Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

sevērus

  • 1 severus

    severus severus, a, um строгий, суровый

    Латинско-русский словарь > severus

  • 2 severus

    severus severus, a, um серьёзный

    Латинско-русский словарь > severus

  • 3 sevērus

        sevērus adj. with comp. and sup.    [SEV-].—Of persons, serious, sober, grave, strict, austere, stern, severe: civis severus et gravis: omnium severissimus: Cures, V.: adimam cantare severis, H.: legis custodes: severissimi iudices: severum decent, seria dictu, H.—Of things, sober, grave, serious, severe, austere, disagreeable, oppressive: voltus severior: frons, O.: Falernum, tart, H.: disciplina: genus dicendi: fidibus voces crevere severis, H. — Harsh, rough, crabbed, rigid, severe, stern: imperia severiora: lex, O.: severissimi imperi vir, L.: paulo severior poena, S.: acerbe in filium.— Severe, dreadful, gloomy: Uncus, H.: amnis Cocyti, V.: turba Eumenidum, Pr.
    * * *
    severa -um, severior -or -us, severissimus -a -um ADJ
    stern, strict, severe; grave, austere; weighty, serious; unadorned, plain

    Latin-English dictionary > sevērus

  • 4 Severus

    1.
    sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).
    I.
    Of persons:

    nam te omnes saevom severumque commemorant,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    quam severus!

    Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:

    civis severus et gravis,

    Cic. Lael. 25, 95; cf.:

    omnium gravissimus et severissimus, etc.,

    id. de Or. 2, 56, 228:

    Tubero (Stoicus) vitā severus,

    id. Brut. 31, 117; cf.:

    Stoicorum secta severissima,

    Quint. 1, 10, 15:

    agricolae,

    hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:

    Cures,

    Verg. A. 8, 638:

    Zethus,

    Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:

    rumores senum severiorum,

    Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:

    at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,

    Cat. 27, 6:

    adimam cantare severis,

    Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:

    legis custodes,

    Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,

    judices severi in eos solos,

    id. Clu. 20, 56; cf.:

    severissimos atque integerrimos judices,

    id. Verr. 1, 10, 30:

    ex familiā ad judicandum severissimā,

    id. ib.:

    ubi haec severus te palam laudaveram,

    Hor. Epod. 11, 19:

    auctor e severissimis,

    Plin. 11, 52, 114, § 274:

    Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,

    id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—
    B.
    In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):

    Neptunus saevus severusque,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    idem acerbe severus in filium,

    Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):

    in me severior quam in vos,

    Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:

    Eumenidum turba,

    Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—
    II.
    Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:

    severā fronte curas cogitans,

    Plaut. Mil. 2, 2, 46:

    vultus severior et tristior,

    Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:

    frons,

    Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:

    divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,

    Stat. Achill. 1, 288:

    animus (opp. mitis),

    Quint. 3, 9, 7:

    disciplina maxime severa,

    id. 1, 2, 5:

    imperia severiora,

    Cic. Tusc. 4, 19, 43:

    judicia severa,

    id. Verr. 2, 4, 59, § 133:

    lex,

    Ov. P. 3, 3, 57:

    severiora judicia,

    Quint. 4, 2, 122:

    severiores leges,

    id. 12, 1, 40; cf.:

    Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,

    Vell. 1, 6, 3:

    imperii severissimi vir,

    Liv. 4, 26:

    quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,

    Plaut. Poen. 5, 3, 51:

    linque severa,

    Hor. C. 3, 8, 28:

    paulo severior poena,

    Sall. C. 51, 15.—Of style:

    sententiae graves et severae,

    Cic. Brut. 95, 325:

    triste et severum genus dicendi,

    id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:

    severae Musa tragoediae,

    Hor. C. 2, 1, 9:

    fidibus voces crevere severis,

    id. A. P. 216.—
    B.
    Severe, dreadful, gloomy:

    severus Uncus abest,

    Hor. C. 1, 35, 19:

    silentia noctis,

    Lucr. 4, 460:

    heims,

    Quint. Decl. 4, 14:

    amnem Cocyti metuet,

    Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).
    A.
    sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:

    graviter et severe voluptatem secernit a bono,

    id. Fin. 2, 8, 24:

    vetuit (with graviter),

    Quint. 11, 3, 148:

    uti judicio,

    id. 1, 3, 4:

    aestimatae lites,

    Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:

    vindicare Hiempsalis mortem,

    Sall. J. 15, 3:

    dicere,

    Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:

    domesticam disciplinam regere,

    Suet. Caes. 48.— Comp.:

    ad aliquem severius scribere,

    Caes. B. C. 3, 25:

    adhibere aliquem,

    Cic. Att. 10, 12, 3:

    coërcere matrimonia,

    Just. 3, 3, 8. — Sup.:

    sunt qui voluptatem severissime contemnant,

    Cic. Off. 1, 21, 71; so,

    exacta aetas,

    id. Rosc. Com. 15, 44:

    dicere jus,

    Suet. Caes. 43.—
    B.
    sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—
    * C.
    sĕvērum, harshly, austerely:

    nunc severum vivitur,

    Prud. Cath. 2, 33.
    2.
    Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.
    A.
    Of several men.
    1.
    Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—
    2.
    Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—
    3.
    Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—
    4.
    T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—
    5.
    Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works.
    B.
    Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713.

    Lewis & Short latin dictionary > Severus

  • 5 severus

    1.
    sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).
    I.
    Of persons:

    nam te omnes saevom severumque commemorant,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    quam severus!

    Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:

    civis severus et gravis,

    Cic. Lael. 25, 95; cf.:

    omnium gravissimus et severissimus, etc.,

    id. de Or. 2, 56, 228:

    Tubero (Stoicus) vitā severus,

    id. Brut. 31, 117; cf.:

    Stoicorum secta severissima,

    Quint. 1, 10, 15:

    agricolae,

    hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:

    Cures,

    Verg. A. 8, 638:

    Zethus,

    Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:

    rumores senum severiorum,

    Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:

    at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,

    Cat. 27, 6:

    adimam cantare severis,

    Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:

    legis custodes,

    Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,

    judices severi in eos solos,

    id. Clu. 20, 56; cf.:

    severissimos atque integerrimos judices,

    id. Verr. 1, 10, 30:

    ex familiā ad judicandum severissimā,

    id. ib.:

    ubi haec severus te palam laudaveram,

    Hor. Epod. 11, 19:

    auctor e severissimis,

    Plin. 11, 52, 114, § 274:

    Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,

    id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—
    B.
    In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):

    Neptunus saevus severusque,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    idem acerbe severus in filium,

    Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):

    in me severior quam in vos,

    Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:

    Eumenidum turba,

    Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—
    II.
    Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:

    severā fronte curas cogitans,

    Plaut. Mil. 2, 2, 46:

    vultus severior et tristior,

    Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:

    frons,

    Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:

    divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,

    Stat. Achill. 1, 288:

    animus (opp. mitis),

    Quint. 3, 9, 7:

    disciplina maxime severa,

    id. 1, 2, 5:

    imperia severiora,

    Cic. Tusc. 4, 19, 43:

    judicia severa,

    id. Verr. 2, 4, 59, § 133:

    lex,

    Ov. P. 3, 3, 57:

    severiora judicia,

    Quint. 4, 2, 122:

    severiores leges,

    id. 12, 1, 40; cf.:

    Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,

    Vell. 1, 6, 3:

    imperii severissimi vir,

    Liv. 4, 26:

    quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,

    Plaut. Poen. 5, 3, 51:

    linque severa,

    Hor. C. 3, 8, 28:

    paulo severior poena,

    Sall. C. 51, 15.—Of style:

    sententiae graves et severae,

    Cic. Brut. 95, 325:

    triste et severum genus dicendi,

    id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:

    severae Musa tragoediae,

    Hor. C. 2, 1, 9:

    fidibus voces crevere severis,

    id. A. P. 216.—
    B.
    Severe, dreadful, gloomy:

    severus Uncus abest,

    Hor. C. 1, 35, 19:

    silentia noctis,

    Lucr. 4, 460:

    heims,

    Quint. Decl. 4, 14:

    amnem Cocyti metuet,

    Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).
    A.
    sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:

    graviter et severe voluptatem secernit a bono,

    id. Fin. 2, 8, 24:

    vetuit (with graviter),

    Quint. 11, 3, 148:

    uti judicio,

    id. 1, 3, 4:

    aestimatae lites,

    Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:

    vindicare Hiempsalis mortem,

    Sall. J. 15, 3:

    dicere,

    Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:

    domesticam disciplinam regere,

    Suet. Caes. 48.— Comp.:

    ad aliquem severius scribere,

    Caes. B. C. 3, 25:

    adhibere aliquem,

    Cic. Att. 10, 12, 3:

    coërcere matrimonia,

    Just. 3, 3, 8. — Sup.:

    sunt qui voluptatem severissime contemnant,

    Cic. Off. 1, 21, 71; so,

    exacta aetas,

    id. Rosc. Com. 15, 44:

    dicere jus,

    Suet. Caes. 43.—
    B.
    sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—
    * C.
    sĕvērum, harshly, austerely:

    nunc severum vivitur,

    Prud. Cath. 2, 33.
    2.
    Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.
    A.
    Of several men.
    1.
    Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—
    2.
    Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—
    3.
    Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—
    4.
    T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—
    5.
    Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works.
    B.
    Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713.

    Lewis & Short latin dictionary > severus

  • 6 severus [1]

    1. sevērus, a, um, ernsthaft ( ernst), gesetzt, streng, genau (Ggstz. comis, blandus, iocosus, clemens, indulgens), I) im guten Sinne: a) eig.: α) v. Pers.: sed ipse egreditur, quam severus! Ter.: civis severus et gravis, Cic.: sev. consul, Liv.: eius legis severi custodes, Cic.: senes severiores, Catull.: auctor severissimus Trogus, Plin.: Tubero vitā severus, Cic.: qui perindulgens in patrem, idem acerbe severus in filium, Cic.: familia cum ad ceteras res tum ad iudicandum severissima, Cic.: neque (potest) severus esse in iudicando, qui alios in se severos esse iudices non vult, Cic.: nam te omnes saevum severumque avidis moribus commemorant, Plaut. – β) v. Lebl.: frons, Plaut. u. Ov.: vultus (Plur.), Ov. (u. so qui vultus quo severior est et tristior, hoc etc., Cic.): nostra vel severa vel iocosa congressio, Cic.: imperia severiora, Cic.: imperii severissimi vir, Liv.: iudicia severa, Cic., severiora, Quint.: res, ernsthafte (ernste) Dinge, Nep.: u. so res severissima, Cic.: sententiae graves et severae, Cic. – subst., αα) sevērus, ī, m., nimium severus, der allzu Strenge (gegen sich), Hor. ep. 1, 5, 13: Plur. severi, Ernsthafte, Stockphilister, Catull. 27, 6. Hor. ep. 1, 19, 9. – ββ) sevēra, ōrum, n., ernste Dinge, Hor. carm. 2, 8, 28: aber austera illa severaque, jene Reden im ernsten u. strengen Tone (Ggstz. dulcia haec blandaque), Plin. ep. 3, 18, 10. – neutr. adv., nunc severum (auf ernste Art u. Weise) vivitur, Prud. cath. 2, 33. – b) übtr.: Falernum (vinum), herber, strenger, Hor.: silentia noctis, Lucr.: amnis Eumenidum od. Cocyti, schauerliche, Hor.: quod ego dixi per iocum id eventurum esse et severum et serium, Plaut. – II) im üblen Sinne, hart, grausam, a) eig.: Neptunus saevus severusque, Plaut.: turba Eumenidum, Prop. – b) übtr.: uncus, Hor.: amnis Cocyti, Verg.: voluisti istuc severum facere? gräßlich erscheinen lassen, Plaut.

    lateinisch-deutsches > severus [1]

  • 7 Severus [2]

    2. Sevērus, ī, m., ein römischer Familienname, unter dem bes. bekannt sind a) in literarhistor. Beziehung, Cornel. Severus, ein epischer Dichter zur Zeit des Augustus, Quint. 10, 1, 89. Sen. suas. 6, 25 sq.: Freund des Ovid, Ov. ex Pont. 4, 2, 1 sqq.; 4, 16, 9. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 252, 5. – T. Cassius Severus, röm. Rhetor zur Zeit des Augustus u. Tiberius, Sen. exc. contr. 3. praef. § 1 sqq. Quint. 10, 1, 116. Plin. 7, 55. Tac. dial. 19 u. 26. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 267, 11. – Septimius Severus, aus Afrika gebürtig, ein Rhetor, Zeitgenosse des Quintilian u. Statius, Quint. 4, 1, 9. Stat. silv. 4. prooem. p. 95, 15 Baehr. u. 4, 5, 34. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 315, 5 u. 326, 9. – Sulpicius Severus, ein christlicher Schriftsteller im fünften Jahrh., Verf. einer historia sacra (chronica gen.), einer vita Martini u.a. Schriften. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 441. – b) als Kaiser, L. Septimius Severus, reg. 193–211 n. Chr., Spart. Sever. 1 sqq. Eutr. 8, 19. – Aurelius Alexander Severus, reg. 222 bis 234 n. Chr., Lampr. Alex. Sev. 1 sqq. Eutr. 8, 23. – Dav. Sevēriānus, a, um, severianisch, des Kaisers (Septimius) Severus, thermae, Spart. Sev. 19, 5.

    lateinisch-deutsches > Severus [2]

  • 8 severus

    1. sevērus, a, um, ernsthaft ( ernst), gesetzt, streng, genau (Ggstz. comis, blandus, iocosus, clemens, indulgens), I) im guten Sinne: a) eig.: α) v. Pers.: sed ipse egreditur, quam severus! Ter.: civis severus et gravis, Cic.: sev. consul, Liv.: eius legis severi custodes, Cic.: senes severiores, Catull.: auctor severissimus Trogus, Plin.: Tubero vitā severus, Cic.: qui perindulgens in patrem, idem acerbe severus in filium, Cic.: familia cum ad ceteras res tum ad iudicandum severissima, Cic.: neque (potest) severus esse in iudicando, qui alios in se severos esse iudices non vult, Cic.: nam te omnes saevum severumque avidis moribus commemorant, Plaut. – β) v. Lebl.: frons, Plaut. u. Ov.: vultus (Plur.), Ov. (u. so qui vultus quo severior est et tristior, hoc etc., Cic.): nostra vel severa vel iocosa congressio, Cic.: imperia severiora, Cic.: imperii severissimi vir, Liv.: iudicia severa, Cic., severiora, Quint.: res, ernsthafte (ernste) Dinge, Nep.: u. so res severissima, Cic.: sententiae graves et severae, Cic. – subst., αα) sevērus, ī, m., nimium severus, der allzu Strenge (gegen sich), Hor. ep. 1, 5, 13: Plur. severi, Ernsthafte, Stockphilister, Catull. 27, 6. Hor. ep. 1, 19, 9. – ββ) sevēra, ōrum, n., ernste Dinge, Hor. carm. 2, 8, 28: aber austera illa severaque, jene Reden im ernsten u. strengen Tone (Ggstz. dulcia haec blandaque), Plin. ep. 3, 18, 10. – neutr. adv.,
    ————
    nunc severum (auf ernste Art u. Weise) vivitur, Prud. cath. 2, 33. – b) übtr.: Falernum (vinum), herber, strenger, Hor.: silentia noctis, Lucr.: amnis Eumenidum od. Cocyti, schauerliche, Hor.: quod ego dixi per iocum id eventurum esse et severum et serium, Plaut. – II) im üblen Sinne, hart, grausam, a) eig.: Neptunus saevus severusque, Plaut.: turba Eumenidum, Prop. – b) übtr.: uncus, Hor.: amnis Cocyti, Verg.: voluisti istuc severum facere? gräßlich erscheinen lassen, Plaut.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > severus

  • 9 Severus

    2. Sevērus, ī, m., ein römischer Familienname, unter dem bes. bekannt sind a) in literarhistor. Beziehung, Cornel. Severus, ein epischer Dichter zur Zeit des Augustus, Quint. 10, 1, 89. Sen. suas. 6, 25 sq.: Freund des Ovid, Ov. ex Pont. 4, 2, 1 sqq.; 4, 16, 9. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 252, 5. – T. Cassius Severus, röm. Rhetor zur Zeit des Augustus u. Tiberius, Sen. exc. contr. 3. praef. § 1 sqq. Quint. 10, 1, 116. Plin. 7, 55. Tac. dial. 19 u. 26. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 267, 11. – Septimius Severus, aus Afrika gebürtig, ein Rhetor, Zeitgenosse des Quintilian u. Statius, Quint. 4, 1, 9. Stat. silv. 4. prooem. p. 95, 15 Baehr. u. 4, 5, 34. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 315, 5 u. 326, 9. – Sulpicius Severus, ein christlicher Schriftsteller im fünften Jahrh., Verf. einer historia sacra (chronica gen.), einer vita Martini u.a. Schriften. Vgl. W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.6 § 441. – b) als Kaiser, L. Septimius Severus, reg. 193-211 n. Chr., Spart. Sever. 1 sqq. Eutr. 8, 19. – Aurelius Alexander Severus, reg. 222 bis 234 n. Chr., Lampr. Alex. Sev. 1 sqq. Eutr. 8, 23. – Dav. Sevēriānus, a, um, severianisch, des Kaisers (Septimius) Severus, thermae, Spart. Sev. 19, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Severus

  • 10 severus

    I sevērus, a, um
    1)
    а) строгий, суровый (pater, judex C); строгий, серьёзный ( genus dicendi C)
    б) суровый, неумолимый (disciplina, judicium C; poena Sl)
    2) закалённый, суровый (vitā s. C); воздержный, умеренный ( agricola Lcr)
    4) жуткий, страшный (silentia noctis Lcr; amnis Cocyti V)
    II Sevērus, ī m.
    1) Cornelius S., римск. поэт. автор не дошедшей до нас поэмы «Bellum Siculum» Q, O, Sen
    2) Cassius S. , оратор и сатирик, родился ок. 50 г. до н. э., умер в ссылке в 33 г. н. э. Q, Sen, PM, T
    3) L. Septimius S., римск. император с 193 по 211 гг. н. э., отец Каракаллы Eutr, Lampr
    4) Alexander S., племянник предыдущего, римск. император с 222 по 235 гг. н. э. Spart, Eutr
    5) Flavius Valerius S., римск. император с 306 по 307 гг. н. э. Eutr
    6) Sulpicius S., христианский писатель IVV вв. н. э., автор «Historia Sacra»

    Латинско-русский словарь > severus

  • 11 Severus

    Христианство: Север (имя святого), Севир

    Универсальный англо-русский словарь > Severus

  • 12 severus

    1) (adi.) severe (adv.) cmpoгий, суровый (1. 3 § 1 D. 1, 15. 1. 1 § 5 D. 3, 1. 1. 49 § 1 D. 46, 1. 1. 6 D. 48, 6. 1. 21 D. l, 18).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > severus

  • 13 severus

    a, um строгий

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > severus

  • 14 Severus

    , i m
      Север, римский cognomen

    Dictionary Latin-Russian new > Severus

  • 15 severus

    , severa, severum (m,f,n)
      строгий, суровый

    Dictionary Latin-Russian new > severus

  • 16 Severus mons [3]

    3. Sevērus mōns, ein Berg im Sabinischen, ein Zweig der Apenninen, j. Vissa, Verg. Aen. 7, 713.

    lateinisch-deutsches > Severus mons [3]

  • 17 Severus mons

    3. Sevērus mōns, ein Berg im Sabinischen, ein Zweig der Apenninen, j. Vissa, Verg. Aen. 7, 713.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Severus mons

  • 18 severus L. Septimius

    римский император, 193-211 по P. X., отец Каракаллы (1. 41 § 3. 5 D. 30. 1. 4 C. 6, 24).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > severus L. Septimius

  • 19 severus Valerius

    юрист, на которого ссылаются Юлиан и Ульпиан (1. 29 D. 3, 5. cf. 1. 8 pr. D. 3, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > severus Valerius

  • 20 per-sevērus

        per-sevērus adj.,     very strict: imperium, Ta.

    Latin-English dictionary > per-sevērus

См. также в других словарях:

  • Severus — is Latin cognomen, most often used for Septimius Severus, Alexander Severus and other members of the Severan dynasty.Severus can also refer to: *Sextus Julius Severus, a second century Roman general *Flavius Valerius Severus, a fourth century… …   Wikipedia

  • SEVERUS° — (sometimes called Serenus), pseudo messiah (or in some sources the Messiah s forerunner) in Babylonia about 720 C.E. The cataclysmic series of Muslim victories in the seventh century, culminating in the great Arab siege of Constantinople (717–8) …   Encyclopedia of Judaism

  • Severus — Severus,   Lucius Septimius Severus Pẹrtinax, römischer Kaiser, Septimius Severus.   …   Universal-Lexikon

  • Severus — Sevērus, Alexander, s. Alexander Severus …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Severus [3] — Sevērus, Sulpicius, s. Sulpicius Severus …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Sevērus [1] — Sevērus, römischer Name, d.h. der Strenge. I. Römische Kaiser: 1) Lucius Septimius S., geb. 145 zu Leptis in Afrika; studirte in Rom u. wurde vom Kaiser Marc. Aurelius in den Senat gewählt, verwaltete dann Gallien, Pannonien u. Sicilien, erhielt… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sevērus [2] — Sevērus (a. Geogr.), Fels im Sabinerlande, an der Grenze von Picenum, Theil des Fiscellus (j. Monti della Sibilla); mit viel wilden Ziegen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sevērus [1] — Sevērus, 1) Lucius Septimius, röm. Kaiser, geb. 146 n. Chr. zu Leptis in Afrika, wurde vom Kaiser Marcus Aurelius in den Senat aufgenommen und war 193 Oberbefehlshaber der römischen Heere in Illyrien, als er nach der Ermordung des Pertinax von… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Sevērus [2] — Sevērus, monophysitischer Theolog, geboren zwischen 465 und 470 in Sozopolis (Pisidien), gestorben wahrscheinlich 8. Febr. 538 in Xois (Ägypten). 512–518 Bischof von Antiochien, dann in der Verbannung, war der bedeutendste Vertreter des… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Severus [2] — Sevērus, Lucius Septimius, röm. Kaiser 193 211 n. Chr., geb. 146 zu Leptis in Afrika, ward Befehlshaber der pannonischen Legionen, von diesen 193 zum Kaiser ausgerufen, besiegte mehrere Gegenkaiser, demütigte die Parther und ordnete die… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Severus [1] — Severus, Lucius Septimius, röm. Kaiser von 193–211 n. Chr., geb. 146 zu Leptis in Afrika, schwang sich durch Verdienst zu den ersten Aemtern empor, wurde als Befehlshaber in Pannonien von den Truppen nach der Ermordung des Pertinax zum Kaiser… …   Herders Conversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»