Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

spoliō

  • 1 spoliō

        spoliō āvī, ātus, āre    [spolium], to strip, uncover, bare, unclothe: Phalarim vestitu: spoliari hominem iubent, L.: Gallum caesum torque, L.: iacentem veste, N.— To rob, plunder, pillage, spoil, deprive, despoil, strip, impoverish: (Mars) saepe spoliantem evertit, the spoiler: spoliatis effossisque domibus, Cs.: delubra, S.: orbem terrarum: spoliari fortunis: ut Gallia omni nobilitate spoliaretur, Cs.: vetere exercitu provinciam, L.: te pudicā Coniuge, O.: ea philosophia, quae spoliat nos iudicio: illum vitā, V.: hiemps spoliata capillos, stripped of his locks, O.
    * * *
    spoliare, spoliavi, spoliatus V
    rob, strip; despoil, plunder; deprive (with abl.)

    Latin-English dictionary > spoliō

  • 2 spolio

    spŏlĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [spolium], to strip, to deprive of covering, rob of clothing.
    I.
    In gen. (rare but class.; syn. exuo): Phalarim vestitu spoliare, Cic. Off. 3, 6, 29:

    consules spoliari hominem et virgas expediri jubent,

    Liv. 2, 55 Drak.; cf. Cic. Verr. 2, 4, 40, § 86:

    Papirius spoliari magistrum equitum ac virgas et secures expediri jussit,

    Liv. 8, 32; cf.

    also,

    Val. Max. 2, 7, 8:

    corpus caesi hostis,

    Liv. 7, 26:

    cadaver,

    Luc. 7, 627:

    Gallum caesum torque,

    Liv. 6, 42:

    corpus jacentis uno torque,

    id. 7, 10:

    jacentem veste,

    Nep. Thras. 2, 6:

    folliculos leguminum,

    to strip off, Petr. 135.—
    II.
    Pregn., to rob, plunder, pillage, spoil; to deprive, despoil; usually: aliquem (aliquid) aliquā re, to deprive or rob one of something (the predominant signif. of the word; syn. praedor).
    (α).
    With acc.:

    Chrysalus me miserum spoliavit,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 8:

    meos perduelles,

    id. Ps. 2, 1, 8:

    spoliatis effossisque domibus,

    Caes. B. C. 3, 42 fin.:

    fana sociorum,

    Cic. Sull. 25, 71:

    delubra,

    Sall. C. 11, 6:

    templa,

    Luc. 3, 167; 5, 305:

    pars spoliant aras,

    Verg. A. 5, 661:

    deos,

    Luc. 1, 379; Quint. 6, 1, 3:

    spoliare et nudare monumenta antiquissima,

    Cic. Verr. 1, 5, 14:

    pudicitiam,

    id. Cael. 18, 42:

    dignitatem,

    id. ib. 2, 3:

    spoliata fortuna,

    id. Pis. 16, 38.—
    (β).
    Aliquem (aliquid) aliquā re:

    spoliatur lumine terra,

    Lucr. 4, 377:

    caput,

    i. e. of hair, Petr. 108:

    spoliari fortunis,

    Cic. Planc. 9, 22:

    Apollonium omni argento spoliasti ac depeculatus es,

    id. Verr. 2, 4, 17, § 37:

    ut Gallia omni nobilitate spoliaretur,

    Caes. B. G. 5, 6:

    provinciam vetere exercitu,

    Liv. 40, 35:

    spoliata armis navis,

    Verg. A. 6, 353:

    magistro,

    id. ib. 5, 224:

    corpus spoliatum lumine,

    id. ib. 12, 935:

    Scylla sociis spoliavit Ulixen,

    Ov. M. 14, 71:

    penetralia donis,

    id. ib. 12, 246;

    11, 514: te spoliare pudicā Conjuge,

    id. P. 4, 11, 8:

    ea philosophia, quae spoliat nos judicio, privat approbatione, omnibus orbat sensibus,

    Cic. Ac. 2, 19, 61:

    regem regno,

    id. Rep. 1, 42, 65:

    aliquem dignitate,

    id. Mur. 41, 88; Caes. B. G. 7, 66:

    probatum hominem famā,

    Cic. Off. 3, 19, 77:

    aliquem ornamento quodam,

    id. de Or. 2, 33, 144:

    aliquem vitā,

    Verg. A. 6, 168:

    spoliare atque orbare forum voce eruditā,

    Cic. Brut. 2, 6 et saep.:

    juris civilis scientiam, ornatu suo spoliare atque denudare,

    Cic. de Or. 1, 55, 235.—
    * (γ).
    In a Greek construction:

    hiems spoliata capillos,

    stripped of his locks, Ov. M. 15, 213.—
    (δ).
    Absol.:

    si spoliorum causā vis hominem occidere, spoliasti,

    Cic. Rosc. Am. 50, 145.—Hence, * spŏlĭātus, a, um, P. a., plundered, despoiled:

    nihil illo regno spoliatius,

    more impoverished, Cic. Att. 6, 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > spolio

  • 3 spolio

    to strip, plunder, despoil, rob, loot

    Latin-English dictionary of medieval > spolio

  • 4 de-spoliō

        de-spoliō āvī, ātus, āre,    to rob, plunder, despoil: se armis, Cs.: ut cum Siculis despoliaretur: despoliari triumpho, L.

    Latin-English dictionary > de-spoliō

  • 5 ex-spoliō

        ex-spoliō āvī, ātus, āre,    to spoil, pillage, plunder: urbem: hos vestro auxilio, Cs.: virtutem rerum selectione.

    Latin-English dictionary > ex-spoliō

  • 6 ovō

        ovō —, —, āre,    to exult, rejoice: Quo nunc Turnus ovat spolio potitus, V.: ovantes Horatium accipiunt, L.: successu caedis ovans, O.—To receive an ovation, triumph: me ovantem in Capitolium ferre: ovans urbem ingredi, L.
    * * *
    ovare, ovavi, ovatus V

    Latin-English dictionary > ovō

  • 7 spoliātiō

        spoliātiō ōnis, f    [spolio], a pillaging, robbing, plundering, spoliation: fanorum: sacrorum, L.— Fig., an unjust deprivation, robbery: consulatūs, removal from: dignitatis.
    * * *
    robbing, plundering, spoilation

    Latin-English dictionary > spoliātiō

  • 8 spoliātor

        spoliātor ōris, m    [spolio], a robber, plunderer, spoiler: eorum (monumentorum): templi, L.: pupilli, Iu.
    * * *

    Latin-English dictionary > spoliātor

  • 9 spoliātus

        spoliātus adj. with comp.    [P. of spolio], despoiled, stripped, impoverished, bare: mea fortuna: nihil illo regno spoliatius.

    Latin-English dictionary > spoliātus

  • 10 spolium

        spolium ī, n    [SCAL-].—Of an animal, the skin, hide, fell: leonis, O.: monstri, O.— Plur, the arms stripped from an enemy, booty, prey, spoil: hostium: spoliorum causā hominem occidere: multa spolia praeferebantur, Cs.: Indutus spoliis, V.: spolia ducis hostium caesi, L.: forum spoliis provinciarum ornasse: aliorum spoliis nostras opes augere: virtutis honor spoliis quaeratur in istis, arms (of the dead Achilles), O.: Egregiam laudem et spolia ampla refertis, i. e. victory, V.— Sing. (poet.): Quo nunc Turnus ovat spolio, V.: Actoris spolium, V.
    * * *
    spoils, booty; skin, hide

    Latin-English dictionary > spolium

  • 11 аллелосполия

    [греч. allelonвзаимно и лат. spolio — граблю]
    влияние организмов одной популяции на организмы другой посредством изменения биоценотической среды изъятием (потреблением) из нее в процессе обмена веществ фотосинтетической радиации, СО2, кислорода и воды, а также элементов минерального питания и органических веществ. А. приводит к обеднению почв питательными веществами, иссушению почв, уменьшению энергии и света в биоценозах (см. биоценоз). Термин предложен Б. Быковым в 1983 г.

    Толковый биотехнологический словарь. Русско-английский. > аллелосполия

  • 12 conspolio

    con-spŏlĭo, āvi, 1, v. a., to rob (late Lat.), Hier. Ep. 98, 21 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > conspolio

  • 13 denudo

    dē-nūdo, āvi, ātum, 1, v. a., to lay bare, make naked, denude.
    I.
    i. q., nudo, to uncover (rare but class.).
    A.
    Lit.: denudatis ossibus, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106:

    ne Verres denudetur a pectore, ne cicatrices populus Romanus aspiciat,

    id. Verr. 2, 5, 13:

    capita cum superciliis denudanda tonsori praebuimus,

    Petr. 103, 3:

    matresfamilias et adultas aetate virgines,

    Suet. Aug. 69:

    (surculi) medullam,

    Varr. R. R. 1, 41, 2:

    femur virginis,

    Vulg. Judith, 9, 2.—
    B.
    Trop., to disclose, reveal, detect, betray, expose:

    denudavit mihi suum consilium,

    Liv. 44, 38; cf. id. 42, 13:

    multa incidunt quae invitos denudent,

    Sen. Tranq. 15:

    arcana amici,

    Vulg. Sir. 27, 17.—
    II.
    i. q., spolio, to strip, plunder.
    * A.
    Lit.: civibus Romanis crudelissime denudatis ac divenditis, Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 15.—
    * B.
    Trop.:

    ne dum novo et alieno ornatu velis ornare juris civilis scientiam, suo quoque eam concesso et tradito spolies atque denudes,

    id. de Or. 1, 55, 235.

    Lewis & Short latin dictionary > denudo

  • 14 despolio

    dē-spŏlĭo, āvi, ātum, 1, v. a. (also dep.: quos despoliatur, with depopulatur, Afran. ap. Non. 480, 13), to rob, plunder, despoil (rare, but good prose).—Constr., aliquem (aliquid) aliqua re: ne se armis despoliaret, * Caes. B. G. 2, 31, 4:

    me despoliat,

    Plaut. Men. 5, 2, 53; cf. id. Cas. 4, 4, 4; Ter. And. 4, 5, 21; Cic. Att. 7, 9:

    Dianae templum,

    id. Verr. 2, 3, 21 fin.:

    digitos suos,

    Plaut. Mil. 4, 2, 57:

    despoliari triumpho,

    Liv. 45, 36.

    Lewis & Short latin dictionary > despolio

  • 15 dispolio

    di-spŏlĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to plunder, spoil utterly: templum lunae Ephesiae, Treb. Poll. Gallien. 6, 2;

    also as var. lect. for despolio,

    Cic. Verr. 2, 4, 20, § 43, v. Zumpt ad h. l.

    Lewis & Short latin dictionary > dispolio

  • 16 expilo

    ex-pīlo, āvi, ātum, 1, v. a., to pillage, rob, plunder (class.; syn.: privo, orbo, compilo, spolio, diripio, populor, vasto, praedor).
    I.
    Lit.:

    si socios spolias, aerarium expilas,

    Cic. Par. 6, 1, 43; cf. id. Verr. 2, 4, 27:

    ad expilandos socios diripiendasque provincias,

    id. de Imp. Pomp. 19, 57:

    fana,

    id. Off. 3, 23:

    armarium,

    id. Clu. 64, 181:

    thesauros,

    Liv. 31, 12, 3: rem hereditariam, [p. 695] Dig. 29, 2, 21; cf.:

    expilatae hereditatis,

    Dig. 47, tit. 19.—
    * II.
    Trop.:

    sumenda sunt nobis ab iis ipsis, a quibus expilati sumus,

    Cic. de Or. 3, 31, 123.

    Lewis & Short latin dictionary > expilo

  • 17 exspolio

    ex-spŏlĭo ( expŏl-), āvi, ātum, 1, v. a. (dep. form exspoliantur, Poët. ap. Don. 1769 P.: exspoliabantur, Quadrig. ap. Non. 480, 16), to spoil, pillage, plunder (class.).
    I.
    Lit.:

    agrum Campanum, Quadrig. l. l.: ad expoliandum corpus, qui vulneraverat alacer gaudio accurrit,

    Curt. 9, 5, 10.—
    II.
    Trop.:

    exercitu et provincia Pompeium,

    Cic. Att. 10, 1, 3; cf.:

    hos vestro auxilio,

    Caes. B. G. 7, 77, 9:

    virtutem rerum selectione,

    Cic. Fin. 2, 13, 43:

    omnem honorem et dignitatem Caesaris,

    to deprive, Hirt. B. G. 8, 50, 4 dub. (al. spoliare):

    improbis sese artibus,

    Plaut. Truc. 2, 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > exspolio

  • 18 praedor

    praedor, ātus, 1 (active collat. form, v. infra fin.), v. n. and a. [2. praedo].
    I.
    Neutr., to make booty, to plunder, spoil, rob (in war and otherwise; class.;

    syn.: spolio, diripio): spes rapiendi atque praedandi,

    Cic. Phil. 4, 4, 9:

    licentia praedandi,

    Liv. 22, 3:

    praedantes milites,

    Caes. B. G. 7, 46 fin.:

    ex hereditate,

    Cic. Verr. 2, 2, 18, § 45; 2, 3, 3, § 6; 2, 3, 20, § 51:

    praedatum exire,

    Liv. 4, 55:

    necessitate inpositā ex alieno praedandi,

    id. 5, 5, 3:

    ex alienis fortunis,

    id. 6, 41, 11:

    ex necessitate alicujus,

    Lact. 6, 18, 8:

    ex agris finitimorum praedari,

    Just. 23, 1, 10:

    classis pluribus locis praedata,

    Tac. Agr. 29:

    de aratorum bonis praedari,

    Cic. Verr. 2, 3, 78, § 182:

    praedari in re frumentariā et in bonis aratorum,

    id. ib. 2, 3, 62, § 146;

    2, 3, 88, § 204: in bonis alienis,

    id. ib. 2, 2, 19, §

    46: omnibus in rebus,

    upon every opportunity, id. ib. 2, 1, 50, §

    130: in insulis cultorum egentibus,

    Liv. 22, 31, 3:

    ex alterius inscientiā praedari,

    to make use of another's ignorance to defraud him, Cic. Off. 3, 17, 72:

    cum apud tuos Mamertinos inveniare improbissimā ratione esse praedatus,

    id. Verr. 2, 4, 1, § 3.—
    B.
    Transf.: praedātus, a, um, that has made booty; hence, well furnished with booty (Plautinian):

    bene ego ab hoc praedatus ibo,

    Plaut. Ps. 4, 7, 39; id. Rud. 5, 2, 29; id. Pers. 4, 4, 115.—
    II.
    Act., to plunder, pillage, rob any thing (rare before the Aug. period).
    A.
    Lit.:

    pastorum stabula,

    Cic. Sest. 5, 13 Halm N. cr.; B. and K.;

    dub. (al. praeclara cepisset): dum socios magis quam hostes praedatur,

    Tac. A. 12, 49:

    arces Cecropis,

    Val. Fl. 5, 647:

    maria,

    Lact. 5, 9 med.; 7, 17, 9:

    bona vivorum et mortuorum,

    Suet. Dom. 12 (but cf. Roth ad loc.):

    Hylam Nympha praedata,

    Petr. 83.—
    2.
    Transf., to take or catch animals, birds, etc.:

    alia dentibus praedantur, alia unguibus,

    Plin. 10, 71, 91, § 196:

    ovem,

    Ov. A. A. 3, 419:

    pisces calamo praedabor,

    Prop. 4 (5), 2, 37.—
    B.
    Trop., to rob, ravish, take ( poet.):

    amores alicujus,

    to rob one of his mistress, Ov. Am. 3, 8, 59; cf.:

    quae me nuper praedata puella est,

    has caught me, id. Am. 1, 3, 1:

    singula de nobis anni praedantur euntes,

    Hor. Ep. 2, 2, 55:

    dapes,

    to consume, Val. Fl. 4, 429.
    Act. collat. form praedo, āre:

    praedavit omnes filios Tharsis,

    Vulg. Jud. 2, 13; 16; Prisc. p. 799 P.—Hence, prae-dor, āri, in a pass. signif. (ante- and post-class.):

    mihi istaec videtur praeda praedatum irier,

    Plaut. Rud. 4, 7, 16:

    terra direptione praedabitur,

    Vulg. Isa. 24, 3:

    pecuniae praedatae,

    Gell. 4, 18, 12.—As subst.: praedātum, i, n., that which has been obtained by plunder, booty, Vop. Prob. 8, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > praedor

  • 19 spoliabilis

    spŏlĭābĭlis, e, adj. [spolio], that can be stripped off (late Lat.), Mar. Mercat. Nestor Serm. 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > spoliabilis

  • 20 spoliatio

    spŏlĭātĭo, ōnis, f. [spolio], a pillaging, robbing, plundering, spoliation (class.).
    I.
    Lit.:

    in tantā spoliatione omnium rerum,

    Cic. Sest. 21, 47:

    sacrorum,

    Liv. 29, 8, 9.— Plur.:

    spoliationes fanorum atque oppidorum,

    Cic. Verr. 2, 4, 59, § 132; id. Agr. 1, 3, 9. —
    II.
    Trop.:

    consulatūs,

    Cic. Mur. 40, 87:

    dignitatis,

    id. Phil. 2, 11, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > spoliatio

См. также в других словарях:

  • Аллелосполия — (от греч. allelon друг друга, взаимно и лат. spolio граблю), влияние организмов одной популяции на организмы другой посредством изменения биоценотической среды изъятием (потреблением) из нее в процессе обмена веществ фотосинтетической радиации,… …   Экологический словарь

  • H.M.S. Pinafore — or The Lass that Loved a Sailor , is a comic opera in two acts, with music by Arthur Sullivan and libretto by W. S. Gilbert. It is one of the Savoy Operas, and the first big hit by Gilbert and Sullivan. It opened at the Opera Comique in London o …   Wikipedia

  • Martin Chladen — Martin Chladni Martin Chladni, auch Chladen, Chladenius, Chladenio, (* 25. Oktober 1669 in Kremnitz, damals Königreich Ungarn, heute Slowakei; † 12. September 1725 in Wittenberg), war ein lutherischer Theolog …   Deutsch Wikipedia

  • Martin Chladenio — Martin Chladni Martin Chladni, auch Chladen, Chladenius, Chladenio, (* 25. Oktober 1669 in Kremnitz, damals Königreich Ungarn, heute Slowakei; † 12. September 1725 in Wittenberg), war ein lutherischer Theolog …   Deutsch Wikipedia

  • Martin Chladenius — Martin Chladni Martin Chladni, auch Chladen, Chladenius, Chladenio, (* 25. Oktober 1669 in Kremnitz, damals Königreich Ungarn, heute Slowakei; † 12. September 1725 in Wittenberg), war ein lutherischer Theolog …   Deutsch Wikipedia

  • Martin Chladni — Martin Chladni, auch Chladen, Chladenius, Chladenio, (* 25. Oktober 1669 in Kremnitz, Königreich Ungarn, heute: Slowakei; † 12. September 1725 in Wittenberg), war ein lutherischer Theologe …   Deutsch Wikipedia

  • Martin Cladenius — Martin Chladni Martin Chladni, auch Chladen, Chladenius, Chladenio, (* 25. Oktober 1669 in Kremnitz, damals Königreich Ungarn, heute Slowakei; † 12. September 1725 in Wittenberg), war ein lutherischer Theolog …   Deutsch Wikipedia

  • JUNIUS Messala — patrimoniums suum scenicis dedit, boeredibus abnegavit: martis tunicam dedit mimae, lacernam patris mimo inscirptum est adbuc in Chirauloe pallio Tyrianthino, quo ille, velut spolio nobilitatis exsultat Messalae, nomen uxoris etc. Sc. pallium… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MIMUS — sermonis est cuiuslibet seu facti, cum lascivia, imitatio, finitore Diomede: unde Pantomimi, omnium rerum imitatores; et Archimimi, mimorum principes dicti sunt. Vide Scalig. Poet. l. 1. c. 10. Nomen Pantomimi primus usurpavit Pylades, ex Asia… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NICOSTRATUS — I. NICOSTRATUS Argivus, robore corporis insignis, Herculem habitu militiae imitabatur, spoliô ieonis circumtectus et clavam manibus gestans, Diodor. Sic. l. 16. f. 533. m. Eum Androtion apud Scholiastem Aristoph. vult ad Orneas occubuisse. II.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PARTES — I. PARTES dictae Veteribus, quidquid e convivio decerpebatur et ministris aut mittebatur aut reservabatur, de quo ritu diximus suô locô. Lamprid. in Alex. Severo c. 37. Semper de manu sua Ministris convivii et panum partes aut olerum aut carnis… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»