-
1 Störenfried
'Störenfried m <Störenfried(e)s; Störenfriede> rušitel m -
2 Störenfried
-
3 Störenfried
Störenfried m disrupting party; harasser; trouble-maker -
4 Störenfried
Störenfried m <Störenfrieds; Störenfriede> huzur bozan adj (devamlı) -
5 Störenfried
Störenfried m -(e)s, -e наруши́тель споко́йствия [поко́я, ми́ра] -
6 Störenfried
Störenfried <-(e) s, -e> [-fri:t] mfesat kumkuması, fitne kumkuması, ordubozan kimse -
7 Störenfried
m; -(e)s, -e troublemaker; umg., fig. (ungeladener Besucher) intruder, interloper* * *der Störenfriedmarplot; troublemaker; molester; killjoy; harasser* * *Stö|ren|fried [-friːt]1. m -(e)s, -e[-də] Stö́|rer ['ʃtøːrɐ]2. m -s, -,Stö́|re|rin[-ərɪn]3. f -, -nentroublemaker* * *Stö·ren·fried<-[e]s, -e>m (fam) troublemaker, mischief-maker* * *der; Störenfried[e]s, Störenfriede Störer der; Störenfrieds, Störenfried (abwertend) troublemaker* * ** * *der; Störenfried[e]s, Störenfriede Störer der; Störenfrieds, Störenfried (abwertend) troublemaker* * *m.marplot n.molester n.troublemaker n. -
8 Störenfried
-
9 Störenfried
-
10 Störenfried
'ʃtɔrənfriːtmStörenfried [-fri:t]<-(e)s, -e> buscapleitos Maskulin Feminin anveränderlich( Plural Störenfriede) der -
11 Störenfried
mtrouble-fête m, empêcheur de danser en rond mStörenfriedSt75a4e003ö/75a4e003renfried ['∫tø:rənfri:t] <-[e]s, -e>trouble-fête Maskulin umgangssprachlich -
12 Störenfried
Störenfried m fridstörare -
13 Störenfried
Störenfried ['ʃtø:rənfri:t] <-[e]s, -e> mosoba bardzo uciążliwa f, wichrzyciel m, mąciciel m -
14 Störenfried
m -(e)s, -eнарушитель спокойствия ( покоя, мира) -
15 Störenfried
сущ.1) общ. нарушитель мира, нарушитель покоя, нарушитель спокойствия, возмутитель спокойствия2) разг. баламут, смутьян, нарушитель (общественного) спокойствия -
16 Störenfried
Stö·ren·fried <-[e]s, -e> m( fam) troublemaker, mischief-maker -
17 Störenfried
Stö́renfried m, -e umg смутител, нарушител на спокойствието. -
18 Störenfried
m нарушитель m спокойствия -
19 Störenfried
m -(e)s, -e, Störer m -s, - smutlji-vac (-vca) m, mutikaša f -
20 Störenfried
m <-(e)s, -e> нарушитель общеcтвенного покоя
См. также в других словарях:
Störenfried — Sm std. (16. Jh.) Stammwort. Satzname Störe den Frieden . ✎ Röhrich 3 (1992), 1564. deutsch s. stören, s. Frieden … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Störenfried — Eindringling, Fremdkörper, Randalierer, Randaliererin, Ruhestörer, Ruhestörerin; (bildungsspr.): Provokateur, Provokateurin; (abwertend): Rowdy, Unruhestifter, Unruhestifterin; (ugs. abwertend): Krawallmacher, Krawallmacherin; (salopp abwertend) … Das Wörterbuch der Synonyme
Störenfried — Einen Störenfried loswerden (hinauswerfen, verscheuchen): sich von einem permanenten Unruhestifter befreien. ›Störenfried‹ ist seit dem 16. Jahrhundert als Satzname ›Störe den Frieden‹ bezeugt und bezeichnet den, der wiederholt Eintracht, Ruhe… … Das Wörterbuch der Idiome
Störenfried — der Störenfried, e (Aufbaustufe) jmd., der andere Menschen absichtlich stört Synonyme: Ruhestörer, Unruhestifter Beispiel: Der Vortragende hat den Störenfried zurechtgewiesen … Extremes Deutsch
Störenfried — stören: Mhd. stœ̄ren, ahd. stōr‹r›en, niederl. storen bedeuteten ursprünglich »verwirren, zerstreuen, vernichten« und stehen im Ablaut zu mhd. stürn »stochern, antreiben«, engl. to stir »aufrühren«. Weiterhin verwandt sind aisl. styrr »Tumult,… … Das Herkunftswörterbuch
Störenfried — * Er ist ein Störenfried … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Störenfried — Nervensäge (umgangssprachlich); Quälgeist; Ruhestörer; Plagegeist; Nervtöter; Störer * * * Stö|ren|fried 〈m. 1〉 jmd., der andere, die Eintracht anderer dauernd stört * * * Stö|ren|fried, der; [e]s, e [Satzwort, eigtl. = ( … Universal-Lexikon
Störenfried — Stö̲·ren·fried der; (e)s, e; gespr; jemand, der andere Leute dauernd mit Absicht stört (2) … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Störenfried — Stö|ren|fried, der; [e]s, e (abwertend) … Die deutsche Rechtschreibung
Der Störenfried — Filmdaten Originaltitel Der Störenfried Produktionsland Deutschland … Deutsch Wikipedia
Störer — Störenfried * * * Stö|rer, der; s, : jmd., der ↑ stört (1, 2). * * * Störer, Recht: eine Person, die für eine Störung verantwortlich ist, sei es, dass sie die Störung willentlich herbeiführt, sei es, dass sich diese in zurechenbarer Weise… … Universal-Lexikon