-
1 adjuvans
ad-jŭvo, jūvi, jūtum, 1, v. a. (very rare juvavi, juvatum;I.hence, adjuvaturus,
Petr. Sat. 18: adjŭro or adjuero = adjuvero, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1:adjuerit = adjuverit,
Ter. Phorm. 3, 3, 4), to give aid to, to help, assist, support: aliquem. (Adjuvare applies to every kind of help or support; while auxiliari is only used of one who, from his weakness, needs assistance, and subvenire of one who is in difficulty or embarrassment; cf. Manut. ad Cic. Fam. 1, 7.)In gen.: O Tite, si quid te adjuero curamve levāsso quae nunc te coquit, etc., Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1 (Ann. v. 339 Vahl.): di me etsi perdunt, tamen esse adjutam expetunt, Pac. ap. Non. 97, 14 (Rib. Trag. Rel. p. 102):II.miseras, inopes, aerumnosas aliquo auxilio,
Plaut. Rud. 1, 4, 39:operā me adjuves,
Ter. Phorm. 5, 3, 3:me adjuves in hac re,
id. And. 3, 3, 10:id spero adjuturos deos (i. e. in ea re),
id. ib. 3, 2, 42:ad verum probandum auctoritas adjuvat,
Cic. Quint. 23:si nihil ad percipiendam colendamque virtutem litteris adjuvarentur,
id. Arch. 7, 16: maerorem orationis lacrimis suis, id. de Or. [p. 39] 2, 47:Q. Hortensii operā rem publicam adjutam (esse),
id. Phil. 10, 26: si nos mediocris fortuna rei publicae adjuverit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15:aliquem in filiarum collocatione,
id. Off. 2, 16:auxiliis et copiis, i. e. militibus auxiliariis,
id. Fam. 1, 7; cf. Liv. 29, 5:sua sponte eos adjutum profectus,
Nep. Chabr. 2; id. Milt. 2; id. Phoc. 2:Antiochum Aetolosque adjuturos pronuntiat,
Liv. 34, 37:fortĭs fortuna adjuvat,
Ter. Phorm. 1, 4, 25, and Liv. 34, 37:aliquem ad bellum,
id. 29, 1; cf. id. 27, 15 Drak.:adjutus casu,
Suet. Tib. 13:suffragio,
id. Vitell. 7:manu alicujus,
id. Dom. 14:adjuvare preces,
id. Ner. 21:pennis adjutus amoris,
Ov. M. 1, 540; so Juv. 6, 504; Sil. 6, 249; cf. id. 5, 326.—Esp.A.To help, cherish (esp. a state of mind), to sustain:B.jam tu quoque hujus adjuvas insaniam,
Plaut. Am. 2, 2, 166:ferendus error immo vero etiam adjuvandus,
Cic. Att. 12, 43:clamore Romani adjuvant militem suum,
animate, encourage, Liv. 1, 25; so Curt. 3, 6:ignem,
Liv. 34, 39:formam cură,
Ov. M. 2, 732.—Absol. (very rare), to profit, avail, be of use, be profitable (syn.: utile est, operae pretium est, convenit).(α).Impers.:(β).in re mala animo si bono utare, adjuvat,
Plaut. Capt. 2, 1, 10.—With subject:► Rare constructions. a.solitudo aliquid adjuvat,
Cic. Att. 12, 14:alteri non multum adjuvabant,
Caes. B. G. 7, 17:adjuvat hoc quoque,
Hor. S. 2, 5, 73.With a whole subjective clause with quod as subject: multum eorum opinionem adjuvat, quod ( the circumstance that) sine jumentis... ad iter profectos videbant, Caes. B. C. 1, 69. —b.With two acc.:c.irrides in re tanta? neque me quidquam consilio adjuvas?
Ter. Heaut. 5, 2, 29; cf. Rudd. II. p. 179, n. 75.—With ut or ne:d. e.ut amplissimum nomen consequeremur, unus praeter ceteros adjuvisti,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 15:adjuvato, nequis liminis obseret tabellam,
Cat. 324.—With the dat. of the person and the acc. of the thing:operam mutuam dent et messem hanc nobis adjuvent,
Gell. 2, 29; cf. adjuto.—Hence, adjŭvans, antis, P. a., subst. with gen.:non haec adjuvantia causarum, sed has ipsas esse omnium causas,
Cic. Univ. 14. -
2 adjuvo
ad-jŭvo, jūvi, jūtum, 1, v. a. (very rare juvavi, juvatum;I.hence, adjuvaturus,
Petr. Sat. 18: adjŭro or adjuero = adjuvero, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1:adjuerit = adjuverit,
Ter. Phorm. 3, 3, 4), to give aid to, to help, assist, support: aliquem. (Adjuvare applies to every kind of help or support; while auxiliari is only used of one who, from his weakness, needs assistance, and subvenire of one who is in difficulty or embarrassment; cf. Manut. ad Cic. Fam. 1, 7.)In gen.: O Tite, si quid te adjuero curamve levāsso quae nunc te coquit, etc., Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1 (Ann. v. 339 Vahl.): di me etsi perdunt, tamen esse adjutam expetunt, Pac. ap. Non. 97, 14 (Rib. Trag. Rel. p. 102):II.miseras, inopes, aerumnosas aliquo auxilio,
Plaut. Rud. 1, 4, 39:operā me adjuves,
Ter. Phorm. 5, 3, 3:me adjuves in hac re,
id. And. 3, 3, 10:id spero adjuturos deos (i. e. in ea re),
id. ib. 3, 2, 42:ad verum probandum auctoritas adjuvat,
Cic. Quint. 23:si nihil ad percipiendam colendamque virtutem litteris adjuvarentur,
id. Arch. 7, 16: maerorem orationis lacrimis suis, id. de Or. [p. 39] 2, 47:Q. Hortensii operā rem publicam adjutam (esse),
id. Phil. 10, 26: si nos mediocris fortuna rei publicae adjuverit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15:aliquem in filiarum collocatione,
id. Off. 2, 16:auxiliis et copiis, i. e. militibus auxiliariis,
id. Fam. 1, 7; cf. Liv. 29, 5:sua sponte eos adjutum profectus,
Nep. Chabr. 2; id. Milt. 2; id. Phoc. 2:Antiochum Aetolosque adjuturos pronuntiat,
Liv. 34, 37:fortĭs fortuna adjuvat,
Ter. Phorm. 1, 4, 25, and Liv. 34, 37:aliquem ad bellum,
id. 29, 1; cf. id. 27, 15 Drak.:adjutus casu,
Suet. Tib. 13:suffragio,
id. Vitell. 7:manu alicujus,
id. Dom. 14:adjuvare preces,
id. Ner. 21:pennis adjutus amoris,
Ov. M. 1, 540; so Juv. 6, 504; Sil. 6, 249; cf. id. 5, 326.—Esp.A.To help, cherish (esp. a state of mind), to sustain:B.jam tu quoque hujus adjuvas insaniam,
Plaut. Am. 2, 2, 166:ferendus error immo vero etiam adjuvandus,
Cic. Att. 12, 43:clamore Romani adjuvant militem suum,
animate, encourage, Liv. 1, 25; so Curt. 3, 6:ignem,
Liv. 34, 39:formam cură,
Ov. M. 2, 732.—Absol. (very rare), to profit, avail, be of use, be profitable (syn.: utile est, operae pretium est, convenit).(α).Impers.:(β).in re mala animo si bono utare, adjuvat,
Plaut. Capt. 2, 1, 10.—With subject:► Rare constructions. a.solitudo aliquid adjuvat,
Cic. Att. 12, 14:alteri non multum adjuvabant,
Caes. B. G. 7, 17:adjuvat hoc quoque,
Hor. S. 2, 5, 73.With a whole subjective clause with quod as subject: multum eorum opinionem adjuvat, quod ( the circumstance that) sine jumentis... ad iter profectos videbant, Caes. B. C. 1, 69. —b.With two acc.:c.irrides in re tanta? neque me quidquam consilio adjuvas?
Ter. Heaut. 5, 2, 29; cf. Rudd. II. p. 179, n. 75.—With ut or ne:d. e.ut amplissimum nomen consequeremur, unus praeter ceteros adjuvisti,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 15:adjuvato, nequis liminis obseret tabellam,
Cat. 324.—With the dat. of the person and the acc. of the thing:operam mutuam dent et messem hanc nobis adjuvent,
Gell. 2, 29; cf. adjuto.—Hence, adjŭvans, antis, P. a., subst. with gen.:non haec adjuvantia causarum, sed has ipsas esse omnium causas,
Cic. Univ. 14.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Русский