-
1 czoło
stać na czele [czegoś] an der Spitze [von etw] stehenz kimś na czele mit jdm an der Spitze, unter der Führung von jdm3) ( powitanie)czołem! ( pot) servus!, hallo!puknij się w \czoło du hast wohl einen Knall [ lub einen Sprung in der Schüssel] ( fam) du hast wohl einen Vogel ( fam)stawić \czoło komuś/czemuś jdm/etw die Stirn bieten -
2 stawić
-
3 czoło
-
4 trotzen
vi1) ( sich trotzig verhalten)jdm/etw \trotzen Kind: robić [ perf z-] coś komuś/czemuś na przekór2) ( standhalten)der Gefahr \trotzen stawić czoło niebezpieczeństwu -
5 Spitze
Spitze ['ʃpɪʦ̑ə] <-, -n> f1) ( spitzes Ende) ostry [o spiczasty] koniec m; eines Messers szpic m; eines Bleistifts koniuszek m; eines Pfeils grot m2) (Schuh\Spitze) czubek m; (Finger\Spitze) koniuszek m, czubek m3) (Berg\Spitze) szczyt m, wierzchołek m; (Baum\Spitze) wierzchołek mdie \Spitze der Gesellschaft śmietanka f towarzyskaan der \Spitze stehen stać na czele[jdm/etw] die \Spitze bieten stawiać [ perf stawić] [komuś/czemuś] czołoetw auf die \Spitze treiben doprowadzać [ perf doprowadzić] coś do ostateczności -
6 ankommen
an|kommen( das Ziel erreichen) przybywać [ perf przybyć]; ( zu Fuß) przychodzić [ perf przyjść]; ( fahrend) przyjeżdżać [ perf przyjechać]; ( fliegend) przylatywać [ perf przylecieć](fam: Anklang finden)[bei jdm] \ankommen Idee: spotykać [ perf spotkać] się z [czyimś] uznaniem, Mode: przyjmować [ perf przyjąć] się [w jakiejś grupie] ( pot); Buch: mieć powodzenienicht [gut] \ankommen nie cieszyć się [zbytnim] powodzeniem(fam: Eindruck machen)gegen jdn \ankommen [können] [móc] stawić komuś czołoes kommt darauf an, ob... to zależy od tego, czy...
См. также в других словарях:
stawić czoło — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś, czemuś} {{/stl 8}}{{stl 7}} nie poddać się, podjąć walkę z kimś, czymś, przeciwstawić się, walczyć z przeciwnościami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żeglarz musi stawić czoło żywiołom. Stawić czoło losowi, przeciwnikowi, wrogowi … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czoło — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. czole; lm D. czół {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} część twarzy człowieka nad brwiami i nosem; górna przednia część głowy zwierzęcia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć wysokie, niskie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stawić — czoło (czoła) komuś, czemuś zob. czoło 3 … Słownik frazeologiczny
czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… … Słownik języka polskiego
czoło — 1. Chmurzyć czoło «zasępiać się, smutnieć»: Gdyby człowiek mógł zapanować nad własnym ciałem, nad chorobą, nad śmiercią... – rozmarza się, po czym natychmiast chmurzy czoło. – Nie znoszę tego Butkiewicza. M. Saramonowicz, Lustra. 2. Rozchmurzyć,… … Słownik frazeologiczny
stawić — dk a. ndk VIa, stawićwię, stawićwisz, staw, stawićwił, stawićwiony daw. dziś tylko we fraz. Stawić czoło komuś, czemuś «oprzeć się, odważnie się przeciwstawić komuś, czemuś; podjąć walkę z kimś, czymś» ◊ Stawić opór «przeciwstawić się,… … Słownik języka polskiego