Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

sputa

  • 61 tussio

    tussio, īre (tussis), husten, den Husten haben, crebro, Quint.: acerbum, heftig, Mart.: male, einen bösen Husten haben, Hor.: si tussire occoeperit, Plaut.: linguam in tussiendo proserere, Plaut. – Partiz. tussientes subst. = am Husten Leidende, Plin. 21, 140 u.a. – tussītus, a, um, ausgehustet, sputa, Cael. Aur. de morb, acut. 2, 12, 98.

    lateinisch-deutsches > tussio

  • 62 ukohozi

    ------------------------------------------------------------
    [Swahili Word] ukohozi
    [Swahili Plural] makohozi
    [English Word] coughing
    [Part of Speech] noun
    ------------------------------------------------------------
    [Swahili Word] ukohozi
    [Swahili Plural] makohozi
    [English Word] phlegm
    [Part of Speech] noun
    ------------------------------------------------------------
    [Swahili Word] ukohozi
    [Swahili Plural] makohozi
    [English Word] respiratory disease
    [Part of Speech] noun
    [Terminology] medical
    ------------------------------------------------------------
    [Swahili Word] ukohozi
    [Swahili Plural] makohozi
    [English Word] sputum
    [English Plural] sputa
    [Part of Speech] noun
    [Class] 11/6
    [Terminology] medical
    ------------------------------------------------------------

    Swahili-english dictionary > ukohozi

  • 63 Disputation

    f; -, -en; geh. controversy, debate
    * * *
    die Disputation
    disputation
    * * *
    Dis|pu|ta|ti|on [dɪsputa'tsioːn]
    f -, -en (old)
    disputation
    * * *
    Disputation f; -, -en; geh controversy, debate
    * * *
    f.
    disputation n.

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > Disputation

  • 64 sputum

    subst. (i flertall sputa) \/ˈspjuːtəm\/ ( medisin)
    1) spytt, saliva
    2) oppspytt, ekspektorat, slim

    English-Norwegian dictionary > sputum

  • 65 sputum

    {'spju:təm}
    1. плюнка, слюнка
    2. мед. обик. pl храчки
    * * *
    {'spju:tъm} n (pl sputa {-tъ}) 1. плюнка, слюнка; 2. мед. об
    * * *
    храчка;
    * * *
    1. мед. обик. pl храчки 2. плюнка, слюнка
    * * *
    sputum[´spju:təm] n (pl -a [-ə]) 1. книж. плюнка, слюнка; 2. мед., обикн. pl храчки.

    English-Bulgarian dictionary > sputum

  • 66 sputum

    n (pl sputa)
    1) слина
    2) мед. мокротиння
    * * *
    n; (pl- ta)

    English-Ukrainian dictionary > sputum

  • 67 sputum

    plural sputa [spjú:təm, -tə]
    noun
    medicine izbljuvek, izmeček, pljunek, slina; sputum

    English-Slovenian dictionary > sputum

  • 68 Ну, выкладывай!

    predic.
    gener. Sentiamo!, Sputa il rospo!, Vuota il sacco!

    Universale dizionario russo-italiano > Ну, выкладывай!

  • 69 выкладывай давай

    v

    Universale dizionario russo-italiano > выкладывай давай

  • 70 выкладывать

    * * *
    несов.

    Ну, выкла́дывай! — Sputa il rospo! Vuota il sacco! Sentiamo!

    * * *
    v
    1) gener. sciorinare, mettere il naso fuori dell'uscio (деньги)
    2) colloq. 3 sparare (èîùîðèòü; "Posso farti una domanda?" "Spara")
    3) liter. sballare, scodellare, soffiare

    Universale dizionario russo-italiano > выкладывать

  • 71 навскидку

    разг.
    seduta stante; sul tamburo

    ответь навски́дку! — sputa fuori la risposta!

    * * *
    n

    Universale dizionario russo-italiano > навскидку

  • 72 aeruginosus

    aerūginōsus, a, um (aerugo), voller Kupferrost, mit Grünspan überzogen, lamellae, Sen. de brev. vit. 12, 2: manus, vom Grünspan des Bettelgeldes schmutzig, bettelhaft, Sen. contr. 1, 2, 21. – u. wie mit Grünspan überzogen, grünspanfarbig, sputa, Cael. Aur. acut. 2, 14, 93.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aeruginosus

  • 73 depurgo

    dē-pūrgo, āvī, ātum, āre, reinigen, I) eig.: a) übh.: pisces, Plaut.: prata, Cato: terram ab herba graminibusque, Cato: caules, Col. – b) insbes., als mediz. t. t., reinigen, abführen, eas partes, ex quibus sputa feruntur (v. einem Mittel), Cael. Aur. acut. 2, 18, 110: absol., aquae genus, quod potionibus depurgat, Vitr. 8, 3, 5. – prägn., durch Reinigung (Aderlaß usw.) schwächen, vires u. dgl., Cael. Aur. chron. 2, 13, 190; 5, 10, 114; 5, 11, 139. – II) übtr., moralisch reinigen, se malum (als Bösen) malo dep., Commodian. instr. 2, 23, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > depurgo

  • 74 detergeo

    dē-tergeo, tersī, tersum, ēre, abwischen, I) im allg., abwischen = hinwegwischen, a) eig.: sudorem frontis brachio, Plaut.: lacrimas pollice, Ov.: linguā alci profluentem sudorem, ablecken, Iustin.: sputa, vom Fußboden abw., Sen.: situm, Plin. pan.: palmites, abstreifen, Col.: poet., notus deterget nubila caelo, verjagt, vertreibt, Hor.: detersit sidera nubes, verscheuchte, Cic. poët. – in der Umgangssprache, primo anno LXXX detersimus, 80000 Sesterze herausgeschlagen, Cic. ad Att. 14, 10, 3. – b) übtr., entfernen, verscheuchen, fastidia, Col.: somnum, Claud. – II) prägn.: A) abwischen = (abwischend) reinigen, mensam, Plaut.: caput pallio, Plaut.: labra spongiā, Col.: alci calciamenta, Sulp. Sev.: paulipser oculos, Petron.: cloacas, Liv.: se linguā (v. Stier), ablecken, belecken, Col.: u. so lambitu pueros, Aur. Vict. – im Bilde, animum helleboro, sich das Gehirn mit N. ausfegen, Petron. 88, 4. – B) abstreifen u. so zerbrechen, zerschellen, remos (παρασύρειν τους ταρσούς), Caes.: u. so ab utroque latere remos, Liv.: pinnas asseribus falcatis, Liv. – Nebenformen nach der 3. Konj., detergis, detergit, detergunt ( auch Liv. 36, 44, 6), detergito, detergitur, detergantur, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 277 u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 209.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > detergeo

  • 75 edo

    1. edo, ēdī, ēsum (essum), edere u. esse (έδω), essen, speisen, v. Tieren = fressen, I) im allg. (Ggstz. bibere): de symbolis, Ter.: avide, Ov.: nec esuriens Ptolemaeus ederat iucundius, Cic.: muraenas, Sen.: testes ursinos, Plin.: aurum (v. Raben), Liv.: alienum cibum (v. Mäusen), Plaut.: alqd cum pulte, Varro LL., cum pane, Plin.: alius quantum biberit, tantum edit, Plin.: quoniam (pulli) esse nollent, Cic.: qui essum neque vocantur (eingeladen werden) neque vocant (einladen), Plaut.: estur et potatur incondite, Apul.: inter edendum, Sidon.: pecoris actor edendi (des Schlachtviehs), Ov. her. 1, 95. – non, ut edam, vivo, sed, ut vivam, edo, Quint. 9, 3, 85. - Sprichw., pugnos edere, die Fäuste kosten, d.i. Schläge bekommen, Plaut. Amph. 309: multos modios salis simul edisse, viele Scheffel Salz zusammen gegessen haben (von alter, bewährter Freundschaft), Cic. de amic. 67. – II) prägn. = comedere, verzehren, a) v. Pers. = verprassen, bona (alcis), Plaut. truc. 742 (Schöll hat bona caedere). – b) v. lebl. Subjj., verzehren = zernagen, culmos edit od. est robigo, Verg.: carinas edit lentus vapor (i.e. flamma), Verg.: corpora tua edit virus, Ov.: si quid est animam, Hor.: est mollis flamma medullas, Verg.: edunt oblivia laudem, Sil. – a) Zusammengezogen werden im Aktiv alle Formen, die mit den mit e anfangenden Flexionen des Verbums
    ————
    sum gleich lauten, also ēs, est, estis; essem etc.; Imperat. ēs etc. u. Infin. esse; aber auch im Passiv estur, Plaut. u.a.: essetur = ederetur, Varro LL. 5, 106. Vgl. Neue-Wagner Formenl.3 Bd. 3. S. 615 u. (für Plaut.) Brix Plaut. mil. 24. – b) Alter Konj. Präs. edim, edis etc., Plaut. u.a. Vgl. Porphyr. Hor. epod. 3, 3 u. Georges Lexik. v. lat. Wortf. S. 236. – c) Konj. Perf. eserim od. esserim, Apul. met. 4, 22. – d) Partiz. auch estus, Sex. Placit. de med. 11, 4 (vgl. comestus unter comedo a.E.). – Über die Geschichte des Verbums edo vgl. Wölfflin, Aufgaben des Thesaurus linguae Latinae S. 115-123.
    ————————
    2. ē-do, didī, ditum, ere, I) herausgeben, -tun, A) im allg.: a) v. leb. Wesen: sputa per fauces tussi, hervorhusten, Lucr.: urinam, urinieren, Plin.: stercus, misten (v. Tieren), Col.: animam od. extremum vitae spiritum, den Geist aushauchen = sterben, Cic. – se ex aedibus, sich herausbegeben, Plaut.: alqm ex insula, herausjagen, verjagen, Hyg. – b) übtr., v. lebl. Subjj.: cuniculus... armatos repente edidit, brachte zutage, Liv.: u. medial, Maeander editur in sinum maris, ergießt sich in usw., Liv. – B) insbes.: 1) zur Welt bringen, gebären, zeugen, hervorbringen, a) v. lebenden Wesen od. personif. Dingen, partum, v. Menschen, Liv. u. Tac.: nullam subolem edere, keine Kinder gebären, Tac.: v. Tieren, Cic. u.a.: geminum partum (Zwillinge), Liv.: alqm partu, Verg. u.a. (dah. cum alqo uno partu editus, zugleich geboren, Eutr.): animalia ex utero, Lact.: u. bl. alqm, gebären (v.d. Frau), Ov. u. Tac., od. zeugen (v. Manne), Verg. Aen. 8, 137: edi in lucem, das Licht der Welt erblicken, Cic. Tusc. 3, 2: u. so editus in lucem, Ov. met. 15, 221. – poet., ed. luci, ans Licht, in die Welt senden, Cic. poët. de div. 2, 64: u. ed. partu sub luminis oras, Verg. Aen. 7, 659. – Oft Partic., Maecenas atavis edite regibus, Hor.: edita infans ex nepte Iulia, Suet. – b) v. lebl. Subjj., (terra) edit innumeras species, Ov.: frondem edit ulmus, treibt hervor, Col.:
    ————
    cuncta sponte edita aut manu sata, Tac. – ea (Academia) praestantissimos in eloquentia viros edidit, hat aus sich hervorgehen sehen, Quint. – 2) von sich geben, scintillam, scintillas, v. Lebl., Plin. – bes. einen Ton von sich geben, ausstoßen, clamorem maiorem, Cic.: voces (Klagen), Cic.: v. Tieren, hinnitus, latratus, wiehern, bellen, Ov.: maestos ululatus, Plin.: dentes inter se terendo stridorem, Plin.: fragorem (v. Lebl.), Plin. – 3) bekannt machen, a) wie unser herausgeben = eine Schrift veröffentlichen, unter die Leute bringen, orationem scriptam, Sall.: principes, das Leben der F., Vopisc.: illos de re publica libros, Cic.: librum de vita alcis, Plin. ep.: libellos de vita principum, Treb. Poll.: librum contra alqm, Cic.: libellos aut carmina, sub alieno nomine (pseudonym), Suet.: acroaticos libros neque editos scito esse neque non editos, Gell. – b) ein Gerücht, ein Gerede usw. unter die Leute bringen, unter den Leuten-, überall ausstreuen, aussprengen, edit in vulgus, Nep.: quae opinio erat edita in vulgus, wie dies allgemein ausgesprengt worden war, Caes. – c) eine Mitteilung, Erklärung usw. von sich geben, etwas veröffentlichen, angeben, nennen, aussprechen, erklären, entwickeln, verraten, Cic., Liv. u.a.: ede illa, quae coeperas, Cic.: nomen alcis, Liv.: nomen L. Tarquinium, sich ausgeben für usw., Liv.: alqm auctorem alcis rei, Liv.: consilia hostium, Liv.:
    ————
    poet., arma violentaque bella, besingen, Ov. – m. folg. indir. Fragesatz, apud eosdem (censores) qui magistratu abierint, edant et exponant, quid in magistratu gesserint, Cic. de legg. 3, 47. – Dah. insbes., α) v. den Angaben, Bescheiden der befragten Orakel, Priester od. heiligen Bücher, angeben, mitteilen, geben, erklären, aussprechen, bestimmen (vgl. Broukh. Tibull. 1, 4, 67. Wopkens Lectt. Tull. 3, 2. p. 335 sqq. ed. Hand), responsum oraculo editum, Liv.: Apollo oraculum edidit Spartam... perituram, Cic.: haec ex oraculo Apollinis Pythii edita tibi puta, Cic.: quia ita ex fatalibus libris editum erat, Liv.: quibus editum est, dii, die (in den sibyll. Büchern) dazu bestimmten Götter, Liv. Vgl. Fabri Liv. 21, 62, 7. -β) als jurist. t.t., veröffentlichen, angeben, vorlegen, festsetzen, bestimmen, actionem, formulas, die Klage, die Klageformeln dem gegebenen Richter angeben, mitteilen, vorlegen (v. den Parteien), ICt.: iudicium, bestimmen, Cic.: tribus, v. Ankläger, vier Tribus vorschlagen (von denen der Kläger nur eine zurückweisen durfte), um aus ihnen die Richter zu wählen (in einer causa sodaliciorum), Cic. Planc. 36 sqq.: aber iudices editi = editicii (s. editicius), Cic. Planc. 41. – alqm sibi socium in etc., angeben, Cic. – γ) zur Nachachtung bekanntmachen, ergehen lassen, erlassen, befehlen, iis editis imperiis, Liv. – ederet consul, quid fieri vellet, Liv.: ed. per libellos,
    ————
    Suet. – Partic. subst., edita, ōrum, n., die Befehle, Ov. met. 11, 647. – 4) etwas liefern, gewähren, leisten, verrichten, verursachen, anrichten u. dgl., a) übh.: nullum fructum ex se, keinen Gewinn aus sich erzielen, keinen Ertrag gewähren (v. Schafen), Cic.: annuam operam, einen j. Dienst leisten, ein Jahr dienen, Liv.: fortium virorum operam, sich als tapfere Männer erweisen, Liv.: operam in caede alcis, Hilfe leisten bei usw., Suet.: aber immortalia opera, verrichten, Liv.: aliquantum trepidationis, Liv.: tumultum in se maiorem, quam in proelio, Liv.: ruinas, Verwüstungen anrichten, Cic.: exempla in alqm, s. exemplum no. II, B, 3. – Partiz. subst., edita, ōrum, n., Verrichtungen, Alexandri multa sublimia facinora et praeclara edita, Apul. flor. 7. p. 7, 13 Kr. – b) v. Kämpfenden, memorabile illud proelium, liefern, Liv.: magnam caedem, anrichten, Liv. – übtr., quantas ego pugnas et quantas strages edidi, Cic. ad Att. 1, 16, 1. – c) v. Magistraten usw., dem Volke Spiele geben = veranstalten, anstellen, ludos, spectaculum, Tac.: magnificentissimum munus aedilitatis, Vell.: munus gladiatorium, Suet.: u. so gladiatores, Suet. u. Tac.: comoediam, Plaut. Cas. prol. 13. – 5) der Zeit nach hinausführen, beschließen, vitam, Cic. de fin. 5, 4. Apul. de deo Socr. 16: aetate iam editā, schon hoch bei Jahren, Gell. 3, 15, 2: aetas mea prope iam edita et morti proxima, Fronto de nep. am. 2. p. 235,
    ————
    1 N. – II) in die Höhe bringen, -heben, corpus super equum, sich aufs Pferd schwingen, Ps. Tibull. 4, 1, 114.
    ————————
    3. edo, ōnis, m. (edo, edi), der Fresser, Plur. edones, die Fresser, das Volk der Fresser, Varro sat. Men. 529.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > edo

  • 76 extussio

    ex-tussio, ītus, īre, aushusten, sanguinem, Plin.: extussitur pus, Cels.: extussita sputa, Cael. Aur. – Nbf. ētussio, īre, Cael. Aur. chron. 5, 10, 103 (wo liquida et purulenta etussiantur).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > extussio

  • 77 fulvus

    fulvus, a, um (verwandt m. flavus) = ξανθός (Gloss.), rotgelb, dunkelgelb, braungelb (dunkler als flavus), v. Löwen, Wölfen, v. Sande, Golde, Verg.: cera, Plin.: sidera, Tibull.: nubes, Verg.: caesaries, Verg.: comae, Ov.: aquila od. ales Iovis (wegen seiner gelblichen Augen), Verg.: Compar., sputa fulviora vel spumosiora, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 27, 144. – subst., fulvum, ī, n., das Rotgelb usw., Solin. 17, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fulvus

  • 78 spumosus

    spūmōsus, a, um (spuma), voll Schaum, schäumend, a) eig.: litora, Catull.: undae, Ov.: pulmo, Plin.: Compar., Addua spumosior, Claud. VI. cons. Hon. 458: sputa fulviora vel spumosiora, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 27, 144. – neutr. plur. subst., reicere spumosa, Scrib. Larg. 186. – b) bildl.: hoc spumosum (v. Versen), brausend, volltönend, Pers. 1, 96.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > spumosus

  • 79 tussio

    tussio, īre (tussis), husten, den Husten haben, crebro, Quint.: acerbum, heftig, Mart.: male, einen bösen Husten haben, Hor.: si tussire occoeperit, Plaut.: linguam in tussiendo proserere, Plaut. – Partiz. tussientes subst. = am Husten Leidende, Plin. 21, 140 u.a. – tussītus, a, um, ausgehustet, sputa, Cael. Aur. de morb, acut. 2, 12, 98.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tussio

  • 80 cramp

    vt 1.[med] (z)grčiti 2. stisnuti, pritijesniti;[tech] pričvrstiti skobom, sapeti sponom;[fig] sputa(va)ti, priječiti / #ed handwriting = stisnuti, nečitljiv rukopis
    * * *

    grč

    English-Croatian dictionary > cramp

См. также в других словарях:

  • spută — SPÚTĂ, spute, s.f. (livr.) Mucozitate expectorată de cineva; flegmă. – Din lat. sputum, it. sputo. Trimis de dante, 25.07.2004. Sursa: DEX 98  SPÚTĂ s. 1. expectoraţie, flegmă, scuipat. 2. salivă, scuipat, scuipătură, (rar) apă, (pop.) stupit.… …   Dicționar Român

  • sputa — ‖ sputa pl. of sputum …   Useful english dictionary

  • Sputa — Sputum Spu tum (sp[=u] t[u^]m), n.; pl. {Sputa} ( t[.a]). [L., from spuere, sputum, to spit.] That which is expectorated; a salival discharge; spittle; saliva. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sputa- — spù·ta conf. che, chi sputa: sputasenno, sputasentenze, sputaveleno {{line}} {{/line}} ETIMO: da sputare …   Dizionario italiano

  • Sputa — Spu|ta 〈Pl. von〉 Sputum * * * Spu|ta: Pl. von ↑ Sputum. * * * Spu|ta: Pl. von ↑Sputum …   Universal-Lexikon

  • sputa — disputa …   Dictionnaire des rimes

  • Sputa — Spu|ta 〈Med.; Pl. von〉 Sputum …   Lexikalische Deutsches Wörterbuch

  • Sputa — Spu|ta [ʃp..., sp...]: Plur. von ↑Sputum …   Das große Fremdwörterbuch

  • sputa — spu·tum || spjuːtÉ™m n. saliva and other matter that is spat from the mouth …   English contemporary dictionary

  • Sputa — Spu|ta (Plural von Sputum) …   Die deutsche Rechtschreibung

  • Sputátio — (лат. sputum слюна) навязчивое жевание …   Медицинская энциклопедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»