-
1 soporo
sopōro, āvi, ātum, āre (sopor), I) tr. einschläfern, betäuben, a) eig., leb. Wesen: iterum soporatur (v. Kranken), fällt in Schlaf, Cels.: serpentes, Plin.: mentem (v. Opium), Scrib. – b) übtr., lebl. Objj., zur Ruhe bringen, stillen, multo imbre rogum, Theb. 6, 235: iterum recruduit soporatus dolor, der beschwichtigte Unwille brach aufs neue hervor, Curt. 7, 1, 7. Vgl. soporatus. – II) intr. schlafen, Ambros. epist. 19, 27: soporantes oculi, bildl., Ven. Fort. carm. 3, 4. – subst., soporantes, die Schlafenden, securitas soporantium, Cassiod. var. 7, 7, 2. Corp. inscr. Lat. 8, 2297.
-
2 soporo
sopōro, āvi, ātum, āre (sopor), I) tr. einschläfern, betäuben, a) eig., leb. Wesen: iterum soporatur (v. Kranken), fällt in Schlaf, Cels.: serpentes, Plin.: mentem (v. Opium), Scrib. – b) übtr., lebl. Objj., zur Ruhe bringen, stillen, multo imbre rogum, Theb. 6, 235: iterum recruduit soporatus dolor, der beschwichtigte Unwille brach aufs neue hervor, Curt. 7, 1, 7. Vgl. soporatus. – II) intr. schlafen, Ambros. epist. 19, 27: soporantes oculi, bildl., Ven. Fort. carm. 3, 4. – subst., soporantes, die Schlafenden, securitas soporantium, Cassiod. var. 7, 7, 2. Corp. inscr. Lat. 8, 2297. -
3 soporo
sopōro, (āvī), ātum, āre [ sopor ]1) усыплять (aliquem CC, PM; opium mentem soporat Scr)2) успокаивать, унимать ( dolorem QC); перен. гасить ( imbre rogum St)3) делать снотворным, снабжать усыпительной силой (ramum vi Stygiā s. V)4) спать