-
1 stadia
English-German dictionary of Architecture and Construction > stadia
-
2 stadia
[-diə]plurals; = academic.ru/70110/stadium">stadium* * * -
3 stadia
sg pract < geo> (graduated staff for surveying) ■ Messlatte f ; Pegellatte f DIN 4049-3 ; Stab m ; Latte f ugs -
4 stadia
-
5 stadia rod
English-German dictionary of Architecture and Construction > stadia rod
-
6 stadia levelling
English-German dictionary of Architecture and Construction > stadia levelling
-
7 stadia surveying
English-German dictionary of Architecture and Construction > stadia surveying
-
8 stadia hair
< geo> ■ Messmarke f -
9 stadia lines
<i&c> ■ Distanzmessstriche mpl -
10 stadia lines ratio
<i&c> ■ Multiplikationskonstante f -
11 stadia rod
< geo> (graduated staff for surveying) ■ Messlatte f ; Pegellatte f DIN 4049-3 ; Stab m ; Latte f ugs -
12 дальномерная рейка
дальномерная рейка
Рейка, предназначенная для измерения расстояний.
[ ГОСТ 21830-76]Тематики
Обобщающие термины
EN
DE
FR
107. Дальномерная рейка
D. Messlatte
E. Stadia rod
F. Mire.
Stadia
Рейка, предназначенная для измерения расстояний
Источник: ГОСТ 21830-76: Приборы геодезические. Термины и определения оригинал документа
Русско-немецкий словарь нормативно-технической терминологии > дальномерная рейка
-
13 stadium
nounStadion, das* * *['steidiəm](a large sports-ground or racecourse usually with seats for spectators: The athletics competitions were held in the new Olympic stadium.) das Stadion* * *sta·dium<pl -s or -dia>[ˈsteɪdiəm, pl -iə]n Stadion nt* * *['steIdɪəm]n pl - s or stadia['steIdɪə] Stadion nt* * *2. SPORT Stadion n* * *nounStadion, das* * *n.Stadion -en n. -
14 дальномерные штрихи сетки нитей зрительной трубы геодезического прибора
дальномерные штрихи сетки нитей зрительной трубы геодезического прибора
дальномерные штрихи
Штрихи сетки нитей зрительной трубы геодезического прибора, предназначенные для определения расстояний по рейке.
[ ГОСТ 21830-76]Тематики
Обобщающие термины
Синонимы
EN
DE
FR
71. Дальномерные штрихи сетки нитей зрительной трубы геодезического прибора
Дальномерные штрихи
D. Distanzstriche des Fadenkreuzes
Е. Stadia hairs
F. Traits stadimétriques
Штрихи сетки нитей зрительной трубы геодезического прибора, предназначенные для определения расстояний по рейке
Источник: ГОСТ 21830-76: Приборы геодезические. Термины и определения оригинал документа
Русско-немецкий словарь нормативно-технической терминологии > дальномерные штрихи сетки нитей зрительной трубы геодезического прибора
-
15 нитяный дальномер
нитяный дальномер
Ндп. нитяной дальномер
Оптический дальномер с постоянным углом, образованным лучами, проходящими через два дальномерных штриха сетки нитей и узловую точку объектива зрительной трубы.
[ ГОСТ 21830-76]Недопустимые, нерекомендуемые
Тематики
Обобщающие термины
EN
DE
FR
Ндп. Нитяной дальномер
D. Strichentfernungsmesser
Е. Stadia system
F. Stadimètre
Оптический дальномер с постоянным углом, образованным лучами, проходящими через два дальномерных штриха сетки нитей и узловую точку объектива зрительной трубы
Источник: ГОСТ 21830-76: Приборы геодезические. Термины и определения оригинал документа
Русско-немецкий словарь нормативно-технической терминологии > нитяный дальномер
-
16 оптический дальномер с постоянным углом
оптический дальномер с постоянным углом
дальномер с постоянным углом
-
[ ГОСТ 21830-76]Тематики
Обобщающие термины
Синонимы
EN
DE
FR
20. Оптический дальномер с постоянным углом
Дальномер с постоянным углом
D. Optischer Entfernungsmesser mit konstantem parallaktischen Winkel
E. Optical distance meter with constant stadia angle
F. Stadimètre à angle stadimètrique constant
Источник: ГОСТ 21830-76: Приборы геодезические. Термины и определения оригинал документа
Русско-немецкий словарь нормативно-технической терминологии > оптический дальномер с постоянным углом
-
17 aequipero
aequi-pero (aequiparo), āvī, ātum, āre (aequus u. paro), I) gleich beschaffen-, gleich machen, talionem ad amussim, Gell. 20, 1, 34: alimentum ceteris, Pallad. 3, 25, 16. – II) übtr.: 1) in der Beurteilung etw. dem andern gleichstellen, gleichsetzen, vergleichen, α) m. ad u. Akk.: suas virtutes ad tuas, Plaut. mil. 12. – β) gew. m. Dat. (wem?): Iovis Solisque equis dictatorem, Liv. 5, 23, 6: mari tranquillo, quod ventis concitatur, multitudinem Aetolorum, Liv. 38, 10, 5: Hadrianus Numae regi aequiperandus, Fronto de princ. p. 206, 10 N. – γ) m. cum u. Abl., quibus (verbis) Caedici virtutem cum Spartano Leonida aequiperat, Gell. 3, 7 lemm. – 2) es jmdm. gleichtun, jmdm. gleichkommen, ihn erreichen, α) m. Dat.: mis concordibus, Enn. ann. 131: Iovi, Pacuv. tr. 401: divum potestatibus, Apul. dogm. Plat. 1, 2. p. 175 H. – β) gew. m. Acc.: stadia decem altitudo fastigii non aequiperat, Apul. de deo Socr. 8: quoius fides fidelitasque amicum erga aequiperet tuam, Plaut. trin. 1126: successus eius et aequiperavit ut meritus et superavit ut melior, Apul. flor. 7. p. 7, 11 Kr.: u. so alqm, Liv. 37, 53, 15: alqm in hac parte, Amm. 25, 4, 17: matricem, Suet. Aug. 94, 11: discrimina potiorum, Amm. 31, 15, 13: ingenio mores aequiperante places, Ov. ex Pont. 2, 5, 44: ducis ore deos aequiperante frui, ibid. 2, 2, 94. – zugl. m. Abl. (durch, an), ipsam urbem dignitate (von einem Hafen), Nep. Them. 6, 1: alqm labore corporisque viribus, Nep. Alc. 11, 2: nec calamis solum, sed voce magistrum, Verg. ecl. 5, 48: Apollinem cantu, Solem aurigando, Suet. Ner. 53: alqd laudibus, Prud. cath. 3, 85. – γ) absol.: ubi aequiperent, gleich entehrend sind, Ulp. dig. 50, 17, 104 zw.: ista si ita sunt promerita vestra, aequiperare (sc. ea od. vos) ut queam vereor, Pacuv. tr. 153: m. Abl. (durch, an) nemo est qui factis aequiperare (sc. mihi od. me) queat, Enn. epigr. 8. – / Cic. Mur. 31 u. II. Verr. 1, 21 wird jetzt anders gelesen.
-
18 aliquantulus
aliquantulus, a, um (Demin. v. aliquantus), ziemlich klein od. gering, numerus, Auct. b. Afr. 21. § 1 zw. (Nipp. aliquantus). – dah. a) subst. aliquantulum, ī, n., ein klein wenig, ein bißchen, modicum aliqu., Vulg. Hebr. 10, 37: al. afferre, Ter. Phorm. 655: m. Genet., panis al., Aur. Vict. epit. 15, 5: frugis al. nostrae, Auson. ep. 22 praef.: al. temporis, Vulg. gen. 40, 4 u.a. – b) adv.: α) aliquantulum, ein klein wenig, ein bißchen, pansa al., Plaut. merc. 640: al. tibi parce, Ter. heaut. 163: beim Compar., stadia esse al. breviora, Gell. 1, 1, 2. – β) aliquantulo, um ein klein wenig, beim Compar., aliquantulo tristior, Vopisc. Aurel. 34, 4. – / In allen übrigen hier nicht aufgeführten Stellen ist aliquantum hergestellt; vgl. (für Cicero) Müller Cic. Lael. 40. p. 287.
-
19 ambitus
ambitus, ūs, m. (ambio), das Herumgehen (s. Varr. LL. 5, 28 u. 7, 30), I) im allg.: 1) abstr., die Umkreisung, der Umlauf, die Bahn, siderum, Cic.: octo ambitus, die Umläufe der acht Planeten, Cic.: saeculorum, Tac. – 2) konkr.: a) der Umlauf = die Bahn, die das Umlaufende beschreibt, der Umschweif, die Kreisbahn, die Krümmung, Windung, secundus supra terram ambitus, Cic.: stellarum rotundi ambitus, Cic.: properantis aquae ambitus, Hor.: secretiore ambitu (einer Wendeltreppe), Plin. ep.: mutuo ambitu (Umschlingung) corpora alligata, Petr. – übtr., α) = ambages, der Umschweif, die weitläufige Darstellung, certi et circumscripti verborum ambitus conceduntur, Cic. or. 38: multos circa rem unam ambitus facere, Liv. 27, 27, 12. – β) = περίφρασις, die Umschreibung, alqd per ambitum enuntiare, Suet. Tib. 71. – b) der Umlauf = die sich um etw. herumziehende Krümmung, der Kreis, Saum, Rand, extremitatem caeli rotundo ambitu circumicere, Cic.: cincto ratibus ambitu (verst. lacus), Tac.: extremus ambitus campi, Tac.: sol fulgido ambitu (Hof), Lampr. – insbes., amb. aedium, der um ein Haus gelassene schmale Raum od. Weg, auf dem man um dasselbe herumgehen kann, etwa der Umgang, XII tabb. b. Varr. LL. 5, 22. Cic. top. 24; vgl. Paul. ex Fest. 5, 4 u. 16, 16: um die Grabmäler, Paul. dig. 47, 12, 5; vgl. Corp. inscr. Lat. 6, 10247, 14. – übtr. = περίοδος, die Periode der Rede (als rhet. t.t.), s. bes. Cic. de or. 3, 186. Cic. Brut. 162. Cic. or. 204. – c) der Umfang = der Raum, den ein Ggstd. in seiner Ausdehnung einnimmt, die Ausdehnung, der Bereich, explicari per omnem terram et caeli ambitum, Suet.: castra lato ambitu, Tac.: ambitu, dem Umfange nach, im Umkreis, Tac. ann. 4, 49: ilex nobilis XXXIV pedum ambitu caudicis, Plin.: (muri) ambitus CCCLVI stadia amplectitur, Curt.: explorare ambitum Asiae, Plin.: per ambitum capitis (rings um den K.) multorum oculorum luminibus ornatus (v. Argus), Macr. – u.v. Umfange der Zeit, totam pueritiam ambitu suo astringere, Sen. ep. 12, 6. – u. übtr. vom numerischen Umfang, in magno nominum ambitu esse, einen großen Umfang von Namen, d.i. vielerlei Namen haben, Plin. 2, 37; 15, 132. – u. amb. verborum, orationis, der Umfang von Worten, der Rede, mit dem man etw. in der Darstellung umfaßt, der Umriß, genera, quae possunt cogitatione mentis et ambitu verborum facile copulari, Col.: quam angusto ambitu orationis amplectar (dicta factaque clarorum victorum), Val. Max.: excitat, qui dicit spiritu ipso nec imagine et ambitu rerum, sed rebus incendit, Quint. – u. (wie ογκος) im üblen Sinne, verborum amb. = Wortschwall, Petr. 118, 1. – II) prägn., das Herumgehen als Bittsteller, 1) eig., die unrechtmä ßige Bewerbung um Ehrenstellen, bes. auf dem Wege der Bestechung, die Amtserschleichung, die Jagd nach Ämtern, lex de ambitu, Cic.: ambitus reus, Flor.: ambitus alqm accusare, damnare, Cic.: de ambitu postulare alqm, Cic.: ambitus Pompeiā lege damnatos restituit, Caes.: de ambitu ad populum latum, Liv.: acriore ambitu, mit heftigerem Wahlkampf, Tac. – ambitu suffragiorum suspecto, Stimmenerschleichung, Tac. ann. 13, 29. – 2) übtr.: a) der Drang-, das Streben nach Ehre, bes. das übertriebene, eitle, das Geizen nach Ehre, der leidige Ehrgeiz, sowohl im Staats- als im Privatleben, caret ambitu; ideo se in equestri gradu tenuit, Plin. ep.: hic erit alendus ambitu, hunc honor excitabit, Quint: relinque ambitum, Sen. – dah. auch übh. die Sucht zu glänzen, die Eitelkeit, der Prunk, proprius quidam intellegendi ambitus, Kennereitelkeit, Quint.: gens aureis et argenteis armis usque ad ambitum armata, Flor. – b) das übertriebene Streben-, das Haschen nach Gunst, das Buhlen um Gunst, die Umtriebe, sowohl im Staats- als Privatleben, multa adversus ambitum et potentium preces constituta, Tac.: ne hoc munus meum ambitu corrumperetur, Plin. ep. – dah. auch die Rücksichtnahme, das allzu rücksichtsvolle Benehmen, die rücksichtsvolle Nachsicht od. Schonung, die rücksichtsvolle Fürsprache, Verwendung, die Parteilichkeit, largiendo, ambitu infimos manipularium iuvando, Tac.: iudicum ambitu evaserat, Tac.: nihil ambitu nec potestate senatus opus esse, Tac. – c) übh. das übertriebene Streben, das Haschen nach etw., das Werben, die Bewerbung, das Buhlen um etw., uxorius ambitus, die ränkevollen Bemühungen eines Weibes, Tac.: uxor magno ducta ambitu, nach langem Werben, Sen. – m. Genet., ne quis id ambitu valuisse claritatis e familia putet, Plin.: ambitu remanendi aut eundi (verst. in provinciam), Bew. um das Bleiben oder Gehen, Tac.
-
20 ambulo
ambulo, āvi, ātum, āre (Demin. v. ambio), bezeichnet das Umhergehen als eine natürliche, ungezwungene Bewegung, teils im Ggstz. zum Stillstehen, Liegen, Sitzen, teils zum Laufen, Springen u. dgl.; dah. I) im allg., sich mit natürlichem, ungezwungenem Schritt in Bewegung setzen, gehen, wandeln, umher-, auf-und abgehen, einhergehen, a) v. Menschen u. Tieren, α) intr., Ggstz. cubare, Plaut.: Ggstz. sedere, Cic.: Ggstz. sedere aut stare, Sen.: Ggstz. currere, Sen.: Ggstz. salire (v. Vögeln), Plin.: Ggstz. incedere (einhersteigen), Sen.: ambulas inter nos, Plin. ep.: ante noctem cum facibus. Hor.: per funem v. Elefanten, Sen.: unpers., sedetur, ambulatur, Varr. LL. 6, 1: cum sedeatur, ambuletur, Gell. 2, 2, 9. – vom Redner, der auf der Rednerbühne einige Schritte macht, Quint. 11, 3, 127 u. 130. – u. vom gewichtigen Gang des Eingebildeten, würdevoll einherschreiten, einherstolzieren, Cic. de or. 1, 246. Hor. epod. 4, 5 u. 8, 14. Claud. in Eutr. 1, 306. – bes. vom natürlichen, ungezwungenen Schritt des Geschäftigen, Reisenden usw., wandern, auftreten, zugehen, marschieren, ambula cito, tritt scharf auf, Plaut.: ambula, nun trolle dich, Ter.: defessus sum ambulando, vom Umherwandern, -laufen, Ter.: si recte ambulaverit, tüchtig aufgetreten od. zugegangen ist, Cic.: dah. bei den Komik. der Abschiedsgruß, bene ambula od. ambulato, reise glücklich! Glück auf den Weg! gute Verrichtung! Plaut. (s. Lorenz Plaut. most. 840. Spengel Plaut. truc. 427): bene ambula et redambula, Plaut.: bene ambulasti od. ambulatum est? verlief die Reise glücklich? bist du glücklich wieder da? Plaut.: aber ergo ambula! also fort mit dir! Plaut. u. bl. ambula, Ter.: u. der scherzh. Ausdruck, ambulare in ius, vor Gericht wandern = klagen, klagbar werden, Plaut. u. Ter. – u. endl., wie marschieren, v. Soldaten, eodem modo autem ambulat Caesar, ut etc., er macht solche Märsche, Cic. ad Att. 8, 14, 1: u. milites bellum ambulando confecerunt, durch bloße Märsche u. Gegenmärsche (aber wohl auch witzelnd mit Anspielung auf die Bed. von no. II, B, also = »durch bloße Spaziermärsche«), Cael. in Cic. ep. 8, 15, 1: dah. ambulare später als militär. Übung = »in Reih' und Glied marschieren«, educi ambulatum, zum Exerzieren ausrücken, Veget. mil. 1, 27. – β) tr. m. Acc. des Raums, der durchwandert wird, cum (Xerxes) tantis classibus tantisque equestribus pedestribusque copiis, Hellesponto iuncto, Athone perfosso, maria ambulavisset, terram navigasset, über Meere marschiert, über Land gesegelt war, Cic. de fin. 2, 112 (wo Baiter jetzt mari u. terrā): perpetuas vias, wandeln, Ov. fast. 1, 122: amb. vias difficiles et laboriosas, Augustin. conf. 4, 12: totum caelum oculis, überblicken, Tert. ad nat. 2, 4 extr. – od. m. Acc. der Strecke, die zurückgelegt wird, biduo aut triduo septingenta milia passuum ambulare, Cic. Quinct. 79: u. so Quint. 6, 3, 77: u. im Passiv m. Nom., si statim bina stadia ambulentur, Plin. 23, 26. – b) übtr., v. Lebl., mare aut amnis, quā naves ambulant, hin- u. hergehen, Cato: Nilus immenso longitudinis spatio ambulans, einherfließend, Plin.; u.v. Licht, Plin. 37, 131: nos offendimur ambulante cenā, gleichs. wandernden Tafel (wo die Speisen zwar auf-, aber sogleich wieder weggetragen werden) Mart.: fides male ambulans, auf schwachen Füßen stehende, schlecht bestellte, Petr. 12, 1. – und insbes., wandern = von einem zum andern od. auf den andern übergehen, m. per u. Akk., caput (legis) translatum per omnes leges ambulavit, Plin.: emptio ambulat per plures personas, ICt.: u. absol., ambulat cum domino bonorum possessio, ICt. – II) prägn.: A) mit dem Nbbgr. des Müßiggehens, wie unser herumlaufen, -schlendern, sich herumtreiben, Plaut. Men. 706. Cato. r.r. 5, 5. Varr. r.r. 1, 16, 4. – B) zur Erholung, um sich Bewegung zu machen, herumgehen, lustwandeln, sich ergehen, spazieren gehen, abiit ambulatum, Plaut.: tu otiosus ambulas, Cato fr.: obsono ambulando famem, Plaut.: in hortis cum Galba, Cic.: in litore, Cic.: pedibus per urbem, Suet.; vgl. alienis pedibus ambulamus, lustwandeln mit fremden Füßen (d.i. indem wir uns in Sänften tragen lassen), Plin.: unpers., satis iam ambulatum est, Cic. de legg. 2, 1. – / Arch. Fut. exakt. amulareis = ambulaveris, Corp. inscr. Lat. 1, 1431, 7 = 5, 4111 = Carm. epigr. 119, 2 ed. Buecheler.
См. также в других словарях:
stadia — [ stadja ] n. m. • 1865; probablt du fém. du gr. stadios « qui se tient debout, tout droit » ♦ Techn., sc. Instrument de mesure des distances, formé d une mire graduée, observée par un instrument d optique muni d un réticule. ● stadia nom féminin … Encyclopédie Universelle
Stadia — (griechisch Σταδία) war eine antike Stadt in der kleinasiatischen Landschaft Karien im Südwesten der Türkei, wohl an der Stelle der heutigen türkischen Stadt Datça. Stadia hing eng mit dem benachbarten, bedeutenderen Knidos zusammen.… … Deutsch Wikipedia
stadia — stadia1 [stā′dē ə] n. [It, prob. < L, pl. of stadium: see STADIUM] a method of surveying in which distances and elevations are obtained by observing the interval on a graduated, upright rod (stadia rod) intercepted by two parallel horizontal… … English World dictionary
Stadia — can refer to * The plural of stadium. * Stadia rod, a surveyors instrument. * Stadia (length), an ancient unit of distance … Wikipedia
Stadĭa — (Stadien), Mehrzahl von Stadium, s.d … Pierer's Universal-Lexikon
STADIA — olim dicta est Rhodos … Hofmann J. Lexicon universale
Stadia — Stadium Sta di*um (st[=a] d[i^]*[u^]m), n.; pl. {Stadia} (st[=a] d[i^]*[.a]). [L., a stadium (in sense 1), from Gr. sta dion.] 1. A Greek measure of length, being the chief one used for itinerary distances, also adopted by the Romans for nautical … The Collaborative International Dictionary of English
stadia — Stadium Sta di*um (st[=a] d[i^]*[u^]m), n.; pl. {Stadia} (st[=a] d[i^]*[.a]). [L., a stadium (in sense 1), from Gr. sta dion.] 1. A Greek measure of length, being the chief one used for itinerary distances, also adopted by the Romans for nautical … The Collaborative International Dictionary of English
stadia — I. /ˈsteɪdiə/ (say staydeeuh) noun 1. a method of surveying in which distances are read by noting the interval on a graduated rod (stadia rod) intercepted by two parallel crosshairs (stadia hairs or stadia wires) mounted in the telescope of a… …
stadia — (entrée créée par le supplément) (sta di a) s. f. (Quelques auteurs le font masculin). Instrument servant à mesurer indirectement les distances. Dans les écoles de tir, la stadia était une plaque de métal portant un évidement triangulaire au… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
stadia — stadia1 /stay dee euh/, n. 1. a method of surveying in which distances are read by noting the interval on a graduated rod intercepted by two parallel cross hairs (stadia hairs or stadia wires) mounted in the telescope of a surveying instrument,… … Universalium