-
1 spustoszyć
глаг.• истребить• истреблять• опустошать• опустошить• разорить• разорять• разрушать• разрушить• уничтожать• уничтожить* * *spustosz|yć\spustoszyćony сов. опустошить; разорить+zrujnować, zniszczyć
* * *spustoszony сов.опустоши́ть; разори́тьSyn: -
2 splądrować
глаг.• грабить• мародерствовать• ограбить* * *splądrowa|ć\splądrowaćny сов. 1. ограбить, опустошить;\splądrować dom ограбить дом; \splądrować kraj опустошить (разорить) страну;
2. обыскать, обшарить+1. spustoszyć 2. przetrząsnąć
* * *splądrowany сов.1) огра́бить, опустоши́тьsplądrować dom — огра́бить дом
splądrować kraj — опустоши́ть (разори́ть) страну́
2) обыска́ть, обша́ритьSyn:spustoszyć 1), przetrząsnąć 2) -
3 zdewastować
глаг.• опустошать• разорить• разорять* * *zdewastowa|ć\zdewastowaćny сов. разорить, опустошить+zniszczyć, spustoszyć
* * *zdewastowany сов.разори́ть, опустоши́тьSyn:
См. также в других словарях:
spustoszyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pustoszyć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spustoszyć — dk VIb, spustoszyćszę, spustoszyćszysz, spustoszyćtosz, spustoszyćszył, spustoszyćszony «obrócić w pustkowie, w ruinę; rabując ogołocić; zdewastować, zniszczyć» Wróg spustoszył kraj. Miasto spustoszone przez wojnę. przen. Choroba spustoszyła… … Słownik języka polskiego
opustoszyć — dk VIb, opustoszyćszę, opustoszyćszysz, opustoszyćtosz, opustoszyćszył, opustoszyćszony przestarz. «uczynić pustym, bezludnym; zmienić w pustkowie; spustoszyć, zniszczyć, zrujnować, wyludnić» Epidemia opustoszyła miasto. Opustoszony kraj … Słownik języka polskiego
splądrować — dk IV, splądrowaćruję, splądrowaćrujesz, splądrowaćruj, splądrowaćował, splądrowaćowany 1. «spustoszyć rabując, grabiąc» Rabusie splądrowali mieszkanie. 2. «przeszukać, przetrząsnąć» Splądrowano mu szuflady w biurku … Słownik języka polskiego
spustoszenie — n I 1. rzecz. od spustoszyć. 2. lm D. spustoszenieeń «stan tego, co zostało spustoszone; ruina, zniszczenie» Wróg pozostawił straszliwe spustoszenia. przen. Spustoszenie moralne … Słownik języka polskiego
zdewastować — dk IV, zdewastowaćtuję, zdewastowaćtujesz, zdewastowaćtuj, zdewastowaćował, zdewastowaćowany «zniszczyć, spustoszyć, zrujnować» Zdewastować gospodarstwo. Zdewastować maszyny, urządzenia. Zdewastowany zakład przemysłowy … Słownik języka polskiego
zniszczyć — dk VIb, zniszczyćczę, zniszczyćczysz, zniszcz, zniszczyćczył, zniszczyćczony 1. «zburzyć, zrujnować, spustoszyć» Zniszczyć stare budynki. Pożar zniszczył las. Powódź zniszczyła most. Wróg zniszczył kraj. 2. «uczynić niezdatnym do użytku; znosić,… … Słownik języka polskiego
pustoszyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, pustoszyćszę, pustoszyćszy, pustoszyćszony {{/stl 8}}– spustoszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} niszczyć, ograbiać, wyludniać; obracać w pustkowie, czynić spustoszenie, dokonywać spustoszeń :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spustoszenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. spustoszyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}spustoszenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. spustoszenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
