Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

stṛi

  • 1 STRÍÐ

    n.
    1) distress, grief, affliction (sótti bæði at henni s. ok elli); hann bar þat með allmiklu stríði, he was very much afflicted by it; springa af stríði, to burst with grief;
    2) strife, war (þá varð s. mikit á Englandi).
    * * *
    n. [A. S. strîð, whence Engl. strife, by changing the ð into f; O. H. G. strît; Germ. streit]:—woe, grief, affliction, calamity; sótti bæði at henni stríð ok elli, Ld. 82; hann bar þat með allmiklu stríði, he was much afflicted by it, Fms. x. 239; springa af stríði, Ld. 230; síð léttir mér stríða, Edda (in a verse); stemma stríð manna, Brandkr. 60; munar-stríð, hug-stríð, Skv. 3. 38; aldr-stríð, of-stríð, a heavy grief. Helr.; af stríðum, Og. 28; mitt stríð er þat … stríð hafa staddan mik, Fms. vi. (in a verse); bíða stríð, Hallfred; æxta e-m stríð, Am. 102: poët., snáka stríð, ‘snake-bale,’ i. e. the winter, Fb. ii. 523 (in a verse).
    2. a strife, combat; hann gékk fyrstr í hvert stríð, Fms. iii. 17.
    II. war, strife, Lat. bellum; this sense occurs first at the end of the 13th century; þá varð stríð mikit á Englandi, Fms. x. 158; halda stríð við e-n, Stj. 435, v. l.; heyja stríð, to wage war; í stríði, Bs. i. 799; stríð milli Engla-konungs ok Frakka-konungs, ok hafði Engla-konungr sigr, Ann. 1340; lauk svá stríðinu, Fas. iii. 421.
    COMPDS: stríðsafli, stríðskostr, stríðsmaðr.

    Íslensk-ensk orðabók > STRÍÐ

  • 2 stríða

    I)
    f.
    2) hardness, austerity, severity, opp. to blíða( hvárt sem hann mætti blíðu eða stríðu);
    3) strife.
    (-dda, -tt), v.
    1) to harm, with dat. (stríddi hón ætt Buðla);
    2) to fight (s. við e-n, í móti e-m); s. á e-n, to fight against, attack.
    * * *
    1.
    u, f. adversity, Stj. 445: hardness, austerity, severity, er biskup lagði stríðu á stóra höfðingja, Sturl. iii. 266; með valdi ok stríðu heilagrar kirkju, Bs. i. 288; með freku fullrar stríðu, Fms. ii. 243; stríða vendisk brátt í blíðu, Bs. i. 125; hvárt sem hann mætti bliðu eðr stríðu, Fms. vi. 250; gangask heldr fyrir blíðu enn stríðu, to yield sooner to gentleness than to hardness.
    2.
    d, to harm, punish, with dat.; stríddi hón ætt Buðla, Am. 72; hann stríðir þeim með mörgum býsnum ok bardögum, Stj. 436, 517; s. misgörandum en miskunna iðrandum, 567, Bs. ii. 72: the saying, sér stríðir vesall maðr, he is a fool that plagues himself, Hom. (St.); here belongs, Hðm. 8 (at sér né stríddit).
    2. in mod. usage, to vex, tease, provoke, with words; þú mátt ekki stríða henni, do not tease her so!
    3. with prepp.; stríða mót, to strive against, Fms. ix. 399, Stj. 370; stríða á e-n, to fight against, 142, 379, Mar.
    II. to fight, to war; Eatvarðr Engla-konungr stríddi á Skotland, Ann.; þeir stríddu sín á milli, Fms. ix. 229.
    2. recipr., striðask á, Edda (pref.), Stj. 384; at vér samlandar ok frændr stríðimk á með ofr-kappi, Mar.

    Íslensk-ensk orðabók > stríða

  • 3 STRÍÐR

    a.
    1) strong, rapid (s. straumr);
    2) hard, stubborn (þeir munu þér vera menn stríðastir);
    3) severe (s. dómr); unpleasant; hvárt sem þat er blítt eðr strítt, whether one likes it or not; tala strítt, to speak severely or harshly.
    * * *
    stríð, strítt, adj. strong, of a stream, Stj. 73; keldan vall stríðara, Art.; í stríðri móðu, Fms. vii. (in a verse); stríðr straumr, Bs. ii. 5, Edda (in a verse); stríðr verkr, a strong pain, Bs. i. 183, Mar.
    II. metaph. hard, stubborn, Fb. i. 558; menn stríðastir ok torsveigastir, Ísl. ii. 346; s. ok drambsamr, Sks. 701:—severe, stríðrar refsingar, 581; stríðr dómr, Fms. xi. 246; stríð nefst, see nefst:—vexed, í stríðum hug, Hkr. iii. 277; hvárt sem þat er blítt eðr strítt, be it either blithe or adverse, Sturl. i. 193; tala strítt, to speak harshly, Fms. vii. 38.

    Íslensk-ensk orðabók > STRÍÐR

  • 4 strì

    strife, contention; from Norse stríð, Anglo-Saxon stríð, German streit.

    Etymological dictionary of the Gaelic language > strì

  • 5 stri

    adj. rough, wiry, bristly adj. stubborn, obstinate adj. swift, rapid, torrential, stiff

    Norsk-engelsk ordbok > stri

  • 6 stríð

    effort

    Faroese-English dictionary > stríð

  • 7 stríðir

    m. an adversary, Lex. Poët.

    Íslensk-ensk orðabók > stríðir

  • 8 stríð-læti

    n. backwardness, sullenness, Fms. vi. 245, xi. 240.

    Íslensk-ensk orðabók > stríð-læti

  • 9 stríð-mæli

    n. strong language, Bs. i. 102.

    Íslensk-ensk orðabók > stríð-mæli

  • 10 stríðs-maðr

    m. a warrior, fighter, Edda (pref.), Grett. 118 A, Fas. iii. 421.

    Íslensk-ensk orðabók > stríðs-maðr

  • 11 stríð-viðri

    n. a contrary wind, Vígl. 27.

    Íslensk-ensk orðabók > stríð-viðri

  • 12 stríðviðri

    Íslensk-ensk orðabók > stríðviðri

  • 13 stríðlæti

    n. backwardness, obstinacy.

    Íslensk-ensk orðabók > stríðlæti

  • 14 stríðmæli

    neut. pl. strong language.

    Íslensk-ensk orðabók > stríðmæli

  • 15 stríðyrði

    Íslensk-ensk orðabók > stríðyrði

  • 16 strī

    (f) woman

    Sanskrit-English dictionary by latin letters > strī

  • 17 stri

    rapid, struggle, stiff, headstrong, stubborn

    Norwegian-English ordbok > stri

  • 18 stríða

    v.
    to fight

    Faroese-English dictionary > stríða

  • 19 stri dag

    (en stri dag) a strenuous day

    Norsk-engelsk ordbok > stri dag

  • 20 stri med

    work hard at, struggle with (ha mye å stri med) have one's hands full

    Norsk-engelsk ordbok > stri med

Страницы

См. также в других словарях:

  • stri — stri·ar·ia; stri·a·tal; stri·at·ed; stri·a·tum; stri·a·ture; stri·den·cy; stri·dent; stri·dent·ly; stri·dha·na; stri·dor; stri·gate; stri·ge·i·dae; stri·ges; stri·gine; stri·gol·nik; stri·gose; stri·gous; stri·o·la; stri·o·late; stri·sci·an·do;… …   English syllables

  • stri|a — «STRY uh», noun, plural stri|ae «STRY ee». 1. a slight furrow or ridge; small groove or channel, as produced on a rock by moving ice, or on the surface of a crystal or mineral by its structure. 2. a linear marking; narrow stripe or streak, as of… …   Useful english dictionary

  • strı̏g — m 〈N mn ovi〉 reg. dvoručne škare kojima se strižu ovce …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • strı̏ge — ž mn 〈G strîgā〉 zool. kukci uzdušnjaci (Chilopoda) iz razreda stonoga …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • strı̏ja — ž 〈G mn strîjā〉 1. {{001f}}uska brazda na nekoj površini, ob. nastala prirodnim putem bez mehaničkog djelovanja izvana, na onome što je nađeno u prirodi (npr. kamen) 2. {{001f}}〈mn〉 fiziol. trajne promjene na koži u obliku uzdužnih i poprečnih… …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • strı̏ka — m 〈N mn e〉 reg. hip. od stric …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • strı̏p — m 〈N mn strìpovi〉 1. {{001f}}priča predstavljena nizom slika praćenih tekstualnim dijalogom i objašnjenjima 2. {{001f}}inform. dugačka uska traka koja služi za identifikaciju vlasnika (na kreditnim karticama i sl.) ✧ {{001f}}engl …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • strı̏ći — (koga, što, se) nesvrš. 〈prez. strížem (se), pril. sad. strígūći (se), prid. trp. strìžen〉 1. {{001f}}(što) škarama šišati ovce, šišati (vunu) 2. {{001f}}(koga, se) reg., {{c=1}}v. {{ref}}šišati{{/ref}} 3. {{001f}}pren. iron. a.… …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • štrı̏h — m 〈N mn štrìhovi〉 reg. 1. {{001f}}trag kraćeg poteza koji ostavlja sredstvo za pisanje kao oznaka; zarez, raboš 2. {{001f}}kazal. oznaka koja upućuje da treba izbaciti dio dramskoga teksta ✧ {{001f}}njem …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • štrı̏k — m 〈N mn štrìkovi〉 reg. konopac, uže ⃞ {{001f}}∼ za vrat žarg. ostaje mi da se objesim (o nemanju novca i sl. i nevoljama koje su lakše nego što proizlazi iz doslovnog značenja) ✧ {{001f}}njem …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • stri- — *stri germ.?, Verb: nhd. streifen; ne. touch (Verb); Etymologie: s. ing. *ster (4), *sterə , *strē , *strei , *streu , Substantiv, Verb …   Germanisches Wörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»