spodlić

См. также в других словарях:

• spodlić — dk VIa, spodlićlę, spodlićlisz, spodlićlij, spodlićlił, spodlićlony rzad. «uczynić podłym, znikczemnić; rzadziej: zhańbić» spodlić się «stać się podłym; spodleć» Spodlić się złym uczynkiem …   Słownik języka polskiego

• zeszmacić — dk VIa, zeszmacićcę, zeszmacićcisz, zeszmać, zeszmacićcił, zeszmacićcony 1. pot. «zrobić z czegoś szmatę; wyświechtać, zszargać, zniszczyć» Zeszmacić ubranie, książkę. Zeszmacony obrus, materiał. 2. posp. «spowodować, że ktoś stanie się szmatą,… …   Słownik języka polskiego

• spodleć — dk III, spodlećeję, spodlećejesz, spodlećej, spodlećlał, spodlećeli, spodlećlały, spodlećlali pot. «stać się podłym; znikczemnieć, spodlić się» …   Słownik języka polskiego

• spodlenie — ↨ spodlenie się n I rzecz. od spodleć, spodlić (się) …   Słownik języka polskiego

• sprostytuować — dk IV, sprostytuowaćtuuję, sprostytuowaćtuujesz, sprostytuowaćtuuj, sprostytuowaćował, sprostytuowaćowany rzad. «uczynić prostytutką, doprowadzić do prostytucji» przen. «sprowadzić do niskiego poziomu moralnego, zwykle dla jakichś korzyści,… …   Słownik języka polskiego