Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

span

  • 1 spán-þak

    n. a shingle-roof, Edda.

    Íslensk-ensk orðabók > spán-þak

  • 2 spanði

    from spenja.

    Íslensk-ensk orðabók > spanði

  • 3 spánþák

    Íslensk-ensk orðabók > spánþák

  • 4 spán-nýr

    adj. (spelt spánýr), [Engl. span in ‘spick and span’], span-new, very freq. in mod. usage; vín spánnýtt at drekka, fresh wine, Þiðr. 15, v. l.
    2. metaph. quite fresh, not exhausted, Eg. 585, Fms. viii. 405, 413; spánnýjar sakir, Ld. 144; hann strýkr af sér eitrið allt ok verðr þá spánýr eptir, Hom. (St.)

    Íslensk-ensk orðabók > spán-nýr

  • 5 spán-ósi

    adj. span-new, of ships just launched; þau (the ships) vóru spánósa ok nýbrædd, Fms. viii. 382; kista s. svá sem nýskafin væri, Ó. H.

    Íslensk-ensk orðabók > spán-ósi

  • 6 spán-bakki

    a, m. = skotbakki, Fms. ii. 271.

    Íslensk-ensk orðabók > spán-bakki

  • 7 spán-brjóta

    braut, to shiver, break into splinters, Ann. 1343.

    Íslensk-ensk orðabók > spán-brjóta

  • 8 spán-þaktr

    part. shingle-thatched, Fms. v. 331.

    Íslensk-ensk orðabók > spán-þaktr

  • 9 spánþáktr

    Íslensk-ensk orðabók > spánþáktr

  • 10 bil milli brúarstöpla

    Íslensk-ensk orðabók > bil milli brúarstöpla

  • 11 skeiî

    Íslensk-ensk orðabók > skeiî

  • 12 spanna, ná yfir

    Íslensk-ensk orðabók > spanna, ná yfir

  • 13 SPÖNN

    I)
    (gen. spánar, pl. spænir or spœnir, acc. spánu or spónu), m.
    1) chip, shaving (alla spánu báru þeir at skálanum, slógu síðan eld í allt saman); brjóta skip í spán, to have one’s ship broken to pieces (þeir brutu skipit í spán); brotna í spán, to be dashed to pieces (skipit brotnaði í spán);
    2) target (setja spán í bakka);
    3) ornament on a warship (only in pl.; cf. ennispænir);
    4) divining chip, used at sacrifices (féll honum þá svá s. sem hann mundi eigi lengi lifa);
    m. = spánn.
    * * *
    f., gen. spannar, [A. S. span, sponn; Engl. span]:—a span. (from the end of the thumb to the end of the middle finger is called lang-spönn or ‘long-span;’ but that to the end of the fore-finger a stutt-spönn or minni spönn, ‘short-span’); varð þat ekki fjarri hinnar minni spannar langt, Bs. i. 387; spannar ( a span long) fram frá hepti, Eb. 250; tveggja spanna digra, Bær. 16; ekki meirr en alin eða spönn, Bs. ii. 168; þat var spannar breitt, Fs. 51: spjót spannar langt, N. G. L. i. 44.
    II. spann, a pail, Rétt. 2. 10, B. K.

    Íslensk-ensk orðabók > SPÖNN

  • 14 spónn

    I)
    (gen. spánar, pl. spænir or spœnir, acc. spánu or spónu), m.
    1) chip, shaving (alla spánu báru þeir at skálanum, slógu síðan eld í allt saman); brjóta skip í spán, to have one’s ship broken to pieces (þeir brutu skipit í spán); brotna í spán, to be dashed to pieces (skipit brotnaði í spán);
    2) target (setja spán í bakka);
    3) ornament on a warship (only in pl.; cf. ennispænir);
    4) divining chip, used at sacrifices (féll honum þá svá s. sem hann mundi eigi lengi lifa);
    m. = spánn.
    * * *
    m. a spoon: see spánn.
    COMPDS: spónblað, spónamatr.

    Íslensk-ensk orðabók > spónn

  • 15 SPÁNN

    I) n.
    1) pail;
    2) a measure, esp. of butter (spann smjörs).
    II) from spinna.
    * * *
    and spónn, m., gen. spánar, dat. spæni, pl. spænir, acc. spánu, spónu, Fms. i. 128, 290, N. G. L. ii. 131: the mod. form is spónn, spóns, acc. pl. as well as dat. spæni: [A. S. span, spoon; Germ. spann; Dan. spaan; Engl. spoon]:—a chip, shaving, made by a plane, knife, axe; þó at miklir spænir væri af telgdir, Bjarn. 14: spánn af krossinum helga, Fms. vii. 91; spánu nokkora … hann sópaði spánunum öllum í hönd sér … lét brenna spánuna í lófa sér, Ó. H. 197; spánu þá er þeir telgdu, Fms. xi. 34; ok fylldu upp af spánum, i. 127: tjörgaða spónu. 128; afhógg ok spónu, 290; til þess er snjór kemr á spónu, N. G. L. ii. 131; hrjóta spænirnir upp í móti honum, Edda; lokar-spænir, spána-hrúga, Krók. 52 C: in the phrase, brotna í spán, to be ‘broken into matchwood,’ of a ship, Eg. 405, Nj. 267, 282, cp. Kristni S. (in a verse).
    II. metaph. usages, a target; setja spán í bakka. Fms. ii. 271; skot-spánn, q. v.:—the gilt beaks, of dragons’ heads on ships (enni-spánn), bera goldna spánu, Edda (in a verse); enni-spánn, q. v.:—of a sword’s sheath, sverð með umgerð ok spónum, Þiðr. 80:—shingles for thatching, D. N. iii. 409, v. 387, 637 (spón-þak):—chips used for soothsaying, cp. Lat. sortes, féll honum þá svá spánn sem hann mundi eigi lengi lifa, Yngl. S. ch. 42 (see blót-spánn); þeir felldu spán til byrjar, ok féll svá, at Óðinn vildi þiggja mann at hlutfalli at hanga, Fas. iii. 31.
    2. a spoon; eta spón-fastandi, Pr. 475; horn-spánn, Fms. vi. 364; Þórdís bar inn grautar-trygla á borð ok hélt með á spónum, Eb. 36, Gísl. 72; allr borðbúnaðr af silfri, diskar ker ok spænir, Ísl. ii. 436; spóna-trog, a trough or tray in which the spoons were served at table, Gísl. 72.

    Íslensk-ensk orðabók > SPÁNN

  • 16 SPENNA

    * * *
    I)
    (-ta, -tr), v.
    1) to span, clasp (s. sverð báðum höndum); hon spennti hringinn á hönd honum, she clasped the ring round his wrist; s. e-u um sik, s. sik e-u, to gird oneself with, buckle on (hann spennti sik megingjörðum); s. af sér beltinu, to unclasp the belt;
    2) to clasp the hands round one’s neck, = s. höndum um háls e-m (þykki þér betra at s. karlsdóttur);
    3) to clasp, catch, capture (prestr nökkurr gekk á land; Birkibeinar spenntu hann); harðliga spenntr, in hard straits;
    4) to spend (eptir ár liðit skal ek segja þér, hvat þú spennir);
    5) s. boga, to draw a bow.
    * * *
    t, [A. S. spannan], to span, clasp; s. sverð báðum höndum, Fms. viii. 363; spenna árarnar fjórir hverja, 384; á langskipunum spenntu tveir eina ár, ix. 310; spenntu tveir hverja ár, 303, v. l.
    2. to span; lín svá mikit at spennt fengi um mesta fingri, to span with the thumb and the middle finger, Ó. H.; hjálm á höfði enn ekki spennt ( clasped) kinnbjörgunum, Grett. 118; spennt gullhlaði at höfði sér, Fms. ii. 264; s. um sik beltinu, xi. 272; Egill spennti gullhring á hverja hönd honum, Eg. 300; ok er hann spennir þeim um sik, Edda 15; þeir spenntu næfrum at fötleggjum sér. Fms. vii. 320; hann hafði spennt af sér ( unclasped) beltinn, xi. 290; spenn af mér belti ok knífinn, iv. 27; s. höndum um háls e-m, to clasp the hands round one’s neck, Ísl. ii. 343; hann spennti um hann stúfunum, Gullþ. 59; s. karls dóttur, Fas. i. 50; prestr nokkurr gékk á land, Birkibeinar spenntu hann, clasped, caught him, Fms. viii. 358; harðliga spenntr, in hard straits, Grett. 158 A: spenna boga, to draw a bow, Þiðr. 39.
    II. to spend, enjoy; meiri Sæmd en hann hefði fyrr því lika spennt, Th. 18; eptir ár liðit skal ek segja þér hvat þu spennir, Fms. xi. 423; upp spenna góz e-s, N. G. L. iii. 245.
    III. = spenja, Fms. ix. 262, v. l.

    Íslensk-ensk orðabók > SPENNA

  • 17 BRJÓTA

    * * *
    (brýt; braut, brutum; brotinn), v.
    brjóta fót sinn, to break one’s leg;
    brjóta tennr ór höfði manns, to break the teelh out of the head;
    brjóta mann um stein, to break a man on a stone;
    brjóta e-n í hjóli, to break on the wheel;
    2) to break open (brjóta haug, búr);
    3) to destroy, demolish (brjóta hof, skurðgoð, kastala);
    brjóta skip, to break one’s ship, be shipwrecked;
    4) to break, violate, transgress (brjóta heit, lög);
    en þér konungr brutuð lög á Agli, you broke the law in Egil’s case;
    5) to force, compel (brjóta menn til kristni);
    brjóta e-n til hlýðni, to force to submission;
    6) in various fig. phrases;
    brjóta odd af oflæti sínu, to break the point of one’s pride, to humble oneself;
    brjóta straum fyrir e-m, to break the stream before one, to bear the brunt of battle;
    7) with preps.:
    brjóta af brúna, to break off the bridge;
    brjóta af við e-n, to wrong one;
    brjóta á bak, to force or drive back (brjóta fylking á bak);
    to neglect, disregard (brjóta á bak ráð e-s);
    brjóta niðr, to demolish, break down (brjóta niðr hús);
    brjóta niðr blótskap, villu, to put down, abolish;
    brjóta sik niðr við jörðu, to bow down to the earth;
    brjóta saman, to fold (brjóta saman skikkju);
    to unite (brjóta saman et forna lögmál ok nýja);
    brjóta sundr, í sundr, to break asunder (brjóta sundr silfrker);
    to unfold (clothes);
    brjóta (land, þjóð) undir sik, to subdue;
    brjóta upp, to break up (þeir brutu upp þilit);
    to force or break open (brjóta upp hurð, búr, kirkju, bréf);
    to unpack (brjóta upp gersemar sínar);
    brjóta upp vistir, to bring out the victuals (for the mess);
    brjóta upp vápn, to get out the weapons, prepare for battle;
    8) refl., brjótast á e-t, to break in upon;
    Önundr brauzt á hurðina, tried to break in the door;
    brjótast á milli, to break out between;
    brjótast fram, to break forth;
    brjótast í haug, to break into a cairn;
    brjótast í e-u, to exert oneself in a thing;
    þessi maðr brýzt í miklu ofrefli, struggles against great odds;
    brjótast um, to make a hard struggle (björn brauzt um í vök);
    brjótast við ofrefli, to fight against odds;
    brjótast við borgargørðina, to exert oneself in making the burg;
    brjótast við e-u, to struggle against (brjótast við forlögunum, gæfu sinni);
    9) impers. in a passive sense;
    skipit (acc.) braut í spán, the ship was broken to pieces;
    þá braut kirkju (acc.), the church was blown down;
    strauminn braut á öxlinni, the current broke against his shoulder.
    * * *
    pret. braut; 2nd pers. brautt is obsolete; commonly brauzt or brauztu, Ó. H. 24 (in a verse), Fms. vi. 139 (in a verse of A. D. 1050); pl. brutu; sup. brotið; pres. brýt: [this word does not occur in Ulf. and is unknown in Germ.; the A. S. has breâtan, breôtan, but rarely and in the sense to destroy, demolish: but the Scandin. dialects all have it; Swed. bryta; Dan. bryde; whereas the Goth. braican, Germ. brechen, Engl. break are unknown to the Scandin. idioms. Du Cange records a Latin-Spanish britare = destruere; it is therefore likely that it came into Spain with the Goths, although Ulfilas does not use it]:—to break; with acc., Nj. 64, Bs. i. 346; þeir brutu báða fótleggi í honum, Hom. 115; sumir brutu ( hurt) hendr sínar, sumir fætr, Bs. i. 10; ef maðr brýtr tennr or höfði manns, Grág. ii. 11; hvárz þat er höggit, eðr brotið, cut or broken, id.; þeir kómu við sker ok brutu stýri, Fms. ix. 307; Þormóðr kvað betra at róa minna ok brjóta ekki, Grett. ch. 50: phrases as, b. á bak, to break the back, Fms. vii. 119; á háls, the neck, Vígl. 21; b. í hjóli (hveli), to break on the wheel, of capital punishment, Fms. xi. 372, Hom. 147; í þeim hring stendr Þórs steinn, er þeir menn vóru brotnir um ( on which the men were broken) er til blóta vóru hafðir, Eb. 26.
    2. denoting to destroy, demolish; b. skurðgoð, Fms. x. 277, Bs. i. 10; þeir höfðu brotið hof en kristnað land, Fms. i. 32; Valgarðr braut krossa fyrir Merði ok öll heilög tákn, Nj. 167.
    β. b. skip, to shipwreck (skip-brot); brutu þar skipit allt í span, Nj. 282, Ld. 8, Landn. 149: absol., hón kom á Vikarsskeið, ok braut þar, 110: nú er á ( a river) brýtr af annars manns landi, Gþl. 419; cp. land-brot.
    3. adding prepp.; niðr, sundr, af, upp, to break down, asunder, off, or the like; sá er niðr braut alla Jerusalem, 673. 51; b. niðr blótskap, Fms. iii. 165, viii. (pref.); brutu þá Baglar af brúna, B. broke the bridge off, x. 331; b. sundr, ix. 482; b. upp, to break up; þeir brutu upp þilit, Eg. 235; þeir brutu upp búr hans (of burglars), 593; b. upp kirkju, Fms. ix. 12; b. upp hlið, to break up a fence, K. Þ. K. 84.
    β. b. upp, to break up a package, unpack; brýtr hann nú upp gersemar sínar, Fær. 6:—as a naut. term, b. upp means to bring out victuals for the mess, Dan. bakke op; jarl ok hans menn b. upp vistir ok setjast til matar, Fms. xi. 147: milit., b. upp vápn means to take arms, prepare for battle (in a sea fight); brjóta upp vápn sín ok berjask, Fær. 85; menn brutu upp um annan öll vápn, Fms. vi. 313 (in a verse).
    γ. b. or b. saman, to fold (clothes or the like); b. sundr, to unfold, Nj. 171: in mod. usage also b. bréf, to fold a letter (hence brot, to denote the size of a book); b. upp bréf, to break a letter open, Barl. 181; b. blað, to fold down a leaf in a book, etc.; b. út, to break ( a channel) through, Landn. 65 (of a river); þá var út brotinn óssinn, Bs. i. 315.
    4. various metaph. phrases; b. bág við, to fight, v. bágr, Fas. i. 43; b. odd af oflæti sínu, to break the point off one’s pride, to humble oneself, Nj. 94 (where to disgrace oneself); b. straum fyrir e-u, to break the stream for one, metaphor from a post or rock in a stream, to bear the brunt of battle, Orkn. 344; b. bekrann, vide bekri, Grett.
    5. metaph. to break, violate, lög, rétt, etc.; mun ek þó eigi fyrir þínar sakir brjóta lögin né konungs tignina, eða svá landsréttinn, Fms. iv. 263; en þér, konungr, brutuð lög á Agli, you broke the law in Egil’s case, Eg. 416, Fms. x. 401; at þú brjótir lög þín, xi. 93; engi skyídi annars ráð brjóta, Bret.; b. á bak, to infringe, Fas. i. 528 (cp. lög-brot, laga-brot); b. af við e-n, to wrong one, iii. 551: in theol. sense, H. E. i. 460 (vide af-brot, mis-brot, crime, sin): absol. to transgress, brjóta þau ok bæði, ok göra hórdóm, K. Á. 134.
    β. denoting force, to force, compel; b. menn til Kristni, Ld. 178, Fms. i. 142; til trúar, Fs. 98; til hlýðni, to force to submission; allt landsfólk var undir brotið ríki þeirra, all people were brought under their rule, Fms. iv. 64; hón er í hernaði ok brýtr undir sik víkinga, Odd. 22; b. konu til svefnis, a law term, violare, Grág. i. 338.
    II. reflex., with prepp. í, ór, um, út, við, or adv. braut; brjótask, to break in, out, etc.; hann brauzk í haug Hrólfs Kraka, Landn. 169; brjótumk vér þá burt ór húsinu, to break out of the house, Fas. i. 88; brjótask á, to break in upon, press; Önundr brauzk á hurðina, Onund tried to break in the door, Fs. 101, Fms. vii. 187; b. fram, to break forth, Bb.; b. milli, to break out between, Bs. i. 634; b. út, to break out, esp. in the metaph. sense of plague, disease, fire, or the like; er út brýzk vökvi ok úhreinindi, Greg. 22 (út-brot, a breaking out, eruption); b. um, to make a hard struggle (e. g. of one fettered or pinioned); því harðara er hann brauzk um, Edda 20; björn einn brauzk um í vök, Fs. 146; af ofrgangi elds þess er um brýtsk ( rages) í grundvöllum landsins, Sks. 151; b. við e-t, to struggle ( wrestle) hard against; þeir brutusk við skóga eðr stóra steina, of enraged berserkers, Fas. i. 515: metaph. to fight hard against, hann brauzk við heiðinn lýð, Fms. xi. 396; b. við ofrefli, to fight against odds, Ísl. ii. 394: absol. to strive hard, Stj. 411; Hákoni jarli var ekki mikit um at b. við borgargörðina, Haco did not care to exert himself much about making the burg, Fms. ix. 46: with dat., b. við e-u, to fight against (in a bad sense); b. við gæfu sinni, to break with one’s good luck, iv. 233; b. við forlögunum, to struggle against fate, Fs. 20; b. í e-u, to be busy, exert oneself in a thing; eigi þarftú í þessu at brjótask lengr, i. e. give it up, Fms. iii. 102; því at þessi maðr Ólafr brýzk í miklu ofrefli, this man Olave struggles against great odds, iv. 77.
    2. recipr., þeir rérust svá nær, at brutusk árarnar fyrir, that they broke one another’s oars, Fms. viii. 216.
    III. impers. in a pass. sense; skipit (acc.) braut í spán, the ship was broken to pieces, Ld. 142; skip Þangbrands braut austr við Búlandshöfða, Nj. 162; tók út skip Þangbrands ok braut mjök, Bs. i. 15: of a house, or the like, destroyed by wind or wave, þá braut kirkju (acc.), the church was blown down, 30: the phrase, straum (acc.) brýtr á skeri, the stream is broken against a skerry ( rock); strauminn braut á öxlinni, the stream broke against his shoulders, Grett. 140 (the new Ed.), the old Ed. straumrinn—not so well; lá (acc.) brýtr, the surf breaks, abates, Edda (Ht. verse 78).
    IV. part. brotinn, broken; sverð slæ ok brotin, Hkr. i. 343: as adj. in such compds as fót-brotinn, væng-brotinn, háls-brotinn, hrygg-brotinn, etc., with broken leg, wing, etc.

    Íslensk-ensk orðabók > BRJÓTA

  • 18 Spánn

    I) n.
    1) pail;
    2) a measure, esp. of butter (spann smjörs).
    II) from spinna.
    * * *
    m. Spain, Fms. vii. 78 sqq., x. 92: Spán-land, n. id., Stj. 92 (Spána-land, id. v. l.): Spán-verjar, m. pl. Spaniards, Mirm.: Spán-verskr, adj. Spanish, Karl. 449: mod. Spánskr.

    Íslensk-ensk orðabók > Spánn

  • 19 bakki

    * * *
    m.
    1) bank (of a river, lake, chasm, etc.);
    2) ridge, bank (hann settist undir bakka í hrísrunni);
    5) back of a knife or other cutting instrument, opp. to egg.
    * * *
    a, m. [Engl. and Germ. bank]
    1. a bank of a river, water, chasm, etc.; árbakki, sjávarbakki, marbakki, flæðarbakki, Gísl. 54; síkisbakki, gjárbakki; út eptir áinni ef Hákon stæði á bakkanum, Fms. vi. 282, ix. 405, Nj. 158, 224: Tempsar b., banks of the Thames, Fms. v. (in a verse).
    2. an eminence, ridge, bank; gengu þeir á land ok kómu undir bakka einn, Dropl. 5; hann settist undir b. í hrísrunni, Bjarn. 15; cp. skotbakki, butts on which the target is placed; setja spán í bakka, to put up a target, Fms. ii. 271.
    β. heavy clouds in the horizon.
    3. [= bak], the back of a knife, sword, or the like, opp. to edge; blað skilr bakka ok egg, Jónas, Grett. 110 new Ed.
    COMPDS: bakkafullr, bakkakólfr, bakkastokkar.

    Íslensk-ensk orðabók > bakki

  • 20 brotna

    * * *
    (að), to break, be broken; skip brotnar í spán, the ship is broken to pieces.
    * * *
    að, [brotinn], to be broken, Lat. frangi, Nj. 19, K. Þ. K. 54, Fms. iv. 263; b. í span, to be broken to pieces, Eg. 405. This word is used instead of pass. to brjóta.

    Íslensk-ensk orðabók > brotna

См. также в других словарях:

  • Span — Span, n. [AS. spann; akin to D. span, OHG. spanna, G. spanne, Icel. sp[ o]nn. [root]170. See {Span}, v. t. ] 1. The space from the thumb to the end of the little finger when extended; nine inches; eighth of a fathom. [1913 Webster] 2. Hence, a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Span — may refer to length or space:* span (length), the width of a human hand * span (architecture) ** For powerlines, the distance between two pylons ** For aerial tramways, the distance between two supporting structures ** For a bridge, the distance… …   Wikipedia

  • span — span1 [span] n. [ME spanne < OE sponn, akin to Ger spanne < IE * (s)pen(d) , to pull, draw (> SPIN, Gr span, to pull) < base * spe , to pull, extend] 1. a unit of linear measure equal to nine inches, based on the distance between the… …   English World dictionary

  • Span — steht für: ein mechanisch abgetrenntes Werkstoffteilchen, aus Metall, siehe Metallspan. aus Holz, siehe Holzspan. eine Schweizer Mundartband, siehe Span (schweizerische Band) eine norwegische Musikgruppe, siehe Span (norwegische Band) ein… …   Deutsch Wikipedia

  • Span — Sm std. (9. Jh.), mhd. spān, ahd. spān, mndd. spān, mndl. spaen Stammwort. Aus g. * spǣnu m. Span , auch in anord. spánn, ae. spōn m./f., afr. spon. Herkunft unklar. Es gibt eine Reihe von Wörtern mit der Bedeutung Span , die ig. * sphē /sphə und …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Span — Span: Das altgerm. Wort mhd., ahd. spān »‹Holz›span«, niederl. spaan »Span; Butterstecher; Ruderblatt«, engl. spoon »Löffel«, schwed. spån »Span; Schindel« bezeichnete ursprünglich ein flaches, lang abgespaltenes Holzstück, wie es bei der… …   Das Herkunftswörterbuch

  • spân — SPÂN, Ă, spâni, e, adj. Căruia nu i creşte (aproape) deloc barbă şi mustaţă. Faţă spână. Om spân. ♢ (Substantivat, m.) Spânul vrea sa ţi răpuie capul (CREANGĂ). – lat. *spanus (< gr.). Trimis de Zavaidoc, 13.09.2007. Sursa: DLRM  SPÂN, Ă,… …   Dicționar Român

  • Span — Span, v. t. [imp. & p. p. {Spanned}; p. pr. & vb. n. {Spanning}.] [AS. pannan; akin to D. & G. spannen, OHG. spannan, Sw. sp[ a]nna, Dan. sp[ae]nde, Icel. spenna, and perh. to Gr. ? to draw, to drag, L. spatium space. [root]170. Cf. {Spin}, v. t …   The Collaborative International Dictionary of English

  • span|dy — «SPAN dee», adjective, adverb. –adj. Especially U.S. Informal. very good or fine; smart: »My silk stockings and two pairs of spandy gloves are my comfort (Louisa May Alcott). –adv. wholly; perfectly: »a spandy new suit. ╂[probably variant of… …   Useful english dictionary

  • spån — sb., en, er, erne, i sms. spån , fx spånstrøelse, spånæske; gå i spåner …   Dansk ordbog

  • Span — Span, v. i. To be matched, as horses. [U. S.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»