-
1 spustoszyć
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > spustoszyć
-
2 pustosz|yć
impf vt to wreak havoc (coś on sth); to ravage- kraj pustoszony przez wojnę a war-torn country- choroby pustoszyły wsie disease was wreaking havoc in the villages- wojna pustoszyła kraj the country was ravaged by war- powodzie, które pustoszyły nadrzeczne osiedla the floods that laid waste the riverside settlements- huragany co roku pustoszą wybrzeże every year hurricanes wreak havoc on the coast ⇒ spustoszyćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pustosz|yć
-
3 splądr|ować
pf vt 1. (spustoszyć) to plunder, to pillage [miasto, kraj, sklep, mieszkanie]- splądrowane muzeum a looted museum ⇒ plądrować2. (przetrząsnąć) to ransack [szafy, szuflady] ⇒ plądrowaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > splądr|ować
-
4 spustosze|nie
Ⅰ sv spustoszyć Ⅱ n (zniszczenia) havoc- poczynić spustoszenie a. spustoszenia w czymś [wojna, pożar, powódź] to wreak havoc in sthThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > spustosze|nie
-
5 wyludni|ć
pf — wyludni|ać impf Ⅰ vt (spustoszyć) [epidemia, wojna] to depopulate [kraj]- dżuma wyludniła połowę Europy the bubonic plague depopulated half of EuropeⅡ wyludnić się — wyludniać się (opustoszeć) [miasto, ulice] to become empty a. deserted; (utracić mieszkańców) [kraj, wieś] to become depopulated- w lecie Warszawa się wyludnia Warsaw becomes empty in the summerThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyludni|ć
См. также в других словарях:
spustoszyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pustoszyć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spustoszyć — dk VIb, spustoszyćszę, spustoszyćszysz, spustoszyćtosz, spustoszyćszył, spustoszyćszony «obrócić w pustkowie, w ruinę; rabując ogołocić; zdewastować, zniszczyć» Wróg spustoszył kraj. Miasto spustoszone przez wojnę. przen. Choroba spustoszyła… … Słownik języka polskiego
opustoszyć — dk VIb, opustoszyćszę, opustoszyćszysz, opustoszyćtosz, opustoszyćszył, opustoszyćszony przestarz. «uczynić pustym, bezludnym; zmienić w pustkowie; spustoszyć, zniszczyć, zrujnować, wyludnić» Epidemia opustoszyła miasto. Opustoszony kraj … Słownik języka polskiego
splądrować — dk IV, splądrowaćruję, splądrowaćrujesz, splądrowaćruj, splądrowaćował, splądrowaćowany 1. «spustoszyć rabując, grabiąc» Rabusie splądrowali mieszkanie. 2. «przeszukać, przetrząsnąć» Splądrowano mu szuflady w biurku … Słownik języka polskiego
spustoszenie — n I 1. rzecz. od spustoszyć. 2. lm D. spustoszenieeń «stan tego, co zostało spustoszone; ruina, zniszczenie» Wróg pozostawił straszliwe spustoszenia. przen. Spustoszenie moralne … Słownik języka polskiego
zdewastować — dk IV, zdewastowaćtuję, zdewastowaćtujesz, zdewastowaćtuj, zdewastowaćował, zdewastowaćowany «zniszczyć, spustoszyć, zrujnować» Zdewastować gospodarstwo. Zdewastować maszyny, urządzenia. Zdewastowany zakład przemysłowy … Słownik języka polskiego
zniszczyć — dk VIb, zniszczyćczę, zniszczyćczysz, zniszcz, zniszczyćczył, zniszczyćczony 1. «zburzyć, zrujnować, spustoszyć» Zniszczyć stare budynki. Pożar zniszczył las. Powódź zniszczyła most. Wróg zniszczył kraj. 2. «uczynić niezdatnym do użytku; znosić,… … Słownik języka polskiego
pustoszyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, pustoszyćszę, pustoszyćszy, pustoszyćszony {{/stl 8}}– spustoszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} niszczyć, ograbiać, wyludniać; obracać w pustkowie, czynić spustoszenie, dokonywać spustoszeń :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spustoszenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. spustoszyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}spustoszenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. spustoszenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień