Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

stabs

  • 1 STAFR

    (-s, -ir), m.
    1) staff, post in a building, = uppstöðutré;
    2) stave of a cask;
    3) staff, stick (ganga við staf);
    4) written letter, stave;
    5) pl. stafir, lore, wisdom (fornir stafir).
    * * *
    m., gen. stafs, old pl. stafar, Hom. 97. Plac. 48, Korm. 178, 246 (in a verse); stafana (acc.). Fms. x. 16, v. l., [Ulf. stabs = στοιχειον, cp. staua = κρίσις; a word common to all Teut. languages]:—a staff, post, esp. in a building, as is still seen in Norway; bundinn við staf einn, Eg. 232; þrír aurar við staf hvern, ok svá fyrir staflægju hverja, N. G. L. i. 101; ása, stafi, þvertré, syllur, Dipl. iii. 8; hit nyrðra megin við innstafana sat konungr, the inner posts in a hall, Fms. x. 16, v. l.; Egill tók höndum í axlir honum ok kneikti hann upp at stöfum, Eg. 552; hann hafði lagt af sér kápuna uk vápnin ok sat upp til stafa, Ld. 282; kastalarnir vóru svá görvir, at stafir fjórir stóðu upp ok syllr upp í milli ok þar arinn á, en hurðir milli stafanna, … hann bar kaðalinn um einn kastala-stafinn … tók þá kastalinn at ríða mjök, Fms. viii. 429; cp. Ivar Aasen, s. v. stav-hus, stav-kyrkja, stave-naust; horn-stafir, dyri-s. (q. v.)
    2. a stave of a vat or cask; færa ker út af stöfum, Grág. ii. 339; tunnu-stafr, detta í stafi, to fall into staves, i. e. to pieces, also metaph. of amazement.
    3. a staff, stick, to walk with; ganga við staf, Nj. 219; hringr var í stafnum, … hann hélt tveim höndum um stafinn en beit í hringinn, Landn. 251; staf þann er þú heldr á, Stj. 197; staf ok skreppu, H. E. i. 243: of a beggar’s staff, see Skíða R.: of a crozier, Bs. i. 489: of a staff used in a horse-fight, Nj. 91, Bs. i. 633, 634; stafs-broddr, Landn. 251; stafs-endi, Sturl. ii. 180; stafs högg, Rd. 304, Fær. 239; brodd-s., klafa-s., göngu-s.: of a magical wand, hafa í húsi sínu staf eðr stalla, N. G. L. i. 383; kerti s., Dipl. v. 18, Pm. 17.
    II. written letters, staves, originally derived from the magic twigs and rods used for enquiring into fate, see the remarks s. v. rún: of magic staves, Hm. 143 (stinna stafi, stóra stafi); þurs ríst ek þér ok þrjá stafi, ergi, æði, óþola, Skm. 36.
    2. lore, wisdom; forna stafi, Vþm. 1, 55; sanna stafi, Sdm. 14; laun-stafir, hidden staves, Eg.; staðlausu stafi, Hm.
    3. letters (Germ. buch-stabe), Skálda 174, Mar., passim; bók-stafr, hljóð-s., raddar-s., a vowel; mál-s., a consonant; upphafs-s., an initial letter; höfuð-s., Látínu-s., q. v.
    COMPDS: stafanöfn, stafasetning, stafsetning, stafasetningarregla, stafaskipti, stafasnúning.

    Íslensk-ensk orðabók > STAFR

См. также в других словарях:

  • Stabs — (sometimes written STABS) is a debugging data format for storing information about computer programs for use by symbolic and source level debuggers. It was apparently invented by Peter Kessler at the University of California, Berkeley… …   Wikipedia

  • Stabs-Quartier, das — Das Stabs Quartier, des es, plur. die e, eben daselbst, derjenige Ort, wo der Stab, d.i. der oder die befehlshabende Stabs Officiere, ihr Quartier haben …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Stabs-Capitän, der — Der Stabs Capitän, des es, plur. die e, derjenige, welcher die dem Eigenthümer eines Regimentes zustehende Compagnie, (die Leib Compagnie,) commandiret, weil er da, wo der Stab sein Stand Quartier hat, einquartiret wird …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • Stabs-Officier, der — Der Stabs Officier, des s, plur. ut nom. sing. im Kriegeswesen, ein Officier, welcher zu dem Stabe gehöret, wozu bey den Regimentern die Ober Officier von dem Major an gehören. S. Stab 2 (2) (c) …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

  • stabs — stæb n. act of stabbing; thrust, blow; attempt, try; sudden intense feeling (usually painful) v. pierce or wound with a pointed weapon or other object; make a stabbing movement, jab, thrust …   English contemporary dictionary

  • STABS — …   Useful english dictionary

  • Stabs-Ober-Officier. — См. Обер или Штаб? …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Stabsarzt — Stabs|arzt 〈m. 1u〉 Sanitätsoffizier im Rang eines Hauptmanns * * * Stabs|arzt, der (Militär): a) <o. Pl.> dem Hauptmann entsprechender Dienstgrad eines Sanitätsoffiziers; b) Träger des Dienstgrads Stabsarzt. * * * Stabs|arzt,   dem… …   Universal-Lexikon

  • Stabsunteroffizier — Stabs|un|ter|of|fi|zier 〈m. 1〉 Unteroffiziersdienstgrad zw. Unteroffizier u. Feldwebel * * * Stabs|un|ter|of|fi|zier, der (Militär): a) <o. Pl.> höchster Dienstgrad in der Rangordnung der Unteroffiziere ohne Portepee (bei Heer und… …   Universal-Lexikon

  • Stabschef — Stabs|chef 〈[ ʃɛf] m. 6; Mil.〉 Chef eines Stabes (2) * * * Stabs|chef, der: Chef eines ↑ Stabes (2). * * * Stabs|chef, der (Milit.): Chef eines Stabes (2 a) …   Universal-Lexikon

  • Stabsfeldwebel — Stabs|feld|we|bel 〈m. 5〉 Unteroffiziersdienstgrad zw. Hauptfeldwebel u. Oberstabsfeldwebel * * * Stabs|feld|we|bel, der (Militär): a) zweithöchster Dienstgrad in der Rangordnung der Unteroffiziere mit Portepee (bei Heer u. Luftwaffe); b)… …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»