-
1 (sīccinē)
(sīccinē) see sicine. -
2 siccine
siccĭnē, v. sicine. -
3 ce
- cĕ, an inseparable strengthening demonstrative particle, answering etymol. to the Gr. ge (Sanscr. ki; cf. Lat. ci-s and citra), and in signif. to the demonstr. i (in houtosi, touti, etc.), appended to words in different forms.I.Unchanged ce: hicce, haecce, hocce; also in MSS. and inscriptions one c: hice, etc.; plur.: hice, haece, haecce; gen. hujusce, etc.—II.Changed,A.Into ci before the interrog. particle ne: hiccine, hoccine, siccine, nunccine, etc. (v. hic, sic, nunc, etc.).—B.By a rejection of e, in hic, haec, hoc, nunc, etc. for hice, haece, hoce, nunce, etc.; illic, istic, nunc, sic (for illice, etc.); cf. Zumpt, Gram. § 132; Corss. Ausspr II. p. 235. -
4 grassans
grassor, ātus, 1 ( inf. pres. grassarier, Prud. Ham. 651; act. collat. form grassabamus, App. M. 7, 7), v. dep. n. and a. [gradior], to go, go about (not in Cic. and Cæs.; cf.: gradior, incedo, vado, pergo).I.Lit.A.In gen. (mostly ante-class.):b.hoc grassari gradu,
Plaut. Poen. 3, 1, 11:siccine hic cum uvida veste grassabimur?
id. Rud. 1, 4, 31; id. Bacch. 5, 2, 19: sine eam pedibus grassari, Titin. ap. Non. 316, 3:recte grassatur via,
Nov. ib. 5; Ov. Tr. 2, 477:certum'st moriri, quam hunc pati grassari lenonem in me,
come about me, approach me, Plaut. Rud. 3, 3, 22.—Of things:B.(aranĕus) quanta arte celat pedicas scutulato rete grassantes,
going about, moving around, Plin. 11, 24, 28, § 81:per omnes nervos articulosque humore pestifero grassante,
Just. 23, 2:neque avaritia solum, sed etiam crudelitas in capta urbe grassata est,
Curt. 5, 6, 6.—In partic.1.To go loitering or rioting about (cf. grassator, I.): se in juventutem grassantem in Subura incidisse, Liv. 3, 13, 2:2.per omnia clandestina grassari scelera latrociniorum, id 42, 18, 1: ubi Caesarem esse qui grassaretur pernotuit,
Tac. A. 13, 25.—Hence, of parasites, i. q. adulari, to pay one's court to, to flatter, fawn upon: grassari antiqui ponebant pro adulari, Paul. ex Fest. p. 97 Müll.—To go about with thievish designs, to lie in wait: grassari dicuntur latrones vias obsidentes, Paul. ex Fest. p. 97 Müll. (cf. grassator, II.):b. II.in umbris,
Anthol. Lat. 2, 186, 42 sq.:silurus grassatur, ubicumque est, omne animal appetens,
Plin. 9, 15, 17, § 45.—Hence,Trop.A.In gen., to go, proceed, or act in any manner: saepe hac eadem sum grassatus via, Nov. ap. Non. 316, 7; cf.:B.consimili grassantur via,
Afran. ib. 9:ubi animus ad gloriam virtutis via grassatur,
Sall. J. 1, 3:grassandum ad clara periclis,
Sil. 1, 570:(assertor) ait, se jure grassari, non vi,
that he was proceeding, Liv. 3, 44, 8:longe alia via grassabantur,
id. 2, 27, 7:consilio grassandum, si nihil vires juvarent, ratus,
id. 10, 14, 13:mutua dissimulatione et iisdem, quibus petebatur, artibus grassatur,
Tac. H. 4, 56:cupidine atque irā, pessimis consultoribus,
Sall. J. 64, 5:obsequio,
to act obsequiously, Hor. S. 2, 5, 93:dolo,
to act cunningly, Tac. H. 4, 16:assentando multitudini grassari,
Liv. 45, 23, 9:superbe avareque in provincia grassatos,
Suet. Aug. 67.—In partic., to attack, proceed against; to proceed with violence, act harshly, rage, rage against. —Constr.: in aliquid and in or adversus aliquem:b.trecenti conjuravimus principes juventutis Romanae, ut in te hac via grassaremur,
Liv. 2, 12, 15; cf.:in possessionem agri publici grassari,
id. 6, 5, 4:in externos grassari,
Suet. Ner. 36:adversus omnis aevi hominum genus grassari,
id. Calig. 34; cf.:qui cum contemptu religionis grassatus etiam adversus deos fuerat,
Just. 1, 9:ita bacchantem atque grassantem adoriri,
Suet. Calig. 56:omni rapinarum genere grassati,
id. Vesp. 6:diverso vitiorum genere,
id. Galb. 14; cf.:placuit veneno grassari,
Tac. H. 3, 39; id. A. 15, 60.— Absol.:Ii (sagitarii) dum eminus grassabantur,
Tac. A. 4, 47.—Of abstract subjects: accusatorum major in dies et infestior vis sine levamento grassabatur,
Tac. A. 4, 66:ut clausis unam intra domum accusatoribus et reis, paucorum potentia grassaretur,
id. ib. 13, 4:dicemus de his (malis), quae totis corporibus grassantur,
Plin. 26, 11, 67, § 107; cf.:haec (vitia) in pueris grassari, illa in adultis,
id. 26, 1, 3, § 4:mala vestra,... alia grassantia extrinsecus, alia in visceribus ipsis ardentia,
Sen. Vit. B. 27, 6:rabidorum more luporum Crimina persultant toto grassantia campo,
Prud. Psych. 468:grassandi in re familiari facultas,
of wasting, plundering, Dig. 26, 10, 6.—Fig.:nec ferro grassatur saepius ullum mentis vitium quam cupido, etc.,
Juv. 14, 174.—With acc. (cf. above, I. B. 2. b.):simulque Romam pestilentia grassabatur,
Aur. Vict. Caes. 33, 5.— P. a.: grassans, ntis, m., as subst., a robber, thief:quicquid Lycurgi villa grassantibus praebuisset,
Petr. 117, 3; App. M. 8, p. 209, 3:sublatis susceptoribus grassantium cupido conquiescit,
Paul. Sent. 5, 3, 4. -
5 grassor
grassor, ātus, 1 ( inf. pres. grassarier, Prud. Ham. 651; act. collat. form grassabamus, App. M. 7, 7), v. dep. n. and a. [gradior], to go, go about (not in Cic. and Cæs.; cf.: gradior, incedo, vado, pergo).I.Lit.A.In gen. (mostly ante-class.):b.hoc grassari gradu,
Plaut. Poen. 3, 1, 11:siccine hic cum uvida veste grassabimur?
id. Rud. 1, 4, 31; id. Bacch. 5, 2, 19: sine eam pedibus grassari, Titin. ap. Non. 316, 3:recte grassatur via,
Nov. ib. 5; Ov. Tr. 2, 477:certum'st moriri, quam hunc pati grassari lenonem in me,
come about me, approach me, Plaut. Rud. 3, 3, 22.—Of things:B.(aranĕus) quanta arte celat pedicas scutulato rete grassantes,
going about, moving around, Plin. 11, 24, 28, § 81:per omnes nervos articulosque humore pestifero grassante,
Just. 23, 2:neque avaritia solum, sed etiam crudelitas in capta urbe grassata est,
Curt. 5, 6, 6.—In partic.1.To go loitering or rioting about (cf. grassator, I.): se in juventutem grassantem in Subura incidisse, Liv. 3, 13, 2:2.per omnia clandestina grassari scelera latrociniorum, id 42, 18, 1: ubi Caesarem esse qui grassaretur pernotuit,
Tac. A. 13, 25.—Hence, of parasites, i. q. adulari, to pay one's court to, to flatter, fawn upon: grassari antiqui ponebant pro adulari, Paul. ex Fest. p. 97 Müll.—To go about with thievish designs, to lie in wait: grassari dicuntur latrones vias obsidentes, Paul. ex Fest. p. 97 Müll. (cf. grassator, II.):b. II.in umbris,
Anthol. Lat. 2, 186, 42 sq.:silurus grassatur, ubicumque est, omne animal appetens,
Plin. 9, 15, 17, § 45.—Hence,Trop.A.In gen., to go, proceed, or act in any manner: saepe hac eadem sum grassatus via, Nov. ap. Non. 316, 7; cf.:B.consimili grassantur via,
Afran. ib. 9:ubi animus ad gloriam virtutis via grassatur,
Sall. J. 1, 3:grassandum ad clara periclis,
Sil. 1, 570:(assertor) ait, se jure grassari, non vi,
that he was proceeding, Liv. 3, 44, 8:longe alia via grassabantur,
id. 2, 27, 7:consilio grassandum, si nihil vires juvarent, ratus,
id. 10, 14, 13:mutua dissimulatione et iisdem, quibus petebatur, artibus grassatur,
Tac. H. 4, 56:cupidine atque irā, pessimis consultoribus,
Sall. J. 64, 5:obsequio,
to act obsequiously, Hor. S. 2, 5, 93:dolo,
to act cunningly, Tac. H. 4, 16:assentando multitudini grassari,
Liv. 45, 23, 9:superbe avareque in provincia grassatos,
Suet. Aug. 67.—In partic., to attack, proceed against; to proceed with violence, act harshly, rage, rage against. —Constr.: in aliquid and in or adversus aliquem:b.trecenti conjuravimus principes juventutis Romanae, ut in te hac via grassaremur,
Liv. 2, 12, 15; cf.:in possessionem agri publici grassari,
id. 6, 5, 4:in externos grassari,
Suet. Ner. 36:adversus omnis aevi hominum genus grassari,
id. Calig. 34; cf.:qui cum contemptu religionis grassatus etiam adversus deos fuerat,
Just. 1, 9:ita bacchantem atque grassantem adoriri,
Suet. Calig. 56:omni rapinarum genere grassati,
id. Vesp. 6:diverso vitiorum genere,
id. Galb. 14; cf.:placuit veneno grassari,
Tac. H. 3, 39; id. A. 15, 60.— Absol.:Ii (sagitarii) dum eminus grassabantur,
Tac. A. 4, 47.—Of abstract subjects: accusatorum major in dies et infestior vis sine levamento grassabatur,
Tac. A. 4, 66:ut clausis unam intra domum accusatoribus et reis, paucorum potentia grassaretur,
id. ib. 13, 4:dicemus de his (malis), quae totis corporibus grassantur,
Plin. 26, 11, 67, § 107; cf.:haec (vitia) in pueris grassari, illa in adultis,
id. 26, 1, 3, § 4:mala vestra,... alia grassantia extrinsecus, alia in visceribus ipsis ardentia,
Sen. Vit. B. 27, 6:rabidorum more luporum Crimina persultant toto grassantia campo,
Prud. Psych. 468:grassandi in re familiari facultas,
of wasting, plundering, Dig. 26, 10, 6.—Fig.:nec ferro grassatur saepius ullum mentis vitium quam cupido, etc.,
Juv. 14, 174.—With acc. (cf. above, I. B. 2. b.):simulque Romam pestilentia grassabatur,
Aur. Vict. Caes. 33, 5.— P. a.: grassans, ntis, m., as subst., a robber, thief:quicquid Lycurgi villa grassantibus praebuisset,
Petr. 117, 3; App. M. 8, p. 209, 3:sublatis susceptoribus grassantium cupido conquiescit,
Paul. Sent. 5, 3, 4. -
6 interloquor
I.In gen.:II.siccine mihi interloquere?
Ter. Heaut. 4, 3, 13.— Absol., Gell. 14, 2, 19:ipse raro et breviter interlocutus,
Plin. Ep. 7, 6, 6.—In law, to pronounce an interlocutory sentence:si judex ita interlocutus sit, Vim fecisti,
Dig. 48, 19, 32 al. -
7 sicine
sīcĭnē (less correctly, siccĭne), adv. [sice, orig. form of sic, q. v., and the interrog. particle ne], so, thus; in interrog. and exclamatory sentences always beginning the sentence (once in Cic.; twice in Liv.; not in Cæs. or Sall.; freq. in the comic writers; sometimes in the other poets). Like sic, it refers either to a previous statement, or deiktikôs to something pointed out by the speaker (cf. sic, I. and III.). It almost always implies reproach; sometimes self-reproach (v. infra, 3.).1.Referring to a previous statement:2.Sicine mi abs te refertur gratia?
Plaut. Ps. 1, 3, 101: Sicine me spernis? id. Rud. 3, 6, 46:Sicine agis?
Ter. Eun. 1, 2, 19; so id. ib. 4, 7, 34; id. Ad. 1, 2, 48:Sicine hunc decipis?
id. Phorm. 3, 2, 43:Sicine tu eum, cui tu in consilio fuisses... in discrimen vocavisti?
Cic. Fl. 33, 82:Sicine vestrum militem sinitis vexari ab inimicis?
Liv. 6, 16, 2.—So in oblique discourse:Rogitansque, sicine pugnaturos milites spopondisset?
Liv. 7, 15, 2; cf. Plaut. As. 1, 2, 1; id. Cist. 2, 3, 38; id. Merc. 1, 2, 49; id. Poen. 1, 2, 176; Ter. Heaut. 4, 3, 13; Cat. 64, 132; 64, 134; 77, 3; Sil. 9, 25.—Rarely used predicatively:Sicine est sententia?
Ter. Heaut. 1, 1, 114.—Referring to something pointed out:3.Sicine hic cum uvidā veste grassabimur?
Plaut. Rud. 1, 4, 32:Sicine, lente, jaces?
Prop. 3, 7 (2, 15), 8; cf. Plaut. Cist. 1, 1, 115; id. Ps. 5, 5, 1; id. Poen. 3, 1, 9; App. M. 9, p. 180.—Sometimes it introduces exclamatory infinitive clauses: Sicine mi esse os oblĭtum, O that my face ( eyes) should have been thus covered ( blinded), Plaut. Curc. 4, 4, 34:4.Sicine me atque illam operā tuā nunc miseros sollicitarier!
Ter. And. 4, 2, 6; cf. Plaut. Pers. 1, 1, 44.—Very rarely without implying reproach:Sicine eam incomptis vidisti flere capillis?
did you see her weep just as she was, with unkempt hair? Prop. 4, 5 (3, 6), 9 (cf. sic, V. 3.).
См. также в других словарях:
advis — et opinion, Sententia, Sensus, Opinio, Consilium, comme, L advis du Conseil est, Consilij opinio et sententia est, Advis aussi pour advertissement donné de quelque chose, Comme au 2. livre d Amad. Ma cousine, respondit Amadis, je m esbahy de la… … Thresor de la langue françoyse
maniere — Maniere, f. acut. Via, Modus, Ratio, Mos. Maniere de faire, Gestus. La maniere d escrire, {{o=descrire}} Stylus, Forma. La maniere et reigle de bien parler, Formula dicendi. Une maniere de briganderie, Forma latrocinij. Je vous monstreray la… … Thresor de la langue françoyse