sjatna

(að,), v.

1) to sink, dwindle, subside, = setna; esp. of food, to be digested; honum sjatnaði eigi fœða, he could not digest his food;

2) fig. to subside, abate (þinn ofsi mun illa s.).

* * *

að, older form setna (q. v.), Finnb. 336, Fms. ii. 43, Fb. i. 56, [setna, sitja, setja]:—to ‘settle,’ sink, dwindle, subside, esp. of food, to be digested just after having been taken; fyllask menn ekki af því vatni, sjatnar þat vel, ok rennr í hörund sem mungát, Sks. 163; láta sér sjatna, of resting after a meal.

2. metaph. to subside, abate; væntu þeir at heldr mundi sjatna úfriðrinn, Ísl. ii. 386; ok megi þá s. þessi úþokki er í millum ykkar er, Fs. 158; ílla mun s. újafnaðr þeirra bræðra, Lv. 4; ok vit ef sjatni hennar ofsi, Fas. i. 194; þinn ofsi mun ílla s., 189; þóttusk allir vita at eigi mundi sogurt s., Nj. 141, Orkn. (in a verse).

* * *

m. overbearing, tyranny.

* * *

a, m. overbearing, tyranny; fyrir o. Haralds konungs, Fs. 123; biskup kvaðsk vænta at menn munu þessum ofsa af sér hrinda, Fb. iii. 450; ofsi ok löglausa, Ó. H. 238, Eb. 116; ofsa ok yfirgang, Fms. vi. 26; ofsi ok újafnaðr, Eg. 8; ofsa ok údáðir, Fms. i. 208; at eigi mætti ofsi steypa lögunum, Hkr. i. 72; at sjatna mundi þeirra o., Ísl. ii. 386: extravagance, meir með ofsa en fyrirhyggju, Ld. 186; Þorsteini þótti nokkut svá vita ofsa þarvist þeirra ok eigi með fullri forsjá, Fs. 13; til ofsa ok frásagnar, Gþl. 275.

II. gen. prefixed, excessively; ofsa hörð veðr, vehement gales, Bs. i. 893; ofsa kláði, a sore itch. Fél. x; ofsa þrútuligr, Hkr. 642 new Ed.

COMPDS: ofsalegr, ofsamaðr, ofsaveðr.

(að), v. to settle, subside.

* * *

að, = sjatna. to settle, subside, dwindle; hefir enn engi fallit, heldr setna þeir í jörð niðr (of a wall), Finnb. 336; en er setnaði ok hljóð fékksk, Fms. ii. 43; setnaði þá kurrinn, Fb. i. 56.

so-goru, so-gurt, so done (see göra F. III); enda siti um sogurt, let it remain as it is, Skáda (Thorodd); at soguru, as things stand, Ó. H. 202, Skv. 1. 24. 40; at eigi mundi sogurt sjatna, Nj.; á sogurt ofan, to boot, Bs. i. 178, Ölk. 36; þeir fóru heim við sogort, 655 vii. 4; fara heim með soguru, [= Gr. ἄπρακτος], Glúm. 332: the full form, svágörvu. Eg. 155, or svágört, Fas. i. 85, is due to editors or late transcribers, and is not idiomatic.

conj. yet not, = þó eigi; þeygi Guðrún gráta mátti, yet G. could not weep; þeygi … þótt, not … althouah.

* * *

qs. þó-gi, or þó-eigi, yet not, although not; því at álfröðull lýsir of alla daga, ok þeygi at mínum munum, Skm. 4; þeygi er sem þú þrjú bú góð eigir, Hbl. 6; of þeygi of sanna sök, Hm. 119; þeygi ek hana at heldr hefik, 95; fóra fælt þ., Am. 45; glúpnuðu ok grétu þeygi, 73; þeygi vel glýjuð, Vsp. 39; ef maðr færir meybarn fram, ok þeygi sinn ómaga, Grág. i. 281; en þeygi verða þeir óhelgir fyrir áverkum er fyrir standa, ii. 14; veit hann þeygi hverjum hann sparir þat, 623. 21; ok kvað þat þeirra ráð, en þeygi vil ek sitja yðr frýju, Hkr. iii. 397; stendr sá meðal yðar, at ek væra þeygi verðr at leysa skóþveng hans, þótt …, yet not … although …, Hom. (St.); svá es mælt of en íllu verk, at þeygi eru þess verk es viðr … nema, yet not … unless, id.; at þeygi nýtr þótt viljandi vinni, id.; at hann væri í friði en kæmisk þ. á braut, that he should be left at peace, yet not at large, Post. 231; þat man þeygi sjatna, Orkn. (in a verse); þeygi Guðrún gráta mátti, yet G. could not weep, Gkv. 1. 2, 4, 10, Skv. 3. 40, 66; enda er þá eigi örvænt at þeygi lesa ek vel, Skálda (Thorodd).