бу́квы
stawiać stopnie — ста́вить отме́тки
stawiać kogoś w głupiej (niezręcznej) sytuacji — ста́вить кого́-л. в глу́пое (нело́вкое) положе́ние
2) (budować, wznosić) стро́ить, воздвига́ть, возводи́ть3) komu co разг. угоща́ть кого чем•- stawiać na równi z kimś
- stawiać krzyżyk na kimś, czymś
- stawiać kropkę nad i
- stawiać opór
- stawiać przeszkody
- stawiać zarzutySyn:fundować 3)
См. также в других словарях:
stawiać — ndk I, stawiaćam, stawiaćasz, stawiaćają, stawiaćaj, stawiaćał, stawiaćany 1. «umieszczać na czymś lub gdzieś jakąś rzecz; ustawiać gdzieś kogoś lub coś» Stawiać dzbanek, filiżanki, talerze na stole. Stawiać meble w pokoju. Ostrożnie stawiał nogi … Słownik języka polskiego
kamień — m I, D. kamieńenia; lm M. kamieńenie, D. kamieńeni 1. «bryła skalna, zwykle twarda, spoista i ciężka; niewielki odłamek takiej bryły; w górnictwie: urobek skały płonnej» Kamień polny, przydrożny, narzutowy. Kamienie nadbrzeżne. Posąg wykuty w… … Słownik języka polskiego
wysoko — 1. Coś, ktoś stoi wysoko, wyżej od kogoś, od czegoś (niż ktoś, niż coś) «coś ma wielką wartość, ktoś znaczy więcej niż ktoś inny»: Gdzie konieczności obiektywne stawiają literaturze przeszkody, tam jest ona potrzebna i autorytet jej stoi wysoko w … Słownik frazeologiczny
ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… … Słownik języka polskiego
opór — m IV, D. oporu, Ms. oporze; lm M. opory 1. zwykle blm «przeciwstawianie się, opieranie się cudzej woli, przemocy» Bezsilny, czynny, daremny, rozpaczliwy, słaby, zacięty opór. Stawiać, napotykać, przełamać opór. Bez oporu (pójść, poddać się komuś … Słownik języka polskiego
ścinać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ścinaćam, ścinaća, ścinaćają, ścinaćany {{/stl 8}}– ściąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, zetnę, zetnie, zetnij, ściął, ścięli, ścięty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o czymś, co… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
