-
1 SKEIKA
(að), v. to go askew, swerve, go wrong (þar skeikaði mjök stjórnin); (láta) skeika at sköpuðu, to (let things) go according to fate.* * *að, [Dan. skeje; Swed. skeka], to go askew, swerve, deviate; hann stýrði svá at landi at aldri skeikaði, Bs. i. 326; þar skeikaði mjök stjórnin, 726: the phrase, láta skeika at sköpuðu (see skapa), Fms. ii. 112, Eg. 90, Ó. H. 146, Gg. 4: with prep., skeika af, to swerve from; af trúnni svá aldri skeiki, a hymn.
См. также в других словарях:
skēka- — *skēka , *skēkaz, *skæ̅ka , *skæ̅kaz germ., stark. Maskulinum (a): nhd. Raub; ne. robbery; Rekontruktionsbasis: ae., afries., mnd., lat. ahd.; Etymologie: s. ing … Germanisches Wörterbuch
skæ̅ka- — s. skēka ; … Germanisches Wörterbuch
skæ̅kaz — s. skēka ; … Germanisches Wörterbuch
skēkaz — s. skēka ; … Germanisches Wörterbuch
