skeyti

n. shaft, missile, arrow.

* * *

n. [skjóta]. a shaft, missile; honum selr Fjölnir í hönd eitt skeyti … hann berr þessa ör fyrir hvern mann, Fms. xi. 71; með s. sín, Lv. 66, Fms. ii. 332; skafa s., Rm. 39; skaðleg s., Fms. ii. 198; þung s., Magn. 468, Skv. 3. 54: shafts or arrows were used for tokens or messages (cp. Swed. budkafle, her-ör, q. v.), hence the Icel. popular phrases, eg heti ekki fengið nein skeyti, I have received no notice; hann hefir ekki sent mér nein s., he has sent me no message.

n. a straight-shooting, good shot, Fms. vii. 120, v. 337, viii. 140, v. I.

n. a leaden missile, Stj. 74, Pr. 401.

n. rashness, Sks. 250, Karl. 495.

n. hard shooting, Fms. iii. 18.

f. precipitancy, Karl. 393.

n. hastiness, rashness.

f. hard shooting.

* * *

1) shooting, shot (þóttist Þ. eigi hafa skotit betra skot);

2) the thing shot missile, = skeyti( ef fleiri skot eru í hvalnum);

3) appeal; er til hans miklu minna skot en margir láta yfir, there is less appeal to (less worth in) him than folks say;

4) a narrow dark passage, running along the wall of the ancient hall (gekk hann inn ok í skot, er var um eldahúsit).

* * *

n. [from skjóta; A. S. scot; Engl. shot and scot; Germ. schoss; Dan. skud]:—a shot, a shooting; skjóta langt skot af handboga, Landn. 288; þóttisk hann eigi hafa skotið betra skot, Fms. vii. 211; hann féll við skotið, Nj. 247, and passim; hand-skot, boga-skot, and byssu-skot, (mod.): plur. shooting, sund ok skot, Fb. i. 368; skotum ok spjóta-lögum, Ó. H. 183.

2. the thing shot, a missile = skeyti; hval ef eigi er skot í … ef skot eru fleiri í hval enn eitt … leita skots, … at hann átti þat skot, … ef fleiri menn kalla til skots en einn, Grág. ii. 367–371; smíða sér skot, Þiðr. 87.

II. metaph. usage, a scot or shot, [in the phrases to pay one’s scot, scot and lot, scot-free], contribution; halda sínu skoti upp, Grág. i. 239; sam-skot, scot and lot, portion; hálfs bolla skot, Gþl. 80; plóga-skot, Ólafs-skot, Hallvarðar-skot, a kind of tax in Norway, N. G. L. ii. 336, cp. i. 459.

2. as a law term, an appeal; mega skoti orka, N. G. L. i. 88; fullt skot, a lawful appeal, 21; er til hans miklu minna skot en margir láta yfir, there is less appeal to or worth in him than folks say, i. e. he will not do much, Ó. H. 57; ráða-skot.

3. cheating, fraud; arf-skot, q. v.; kné-skot, ‘knee-service,’ humiliation.

III. a narrow dark passage, running (inside or outside?) along the wall of the ancient halls; separated by a partition wall from the seats (set); skot er um var elda-húsit, en dyrr vóru fram ór skotinu at setum innan-verðum, Egill gékk fram í setið, Eg. 397; nú finnr Steingerðr at hón er sén, hón snýr í skotið, ok sér undir skegg Hárbarði, Korm. 12; hann skyldi leyna þeim mönnum í skotinu hjá sér … nú hleypr ofan þilit ok menninir fram (viz. into the part where the seats were), Rd. 313; skálinn var algörr ok skot umhverfis, Fms. i. 290; skot vóru um húsit ok lokhvílur, ok ór einni lokhvílu mátti hlaupa í skotið, Fs. 72; cp. the passage, elda-húsit var svá lagat … ok vóru þat laundyrr, Ísl. ii. 294, 295, where the lost original prob. used the word skot:—of a church, skotið kirkjunnar, Fms. ix. 492; Guðmundr var í skotinu, þviat hann átti eigi kirkju-gengt, Sturl. ii. 42 (kirkju-skot): of a temple, hann setti allt grindum eðr skotum, Stj. 562, 1 Kings vi. 5; for-skot = a vestibule, id.

2. in mod. usage a dark nook, corner, skúma-skot.

B. COMPDS: skotáss, skotbakki, skotblað, skotbógr, skotbroddr, skoteldr, skoteygr, skotfé, skotfimi, skotfimr, skotfæri, skotfærr, skothenda, skothlutr, skothríð, skothvalr, skothyrna, skotmaðr, skotmál, skotpenningr, skotsilfr, skotspánn, skotteinn, skotvagn, skotvápn, skotvöndr, skotögn.

1) hard (harðr steinn, skafl);

2) hard, stern, severe (harðr í skapi, í hjarta);

3) hardy; fólk hart ok illit at sœkja, hardy and difficult to assail; harðr í horn at taka, hard to take by the horns, stubborn; harðr bardagi, hard-fought battle; leika e-n bart, to treat one harshly; ríða hart, to ride fast.

* * *

adj., fem. hörð, neut. hart, [Ulf. hardus = σκληρός, αὐστηρος; A. S. heard; Engl. hard; Germ. hart; Dan. haard; Swed. hard]:

I. hard to the touch; eptir hörðum velli, Ísl. ii. 333; harðr skafl, Fb. ii. 103; harðar götur, hard, stony paths, Fms. x. 85; stokka eðr steina eðr hvargi þess er hart er fyrir, Grág. ii. 132; sjóða egg hart (harð-soðinn), Lækn. 472; af harðasta járni, Stj. 461: tempered, of steel, Gpl.

II. metaph.,

1. hard, stern, severe; hörð í skapi, Nj. 17 (skap-harðr); hörð orð, hard words, Fms. v. 106; harðr í hjarta, hard of heart, Flov. 38: with dat., harðr e-m, hard on one, Fb. i. 71.

β. hardy; fólk hart ok íllt at sækja, hardy and ill to fight against, Fms. i. 85; eiga harðan son, vi. 105; hinn vaskasti drengr ok hinn harðasti karlmaðr, Ísl. ii. 264; þeir eru harðir ok hinir mestu bardaga-menn, Karl. 282; harðr í horn at taka (metaph. from a bull), hard to take by the horns, Fms. xi. 221: hard, gloomy, í hörðu skapi, Bs. i. 351, Fas. iii. 522; með harðri hendi, with high hand.

γ. hard, sad; hörð tíðindi, Nj. 64; hér hafa orðit harðir atburðir, hard things have happened, 248.

δ. hard, dire; harðr (kostr), Fms. v. 235; gera harðan rétt e-s, to deal hardly with one, i. 66; harðr dauði, ii. 173; hörð sætt, Nj. 254; hafa hart, to have a hard lot, Sturl. iii. 292; harðr bardagi, hörð orrosta, Fms. ii. 323, passim.

ε. of weather; hörð norðanveðr, Nj. 124, Rb. 572.

2. neut. hart, adv. hardly, harshly; leika e-n hart, Fms. xi. 94.

β. hard, fast; ríða hart, to ride hard, Sighvat, Ó. H. (in a verse), Nj. 82; en nú renn engi harðara en hann, 248; ganga hart ok djúpt, Edda 1; flýja sem harðast, to fly one’s hardest, 261; þeir fóru harðara en þeir vildu, Fms. x. 139.

γ. hart íllt (qs. harða íllt) erindi, Fb. ii. 393; hart nær, hard by.

COMPDS: Harðangr, Harðengir, harðafang, harðbeinn, harðbrjóstaðr, harðbýll, harðdreginn, harðdregi, harðdrægr, harðeggjaðr, harðeygr, harðfang, harðfari, harðfarliga, harðfengi, harðfenginn, harðfengliga, harðfengr, harðfenni, harðfótr, harðfæri, harðfærr, harðgeðr, harðgengr, harðgreipr, harðgörr, harðhendliga, harðhendr, harðhugaðr, harðjaxl, harðkljáðr, harðleikinn, harðleikni, harðleikr, harðleitr, harðlífi, harðlundaðr, harðlyndi, harðlyndr, harðmagi, harðmenni, harðmóðigr, harðmynntr, harðmæli, harðmæltr, harðorðr, harðraðr, harðrétti, harðræði, harðskeyti, harðskeytr, harðskipaðr, harðsleginn, harðslægr, harðsnúinn, harðsóttr, harðsperra, harðspori, harðsteinn, harðsteinagrjót, harðsvíraðr, harðtenntr, harðtækr, harðúð, harðúðigr, harðvaxinn, harðvelli, harðverkr, harðvítugr, harðyrði, harðyrki, harðyrkr, harðýðgi.

* * *

adv. near, nearer, = nær.

a. compar. (answering to superl. næstr), nearer; more entitled to (þótt þær sé nærri arfi).

* * *

adv. = nær, near, nigh; sitja nærri, Grág. i. 50; ganga nærri, Fms. vi. 112; vera hvergi nærri, vii. 283, Sks. 363 (compar.); nærri túni, Lv. 44; nærri sér, Sks. 363 B.

B. Adj. compar. answering to ná-, nearer, and superl. næstr, nearest; hinn nærri ok hinn norðari partr, Stj, 94; þeir er nærri vóru, Nj. 237: nearly entitled to, þótt þær sé nærri arfi, Grág. i. 204; the compar. is rarely used.

II. superl.,

1. gener. next, next after; þá er næstir búa, Grág. i. 82 B, 115: of time, næstir eptir e-n, Fms. i. 108; þar næst, Eg. 512; enn næsta vetr, the next winter, Ld. 180; inn næsta dag eptir, Grág. i. 57; næstu nótt eptir, Fms. vi. 166; hinn næsta vetr er ek kem til Íslands, ii. 34.

2. also next preceding; hann hafði sekr orðit it næsta sumar (= næsta sumar áðr), Íb. 10; hefir svá fram farit inn næsta mánuð, Fms. iii. 117; á hinum næsta sunnudegi, N. G. L. i. 348; á hinum næsta fundi, Sks. 237; áðr hann fór hit næsta sinn af Noregi, Fms. i. 204; hvar skildisk þú við þetta skeyti næsta sinni ( the last time), xi. 71.

III. metaph. nearest in point of right or title; sá er boði er næstr, Gþl. 294; vér erum næstir sigrinum, Fms. i. 168:—neut., it næsta, hann sat it næsta honum, Nj. 2, 50, Ld. 26.

1) stiff, unbending, strong (stinnt spjót); flúga stinnt, to fly with great force;

2) stiff, great, heavy (stinn manngjöld).

* * *

adj. stiff, unbending, strong, esp. of anything like a stick, opp. to klökkr, q. v.; stinna stafi, Hm. 143; stinnt spjót, Sturl. ii. 221; setja undir stafi, ok ærit stinnt fyrir grjóti, Hkr. ii. 11; stinnr bogi, stinn skeyti, Karl. 168; s. hjálmr, 285; stinn stál, Stj. 544; stinnr jökull, Mar.: neut., fljúga stinnt, to fly with great force, Hm. 151.

II. metaph. stiff, very large, of a measure, amount; stinn manngjöld, a stiff, heavy weregild (beyond the average), Lv. 55; stinn sár, severe wounds, Edda (Ht.); stinnr laupr, D. N.

* * *

f. grudge, envy, ill-will, hatred (sakir öfundar við Nóregs konung);

e-m leikr (vex) öfund á e-u, one envies, feels envy at;

verk þat var með hinni mestu öfund, that act was the object of the greatest indignation.

* * *

f., also spelt afund; [Dan. avind; Swed. afund; prob. from af- and unna, and thus prop. meaning a disowning, a grudge]:—a grudge, envy, ill-will, Sks. 609, Al. 153, Hom. 20, 52, 86; rægðr fyrir öfundar sakir, Ver. 52; sakir öfundar við Noregs konung, Fms. x. 9; gjalda e-m öfund, Ls. 12; öfundar-eyrir, öfundar-fé, money which is a cause of envy, in the proverb, afgjarnt verðr öfundar fé, Fas ii. 332; hann taldi þat sízt öfundar eyri, ok allir mundu honum þar bezt sæmdar unna, Fs. 12; e-m leikr, vex öfund á e-u, Fms. vi. 342, Fb. i. 91.

2. as a law term, malice, hatred; allt þat er manni verðr með öfund misþyrmt, Gþl. 187; öfundar blóð, blood shed in enmity. K. Á. 28; öfundar drep, -högg, a premeditated blow, with intention to harm, N. G. L. i. 68, Gþl. 209.

3. in compounded phrases; öfundar krókr, a malicious trick. Fas. ii. 355, Orkn. (in a verse); öfundar-bragð, id., Grett. 154 A: öfundar þáttr, Fms. xi. 442; öfundar skeyti, darts of envy, Stj, H. E. i. 470; öfundar verk, Sks. 448; öfundar-orð, words of envy, slander, Edda 11 (Gm. 32); öfundar-kennt, invidious, Magn. 438, Fms. ix. 445: öfundar-mál, slander, calumny, Eb. 264; öfundar-réttr, a right to damages for an outrage, Gþl. 397; öfundar-maðr, an ill-wisher, Ver. 31, Fms. ix. 262; öfundar-samr = öfundsamr; öfundar-bót = öfundar réttr, Gþl., 358, 397, Jb. 411; öfundar-engill, Mar.; öfundar-fullr, full of envy, Fms. vii. 132, Sks. 529; öfundar-lauss = öfundlauss, K. Á. 30; öfundar-laust blóð, blood not shed maliciously, N. G. L. i. 10, 11.