Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

silvae+o

  • 61 saltus

    I ūs m. [ salio II ]
    скачок, прыжок
    saltum dare O — подскочить, прыгнуть
    II saltus, ūs m.
    перен. трудное положение ( ex saltu damni elicere — v. l. educere — aliquem foras Pl); ущелье ( Thermopylarum L)
    2) лесистое место (s. nemorum V); покрытые лесами горы (s. Pyrenaeus Nep; silvae saltūsque V)
    3) (тж. s. pascuus Dig) горное пастбище, тж. лесной выгон ( in saltibus pascere V)
    4) имение, ферма с пастбищами Dig
    5) земельная мера = 4 centuriae = 800 jugera = 201,5 га Vr
    6) Pl (шутл.) = vasculum muliebre

    Латинско-русский словарь > saltus

  • 62 silva

    ae f.
    1) лес (densa C; pinae V, Sil)
    2) парк, сад (signa in silva disposĭta C; inter silvas Acadēmi H)
    3) тж. pl. растения, деревья ( virĭdem ab humo silvam convellere V)
    4) множество, обилие, масса ( rerum sententiarumque C)
    5) материал, материя (s. atque materia omnium argumentationum C)
    6) черновые записи, черновик (materiam, quam ex tempore scribunt,... silvam vocant Q)
    7) перен. дебри, т. е. мирская суета ( in silvā manēre Eccl)

    Латинско-русский словарь > silva

  • 63 sonor

    ōris m. [ sono ]
    звон, звук ( lepidus Lcr); голос ( animalium immeditati sonores Ap): шум ( sonorem dant silvae V)

    Латинско-русский словарь > sonor

  • 64 Statius

    a, um
    Статий, римск. nomen; наиболее известны
    1) S. Albius Oppianicus — см. Cluentius
    2) L. S. Murcus, легат Цезаря, впоследствии соучастник заговора против него; в 41 г. до н. э. убит Помпеем Младшим C, VP
    3) C. Caecilius S.— см. Caecilius
    4) P. Papinius S., поэт времен Домициана, автор поэм «Silvae», «Thebais» и «Achilleis»

    Латинско-русский словарь > Statius

  • 65 strideo

    strīdeo, strīdī, —, ēre и strīdo, strīdi, —, ere
    а) шипеть ( anguis stridet V); шипеть или трещать ( на огне) ( exta stridentia Pt): визжать ( cardo stridet V)
    б) шуметь ( mare stridet V); свистеть ( sagitta stridet V); скрипеть ( plaustra strident V); жужжать, гудеть ( apes stridunt V); скрежетать ( aeger dentibus stridet CC); стрекотать ( gryllus stridet PM); шелестеть ( silvae stridunt V); лепетать, шептать ( puella stridet O)

    Латинско-русский словарь > strideo

  • 66 sublucidus

    sub-lūcidus, a, um
    слабо освещённый, чуть озарённый, полутёмный (lucus Ap; silvae Amm)

    Латинско-русский словарь > sublucidus

  • 67 superimpendeo

    Латинско-русский словарь > superimpendeo

  • 68 vastus

    vāstus, a, um
    1) пустынный, необитаемый, глухой, пустой ( locus C); невозделанный ( ager L)
    2)
    а) опустошённый, разорённый ( urbs vasta incendiis L)
    б) покинутый, брошенный, одинокий ( virgines Enn)
    3) огромный, безмерный, неизмеримый, гигантский (mare Cs; silvae QC; potentia O; belua C); мощный (ictus, clamor V); всеобъемлющий, обширный ( scientia Col)
    dies per silentium v. T — день, проведённый в глубоком молчании
    5) необразованный, некультурный, неуклюжий, грубый (homo C; oratio rhH.)

    Латинско-русский словарь > vastus

  • 69 Canimus surdis

    Мы поем глухим.
    Парафраза стиха Вергилия, "Буколики", X, 8:
    Nón canimús surdís, respóndent ómnia sílvae. "Мы поем не глухим, на все откликаются леса".
    - Сир, - сказал де Бланас, - хотя бы для того, чтобы успокоить верного слугу, соблаговолите послать в Лангедок, в Прованс и в Дофине надежных людей, которые доставили бы точные сведения о настроении умов в этих трех провинциях. - Canimus surdis, - отвечал король, продолжая делать заметки на полях Горация. (Александр Дюма, Граф Монте-Кристо.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Canimus surdis

  • 70 Etiám periére ruínae

    Погибли даже развалины.
    Лукан, "Фарсалия", IX, 964-69 - о посещении Цезарем Троады: Círcumit éxustáe nomén memorábile Tróiae Mágnaque Phóebeí quaerít vestígia múri
    Jám lassá radíce tenént, ae tóta tegúntur
    Pérgama dúmetís; etiám periére ruínae.
    Бродит он также вокруг развалин прославленной Трои,
    Ищет великих следов стены, воздвигнутой Фебом.
    Чаща засохших лесов да стволы полусгнившие там, где
    Был Ассарака дворец, - и корнями отмершими скрыты
    Храмы былые богов; и весь Пергам покрывает
    Только терновник густой: погибли даже руины.
    (Перевод Л. Остроумова)
    ср. русск. Камня на камне не осталось
    Condamin, Répertoire alphabetique des citations...

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Etiám periére ruínae

  • 71 Hóc erat ín votís

    Это было предметом моих желаний; вот о чем я мечтал.
    □ В парафразе см. Hoc erat in fatis
    Гораций, "Сатиры", II, 6, 1-5:
    Hóc erat ín votís: modus ágri nón ita mágnus,
    Hórtus ub(i), ét tectó vicínus júgis aquáe fons,
    Ét paulúm silváe super hís foret. Áuctius átque
    Dí meliús fecére: ben(e) ést. Nihil ámplius óro,
    Mája náte, nis(i) út propri(a) háec mihi múnera fáxis.
    Вот в чем желания были мои: необширное поле,
    Садик, от дома вблизи непрерывно бегущий источник,
    Боги бессмертные мне; не тревожу их просьбою боле,
    Кроме того, чтоб эти дары мне они сохранили.
    (Перевод М. Дмитриева)
    - Гораций говорит о своей жизни в подаренном ему Меценатом небольшом сабинском поместье.
    Вступление Уварова в управление мин. нар. просв. Приветствовано Грефе [ Грефе Ф. Б. (1780-1851) - академик, профессор С.-Петербургского университета. - авт. ] стихотворением, начинавшимся Горациевскими словами, которыми открывается его шестая сатира во второй книге, обращенная к Меценату, его другу и благодетелю: hoc erat in votis (у М. А. Дмитриева в стихотворном переводе этой сатиры на русский язык "вот в чем желания были мои"). (Е. А. Бобров, Материалы для биографии В. С. Печерина.)
    Итак, аббат Борото направился к дому мадемуазель Тамар, где он проживал уже два года, - а до того времени в продолжение двенадцати лет это жилище было лишь предметом его вожделений - "erat in votis", - как ныне должность каноника. (Оноре Бальзак, Турский священник.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Hóc erat ín votís

  • 72 Alcinous

    Alcinous, ī, m. (Ἀλκίνοος), Sohn des Nausithous, Enkel Neptuns, der aus der (homer.) Sage bekannte oberste Fürst der Phäaken auf Scheria (Corcyra, j. Corfu), Vater der Nausikaa, s. Hyg. fab. 23 u. 125 sqq., berühmt durch die gastliche Aufnahme des an die Küste von Korkyra (cautibus Alcinoi, Ov. met. 14, 465) verschlagenen Ulixes, Ov. ex Pont. 2, 9, 42. – Seine herrlichen Gärten voll saftigen Obstes (Plin. 19, 49; vgl. Corcyraei pomaria regis, Mart. 8, 68, 1) wurden sprichw.; dah. Alcinoi silvae, fruchtbare Obstbäume, Verg. georg. 2, 87 (vgl. Corcyraei frondes horti. Mart. 13, 37). – u. poma dare Alcinoo, von einer überflüssigen Sache, Ov. ex Pont. 4, 2, 10. Mart. 7, 42, 6. – u. Alcinoi iuventus, Phäaken (= weibische Wollüstlinge), Hor. ep. 1, 2, 28 sq.

    lateinisch-deutsches > Alcinous

  • 73 alludo

    al-lūdo (ad-lūdo), lūsī, ere, bei, zu, mit jmd. od. etw. spielen, scherzen, kosen, schäkern, tändeln, I) eig.: a) v. Pers., m. ad u. Akk. u.m. bl. Dat., ad id (scortum), Ter.: veluti ad notam (mulierem), liebkosen (v. einem Kinde), Iustin.: Cicero Trebatio alludens, Quint.: et nunc alludit (sc. tauro), Ov.: quasi alludens, gleichs. im Scherz, Suet.: Galba alludens varie et copiose, seinen Witz spielen lassend in aller Mannigfaltigkeit u. Fülle, Cic.: nec plura alludens, nicht weiter scherzend, Verg. – bes. in der Rede anspielen auf etw., alludit ad nomen, quod hirundo, Ps. Ascon. Cic. Verr. 2, 24: Phidias Homeri versibus egregio dicto allusit, Val. Max. 3, 7. ext. 4: bene allusit de consiliaribus, Schol. Iuven. 3, 46: alludens tali cavillo, Aur. Vict. epit. 9, 14. – b) v. personif. Lebl.: α) v. der Wasserflut = an etw. schlagen, plätschern, mare litoribus alludit, Cic. de nat. deor. 2, 100 M.: alludentibus undis, Ov.: ubi alludit unda, Plin. – m. Acc., quae fluctus salis alludebant, Catull. 64, 67: quod (aequor) vicissim nunc appulsum nostris pedibus alluderet fluctus, Min. Fel. 3, 3. – m. Dat., extremis alludunt aequora plantis, Stat. Theb. 9, 336. – β) vom Wind, ansäuseln, comas ac summa cacumina silvae lenibus adludit flabris levis auster, Val. Flacc. 6, 665. – u. von dem vom Wind bewegten Baume, et curvata suis fetibus ac tremens alludit patulis arbor hiatibus, Sen. Thyest. 157. – γ) von der Flamme, hinschlagen, hinlecken zu usw., ibi epulantes alludit flamma, Solin. 5, 24. – δ) v. Glück, mit jmd. sein Spiel treiben, cum (fortuna) tibi falsae illecebris felicitatis alluderet, Boëth. de cons. phil. 2. pros. 1. p. 20, 7 Obb. – II) übtr.: genus eorum, qui sapientiae alludunt (die nahe an die Weisheit hinreichen), quam non quidem contigerunt, in conspectu tamen et, ut ita dicam, sub ictu habent, Sen. ep. 72, 12: u. prope posita speique nostrae alludentia sequamur, halten uns an das Nahegelegene u. unserer Hoffnung sich Darbietende, Sen. de tranqu. anim. 10, 5.

    lateinisch-deutsches > alludo

  • 74 aquatilis

    aquātilis, e (aqua), I) zum Wasser gehörig, im od. am Wasser lebend, -befindlich, Wasser-, genus, Varr.: animalia, Varr. LL.: animantes (Ggstz. terrenae), Lact.: bestiae, Cic.: pecus, Col.: musculi, cochleae, Plin.: horologium, Cassiod.: radiculae aquatilis silvae, von Schilf, Binsen, Col. – subst., aquātilia, ium, n. pl., α) alles im Wasser Befindliche, Plin. 31, 1. – β) Wassertiere, Plin. 9, 23 u.a. – II) wässerig, d.i. A) Wasser enthaltend, subst., aquātilia, ium, n. pl., Wasserblasen, ὑδατίδες, eine Viehkrankheit, Pelag. vet. 11. Veget. mul. 1, 25, 6 u.a. – B) einen Wassergeschmack habend, umor, Varr. r. r. 1, 64, 1: sucus, Plin. 19, 186.

    lateinisch-deutsches > aquatilis

  • 75 artus [1]

    1. artus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (Stamm AR-o, griech. ΑΡ-ω, wov. auch 2. artus, arma u.a.), gefügt, d.i. eingeengt, eingeschränkt, zusammengedrängt, -gezwängt, eng geschlossen, eng, knapp, I) eig.: a) im Ggstz. zum Lockern, Schlaffen, eng, straff, fest (Ggstz. laxus), catena, Ov. u. (Ggstz. laxa) Sen.: frenum, Tibull.: toga, fest anschließende, Hor.: compressiones artae amantum comparum, Plaut.: artissima oscula, Kuß auf Kuß, Suet.: complexus artiores, Sen., artissimi, Petr.: artissimo nodo vinciri (Ggstz. levi nodo contineri), Plin. – u. oft im Bilde, artioribus (ille) apud populum Romanum laqueis tenebitur, Cic.: vinculum ad astringendam fidem artius, Cic.: artissimum societatis vinculum, Cic. – b) im Ggstz. zum Weiten, eng (Ggstz. latus), α) v. Örtl.: regiones, Lucr.: loca, Sall. fr.: artiores silvae, dichtere, Caes.: vallis, Liv.: via, semita, Liv.: itinera, Tac.: aditus, Curt.: fauces, Tac.: ostium (Mündung), Liv.: os specus, Curt.: Arabici sinus os artius (Ggstz. latum), Mela: saltus artior, Liv.: mare artius, Mela: artissimum inter Europam Asiamque divortium, Tac.: coit deinde murus ex utraque parte in artiorem velut cuneum, Liv.: inde se rursus laxat (mare), rursusque etiam, quam fuit, artius exit in spatium, Mela: terra quae sequitur nusquam lata, atque hic artissima inter Hellespontum Aegaeumque procurrit, Mela. – subst., artum, ī, n., die Enge, der enge Raum, in artum concreti montes nimborum, Lucr.: mare adeo in artum agitur, ut etc., Mela: u. (im Bilde) nec desilies imitator in artum, dich verrennen, Hor.: quinquaginta ferme volumina collecta in artum, gekürzte, Plin.: ita in arto stipatae erant naves, ut etc., Liv.: per omnia arta praeruptaque velut caeci evadunt, Liv.: im Compar. u. Superl., montes paulatim in artius coëunt, Curt.: quā in artissimum cogitur regio, Curt. – bes. die Enge, das Gedränge des Kampfes, pugna in arto, Fuß an Fuß, Tac.: in artum compulsi, eingekeilt, eingezwängt, Liv.: suomet ipso agmine in arto haerentes, Liv. – β) v. a. Dingen, eng, gedrängt, dicht, turbā artā circumstare, Tibull.: nimis arta convivia, Hor.: cernere alqd artiore cribro, mit dichterem (feinerem) Siebe, Plin.: trahi in artissimas tenebras, Suet. Ner. 46, 1 (vgl. Apul. de deo Socr. 3): custodia arta, Tac., artiwsima, Mela. – u. γ) v. Pers., eng gewachsen, mulierem ita artam, ut mulier fieri non possit, sanam non videri constat, Ulp. dig. 21, 1, 14. § 7. – II) übtr.: a) nicht schlaff, eng, fest, artus somnus, artior somnus, fester, tiefer Schl., Suet. u. Cic.: artissimus somnus, Suet.: artā propinquitate coniunctus, Curt.: arto contubernio intime iunctus, App.: u. artā familiaritate alqm complecti, mit enger, inniger, Plin. ep.: alqm in artissimam affinitatem recipere, Vell. – v. Pers., eng verbunden, contubernalis artissimus, Apul. met. 9, 23. – b) eingeengt, beengt, α) unter dem Zwange befindlich, sponte suā cadere sub leges artaque iura (Zwang der Rechte), Lucr.: leges artae ideoque superbae, Plin. – β) beengt durch Sorgen, animus, Hor. sat. 2, 6, 82. – c) eingeengt = knapp, beschränkt, nur sparsam, gering, numerus, Tac.: commeatus, Liv.: annona arta, artior, artissima, Suet.: artiora tempora somni quam noctis, Curt.: omnia sibi in dies artiora esse viderunt, Curt. – u. artior petitio, mit geringer Aussicht, Liv. – subst., in arto (esse) commeatum, die Zufuhr sei knapp, Tac. hist. 3, 12: nobis in arto et inglorius labor, beschränkt, Tac. ann. 4, 32: alci spem ponere in arto, jmdm. die H. beschränken, Ov. – d) drangvoll, mißlich (s. Duker Flor. 2, 6, 31), res (Lage), Ov., Tac. u.a.: spes artior, Col. – subst., cum in arto res esset, als er in der Klemme war, sich bedrängt sah, Liv.: numquam Mavors adeo constrinxit in artum res, Claud.

    lateinisch-deutsches > artus [1]

  • 76 balsamum

    balsamum, ī, n. (βάλσαμον), I) der Balsambaum, -strauch, die Balsamstaude (Amyris gileadensis, L.), balsami arbor, Isid. 17, 8, 14 (vgl. Serv. Verg. georg. 2, 119): balsamum modica arbor, Tac. hist. 5, 6: balsamum et palmae, ibid.: turis et balsami silvae, Flor. 3, 5, 29: balsami lacrima (βαλσαμοῦ δάκρυον), der Balsamsaft, Cels. 5, 18. no. 3: dass. balsami umor, Tac. hist. 5, 6: balsami semen, Cels. 5, 18. no. 3. Plin. 12, 115. Scrib. 126 u. 170: balsami seminis grana, Scrib. 177. – II) der aus dem Balsambaume gewonnene schleimige Saft, der Balsamsaft, das Balsamöl, der Balsam, genau der Gileadbalsam od. Mekkabalsam (vgl. Prob. Verg. georg. 2, 115), α) Sing.: oleum balsamum, Apul. met. 10, 21 in.: balsamum sudare (v. Bäumen), Iustin. 36, 3, 4: India et terra Israël balsamum et mel et oleum (Olivenöl) et resinam proposuerunt (hielten feil) in nundinis tuis, Vulg. Ezech. 27, 17. – oft als Arzneimittel, casia, myrrha, balsamum, Cels. 3, 21. p. 107, 12 D.: balsami pars una et olei veteris aut cyprini partes duae, Cels. 6, 6. no. 34: balsamum purgat, Cels. 5, 5, mollit, Cels. 5, 15. – als Wohlgeruch, Vulg. Sirach 24, 20 u. 21: zum Sprengen, ceteris unguentis et geniali balsamo guttatim excusso conspergere plateas, Apul. met. 11, 9. – als Brennmaterial, idem (Heliogabalus) in lucernis balsamum exhibuit, Lampr. Heliog. 24, 1. – β) Plur. balsama, ōrum, n. die Balsamsäfte, der Balsam, bes. als Wohlgeruch, Tac. Germ. 45, 5. Solin. 35, 5. Apul. met. 2, 8; 6, 11. Verg. georg. 2, 119 u. oft bei a. Dichtern (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 612). – zum Sprengen der Straßen usw., Spart. Hadr. 19, 5: bei Hochzeiten, Apul. met. 6, 24. Claud. nupt. Hon. et Mar. 96; epith. Pall. et Cer. 121: auf Gräber, Anthol. Lat. 779, 134 (109, 134). Auson. epitaph. (XXVII) 30, 2. p. 78 Schenkl.

    lateinisch-deutsches > balsamum

  • 77 caesura

    caesūra, ae, f. (caedo), I) das Hauen, Fällen, arboris, Plin. 16, 230: silvae, Plin. 17, 150. – meton., recentes arundinum caesurae, frisch abgeschnittene Rohrstauden, Plin. 8, 96. – II) übtr., als t. t. der Metrik = incisio, der Einschnitt, Abschnitt, die Zäsur, auch im Plur., Diom. 497, 6. Prisc. part. XII vers. Aen. 1, 6. p. 460, 16 u. 1, 9. p. 461, 16 K.

    lateinisch-deutsches > caesura

  • 78 callis

    callis, is, m. u. (in Prosa gew.) f., ein über Anhöhen u. Berge führender ungebahnter Pfad, der Bergpfad, Gebirgspfad, Waldweg, nur dem Vieh zugängliche Triftweg, die Trift, Plur. auch meton. = Gebirgstriften, Gebirgshutungen, α) Sing., Amm. 30, 1, 15. Auct. itin. Alex. 45 in. Pers. 3, 57. Val. Flacc. 3, 368. Claud. b. Get. 282: poet. v. Pfade der Ameise, Verg. Aen. 4, 405. Ov. met. 7, 626: u. übh. Abzugsweg, Varr. sat. Men. 430 B. – β) gew. Plur.: iter callium, Marsch über die G., Curt.: Italiae calles (in den Abruzzen) et pastorum stabula, Cic.: calles saltusque Macedonicorum montium, Liv.: calles silvestres longinqui, Varr.: calles inviae, Liv. u. Curt.: calles occulti, Verg.: silvestres calles, vix singulis pervii, Curt.: calles consitae arboribus, Amm.: nos hic pecorum modo per aestivos saltus deviasque calles exercitum ducimus, Liv.: timor incessit, ne quas per imminentia iuga calles inveniret, Liv.: cum quaedam in callibus, ut solet, pastorum controversia esset, Cic. – bes. calles publicae, Gebirgstriften des Staates, Varr. r. r. 2, 2, 10: calleis viaeque publicae, Leg. agr. fragm. XXVI im Corp. inscr. Lat. 1. p. 81: dah. als eine öffentliche Verwaltung (provincia) silvae callesque, Suet. Caes. 19, 2, u. bl. calles, Tac. ann. 4, 27 H. – / Über das gen. fem. vgl. Drak. u. Fabri Liv. 22, 14, 8. Zumpt u. Mützell Curt. 3, 10 (25), 10. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 1000. – Abl. Sing. calle, seltener calli, Itin. Alex. 45 Volkmann.

    lateinisch-deutsches > callis

  • 79 campus [1]

    1. campus, ī, m. (vgl. καμπή, κάμπειν), eine offene Fläche, I) im allg., die Ebene, Fläche (Ggstz. mons, collis, silva, saltus), ein flaches, ebenes Feld (wurde nicht nur bebaut oder als Weide benutzt, sondern diente auch als Ort für große Versammlungen oder zu militärischen Übungen), colles et campi, Lucr.: campos et montes hieme et aestate peragrare, Cic. – als »Wiesengrund« od. »Ackerfeld«, c. herbidus aquosusque, Liv.: c. herbosus, Hor.: campi frumenti et pecoris et omnium rerum copiā opulenti, Liv.: campi torridi siccitate, Liv.: dah. meton. für »Feldfrucht«, Stat. Theb. 5, 528. – als »Saatgefilde«, Cic. – als »Blachfeld« für Kriegsoperationen (Ggstz. mons, collis, silvae et saltus), Liv., Nep. u.a.: campis exuti, Tac.: numquam in campo sui fecit potestatem, Nep.: dah. für »Schlachtfeld«, Iuven. 2, 106: campum colligere, Veget. mil. 3, 25. – poet. übtr. (wie aequor) = jede ebene Fläche, des Meeres, campi caerulei, Plaut.; u. so bei Lucr., Verg. u.a. (s. Meineke quaest. Menandr. 1. p. 9): eines Felsens, Verg. Aen. 5, 128: c. cereus, Schreibtafel, Titin. com. 160. – im Bilde, ebener Boden, feratur eloquentia non semitis, sed campis, Quint.: velut campum nacti expositionis, Quint. – II) insbes., ein freier Platz in der Stadt (Rom), bestimmt zu öffentlichen Zusammenkünften u. sonstigen öffentlichen Zwecken. Solcher Plätze gab es in Rom 8, nach andern 17 (wie: Esquilinus, Agrippae usw., s. Preller Die Regionen der Stadt Rom S. 137): sceleratus campus, s. scelerātus. – Der berühmteste dieser Plätze war der Campus Martius, auch bl. vorzugsw. Campus gen. (s. Fritzsche Hor. sat. 1, 1, 91), eine mit Gras bedeckte Ebene längs des Tibers, in der 9. Region, ursprünglich den Tarquiniern gehörig, dann nach deren Vertreibung dem Mars geheiligt, dah. der Beiname Martius, Versammlungsort des römischen Volkes zu den comitiis centuriatis, Cic.: dah. meton. für die »Komitien« selbst, Cic.: dies campi = dies comitiorum, der Wahltag, Cic. Mil. 43: fors domina campi, Cic.: auch vielbesuchter Spiel-, Übungs-, Erholungsplatz der Römer, Exerzierplatz der Soldaten, Cic., Quint. u.a., s. L. Preller Die Regionen der Stadt Rom S. 155 ff. u. 171 ff. – übtr., freier Spielraum für irgend eine Tätigkeit, Feld, Tummelplatz, Gemeinplatz, hunc locum fugis et reformidas et me ex hoc, ut ita dicam, campo aequitatis ad istas verborum angustias et ad omnes litterarum angulos revocas, Cic.: cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, Cic.: in hoc tanto tamque lato campo cum liceat oratori vagari libere, Cic.: honoris et gloriae campus, Plin. pan.: hinc rhetorum campus de Marathone etc., Cic.

    lateinisch-deutsches > campus [1]

  • 80 cannabius

    cannabius, a, um (cannabis), aus Hanf, hanfen, Hanf-, silvae, Hanfpflanzung, Gratt. cyn. 47.

    lateinisch-deutsches > cannabius

См. также в других словарях:

  • Silvae — (lat. f.pl.): Wälder , wird von lateinischen Dichtern gelegentlich als Titel für Gedichtsammlungen verwendet. Diese Bezeichnung leitet sich ab von griech. hyle, d.h. Holz , im weiteren Sinne: Stoff , Material . Gemeint ist also nicht ein Wald von …   Deutsch Wikipedia

  • Silvae — (lat., »Wälder«), früher öfters vorkommender Titel von Sammelwerken …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Silvae — Silva Sil va, n.; pl. E. {Silvas}, L. {Silvae}. [L., properly, a wood, forest.] [Written also {sylva}.] (Bot.) (a) The forest trees of a region or country, considered collectively. (b) A description or history of the forest trees of a country.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Silvae — Sil|vae [ zɪlvɛ] <Pl.> [lat. silvae, eigtl. = Wälder]: literarische Sammelwerke der Antike u. des Mittelalters mit formal u. inhaltlich verschiedenartigen Gedichten …   Universal-Lexikon

  • Silvae — Sil|vae [...vɛ] die (Plur.) <aus lat. silvae »Wälder«, Plur. von silva> literarische Sammelwerke der Antike u. des Mittelalters mit formal u. inhaltlich verschiedenartigen Gedichten …   Das große Fremdwörterbuch

  • Pensiunea Carmen Silvae — (Гура Гуморулуй,Румыния) Категория отеля: 4 звездочный отель Адрес: Voronet …   Каталог отелей

  • Les Cabanes Silvae — (Camps,Франция) Категория отеля: Адрес: Les Prés de la Font, 19430 Camps, Франци …   Каталог отелей

  • Nephroma silvae-veteris — ID 56129 Symbol Key NESI4 Common Name N/A Family Nephromataceae Category Lichen Division Ascomycota US Nativity Native to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution N/A Growth Habit Lichenous …   USDA Plant Characteristics

  • Nephroma silvae-veteris Goward & Goffinet — Symbol NESI4 Botanical Family Nephromataceae …   Scientific plant list

  • Statius — Publius Papinius Statius (ca. 45 96) was a Roman poet of the Silver Age of Latin literature, born in Naples, Italy. Besides his poetry, he is best known for his appearance as a major character in the Purgatory section of Dante s epic poem The… …   Wikipedia

  • Стаций — Публий Папиний Стаций лат. Publius Papinius Statius Дата рождения: около 40(0040) года Место рождения: Неаполь, Италия Дата смерти …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»