Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

spurius

  • 1 spurius

    spurius, a, um, I) als n. appellat., von einem unbekannten Vater mit einer gemeinen Buhldirne erzeugt, unehelich, subst., das uneheliche Kind, das Hurenkind, griech. πορνογενής ( hingegen nothus von einem bekannten Vater mit einer Beischläferin gezeugt, Bastard, Kebskind, griech. νόθος), Gaius inst. 1, 64. Modest. dig. 1, 5, 23 u.a. ICt. Iustin. 20, 1, 15. Apul. met. 6, 9. – bildl., unecht, versus, Auson. epist. 18, 30. p. 179 Schenkl: vates, schlechter, Auson. lud. sept. sap. 13 zw. – II) als nom. propr., Spurius, ein röm. Vorname, abgek. Sp., wie Sp. Aelius.

    lateinisch-deutsches > spurius

  • 2 spurius

    spurius, a, um, I) als n. appellat., von einem unbekannten Vater mit einer gemeinen Buhldirne erzeugt, unehelich, subst., das uneheliche Kind, das Hurenkind, griech. πορνογενής ( hingegen nothus von einem bekannten Vater mit einer Beischläferin gezeugt, Bastard, Kebskind, griech. νόθος), Gaius inst. 1, 64. Modest. dig. 1, 5, 23 u.a. ICt. Iustin. 20, 1, 15. Apul. met. 6, 9. – bildl., unecht, versus, Auson. epist. 18, 30. p. 179 Schenkl: vates, schlechter, Auson. lud. sept. sap. 13 zw. – II) als nom. propr., Spurius, ein röm. Vorname, abgek. Sp., wie Sp. Aelius.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > spurius

  • 3 nothus

    nothus, a, um (νόθος), unecht, I) eig. = unehelich, mit einer Beischläferin od. Sklavin erzeugt, ein Bastard (aber von einem gewissen, bekannten Vater, Ggstz. legitimus; hingegen spurius von einem nicht gekannten Vater, s. Spalding Quint. 3, 6, 97), Verg. u. Colum. – von Tieren, die von Eltern verschiedener Art od. aus verschiedenen Ländern erzeugt sind, ein Bastard, Verg. – II) übtr., unecht, fremd, falsch, lumen (Ggstz. proprium lumen), Lucr. 5, 574. Catull. 34, 15: Attis notha mulier, Catull. 63, 27. – quoius genera (nominum) sunt tria, unum vernaculum ac domi natum, alterum adventicium, tertium nothum ex peregrino hic natum, Varro LL. 10, 69: u. so notha nomina, ibid. § 70: nothae atque adulterae lectiones (Ausdrücke), Arnob. 5, 36.

    lateinisch-deutsches > nothus

  • 4 Spurinna

    Spurinna, ae, m. (spurius), I) ein berühmter Harusper, der Cäsar vor den Iden des März (15. März) warnte, Cic. de div. 1, 119; ep. 9, 24, 2. Suet. Caes. 81, 2. – II) Vestricius Spurinna, Anführer der othonischen Partei, Tac. hist. 2, 11. Plin. ep. 2, 7, 1. – als lyrischer Dichter gepriesen, Plin. ep. 3, 1, 1 sqq. Vgl. (über die unter seinem Namen erhaltenen, aber unechten Gedichte) W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 323, 5.

    lateinisch-deutsches > Spurinna

  • 5 nothus

    nothus, a, um (νόθος), unecht, I) eig. = unehelich, mit einer Beischläferin od. Sklavin erzeugt, ein Bastard (aber von einem gewissen, bekannten Vater, Ggstz. legitimus; hingegen spurius von einem nicht gekannten Vater, s. Spalding Quint. 3, 6, 97), Verg. u. Colum. – von Tieren, die von Eltern verschiedener Art od. aus verschiedenen Ländern erzeugt sind, ein Bastard, Verg. – II) übtr., unecht, fremd, falsch, lumen (Ggstz. proprium lumen), Lucr. 5, 574. Catull. 34, 15: Attis notha mulier, Catull. 63, 27. – quoius genera (nominum) sunt tria, unum vernaculum ac domi natum, alterum adventicium, tertium nothum ex peregrino hic natum, Varro LL. 10, 69: u. so notha nomina, ibid. § 70: nothae atque adulterae lectiones (Ausdrücke), Arnob. 5, 36.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nothus

  • 6 S

    S, s, der achtzehnte Buchstabe des latein. Alphabets, entsprechend dem griech. Σ (σίγμα), aber kurzweg Es genannt. – Im weitesten Umfange ist s mit r verwandt, s. R. – In mehreren Wörtern ist s an die Stelle des älteren t getreten, wie mersare, pulsare für die veralteten mertare, pultare (s. Quint. 1, 4, 14) – In manchen Wörtern vertritt s die Stelle des griech. Spiritus asper, wie ὑπέρ, super, δωρ, sudor u. dgl. – Auch wird s teils am Anfange, teils in der Mitte, teils am Ende der Wörter nicht selten ausgestoßen, z.B. fallo = σφάλλω, tego = στέγω, (st) latus, (st) lacus u.a.; ferner dū (s) mus, dū (s) metum, (st) lis u.a. (umgekehrt γρύτη = scruta). Bes. lassen die Dichter der älteren Sprachperiode das s der Endungen us u. is sehr häufig verschwinden, wenn das nächste Wort mit einem Konsonanten anfängt, z.B. qui est omnibu' princeps u. vita illa dignu' locoque, s. Cic. or. 161. Quint. 9, 4, 38. Max. Victor. 216, 12 sq.: so auch in Inschrn., z.B. L. CORNELIO L. F. statt CORNELIOS, Corp. inscr. Lat. 12. p. 8. – Assimilation erfährt s in dis- vor f, z.B. difficilis, differo. Durch Assimilation entsteht es aus b, d und einigen anderen Buchstaben, zB. iubeo, iussi ( statt iubsi), cedo, cessi ( statt cedsi), premo, pressi (st. premsi), pando, passurn
    ————
    (pandsum, pansum) u. dgl. – Als Abkürzung bezeichnet S den Vornamen Sextus: auf Münzen = semissis: ebenso S. od. Sp. = Spurius: S. C. = senatus consultum: S. P. Q. R. = senatus populusque Romanus: S. D. = salutem dicit.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > S

  • 7 Spurinna

    Spurinna, ae, m. (spurius), I) ein berühmter Harusper, der Cäsar vor den Iden des März (15. März) warnte, Cic. de div. 1, 119; ep. 9, 24, 2. Suet. Caes. 81, 2. – II) Vestricius Spurinna, Anführer der othonischen Partei, Tac. hist. 2, 11. Plin. ep. 2, 7, 1. – als lyrischer Dichter gepriesen, Plin. ep. 3, 1, 1 sqq. Vgl. (über die unter seinem Namen erhaltenen, aber unechten Gedichte) W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 323, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Spurinna

См. также в других словарях:

  • Spurius — (abgekürzt Sp.) ist ein römisches Praenomen. Sehr selten ist Spurius auch als Gentilname bezeugt. Bekannte Namensträger Spurius Cassius Vecellinus, auch Vicellinus, römischer Konsul 502, 493 und 486 v. Chr. Spurius Furius Medullinus, römischer… …   Deutsch Wikipedia

  • Spurĭus — (lat., gr. Nothos), 1) Kind, dessen Vater nicht bekannt ist. Während solche Kinder nach Römischem Recht keine Agnatio, als welche vom Vater herrührte, hatten, so hatten sie doch eine Cognatio, waren römische Bürger u. konnten als Erben eingesetzt …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Spurius — Spurius, römischer Vorname, wie S. Metius Tarpa, S. Carvilius …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Spurĭus — (lat., »unecht«), soviel wie Bastard …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Spurius — Taxobox name = Spurius image caption = Spurius bicornis regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Insecta ordo = Coleoptera superfamilia = Scarabaeoidea familia = Passalidae genus = Spurius genus authority = Kaup, 1871 subdivision ranks =… …   Wikipedia

  • SPURIUS — I. SPURIUS inter praenomina antiquorum, duabus literis notatur Sp. quasi sine patre; quemadmodum in Problematis Plut. indicavit. SP. Carbilius, dedit Romanis literam G. primusque dicitur ludum aperuisse. SP. Carvilius Maximus, Consul, an. Urb.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • spurius — spu̱rius, ...ria, ...rium [aus lat. spurius = unehelich; unecht]: falsch, nicht echt, ein bestimmtes Krankheitsbild lediglich vortäuschend; z. B. ↑Aneurysma spurium …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Spurius — Spu|ri|us der; , se <aus gleichbed. spätlat. spurius> (veraltet) unehelicher Sohn …   Das große Fremdwörterbuch

  • Spurius — * Der hod kan Spurius. – Hügel, 154a. D.h. von dieser oder jener Sache keinen Begriff …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Spurius postumius albus regillensis (consul en -466) — Pour les articles homonymes, voir Postumius Albus. Spurius Postumius Albus Regillensis est un homme politique romain du Ve siècle av. J. C., fils d Aulus Postumius Albus Regillensis (consul en 496 av. J. C. et dictateur en 499 ou 496 …   Wikipédia en Français

  • Spurius postumius albus regillensis (tribun consulaire en -432) — Pour les articles homonymes, voir Postumius Albus. Spurius Postumius Albus Regillensis est un homme politique du premier siècle de la République romaine (Ve siècle av. J. C.). Fils de Spurius Postumius Albus Regillensis (consul en 466 av. J …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»