-
1 Ende
Ende ['ɛndə] nt1. kein plbis ans \Ende der Welt dünyanın sonuna kadar2) ( zeitlich) son;\Ende des Jahres yıl(ın) sonu;\Ende Mai mayıs sonu3) zu \Ende bitti;zu \Ende gehen sona ermek, bitmek;der Film ist zu \Ende film bitti;ein Buch zu \Ende lesen kitabı sonuna kadar okumak, kitabı okuyup bitirmek;er ist \Ende vierzig ellisine merdiven dayadı;am \Ende sein ( fam) bitik olmak;letzten \Endes sonuç olarak, üst tarafı, netice itibarıyla;bis zum bitteren \Ende en sonuna kadar;ein gutes/böses \Ende nehmen sonu iyi/kötü bitmek;am \Ende seiner Kräfte sein gücü kalmamak;kein \Ende finden sonu gelmemek;kein \Ende absehen sonu görünmemek;seinem \Ende zugehen sonu görünmek;das dicke \Ende kommt noch ( fam) bunun altından çapanoğlu çıkaram vorderen/hinteren \Ende der Reihe sıranın [o dizinin] ön/arka ucunda;am anderen \Ende der Stadt şehrin öteki ucunda