Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

sow

  • 1 sá, gróîursetja

    Íslensk-ensk orðabók > sá, gróîursetja

  • 2

    * * *
    I)
    (sú, þat), dem. pron.
    1) with a subst. that (sá maðr, sú kona); sá maðr, er Sóti heitir, that (or the) man who is named S.; with the suff. art.; sú ein er sagan eptir, er ek þori eigi þér at segja, that story alone is left which I dare not tell thee;
    2) such (varð sá fundr þeirra, at Egill felldi tvá menn); vil ek ok þat vita, hvárt nökkurr er sá hér, at, whether there be any (such) man here, who;
    3) preceding the art. with an a.; sá inn ungi maðr, that young man; hyrnan sú in fremri, the upper horn of the axe; sometimes leaving out the art. (sá ungi maðr; á því sama þingi);
    4) without subst., almost as a pers. pron.; maðr la skamt frá honum, ok var sá eigi lítill, and he was no small man; þar ríðr maðr, sá hefir skjöld mikinn, he has a large shield; with the relative part.; sá er sæll, er he is lucky, that.
    (sæ or sái, sera or søra, later saða; sáinn, later sáðr), v.
    1) to sow, with dat. (sá korni);
    2) to sow, stock with seed, with acc. (flestir bœndr seru jarðir sínar);
    3) fig. to throw broadcast, scatter, with dat. (sá gulli, silfri).
    from sjá.
    * * *
    1.
    fem. sú (neut. þat), demonstr. pron., see Gramm. p. xxi; an older form sjá is, esp. in old vellums, often used as common for masc. and fem. (sjá maðr, sjá kona), see the references below:—that.
    A. As adj.:
    I. with a subst. this, that; sá hlutrinn, Fins, xi. 129; sjá maðr, that man, Fs. 5, 102, 143, Fms. ii. 28, Grág. i. 74, Nj. 6; sjá bók, Íb. (fine); sá kostr, Nj. 1; sá salr, Vsp. 44; sá staðr, Fb. i. 31; sá bær, Dropl. 5; sjá sveinn, Hom. 50; sjá hverr, that cauldron, Gkv. 3. 9; sjá bragr, Fms. iv. 12 (in a verse); sjá fótr, Ó. H. (in a verse); sjá kylfa, Fms. xi. (in a verse); sjá byrðr, etc.:—placed after the noun, so giving emphasis, konungr sjá, Ó. H. 140; mær sjá, this maid, Nj. 2; minning sjá, Ld. 234; á sú, that water, 33:—with the reflex. particle er, sá er (he, she, that = which), þöll sú er stendr þorpi á, the pine ‘she that’ stands, i. e. which stands, Hm. 49; öld sú er, Fms. vi. 336 (in a verse): contracted sá’s, Hallfred (Fs.); sú’s = she that, Hkr. iii. 139 (in a verse); sá maðr er Sóti heitir, that man who is named Sóti, Nj. 5; er sá engi minn frændi at gangi í þetta mál, there is none of my kinsmen that …, 31; sá sem, he, she, that, Stj. 178, passim:—with the suff. article, sá dómarinn er allt veit, Barl. 32; var sá úkyrr hlutrinn er þat merkði, Fms. xi. 129; sú ein er sagan eptir, er ek þori eigi þér at segja, … sú er ok svá sagan, at mér er mest forvitni á at heyra …, this tale is just that which I should most like to hear, Fms. vi. 355.
    2. such; varð sá fundr þeirra, at Egill felldi tvá menn, Eg. 572; vera kann at enn sé sá ríkismunr, Eg.; hann er sá heilhugi, at …, Fb. ii. 318; hann er sá orðhákr, at …, Fms. vi. 372.
    II. with an adjective:
    1. in the indef. form; sjá móðr konungr, Og. 13, stands perh. alone in the whole literature, otherwise always,
    2. in the def. form, with the prefixed article inn; sá inn máttki munr, Hm.; sá inn góði maðr, that good man, Barl. 74; sá enn sami maðr, Fms. iv. 122; sá inn sæti postuli, Post.; hyrnan sú in fremri, Nj. 198; sá inn þriði, the third, Gm. 6:—leaving out the article, sjá óhreini andi, the unclean spirit, Fms. v. 172; sá ungi maðr, the young man, Hom. 114; sú ílla atkváma, 122:—at last ‘sá’ was simply used as the definite article the instead of the ancient hinn, sá vísasti klerkr, the wisest clerk, Bs. ii. 223; sá fegrsti vínviðr, the fairest vine, Art. 80 (see foot-note 25), this is esp. freq. in mod. usage, e. g. sá bleikhári Menelás, sá ráða-góði, sá ágæti Odysseifr, sú vitra Penelopa, sú árborna, rósfingraða Morgungyðja, etc., in Dr. Egilsson’s Translation of the Odyssey, as also in Vídal.
    B. As subst. used almost as a pers. pron. he, she (it), [cp. Engl. she; Germ. sie]; Slíðr heitir sú, she (it) hight Slid, Vsp. 42; en sá Brímir heitir, 43; ör liggr par, ok er sú (viz. ör) af þeirra örum, Nj. 115; samkunda, sú (viz. samkunda) var knýtt festum, Am. 1; skal tólptar-eiðr skilja, hvárt sjá eigi arf at taka, whether he is to inherit, Grág. i. 269; sömdu þeir þessa ráða-gjörð, at sjá (viz. ráðagörð) skyldi fram koma, Nj. 107: esp. ‘kostr’ understood, er þá sjá einn til, 227, Fms. vii. 265; þótti honum sá (viz. maðr) ærit hár er þat rúm var ætlað, Fs. 5; sjá mun vera sönn saga, Fms. ii. 87; sá (he) kemr í borgina, Þiðr. 11; sá er vel skygðr, 81; þar ríðr maðr, sá hefir skjöld mikinn, 101; sú er öll gulli búin, 189; almáttigr Guð, sá er einn í guðdómi, almighty God, he is one in Godhead, Fb. i. 30; sá (he) seðr oss með lífligu brauði, Hom. 59; sú var stjúp-dóttir konungsins, she was the king’s step-daughter; sá er sæll, er …, he is lucky, that …, Hm.; sú er há kona er þar fór, Nj. 200; sá yðar er sik lægir, he of you who lowers himself, Hom. 50; sá er ( he who) af öllum hug treystir Kristi, he that …, Hom.; sá er leyndr syndum sínum, and so in countless instances, old and mod., except that the mod. usage prefers sá ‘sem,’ sú sem.
    C. As adv. = svá, q. v.; skrímingr lítill sá, Ísl. ii. 46; landnyrðingr léttr sá, Fms. viii. 335.
    2.
    pres. sær, Gísl. 147, Edda i. 398 (in a verse of the 11th century), Edda (Ht. 52); but sáir, Gþl. 384; sár, Nj. 82; pret. söri, seri, Akv. 39, Hom. 67, Ó. H. 135, Edda 83, Fms. i. 9: in mod. usage, pres. sá, pret. sáði, part. sáð, of which the pret. sáði already occurs, 656 C. 32, Barl. 18, Fb. ii. 258: [A. S. sawan; Engl. sow; Germ. säben; cp. Lat. sero]:— to sow; ok sár hann niðr korninu, Nj. 82; karlar korni sá, Grág. (Kb.) ii. 170; sá akra, Stj. 225; um várit vildi hann sá, Landn. 35; bar út korn sitt ok seri, Hom. 67; korn hafði vaxit hvar sem sáð hafði verit, Fms. i. 92; sá sæði sínu, Barl. 18; sá niðr sæði, Fb. ii. 24; sá eilífu sáði, 656 C. 32; þá skal hann sá þá jörð, N. G. L. i. 39; er hann hafði þessu orða-sáði sáit í brjóst þeim, Fms. x. 236:—with acc., sá þar í Guðs orð, Barl. 18, but rare.
    2. metaph. to sow, throw broadcast; ætla ek at sá silfrinu, Eg. 765; hón seri því um gammann, Fms. i. 9; ok söri allt um götuna, Edda 83, Hkr. i. 42; berr Hávarðr í brott vörðuna, ok ser (i. e. sær) hvern stein, Gísl. 147; hann seri því eptir í slóðna, Ó. H. 135 (sáði, Fb. ii. 258, l. c.)

    Íslensk-ensk orðabók >

  • 3 gylta

    * * *

    Íslensk-ensk orðabók > gylta

  • 4 SÝR

    (gen. sýr, acc. and dat. sú, pl. sýr), f. sow; also as a nickname.
    * * *
    f., gen. sýr, acc. sú, pl. sýr (declined as kýr, q. v.); [A. S. sú; Engl. sow; Dan. so; Germ. san; Gr. ύς; Lat. sūs]:— a sow; sýr ok grísir með, Grág. i. 504; sú (acc.) ræða, 427; súr eru augu sýr (gen.), Skálda (Thorodd); the word is obsolete in prose.
    2. a nickname, Sigurðr sýr, gen. Sigurðar sýr, Fagrsk. 106; sýrar, v. l., also Fms. x. 405.
    II. one of the names of the goddess Freyja, in gen. Sýrar, Edda; á ek Sýrar mey dýra, Edda (in a verse); fólk-sýrar, Korm. (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > SÝR

  • 5 GYLTR

    * * *
    f., mod. gylta, u, f., Bs. i. 417, [Old Engl. yelt]:—a young sow, Jb. 289, Grág. ii. 307, Landn. 206, Gullþ. 17, 27.

    Íslensk-ensk orðabók > GYLTR

  • 6 NIÐR

    I)
    (-s, pl. niðjar, acc. niði, gen. niðja), m. son, kinsman, relative.
    adv.
    1) down (hann féll dauðr niðr); setjast niðr, to sit down; fœra niðr korn, to sow corn;
    2) of direction without motion, down, downward (n. ok norðr liggr helvegr).
    * * *
    1.
    m. some of the cases of which are taken from niðr (gen. niðs), some from a supposed niði (gen. niðja); from the former are nom. niðr, acc. nið, gen. niðs; from the latter, the plur. niðjar, niðja, niðjum; an acc. sing. niðja also occurs, Ó. H. (in a verse), as also gen. sing. niðja, Bragi; cp. also langniðjar: [Ulf. niþjis = συγγενής]:—a son, and hence of any kinsman, a descendant; nema reisi niðr at nið, man after man, Hm. 71; Börs niðr, the son of B. = Odin, Eg. (in a verse); Fjölnis niðr, Yggs niðr, the son of F., of Ygg, Ýt. 6, Fagrsk. (in a verse); Ása niðr, the scion of the A., Ht.; sjávarniðr, the sea’s kinsman = fire, Ýt. 4.
    II. in the law it seems to mean distant relatives (cp. Grág. i. 171 and 237), which is confirmed by the use of the word in the early Swed. niþ, and in niþararf, which, according to Schlyter, means devolution to distant relatives; niðr would therefore answer to mod. Icel. útarfar, as opp. to frændr: it occurs chiefiy in the allit. phrase, inn nánasti niðr, the nearest nið, Grág. i. 171, 175; til ens nánasta niðs, 237; nú lifir ekki þeirra manna, þá skal taka inn nánasti niðr frjáls-borinna manna ok arfgengr, 171; þá eigu þau í föður-ætt at hverfa þar til þau eru sextán vetra, en síðan til ens nánasta niðs, 237; tvá nánustu niði, N. G. L. i. 56; cp. næsti na-nithi in early Dan. law; biðja griða nás nið eðr nefa, Grág. ii. 20.
    2.
    adv. [A. S. nider; Scot. neth; Germ. nieder; Dan. neder; but not in Goth., for Ulf. renders κάτω by dalaþ]:—down; lúta niðr, to ‘lout low,’ bow down, Fms. i. 159; falla niðr, to fall down, Nj. 9; falla dauðr niðr, Fms. xi. 145; setjask niðr, to sit down, Nj. 3; færa korn niðr, to sow corn, 169; setja niðr lík, to bury, H. E. i. 491, Fms. iv. 110, x. 406; leggja niðr, to lay down; drepa niðr, to cut down, slaughter, vii. 243; færa niðr, to put doiun, Ld. 168; svelgja niðr, to swallow down, Pr. 475; renna niðr, id.
    2. of direction without motion; hamrar eru upp ok niðr frá hellinum, niðr frá Mælifelli, Landn. 71, Fbr. 91 new Ed.; hann hefir upp líking manns, en niðr dýr, Best. 47:—with motion, niðr á jörð, Stj. 218; fara niðr á Egiptaland, down to Egypt (from Palestine), Stj. 162, 215.
    II. metaph., koma niðr boði, to celebrate a wedding, Sturl. iii. 277: to hit, lóga eigi beltinu nema þú komir vel niðr, Fms. xi. 272; koma niðr í góðan stað, to fall into good hands; koma hart niðr, to smart, be hardly treated, metaphor from a severe fall, Nj. 165; drepa niðr, to put down, quash, 21, 33, Boll. 346, N. G. L. i. 73; slá niðr, to fling down, Fms. xi. 72.
    B. niðri, denoting in a place, vera niðri, liggja niðri, etc., passim, see the remarks to frammi (p. 169, col. 2), to which the use of niðri is perfectly analogous:—down; uppi ok niðri ok þar í miðju, Lil. 1; skoðuðu hann uppi ok niðri, all over, high and low, Skíða R. 196; niðri við sjó, Gísl. 72; vera niðri í kili, Fbr. 81 new Ed.
    2. metaph. underneath, Stj. 393: beneath, underneath, secretly, styrktu hann undir niðri til slíkra údáða, Mar.; hann elskaði aðra konu undir niðri, id., passim.

    Íslensk-ensk orðabók > NIÐR

  • 7 purka

    u, f. [Ivar Aasen purka; Lat. porcus], a sow; in svefn-purka, a sleepy sow, a term of abuse: a local name, Purk-ey, in western Icel., but called Svíney in the Eb.; as also a deed of 1533 A. D. (bænhús í Svíney, í Hrafsey, og Langey, etc.)

    Íslensk-ensk orðabók > purka

  • 8 blœsma

    a. indecl. at heat (of ewes and goats).
    * * *
    adj. ind. [blær, a ram], a ewe or goat at heat, Grág. i. 427, Fbr. 212, Stj. 178; cp. yxna of a cow, breyma of a cat, rœða of a sow.

    Íslensk-ensk orðabók > blœsma

  • 9 FÆRA

    * * *
    1.
    ð, [from fár, n., different from the following word, having á as root vowel], to slight, taunt one, with dat.; ok færa þeim eigi í orðum né verkum, offend them not in words nor acts, Hom. 57: mod., færa at e-m, id.
    2.
    ð, [i. e. fœra, a trans. verb formed from the pret. of fara, fór; not in Ulf.; A. S. fergan or ferjan; Engl. to ferry; Germ. führen; Dan. före; Swed. föra]:—to bring; a very freq. word, as the Germ. and Saxon ‘bring’ was unknown in the old Scandin., as in mod. Icel.; the Dan. bringe and Swed. bringa are mod. and borrowed from Germ.; færa fé til skips, Nj. 4; færa barn til skírnar, K. Þ. K. 2 passim; ef Þorvaldr væri færandi þangat, if Th. could be carried thither, Sturl. i. 157.
    2. to bring, present; hafði Þórólfr heim marga dýrgripi ok færði föður sínum ok móður, Eg. 4; þér munut f. mér höfuð hans, 86; færa e-m höfuð sitt, to surrender to one, Fms. x. 261; færa fórn, to bring offerings, Stj. passim; færa tak, to offer, give bail, Gþl. 122: the phrase, koma færandi hendi, to come with bringing hand, i. e. to bring gifts.
    3. phrases, færa ómaga á hendr e-m, of forced alimentation, Grág. Ó. Þ. passim; færa til þýfðar, to bring an action for theft, Grág. i. 429; færa e-t til sanns vegar, to make a thing right, assert the truth of it, 655 xxviii. 2; færa alla hluti til betra vegar, to turn all things to the best account; þat er gjörtæki, ok færir til meira máls, and leads to a more serious case, Grág. i. 429, v. l.; færa til bana, to put to death, Rb. 398; færa í hljóðmæli, to hush up, Nj. 51; færa í útlegð, to bring to outlawry, banish, Rb. 414; færa til Kristni, to bring to Christ, convert, Fms. xi. 408; færa sik í ætt, to vindicate one’s kinship (by a gallant deed), Sturl. ii. 197; er þú færðir þik með skörungskap í þína ætt, shewed thee to be worthy of thy friends, Glúm. 338.
    4. special usages; færa frá, to wean lambs in the spring, Vm. 13, hence frá-færur, q. v.; færa e-n af baki, to throw one, of a horse, Grág. ii. 95: færa niðr korn, sæði, to put down corn, seed, i. e. to sow, Nj. 169; tiu sáld niðr færð, Vm. 55; sálds sæði niðr fært, D. I. i. 476, Orkn. 462; færa e-n niðr, to keep one under, in swimming, Ld. 168; færa upp, to lift up, Nj. 19: færa upp, a cooking term, to take out the meat ( of the kettle), 247; færa í sundr, to split asunder, Grett. 151 (of logs); færa til, to adduce as a reason; færa við bakið (síðuna, etc.), to present the back (side, etc.) to a blow, Fms. vi. 15, Korm. 6; færa e-n fram, to maintain, feed, Grág. passim; færa fram, to utter, pronounce, Skálda 178; as a law term, to produce (færa fram sókn, vörn), Grág. passim; færa fé á vetr, to bring sheep to winter, i. e. keep them in fold, Grág. ch. 224; færa e-t á hendr e-m, to charge one with a thing, 656 A. 1. 3; færa skömm at e-m, to sneer at one, Eg. 210; færa á e-n, to mock one, Fms. v. 90, but see færa (from fár); færa e-t saman, to bring a thing about, Sturl. i. 139 C; færa kvæði, to deliver a poem, Ld. 114, Landn. 197, 199.
    5. to remove, change; færa kirkju, to remove a church, in rebuilding it, K. Þ. K. 38, cp. Eb. fine; færa bein, Bjarn. 19, Lat. translatio; færa mark, to change the mark on cattle, Grág. i. 416; færa landsmerki, to remove the landmarks, ii. 219: metaph., færa til rétts máls, to turn into plain language, viz. into prose, Edda 126; færa heimili sitt, to change one’s abode, Grág. i. 146; færa út búðarveggi, to enlarge the walls, Ísl. ii. 293.
    II. reflex. to bring, carry oneself; hann gat færsk þar at, he dragged himself thither, Fms. vi. 15; færask við, to strain, exert oneself, Eg. 233; færask í aukana, to strive with might and main, vide auki; færask at, to bestir oneself, Fms. vii. 243; mega ekki at færask, to be unable to do anything, 220, 265; svá hræddir, at þeir máttu ekki at f., so frightened that they could do nothing, 655 xxvii. 22; færask e-t ór fangi, to withhold from, vide fang; færask undan, to withhold; færa undan sökum, to plead not guilty, Fms. xi. 251; bera járn at færask undan, to carry iron (as an ordeal) in order to quit oneself, v. 307; færask á fætr, to grow up, Ld. 54; aldr færisk ( passes) e-n, one grows up, Fs. 3, Rb. 346; tvímælit færisk af, is removed, Lv. 52.

    Íslensk-ensk orðabók > FÆRA

  • 10 GRÍSS

    (gen. gríss, pl. grísir), m.
    2) hog.
    * * *
    m., pl. ir, gen. ar, Odd. 28, [Swed.-Dan. gris; Scot. grice], a young pig; gyltar gríss, a sucking pig, Fs. 107; gyltr ok gríss, Gullþ. 60, Fs. Vd. ch. 44, Grág. i. 504, Jb. 287, Sd. 163: the saying, grísir gjalda þess er gömul svín valda, cp. quidquid delirant reges plectuntur Achivi, Stj. 63; gnyðja mundu grísir ef þeir vissi hvat hinn gamli þyldi (ef galtar böl vissi, v. l.), Fas. i. 282: of a young wild pig, Fb. ii. 25: grísa-gyltr, f. a sow with pigs, Vm. 85; grísar-höfuð, n. a pig’s head, Odd. 28.
    2. a pr. name, Landn.; cp. Grísar-tunga, name of a farm, 71.
    II. [as in Norse, vide Ivar Aasen], gener. a pig; er gamlir grísir ( old swine) skyldi halda mér at höfuðbeinum, Grett. (in a verse); as also the Icel. grís-efldr, adj. strong as a grís ( a hog?), i. e. prodigiously strong, of great muscular strength; this word however, which is freq. in mod. usage, is not recorded in old writers, but it occurs in Lex. Run.

    Íslensk-ensk orðabók > GRÍSS

  • 11 niðr

    I)
    (-s, pl. niðjar, acc. niði, gen. niðja), m. son, kinsman, relative.
    adv.
    1) down (hann féll dauðr niðr); setjast niðr, to sit down; fœra niðr korn, to sow corn;
    2) of direction without motion, down, downward (n. ok norðr liggr helvegr).
    * * *
    m., better gniðr, [from gniða], the murmur of running water, of a brook, stream, ár-niðr, lækjar-niðr, prop. the wearing of the water against the pebbles at the bottom; the word is very freq. in mod. usage.

    Íslensk-ensk orðabók > niðr

  • 12 rúm-gylta

    f. a sleeping sow (?), a nickname, Landn.

    Íslensk-ensk orðabók > rúm-gylta

  • 13 RÝTA

    (-tti, -tt), v. to grunt, squeal, of swine (rýtandi ok emjandi).
    * * *
    t, [Swed. ryta = to roar], to squeal, of a wild boar or swine; rýtanda svini, Hm. 84; rýtandi ok emjandi, Fb. ii. 27; rýta man göltrinn ef gríssinn er drepinn, Þórð. 20 new Ed.; en hón (the sow) rýtti af raun, squealed with pain. Fas. i. 482.

    Íslensk-ensk orðabók > RÝTA

  • 14 ræða

    1.
    (i. e. rœða), u, f., gen. pl. ræðna, Sks. 636, [Germ. rede], speech, talk; síðan töluðu þeir mart, ok kómu þar niðr ræður Höskuldar, at …, Nj. 3; konungr reiddisk mjök við ræður þessar, Eg. 51; en er þeir Þórólfr ok Björn kómu á þessar ræður fyrir Eiríki, touched on this. subject, 174; jarl tók henni heldr seint í fyrstu, en mýktisk ræðan svá sem á leið, Orkn. 304; þótti hvárum-tveggjum þær ræður skemtiligar. Eg. 686.
    2. a speech, sermon; veri þat upphaf ræðu várrar, Anecd,(begin.): a sermon in the pulpit is called ræða; orð-ræða, a report.
    2.
    u, f. [ráði; Ivar Aasen ræde], a sow at heat, Skálda 205 (in a verse), Grág. i. 427.
    3.
    (i. e. rœða). u, f. [róða], a rod, pole; see hjálm-ræða.

    Íslensk-ensk orðabók > ræða

  • 15 SÓA

    (að, pp. also sóinn), v.
    1) to destroy, sacriflce, with dat.;
    2) sóa út, to squander; sem fé þetta var út sóat, when this money was spent.
    * * *
    að; this heathen word remains in only four passages of the old poems Hm. and Ýt., and in those only in the infin. and part. sóit; from these, however, a strong inflexion may be inferred; in mod. usage (in sense II) it is a verb of the 1st weak conjugation (að): [the etymology is doubtful; not from sá = to sow; it is more likely that sóa is the root word to són, an atonement. The passages in Hm. and Ýt. leave no doubt as to the original sense]:—to sacrifice, make an offering, but in a specific sense, for Hm. makes a distinction between blóta and sóa; veiztú hve blóta skal … veiztú hvé sóa skal, … betra er ósent en sé of sóit, Hm. 145, 146; þá er árgjörn Jóta dólgi Svía kind um sóa skyldi, Ýt. 5 (where the prose is, at þeir skyldi honum ‘blóta’ til árs sér); at Bölverki þeir spurðu ef hann væri með böndum kominn eðr hefði honum Suttungr um sóit, or if S. had sacrificed him, put him to death, Hm. 109.
    II. in mod. usage the word is freq. in the sense to squander, with dat. and declined; sóa fé sinu, og þá hann hafði nú öllu sóað, það hann átti, Luke xv. 14; cp. Lat. dapes, an offering, and Gr. δαπάνη, a squandering.

    Íslensk-ensk orðabók > SÓA

  • 16

    I) from , that.
    II) from sýr, sow.
    * * *
    see sá.

    Íslensk-ensk orðabók >

  • 17 svefn-purka

    u, f. a ‘sleep-sow,’ a drowsy fellow.

    Íslensk-ensk orðabók > svefn-purka

  • 18 sýr

    (gen. sýr, acc. and dat. sú, pl. sýr), f. sow; also as a nickname.
    * * *
    m. a dish, kind unknown; sýr var kallaðr réttr á Grænalandi er konur görðu ór kálfa-görnum, Fbr. 108, v. l. (A word of doubtful genuineness, and wanting in the vellums of that Saga.)

    Íslensk-ensk orðabók > sýr

  • 19 fœra

    (-ða, -ðr), v.
    1) to bring, convey (fœra fé til skips);
    2) to bring, present (fœra e-m e-t);
    fœra e-m höfuð sitt, to surrender to one;
    fœra e-m kvæði, to deliver a poem;
    3) to remove (fœra kirkju, fœra bú sitt);
    4) with preps.:
    fœra e-t at e-m, to inflict on one;
    fœra skömm at e-m, to sneer at one;
    refl., fœrast at, to bestir oneself;
    mega ekki at fœrast, to be unable to do anything;
    fœra á e-n, to mock one;
    refl., fœrast á fœtr, to grow up;
    fœra e-n fram, to maintain, feed;
    fœra e-t í hljóðmæli, to hush up;
    fœra e-n í kaf, to plunge one under water;
    fœra sik í ætt, to vindicate one’s kinship (by a gallant deed);
    fœra e-n niðr = fœra e-n í kaf;
    fœra korn (sáð) niðr, to put down corn (seed), to sow;
    fœra e-t sundr, to split asunder;
    fœra e-n til kristni, to convert to Christianily;
    fœra til rétts máls, to turn into prose;
    refl., fœrast undan e-u, to quit (release) oneself of;
    fœra upp, to put up (fœra upp vef);
    to lift up (fœra upp øxina);
    to take out (fœra upp mat ór katli);
    fœra út búðarveggi, to enlarge the walls of a booth.

    Íslensk-ensk orðabók > fœra

  • 20 grísasýr

    Íslensk-ensk orðabók > grísasýr

См. также в других словарях:

  • Sow — may refer to an African name, frequent in Senegal. * Abdoul Salam Sow, a football player. * Abdoulaye Sékou Sow, a former Prime Minister of Mali. * Aminata Sow Fall, a Senegalese author. * Daouda Sow, a boxer. * Fatou Ndiaye Sow, a Senegalese… …   Wikipedia

  • Sow — ist der Familienname folgender Personen: Abdou Aziz Sow (* 1953), senegalesischer Politiker Abdourahmane Sow (* 1942), senegalesischer Politiker Abdoulaye Sékou Sow (* 1931), malischer Politiker Aliou Sow (* 1975), senegalesischer Politiker… …   Deutsch Wikipedia

  • Sow — Sow, v. t. [imp. {Sowed}; p. p. {Sown}or {Sowed}; p. pr. & vb. n. {Sowing}.] [OE. sowen, sawen, AS. s[=a]wan; akin to OFries. s?a, D. zaaijen, OS. & HG. s[=a]jan, G. s[ a]en, Icel. s[=a], Sw. s[*a], Dan. saae, Goth. saian, Lith. s[=e]ti, Russ.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sow — Sow, n. [OE. sowe, suwe, AS. sugu, akin to s[=u], D. zog, zeug, OHG. s[=u], G. sau, Icel. s[=y]r, Dan. so, Sw. sugga, so, L. sus. Gr. y^s, sy^s, Zend. hu boar; probably from the root seen in Skr. s[=u] to beget, to bear; the animal being named in …   The Collaborative International Dictionary of English

  • sow — Ⅰ. sow [1] ► VERB (past sowed; past part. sown or sowed) 1) plant (seed) by scattering it on or in the earth. 2) plant (an area) with seed. 3) spread or introduce (something unwelcome). DERIV …   English terms dictionary

  • sow — sow1 [sou] n. [ME sowe < OE sugu, akin to Ger sau (OHG su) < IE base * sū , pig > SWINE, L sus] 1. a) an adult female pig b) an adult female of certain other mammals, as the bear 2 …   English World dictionary

  • Sow — Sow, v. i. To scatter seed for growth and the production of a crop; literally or figuratively. [1913 Webster] They that sow in tears shall reap in joi. Ps. cxxvi. 5. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sow — Sow, v. i. To sew. See {Sew}. [Obs.] Chaucer. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sow. — Sow., bei naturwissenschaftlichen Namen Abkürzung für James Sowerby (s. d.) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • sow — index diffuse, dissipate (spread out), distribute, inseminate, plant (place firmly), spread Burton s Legal Thesaurus. William C …   Law dictionary

  • sow — {vb *strew, straw, scatter, broadcast}}} …   New Dictionary of Synonyms

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»