-
1 skírr
(skírri or skírari, skírstr), a.1) clear, bright, pure, of glass, metal, water, sky, etc. (s. mjöðr, skírt vatn, s. málmr, skírt silfr);2) cleansed from guilt (hón skal øruggliga bera mega þetta járn ok skír verða);3) of the voice, clear (með skírri raustu).* * *adj., compar. skírri, superl. skírstr, Sks. 138 new Ed., MS. 15. 5; [Goth. skeirs; A. S. scîr; Engl. sheer; Germ. schier; Dan. skjær; cp. also skærr and skýrr]:—clear, bright, pure, of glass, water, sky, light, etc.; gler allra hreinst ok skírst, MS. 15. 5; skírt vatn, Hb. 544. 39; skír ok úskír vötn, Rb. 352; skír veðr eðr úskír, Stj. 15; þrjár merkr gang-silfrs móti einni skírri, 732. 16; skírt silfr, id.; sýndisk honum eigi skírt mála-silfrit, Fms. vi. 243; átta hundruð marka skírra, x. 92; drykkr skírri hverju víni, id.; getinn af skírri meyju ok flekklaussi, 625. 70.2. metaph. cleansed from guilt, esp. referring to an ordeal; hreinn ok skírr, 655 i. 1; emk skírr um þat, I am clear of that, Sighvat; verðr hón af járni skír þá er hón sýkn saka, N. G. L. i. 351; þá varð sá skírr er undir jarðar-men gékk ef torfan féll eigi á hann, Ld. 58.3. með skírri raust, wfth a clear voice, Sks. 138 new Ed. -
2 skírr
adj., comp. skírri или skírari, superl. skírstr☞ тж. skærr и skýrr
* * *г. skeirs ясный, д-а., scīr яркий, с-в-н. schīr чистый (н. schier); тж. skærr, ш. Skár, д. skær, нор. skjær; (а. sheer явный — сканд. заим.); к укр. щирый -
3 ein-skírr
adj. quite clear; e. veðr, Njarð. 374. -
4 heið-skírr
adj. bright, cloudless, of the sky, = heiðríkr; h. veðr, Stj. 17; h. himinn, Art.; í heiðskíru, in bright weather, Bret. 46. -
5 heiðskírr
a. bright, cloudless (heiðskírt veðr). -
6 skýrr
a.1) clear, evident, manifest (með skýrum sannindum); neut. skýrt, as adv. clearly, distinctly (Arnórr kveðr skýrt á þetta);2) clever, intelligent (s. maðr ok skáld gott).* * *adj. clear, evident, manifest; með skýrum sannindum, Fms. ii. 298; með skýrri skipan, H. E. i. 462; skýrar jarteinir, Glúm. 357; önnur skýrari tilraun, Lv. 78; Broddi kvað þat skýrst at göra svá sem hann vildi, Ölk. 72 new Ed.; á því þingi var þat skýrt gört, 625. 48.2. clever; skýrr ok glögg-þekkinn, Ld. 274; skýran ok skynsaman, 625. 79; Sighvatr var síðan skýrr (Ed. skírr) maðr, Fms. iv. 89 (skýrr maðr ok skáld gott, Fb. iii. 243, l. c.); kona skýr ek sköruglynd, Fms. vi. 102; Guðríðr þótti skýr kona, Gísl. 74 (160).3. neut. as adv., skýrt, distinctly; þegar möndi hvert barn mæla skýrt, Eluc. 25; kalla hátt ok skýrt, 623. 35; Arnórr kveðr skýrt á þetta, Ld. 334; ein bók ágæt kveðr skýrt á, Fms. i. 142; svá sem hann mælti þetta skýrra ( more distinct), Hom. 51; ef maðr handsalar sekð sína skýrt, Grág. i. 119 B.II. = skírr, pure; drykkr skýrri hverju víni, Sks. 633 B. -
7 skirra
-
8 FÚLL
n. the fill of a drinking-vessel, a toast (Ódins-full, etc.).* * *adj. [Ulf. fûls, John xi. 39; A. S., Dan., and Swed. ful; Germ. faul; Engl. foul]:—foul, stinking; fúlt ok kalt, Grett. 158, Fms. vi. 164, Gísl. 39, Fs. 141; and-fúll, of foul breath. -
9 MÁLMR
m.1) ore (m., er járn skal of gera);2) metal (þann málm, er gull heitir).* * *m. (prop. malmr); [Ulf. malma = ἄμμος; A. S. mealm, mealm-stân = sandstone; Hel. melm = pulvis; from mala = to grind; cp. Germ. zer-malmen]:—originally sand, as in the Goth. and A. S., but only remaining in local names, as Málm-haugar = Malmö in Sweden.II. metal, Sks. 14, 162, Fms. v. 343, 344, x. 284, Rb. 318. Stj. 45, 508, Bs. i. 134, passim in old and mod. usage; in the earliest poets chiefly of gold, höfgan málm, the heavy metal, gold, Sighvat; skírr málmr, the bright metal. Akv.; málma fergir, a gold giver, a prince, Lex. Poët.; Gníta heiðar-m., gold, Edda; Rínar rauð-m., the red metal of the Rhine, gold, Bm.: of iron, weapons (?), þar er málmar brustu, Hallfred; Gota-m., the ore of the Goths. armour, Fas. i. 439 (in a verse); Húnlenzkr m., armour, weapons (?), Hornklofi; Vala-m., Welsh or foreign ore, treasures, Fas. iii. (in a verse): the battle is málma-skúr, -galdr, -hjaldr; as also málm-flaug, -dynr, -hríð, -regn, -róg, -þing, -þrima, = a clash of weapons: málm-gautr, -Óðinn, -rjóðr, -runnr, = a warrior, see Lex. Poët.COMPDS: málmhlið, málmlogi, málmpottr, málmæðr. -
10 SKÆRR
a.1) pure (s. meydómr);2) clear, bright, serene (s. himinn, skært veðr);3) transparent;4) clear, distinct (skær rödd).* * *adj. [Dan. skjær; Engl. sheer; see skírr]:—bright, clear; skært lopt, veðr, Stj. 69, Pr. 415; skærar sem cristallus, Mar.; skært vatn, Stj. 208; skært ljós, Bs. ii. 93; skærr himinn, 29; skær ásjón, Pr. 406; skærir silfr-penningar, Fms. ii. 93; skærr kolorr, Stj. 72; skærasta gull, með skæru ljósi, hit skærasta viðsmjör, Mar.; skær rödd, skær raust, Bs. i. 830, Sks. 632: pure, skær iðran, skærar bænir, með sönnu ok skæru hugskoti, Mar.; skær jungfrú (Dan. en skjær jomfru), a pure maid, id., Stj. 70, 207; hina skærustu mey, Magn. 466; hin skærasta mær Máría Th. 21. -
11 skíra
См. также в других словарях:
Skirr — Skirr, v. t. [Cf. {Scur}, {Scurry}.] To ramble over in order to clear; to scour. [Archaic] Shak. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Skirr — Skirr, v. i. To scour; to scud; to run. [Archaic] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Skirr — Skirr, n. (Zo[ o]l.) A tern. [Prov. Eng.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
skirr — [skʉr] vi. [of echoic orig.] to move, run, fly, etc. swiftly and, occas., with a whirring sound vt. 1. to cover in searching; scour 2. to throw and cause to skim n. a whirring sound … English World dictionary
skirr — verb Etymology: perhaps alteration of 3scour Date: circa 1548 intransitive verb 1. to leave hastily ; flee < birds skirred off from the bushes D. H. Lawrence > 2. to run, fly, sail, or move along rapidly transitive verb … New Collegiate Dictionary
skirr — /skerr/, v.i. 1. to go rapidly; fly; scurry. v.t. 2. to go rapidly over. n. 3. a grating or whirring sound. [1540 50; var. of SCOUR2] * * * … Universalium
skirr — [skə:] verb rare move rapidly, especially with a whirring sound. Origin C16: perh. related to scour1 or scour2 … English new terms dictionary
skirr — [[t]skɜr[/t]] v. i. 1) to go rapidly; fly; scurry 2) to go rapidly over 3) a grating or whirring sound • Etymology: 1540–50; var. of scour II … From formal English to slang
skirr — /skɜ/ (say sker) verb (i) 1. to go rapidly; fly; scurry. 2. to go rapidly over. –noun 3. a grating or whirring sound. {imitative} …
skirr — v.i. move, fly etc. rapidly; v.t. archaic, traverse rapidly; scour … Dictionary of difficult words
skirr — v.intr. move rapidly esp. with a whirring sound. Etymology: perh. rel. to SCOUR(1) or SCOUR(2) … Useful english dictionary