-
41 dorsualis
-
42 jaceo
jacere, jacui, jacitus V INTRANSlie; lie down; lie ill/in ruins/prostrate/dead; sleep; be situated -
43 limitaneus
limitanea, limitaneum ADJ -
44 peropportunus
peropportuna, peropportunum ADJvery favorably situated, very convenient -
45 silvester
silvestris, silvestre ADJwooded, covered with woods; found/situated/living in woodlands; wild, untamed -
46 suburbanus
Isuburbana, suburbanum ADJsituated close to the city; growing or cultivated near the cityIIpeople (pl.) dwelling near the city -
47 transalpinus
ITransalpina, Transalpinum ADJof/belonging to/situated in the region beyond the Alps (from Rome)IIpeople (pl.) from the region beyond the Alps (from Rome) -
48 Acerrae
Ăcerrae, ārum, f.I.A town in the interior of Campania, N. E. of Naples, now Acerra, exposed to frequent inundations from the Clanius, on which it is situated; hence in Verg.: vacuis Clanius non aequus Acerris, G. 2, 225 Wagner; imitated by Silius, 8, 538.—Deriv.,B.Ăcerrāni, ōrum, m., the inhabitants of A., Liv. 27, 3, 6; Vell. 1, 14, 4; Plin. 3, 5, 9, § 63.—II.A town in Umbria, called, for the sake of distinction, Acerrae Vatriae, now Gerrha, Plin. 3, 14, 19, § 114. -
49 Acerrani
Ăcerrae, ārum, f.I.A town in the interior of Campania, N. E. of Naples, now Acerra, exposed to frequent inundations from the Clanius, on which it is situated; hence in Verg.: vacuis Clanius non aequus Acerris, G. 2, 225 Wagner; imitated by Silius, 8, 538.—Deriv.,B.Ăcerrāni, ōrum, m., the inhabitants of A., Liv. 27, 3, 6; Vell. 1, 14, 4; Plin. 3, 5, 9, § 63.—II.A town in Umbria, called, for the sake of distinction, Acerrae Vatriae, now Gerrha, Plin. 3, 14, 19, § 114. -
50 Acherontia
Ăchĕrontĭa, ae, f., a small town of Apulia, near the frontiers of Lucania, situated on a hill, now Acerenza:celsa,
Hor. C. 3, 4, 14. -
51 Acrocorinthus
Ācrŏcŏrinthus (-us), i, f., Akrokorinthos, the citadel of Corinth, situated on a height, from which the two seas could be seen, the Aegean and Ionian, Mel. 2, 3, 7; Plin. 4, 4, 5, § 11; Liv. 33, 31 fin.; 34, 50, 8; Stat. Th. 7, 106. -
52 Acte
1. 2.Actē, ēs, f., = Aktê.I.Lit., coastland or maritime country; hence, the earlier name for Attica, the province of Middle Greece, in which Athens was situated, Plin. 4, 7, 11; Gell. 14, 6.—II.One of the Horae, Hyg. F. 183.—III.A concubine [p. 25] of Nero, Suet. Ner. 28; Tac. A. 13, 12; Inscr. Orell. 735; 2885. -
53 acte
1. 2.Actē, ēs, f., = Aktê.I.Lit., coastland or maritime country; hence, the earlier name for Attica, the province of Middle Greece, in which Athens was situated, Plin. 4, 7, 11; Gell. 14, 6.—II.One of the Horae, Hyg. F. 183.—III.A concubine [p. 25] of Nero, Suet. Ner. 28; Tac. A. 13, 12; Inscr. Orell. 735; 2885. -
54 adfigo
af-fīgo (better adf-), ixi, ixum, 3, v. a. (affixet for affixisset, Sil. 14, 536), to fix or fasten to or upon, to affix, annex, attach to; constr. with ad or dat.I.Lit.:II.sidera aetherieis adfixa caverneis,
Lucr. 4, 392:corpus,
id. 4, 1104; 4, 1238:litteram ad caput,
to affix as a brand, Cic. Rosc. Am. 20 fin.:Minerva, cui pinnarum talaria adfigunt,
id. N. D. 3, 23:Prometheus adfixus Caucaso,
id. Tusc. 5, 3, 8: aliquem patibulo, Sall. Fragm. ap. Non. 4, 355:aliquem cuspide ad terram,
Liv. 4, 19:aliquem cruci adfigere,
id. 28, 37:signa Punicis Adfixa delubris,
Hor. C. 3, 5, 19:lecto te adfixit,
id. S. 1, 1, 81 (cf. Sen. Ep. 67:senectus me lectulo adfixit): radicem terrae,
Verg. G. 2, 318:flammam lateri (turris),
id. A. 9, 536 al. —Trop., to fix on, imprint or impress on:A.aliquid animo,
to impress upon the mind, Quint. 2, 7, 18, and Sen. Ep. 11:litteras pueris,
to imprint on their memory, Quint. 1, 1, 25.—Hence, adfixus, a, um, P. a.Fastened to a person or thing, joined to; constr. alicui or ad rem:B.jubes eum mihi esse adfixum tamquam magistro,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6:me sibi ille adfixum habebit,
id. Fam. 1, 8:nos in exiguā parte terrae adfixi,
id. Rep. 1, 17:anus adfixa foribus,
Tib. 1, 6, 61:Tarraconensis adfixa Pyrenaeo,
situated close to, Plin. 3, 2, § 6. — Trop., impressed on, fixed to:causa in animo sensuque meo penitus adfixa atque insita,
Cic. Verr. 2, 5, 53:quae semper adfixa esse videntur ad rem neque ab eā possunt separari,
id. Inv. 1, 26 al. —In the Latin of the Pandects: adfixa, ōrum, n., the appendages or appurtenances belonging to a possession:domum instructam legavit cum omnibus adfixis,
with all pertaining thereto, all the fixtures, Dig. 33, 7, 18 fin. -
55 adfixa
af-fīgo (better adf-), ixi, ixum, 3, v. a. (affixet for affixisset, Sil. 14, 536), to fix or fasten to or upon, to affix, annex, attach to; constr. with ad or dat.I.Lit.:II.sidera aetherieis adfixa caverneis,
Lucr. 4, 392:corpus,
id. 4, 1104; 4, 1238:litteram ad caput,
to affix as a brand, Cic. Rosc. Am. 20 fin.:Minerva, cui pinnarum talaria adfigunt,
id. N. D. 3, 23:Prometheus adfixus Caucaso,
id. Tusc. 5, 3, 8: aliquem patibulo, Sall. Fragm. ap. Non. 4, 355:aliquem cuspide ad terram,
Liv. 4, 19:aliquem cruci adfigere,
id. 28, 37:signa Punicis Adfixa delubris,
Hor. C. 3, 5, 19:lecto te adfixit,
id. S. 1, 1, 81 (cf. Sen. Ep. 67:senectus me lectulo adfixit): radicem terrae,
Verg. G. 2, 318:flammam lateri (turris),
id. A. 9, 536 al. —Trop., to fix on, imprint or impress on:A.aliquid animo,
to impress upon the mind, Quint. 2, 7, 18, and Sen. Ep. 11:litteras pueris,
to imprint on their memory, Quint. 1, 1, 25.—Hence, adfixus, a, um, P. a.Fastened to a person or thing, joined to; constr. alicui or ad rem:B.jubes eum mihi esse adfixum tamquam magistro,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6:me sibi ille adfixum habebit,
id. Fam. 1, 8:nos in exiguā parte terrae adfixi,
id. Rep. 1, 17:anus adfixa foribus,
Tib. 1, 6, 61:Tarraconensis adfixa Pyrenaeo,
situated close to, Plin. 3, 2, § 6. — Trop., impressed on, fixed to:causa in animo sensuque meo penitus adfixa atque insita,
Cic. Verr. 2, 5, 53:quae semper adfixa esse videntur ad rem neque ab eā possunt separari,
id. Inv. 1, 26 al. —In the Latin of the Pandects: adfixa, ōrum, n., the appendages or appurtenances belonging to a possession:domum instructam legavit cum omnibus adfixis,
with all pertaining thereto, all the fixtures, Dig. 33, 7, 18 fin. -
56 adfixus
af-fīgo (better adf-), ixi, ixum, 3, v. a. (affixet for affixisset, Sil. 14, 536), to fix or fasten to or upon, to affix, annex, attach to; constr. with ad or dat.I.Lit.:II.sidera aetherieis adfixa caverneis,
Lucr. 4, 392:corpus,
id. 4, 1104; 4, 1238:litteram ad caput,
to affix as a brand, Cic. Rosc. Am. 20 fin.:Minerva, cui pinnarum talaria adfigunt,
id. N. D. 3, 23:Prometheus adfixus Caucaso,
id. Tusc. 5, 3, 8: aliquem patibulo, Sall. Fragm. ap. Non. 4, 355:aliquem cuspide ad terram,
Liv. 4, 19:aliquem cruci adfigere,
id. 28, 37:signa Punicis Adfixa delubris,
Hor. C. 3, 5, 19:lecto te adfixit,
id. S. 1, 1, 81 (cf. Sen. Ep. 67:senectus me lectulo adfixit): radicem terrae,
Verg. G. 2, 318:flammam lateri (turris),
id. A. 9, 536 al. —Trop., to fix on, imprint or impress on:A.aliquid animo,
to impress upon the mind, Quint. 2, 7, 18, and Sen. Ep. 11:litteras pueris,
to imprint on their memory, Quint. 1, 1, 25.—Hence, adfixus, a, um, P. a.Fastened to a person or thing, joined to; constr. alicui or ad rem:B.jubes eum mihi esse adfixum tamquam magistro,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6:me sibi ille adfixum habebit,
id. Fam. 1, 8:nos in exiguā parte terrae adfixi,
id. Rep. 1, 17:anus adfixa foribus,
Tib. 1, 6, 61:Tarraconensis adfixa Pyrenaeo,
situated close to, Plin. 3, 2, § 6. — Trop., impressed on, fixed to:causa in animo sensuque meo penitus adfixa atque insita,
Cic. Verr. 2, 5, 53:quae semper adfixa esse videntur ad rem neque ab eā possunt separari,
id. Inv. 1, 26 al. —In the Latin of the Pandects: adfixa, ōrum, n., the appendages or appurtenances belonging to a possession:domum instructam legavit cum omnibus adfixis,
with all pertaining thereto, all the fixtures, Dig. 33, 7, 18 fin. -
57 admoveo
ad-mŏvĕo, mōvi, mōtum, 2, v. a. (admōram, admōrim, etc., sync. for admoveram, admoverim, etc., Verg. A. 4, 367; Ov. P. 3, 7, 36), to move a person or thing; to bring, conduct, lead, carry, etc., to or toward a place (syn.: adduco, adicio, adhibeo, appello).I.Lit.A.In gen., constr. with ad or with dat. (in the histt., of an army, implements for besieging, etc.; class. at all periods): dum ne exercitum propius urbem Romam CC milia admoveret, Cic. Phil. 6, 3, 5:B.copias in locum,
Liv. 42, 57:signa Achradinae,
id. 25, 24 ext.; so Flor. 1, 24, 3, 23:castra,
Sil. 1, 296.—Hence, also, sometimes absol., to draw near, to approach, to bring near:jam admovebat rex,
Curt. 9, 4:jam opera admoventi deditio est facta,
Liv. 32, 32:scalas moenibus,
Tac. A. 13, 39. — Trop.:quot admovi illi fabricas! quot fallacias!
Plaut. Cist. 2, 2, 5 (where formerly admoenivi was erroneously read):tamquam aliquā machinā admotā, capere Asinii adulescentiam,
Cic. Clu. 13;so also: ignes ardentesque laminae ceterique cruciatus admovebantur (sc. civi Romano),
id. Verr. 2, 5, 63:dolorum faces,
id. Off. 2, 10, 37:cumque quasi faces ei doloris admoverentur,
id. Tusc. 2, 25, 61:fasciculum ad nares,
id. ib. 3, 18 fin.:pecus flagrantibus aris,
Verg. A. 12, 171:admotae hostiae (sc. aris),
Tac. A. 2, 69; so Suet. Calig. 32; Luc. 7, 165: Hannibalem admotum, i. e. adductum altaribus, led or conducted to, Liv. 21, 1:labra poculis,
Verg. E. 3, 43:ignes templis,
Tib. 3, 5, 11:exercitum Ariminum,
Liv. 28, 46:vultum ad auditores,
Auct. Her. 3, 15:animam admotis fugientem sustinet herbis,
Ov. M. 10, 188:(opes) Stygiis admoverat umbris,
id. ib. 1, 139:manus operi,
to apply, id. ib. 10, 254:capiti diadema,
Suet. Caes. 79:digitum scripturae,
id. Aug. 80:oscula,
to give a kiss, Ov. M. 10, 644:aliquem ad munera publica,
to promote, advance, Suet. Tib. 10:infantes papillae,
to put to, id. Tib. 44 al.:gressum,
to approach nearer, Stat. Th. 11, 560 (cf.: addere gressum).—Esp.1.To bring one thing near to another, and in the pass. poet. of places, to lie or be situated near:2.nocturna ad lumina linum nuper ubi extinctum admoveas,
Lucr. 6, 901:quae nisi admoto igne ignem concipere possit,
Cic. de Or. 2, 45 fin.: culina ut sit admota, i. e. near or close by, Varr. R. R. 1, 13, 2:genus admotum Superis,
nearly related, Sil. 8, 295:admota Nilo Africa,
Juv. 10, 149.—Hence, aliquem alicui, to bring one near another, i. e. to make friends, to reconcile:mors Agrippae admovit propius Neronem Caesari,
Vell. 2, 96.—With the access. idea of regard to an object to be attained, to move, bring, or apply a thing to; e. g. admovere aures (or aurem), to lend an ear to: manus (or manum) operi, to put one's hand to a work, etc.: accessi, adstiti, animam ( my breath) compressi, aurem admovi, Ter. Phorm. 5, 6, 28:II.admovere aures et subauscultando excipere voces,
Cic. de Or. 2, 36 (cf.:aures adhibere,
id. Arch. 3:praebere aures,
Ov. Tr. 3, 7, 25; and:tenere aures,
id. ib. 4, 10, 49); and aures, poet. for auditores:cum tibi sol tepidus plures admoverit aures,
Hor. Ep. 1, 20, 19:admovent manus vectigalibus populi Rom.,
Cic. Agr. 1, 4; Ov. M. 15, 218; Liv. 5, 22, 4:in marmoribus, quibus Nicias manum admovisset,
which he had put his hand to, Plin. 35, 11, 40, § 133; Curt. 6, 7:ruderibus purgandis manus primus admovit,
Suet. Vesp. 8. But sometimes manus admovere signif., to lay violent hands on, to attack or assault:numquam deos ipsos admovere nocentibus manus,
Liv. 5, 11 fin. al.—Fig., of mental objects, to put, apply, or direct to any thing:quid praedicem... quot stimulos admoverit homini,
put the goad to, Cic. Sest. 5, 12:mulier saevissima est, Cum stimulos odio pudor admovet,
Juv. 10, 328:num admoveri possit oratio ad sensus animorum inflammandos,
Cic. de Or. 1, 14, 60:animis judicum admovere orationem, tamquam fidibus manum,
id. Brut. 54, 200: sed alia quaedam sit ad eum admovenda curatio (just before: adhibenda oratio; cf.adhibeo),
id. Tusc. 4, 28, 61: mentem ad voces alicujus, to direct to, attend to, Auct. Harusp. Resp. 10: serus enim Graecis admovit acumina chartis, not until late did ( the Roman) apply his wits to Greek literature, Hor. Ep. 2, 1, 161:terrorem,
to strike with terror, Liv. 6, 10; 41, 17:spes est admota,
Ov. M. 11, 454:spes cupiditati admota occaecavit animum,
Liv. 43, 10; id. 27, 43: desiderium patriae, to instil or infuse, Curt. 6, 2 al. -
58 adpono
ap-pōno ( adp-, Ritschl, Fleck., Lachm., Baiter, Halm; app-, Merk., Kayser, K. and H., Weissenb.), pōsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a. ( perf. apposivi, Plaut. Mil. 3, 3, 31; App. ap. Prisc. p. 898 P.; cf. pono), to place, put, or lay at, near or by the side of a thing; to apply to, add, unite, etc. (class. in prose and poetry; syn.: addo, adicio, adjungo).I.Lit.A.In gen.:B.adpone hic mensulam,
Plaut. Most. 1, 3, 150:appositas instruxere epulis mensas,
Ov. M. 8, 570; so id. ib. 8, 831:sitellam,
Plaut. Cas. 2, 6, 11: Sy. Onus urget. Mi. At tu adpone, put it down then, id. Poen. 4, 2, 35:illam alteram apud me, quod bonist, adponito,
id. Trin. 4, 3, 60:munera eorum illis apponentur,
Vulg. Bar 6, 26:At istos rastros interea tamen adpone,
Ter. Heaut. 1, 1, 37; so id. And. 4, 3, 10 al.:aër Omnibus est rebus circumdatus adpositusque,
Lucr. 6, 1036; 3, 373:omnes columnae machinā appositā dejectae,
Cic. Verr. 2, 1, 55, § 144:notam ad malum versum,
id. Pis. 30; so id. Fam. 13, 6; cf. Suet. Claud. 16: manus ad os (eorum more, qui secreto aliquid narrant, Manut.), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:scalis appositis urbem defenderunt,
Liv. 37, 5:adpositā aure ad glaciem,
Plin. 8, 28, 42, § 103: adpositum in mensā lumen, Tac. A. 2, 31:paenulam ad vulnus,
Suet. Ner. 49 et saep.:dominum Adpositum flavis in Simoenta vadis,
Prop. 2, 9, 12.—So freq. of the putting on of garments, crowns, etc.:cur tamen appositā velatur janua lauro,
Ov. Tr. 3, 1, 39:gemmas toris,
id. H. 9, 60 Loers; cf.the same,
id. ib. 7, 100:meretrix Appositā populum submovet ante serā,
id. Am. 3, 14, 10 (cf.:ponere seram,
Juv. 6, 347):candelam valvis,
i. e. to set fire to, Juv. 9, 98 al. —Esp.1.Freq. as t. t. of food, dishes, to serve up, set before one (cf. Gr. paratithêmi;2.the simple verb pono is often so used, q. v.): adposita sit cena,
Plaut. Trin. 2, 4, 69:apposuit eis mensam,
Vulg. Act. 16, 34:adpositum est ampliter,
Plaut. Mil. 3, 1, 160:apposuit patellam,
Cic. Verr. 2, 4, 22:Cenabat apud eum: argentum ille ceterum purum apposuerat, etc.,
id. ib. 4, 22, 49; id. Tusc. 5, 32, 91; id. Att. 6, 1; 14, 21; Liv. 1, 7; Plin. 8, 51, 78, § 210:convivis panem et obsonia apponere,
Suet. Calig. 37; id. Caes. 43; id. Tib. 34; id. Galb. 12; Vitr. 13:Appositaque est eis ciborum magna praeparatio,
Vulg. 4 Reg. 6, 23 al.;Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17; 2, 8, 69 al.—Aliquem alicui or alicui rei, to appoint or designate one to any service or duty, to place in any station, to join to as an aid:3.custodem Tullio me apponite,
Cic. Div. in Caecil. 16, 51; so Tac. A. 4, 60; cf.: adpositus custodiae (dat.), id. ib. 1, 6;2, 68: accusator apponitur civis Romanus,
Cic. Verr. 2, 1, 29, § 74; so id. ib. 2, 1, 5, § 41 fin.:calumniatores,
id. ib. 2, 2, 10:praevaricatorem,
id. Phil. 2, 11:non illicitatorem venditor adponet,
id. Off. 3, 15, 61; cf. id. Verr. 2, 1, 54:custodes,
Nep. Dion, 4, 5:moderator et magister consulibus appositus,
Liv. 2, 18, 6; so,rectorem,
Suet. Aug. 48:scrutatores,
id. Claud. 35 al. —To put to something by way of increase, to add to, superadd (rare; cf.II.addo, adicio): nihil his novum adposivi,
Plaut. Mil. 3, 3, 31; id. Trin. 4, 3, 18:aetas illi, quos tibi dempserit, adponet annos,
Hor. C. 2, 5, 15:exemplum,
Gell. 1, 13, 9:si quis apposuerit ad haec, apponet Deus super illum etc.,
Vulg. Apoc. 22, 18; ib. Gen. 49, 32.—Trop.A.Of the mind, to apply (eccl. Lat.):B.appone cor ad doctrinam,
Vulg. Prov. 22, 17:apposui cor meum, ut etc.,
ib. Eccl. 8, 16.—In eccl. Lat., after the Hebrew, of an act, to do further, also to do something:C.non apponet, ut complacitior sit adhuc?
Vulg. Psa. 76, 8; so ib. Act. 12, 3:apposuerunt adhuc peccare,
ib. Psa. 77, 17; 88, 23.—With a dat. of end, to set down for something, count, reckon, or consider as, to hold as (very rare):A.cum is nil promereat, postulare id gratiae adponi sibi,
Ter. And. 2, 1, 32 (addi in gratiam suam, Don.):aliquid lucro,
Hor. C. 1, 9, 15.—Hence, appŏsĭ-tus ( adp-), a, um, P. a., put or applied to, etc.Of relations of space, placed or situated at or near to, contiguous to, bordering upon; constr. with dat.:B.regio mari adposita,
Plin. 3, 18, 22, § 126:platanus itineri,
id. 12, 1, 5, § 9:castellum Lupiae flumini adpositum,
Tac. A. 2, 7.— Trop.:audacia fidentiae non contrarium, sed appositum ac propinquum,
Cic. Inv. 2, 54, 165.—Metaph.1.Fit, proper, suitable, appropriate, apposite, etc. (like aptus, q. v.; hence in MSS. freq. interchanged with it; cf. Spald. ad Quint. 3, 11, 9); constr. with ad (in this signif. very freq. in Varr. and Cic.;* 2.elsewhere very rare, perh. not found except in Quint. and Gell.): ager ad vitem adpositus,
Varr. R. R. 1, 7, 5:loca adposita ad faenum, ad vinum, ad oleum,
id. ib. 1, 23, 1:equus ad medendum adpositus,
id. ib. 2, 7, 5:(gallinae) adpositissimae ad partum,
id. ib. 3, 9, 9;2, 10, 4: menses ad agendum maxime appositi,
Cic. Verr. 2, 1, 11; 2, 5, 41 fin.; id. Att. 3, 14:multo appositior ad deferenda,
id. Verr. 2, 4, 57:argumentatio appositissima ad judicationem,
id. Inv. 1, 14. —Inclined to; constr. with dat.:3.judex juri magis an aequo sit adpositus,
Quint. 4, 3, 11 (cf.:adclinis falsis animus,
Hor. S. 2, 2, 6).—Subst.: appŏsĭtum, i, n., in rhet. and gram., an epithet, adjective:adposita, quae epitheta dicuntur, ut dulce mustum,
Quint. 8, 2, 10; 2, 14, 3; 9, 4, 24.—Hence, appŏsĭtē, adv., suitably, fitly, etc.:ad persuasionem,
Cic. Inv. 1, 5; cf. Spald ad Quint. 2, 15, 3 praeclare et apposite et facete scribere, Gell. 2, 23, 11 ( comp. and sup not used). -
59 adpositus
ap-pōno ( adp-, Ritschl, Fleck., Lachm., Baiter, Halm; app-, Merk., Kayser, K. and H., Weissenb.), pōsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a. ( perf. apposivi, Plaut. Mil. 3, 3, 31; App. ap. Prisc. p. 898 P.; cf. pono), to place, put, or lay at, near or by the side of a thing; to apply to, add, unite, etc. (class. in prose and poetry; syn.: addo, adicio, adjungo).I.Lit.A.In gen.:B.adpone hic mensulam,
Plaut. Most. 1, 3, 150:appositas instruxere epulis mensas,
Ov. M. 8, 570; so id. ib. 8, 831:sitellam,
Plaut. Cas. 2, 6, 11: Sy. Onus urget. Mi. At tu adpone, put it down then, id. Poen. 4, 2, 35:illam alteram apud me, quod bonist, adponito,
id. Trin. 4, 3, 60:munera eorum illis apponentur,
Vulg. Bar 6, 26:At istos rastros interea tamen adpone,
Ter. Heaut. 1, 1, 37; so id. And. 4, 3, 10 al.:aër Omnibus est rebus circumdatus adpositusque,
Lucr. 6, 1036; 3, 373:omnes columnae machinā appositā dejectae,
Cic. Verr. 2, 1, 55, § 144:notam ad malum versum,
id. Pis. 30; so id. Fam. 13, 6; cf. Suet. Claud. 16: manus ad os (eorum more, qui secreto aliquid narrant, Manut.), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:scalis appositis urbem defenderunt,
Liv. 37, 5:adpositā aure ad glaciem,
Plin. 8, 28, 42, § 103: adpositum in mensā lumen, Tac. A. 2, 31:paenulam ad vulnus,
Suet. Ner. 49 et saep.:dominum Adpositum flavis in Simoenta vadis,
Prop. 2, 9, 12.—So freq. of the putting on of garments, crowns, etc.:cur tamen appositā velatur janua lauro,
Ov. Tr. 3, 1, 39:gemmas toris,
id. H. 9, 60 Loers; cf.the same,
id. ib. 7, 100:meretrix Appositā populum submovet ante serā,
id. Am. 3, 14, 10 (cf.:ponere seram,
Juv. 6, 347):candelam valvis,
i. e. to set fire to, Juv. 9, 98 al. —Esp.1.Freq. as t. t. of food, dishes, to serve up, set before one (cf. Gr. paratithêmi;2.the simple verb pono is often so used, q. v.): adposita sit cena,
Plaut. Trin. 2, 4, 69:apposuit eis mensam,
Vulg. Act. 16, 34:adpositum est ampliter,
Plaut. Mil. 3, 1, 160:apposuit patellam,
Cic. Verr. 2, 4, 22:Cenabat apud eum: argentum ille ceterum purum apposuerat, etc.,
id. ib. 4, 22, 49; id. Tusc. 5, 32, 91; id. Att. 6, 1; 14, 21; Liv. 1, 7; Plin. 8, 51, 78, § 210:convivis panem et obsonia apponere,
Suet. Calig. 37; id. Caes. 43; id. Tib. 34; id. Galb. 12; Vitr. 13:Appositaque est eis ciborum magna praeparatio,
Vulg. 4 Reg. 6, 23 al.;Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17; 2, 8, 69 al.—Aliquem alicui or alicui rei, to appoint or designate one to any service or duty, to place in any station, to join to as an aid:3.custodem Tullio me apponite,
Cic. Div. in Caecil. 16, 51; so Tac. A. 4, 60; cf.: adpositus custodiae (dat.), id. ib. 1, 6;2, 68: accusator apponitur civis Romanus,
Cic. Verr. 2, 1, 29, § 74; so id. ib. 2, 1, 5, § 41 fin.:calumniatores,
id. ib. 2, 2, 10:praevaricatorem,
id. Phil. 2, 11:non illicitatorem venditor adponet,
id. Off. 3, 15, 61; cf. id. Verr. 2, 1, 54:custodes,
Nep. Dion, 4, 5:moderator et magister consulibus appositus,
Liv. 2, 18, 6; so,rectorem,
Suet. Aug. 48:scrutatores,
id. Claud. 35 al. —To put to something by way of increase, to add to, superadd (rare; cf.II.addo, adicio): nihil his novum adposivi,
Plaut. Mil. 3, 3, 31; id. Trin. 4, 3, 18:aetas illi, quos tibi dempserit, adponet annos,
Hor. C. 2, 5, 15:exemplum,
Gell. 1, 13, 9:si quis apposuerit ad haec, apponet Deus super illum etc.,
Vulg. Apoc. 22, 18; ib. Gen. 49, 32.—Trop.A.Of the mind, to apply (eccl. Lat.):B.appone cor ad doctrinam,
Vulg. Prov. 22, 17:apposui cor meum, ut etc.,
ib. Eccl. 8, 16.—In eccl. Lat., after the Hebrew, of an act, to do further, also to do something:C.non apponet, ut complacitior sit adhuc?
Vulg. Psa. 76, 8; so ib. Act. 12, 3:apposuerunt adhuc peccare,
ib. Psa. 77, 17; 88, 23.—With a dat. of end, to set down for something, count, reckon, or consider as, to hold as (very rare):A.cum is nil promereat, postulare id gratiae adponi sibi,
Ter. And. 2, 1, 32 (addi in gratiam suam, Don.):aliquid lucro,
Hor. C. 1, 9, 15.—Hence, appŏsĭ-tus ( adp-), a, um, P. a., put or applied to, etc.Of relations of space, placed or situated at or near to, contiguous to, bordering upon; constr. with dat.:B.regio mari adposita,
Plin. 3, 18, 22, § 126:platanus itineri,
id. 12, 1, 5, § 9:castellum Lupiae flumini adpositum,
Tac. A. 2, 7.— Trop.:audacia fidentiae non contrarium, sed appositum ac propinquum,
Cic. Inv. 2, 54, 165.—Metaph.1.Fit, proper, suitable, appropriate, apposite, etc. (like aptus, q. v.; hence in MSS. freq. interchanged with it; cf. Spald. ad Quint. 3, 11, 9); constr. with ad (in this signif. very freq. in Varr. and Cic.;* 2.elsewhere very rare, perh. not found except in Quint. and Gell.): ager ad vitem adpositus,
Varr. R. R. 1, 7, 5:loca adposita ad faenum, ad vinum, ad oleum,
id. ib. 1, 23, 1:equus ad medendum adpositus,
id. ib. 2, 7, 5:(gallinae) adpositissimae ad partum,
id. ib. 3, 9, 9;2, 10, 4: menses ad agendum maxime appositi,
Cic. Verr. 2, 1, 11; 2, 5, 41 fin.; id. Att. 3, 14:multo appositior ad deferenda,
id. Verr. 2, 4, 57:argumentatio appositissima ad judicationem,
id. Inv. 1, 14. —Inclined to; constr. with dat.:3.judex juri magis an aequo sit adpositus,
Quint. 4, 3, 11 (cf.:adclinis falsis animus,
Hor. S. 2, 2, 6).—Subst.: appŏsĭtum, i, n., in rhet. and gram., an epithet, adjective:adposita, quae epitheta dicuntur, ut dulce mustum,
Quint. 8, 2, 10; 2, 14, 3; 9, 4, 24.—Hence, appŏsĭtē, adv., suitably, fitly, etc.:ad persuasionem,
Cic. Inv. 1, 5; cf. Spald ad Quint. 2, 15, 3 praeclare et apposite et facete scribere, Gell. 2, 23, 11 ( comp. and sup not used). -
60 adsitus
1. 2.as-sĭtus ( ads-), a, um, adj. [sino], situated near (post-class.):atria viridantibus adsita pratis,
Aus. Mos. 335:neque longule dissita neque proxime adsita,
App. Flor. 1.
См. также в других словарях:
situated — sit‧u‧at‧ed [ˈsɪtʆueɪtd] adjective 1. be situated to be in a particular place or position: • We stayed in a small town situated just south of Cleveland. • All the apartments are beautifully situated overlooking the beach. 2. be well/badly… … Financial and business terms
situated — adjective anchored, bestead, conlocatus, embedded, ensconced, established, fixed, found, housed, implanted, installed, laid, located, lodged, occupying, placed, planted, posited, positioned, positus, posted, proximate to, put, quartered, rooted,… … Law dictionary
situated — [sich′o͞oāt΄id] adj. [pp. of SITUATE] 1. placed as to site or position; located 2. placed as to circumstances, esp. financial circumstances [securely situated] … English World dictionary
situated — [adj] located established, fixed, occupying, parked, placed, planted, positioned, set, settled, stationed; concept 488 … New thesaurus
Situated — In artificial intelligence and cognitive science, the term situated refers to an agent which is embedded in an environment. The term situated is commonly used to refer to robots, but some researchers argue that software agents can also be… … Wikipedia
situated — sit|u|at|ed [ˈsıtʃueıtıd] adj be situated to be in a particular place or position = ↑located be situated in/near/at etc ▪ The house is situated near the college. ▪ a farm situated in the valley conveniently/ideally/beautifully etc situated ▪ The… … Dictionary of contemporary English
situated — adjective 1 be situated to be in a particular place or position: a small town situated just south of Cleveland | beautifully/conveniently/pleasantly situated: All the apartments are beautifully situated overlooking the beach. 2 be well/badly… … Longman dictionary of contemporary English
situated — [[t]sɪ̱tʃueɪtɪd[/t]] ADJ: v link ADJ prep, adv ADJ If something is situated in a particular place or position, it is in that place or position. His hotel is situated in one of the loveliest places on the Loire... The pain was situated above and… … English dictionary
Situated — Situate Sit u*ate (?; 135), Situated Sit u*a ted, a. [LL. situatus, from situare to place, fr. L. situs situation, site. See {Site}.] 1. Having a site, situation, or location; being in a relative position; permanently fixed; placed; located; as,… … The Collaborative International Dictionary of English
situated — adj. VERBS ▪ be ADVERB ▪ beautifully, delightfully, ideally, picturesquely, pleasantly, superbly, well … Collocations dictionary
situated — sit|u|at|ed [ sıtʃu,eıtıd ] adjective ** 1. ) in a particular place: LOCATED: This modern three star hotel is situated close to the city center. The Business Library is situated on the ground floor. 2. ) FORMAL in a particular situation,… … Usage of the words and phrases in modern English