Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sessiō

  • 1 sessio

    sessio, sessiōnis, f. [st2]1 [-] action de s'asseoir. [st2]2 [-] endroit où l'on s'assied, siège. [st2]3 [-] action de séjourner, pause. [st2]4 [-] séance (philosophique ou judiciaire), session, assises. [st2]5 [-] bain de siège. [st2]6 [-] cavité de l'oeil. [st2]7 [-] siège, anus, rectum.    - sessiones quaedam, Cic. Fin. 5, 12, 35: certaines façons de s'asseoir.    - sessio illa Capitolina, Cic. Att. 14, 14, 2: cette halte sur le Capitole.    - dies sessionum, Dig. 38, 15, 2, § 1: jours d'audience.
    * * *
    sessio, sessiōnis, f. [st2]1 [-] action de s'asseoir. [st2]2 [-] endroit où l'on s'assied, siège. [st2]3 [-] action de séjourner, pause. [st2]4 [-] séance (philosophique ou judiciaire), session, assises. [st2]5 [-] bain de siège. [st2]6 [-] cavité de l'oeil. [st2]7 [-] siège, anus, rectum.    - sessiones quaedam, Cic. Fin. 5, 12, 35: certaines façons de s'asseoir.    - sessio illa Capitolina, Cic. Att. 14, 14, 2: cette halte sur le Capitole.    - dies sessionum, Dig. 38, 15, 2, § 1: jours d'audience.
    * * *
        Sessio, sessionis, Verbale. Cic. Assiement, ou Lieu à s'asseoir.

    Dictionarium latinogallicum > sessio

  • 2 sessio

    sessĭo, ōnis, f. [id.], a sitting (Ciceronian).
    I.
    In gen.:

    status, incessus, sessio, accubitio, etc.,

    Cic. Off. 1, 35, 128; id. N. D. 1, 34, 94; plur.:

    sessiones quaedam,

    id. Fin. 5, 12, 35.—
    B.
    Concr., a seat, sitting-place:

    sessiones gymnasiorum,

    Cic. de Or. 2, 5, 20:

    Polemonis,

    id. Fin. 5, 1, 2.—
    2.
    The seat of the body, Cael. Aur. Tard. 3, 3, 50.—
    II.
    In partic.
    A.
    A sitting idly, a loitering, a tarrying in a place:

    sessio Capitolina,

    Cic. Att. 14, 14, 2:

    pigra sessio,

    App. M. 4, p. 148 fin.
    B.
    A sitting, session (syn. consessus);

    for discussion: pomeridiana sessio,

    Cic. de Or. 3, 30, 121;

    of a court: dies sessionum,

    Dig. 38, 15, 2, § 1.—
    C.
    A sittingbath, sitz - bath, = enkathisma, Cael. Aur. Tard. 5, 4, 69.

    Lewis & Short latin dictionary > sessio

  • 3 sessio

    sessio, ōnis, f. (sedeo), I) das Sitzen, 1) im allg.: status, incessio, sessio, Cic.: statio significat permansionem, sessio humilitatem, Augustin.: medicamentum sessionis deambulatio est, Augustin.: sessiones quaedam contra naturam sunt, gewisse Haltungen im Sitzen, Cic. de fin. 5, 35. – 2) insbes.: a) das Müßigsitzen, Verweilen, Capitolina, Cic. ad Att. 14, 14, 2: ursae pigrā sessione languidae, Apul. met. 4, 14. – b) die Sitzung, α) zum Disputieren, posmeridiana, Cic. de or. 3, 121. – β) die gerichtl. Session des Prätors, Ulp. dig. 38, 15, 2. § 1. – II) meton., der Sitz, 1) der Ort zum Sitzen, a) der Sitzplatz im Freien, bes. die exedra (s. d. no. I), Cic. de fin. 5, 2: Plur., Cic. de or. 2, 20. – b) die Stelle, wo etw. festsitzt, die Wurzel, veretri, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 4, 66: oculorum, die Augenhöhlung, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 7, 94. – 2) = εγκάθισμα, das Sitzbad, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 4, 69. – 3) (wie εδρα), das Gesäß, der Hintere, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 3, 50. – 4) = intestinum rectum, der Mastdarm, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 22, 220.

    lateinisch-deutsches > sessio

  • 4 sessio

    sessio, ōnis, f. (sedeo), I) das Sitzen, 1) im allg.: status, incessio, sessio, Cic.: statio significat permansionem, sessio humilitatem, Augustin.: medicamentum sessionis deambulatio est, Augustin.: sessiones quaedam contra naturam sunt, gewisse Haltungen im Sitzen, Cic. de fin. 5, 35. – 2) insbes.: a) das Müßigsitzen, Verweilen, Capitolina, Cic. ad Att. 14, 14, 2: ursae pigrā sessione languidae, Apul. met. 4, 14. – b) die Sitzung, α) zum Disputieren, posmeridiana, Cic. de or. 3, 121. – β) die gerichtl. Session des Prätors, Ulp. dig. 38, 15, 2. § 1. – II) meton., der Sitz, 1) der Ort zum Sitzen, a) der Sitzplatz im Freien, bes. die exedra (s. d. no. I), Cic. de fin. 5, 2: Plur., Cic. de or. 2, 20. – b) die Stelle, wo etw. festsitzt, die Wurzel, veretri, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 4, 66: oculorum, die Augenhöhlung, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 7, 94. – 2) = εγκάθισμα, das Sitzbad, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 4, 69. – 3) (wie εδρα), das Gesäß, der Hintere, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 3, 50. – 4) = intestinum rectum, der Mastdarm, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 22, 220.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sessio

  • 5 sessiō

        sessiō ōnis, f    [SED-], a sitting: status, sessio: sessiones quaedam, postures in sitting.—A seat, sitting-place: sessiones gymnasiorum.— A sitting idly, loitering, tarrying: Capitolina.— A session: pomeridiana.
    * * *
    sitting; session

    Latin-English dictionary > sessiō

  • 6 sessio

    ōnis f. [ sedeo ]
    1) сидение (medicamentum sessionis deambulatio est Aug); способ сидения ( sessiones quaedam contra naturam sunt C)
    2) долгое пребывание, бездействие ( pigra Ap)
    3) заседание (pomeridiana C; dies sessionum Dig)
    4) место для сидения (sessiones gymnasiorum. C)
    5) анат. впадина, углубление
    s. oculorum CAглазные орбиты
    7) анат. седалище CA
    8) CA = intestinum rectum

    Латинско-русский словарь > sessio

  • 7 sessio

    см. sedere.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > sessio

  • 8 sessio

    sitting down, loitering, hanging around / chair, seat.

    Latin-English dictionary of medieval > sessio

  • 9 accubitio

    accubitio, ōnis, f. (accumbo), I) das Sich-Niederlegen, Platznehmen, bes. bei Tische (nach röm. Sitte auf dem triclinium), ingressus, cursus, accubitio, inclinatio, sessio, Cic. de nat. deor. 1, 94: status, incessus, sessio, accubitio, Cic. de off. 1, 128: acc. epularis amicorum, Cic. de sen. 45. – II) meton. = accubitum (w.s.), Plur. bei Lampr. Alex. Sev. 34, 8.

    lateinisch-deutsches > accubitio

  • 10 status

    [st1]1 [-] stătus, a, um: - [abcl][b]a - part. passé de sisto - [abcl]a - adjt. fixé, fixe, périodique.[/b]    - sollemne et statum sacrificium, Cic. Tusc. 1, 113: sacrifice revenant tous les ans à date fixe.    - stato tempore, Plin. 11, 173: à époque fixe.    - ex quo factum est, ut postea athletae ceterique artifices iis statibus in statuis ponendis uterentur, cum victoriam essent adepti, Nep. 12, 1, 3: d'où il arriva qu'ensuite les athlètes et les artistes de tous les genres, quand il s'agissait de leur dresser des statues, leur firent donner la pose qu'ils avaient au moment de leur victoire.. [st1]2 [-] stătŭs, ūs, m.: a - action de se tenir, posture, attitude, pose.    - oratoris status erit erectus et celsus, Cic. Or. 59: l'orateur se tiendra droit, la tête levée.    - status signi, Cic. Verr. 1, 57: l'attitude d'une statue. --- cf. Nep. Chab. 1, 3.    - status, incessus, sessio, accubitatio, Cic. Off. 1, 129: le maintien, la démarche, la manière de s'asseoir, de se tenir à table.    - motus et status naturae congruentes, Cic. Fin. 5, 35: manières de se mouvoir et de se tenir conformes à la nature. b - taille, stature.    - Stat. S. 1, 6, 58 ; Col. 1, 9, 3, etc. c - position du combattant.    - statum alicujus conturbare, Quadr. d. Gell. 9, 13, 16: bousculer son adversaire.    - statu hostes movere, Liv. 30, 18, 4: ébranler l'ennemi.    - fig. animum certo de statu demovere, Cic. Caec. 42: faire perdre contenance à l'âme.    - adversarios de statu omni dejicere, Cic. Or. 129: jeter les adversaires dans le désarroi, leur rendre impossible toute position de combat. --- cf. Cic. Par. 15. d - état, position, situation.    - status vitae, Cic. Att. 10, 4, 1: situation sociale.    - amplus status, Cic. Att. 3, 10, 2: situation considérable, haut rang.    - in eo statu civitas est ut... Cic. Sest. 106: la cité est dans un état tel que...    - status rei publicae, Cic. Fam. 3, 11, 4: l'état des affaires publiques.    - quo in statu sim vides, Cic. Fam. 1, 11, 13: tu vois dans quel état je suis.    - deteriore statu esse, Cic. Har. 61: être dans un état pire.    - cf. Cic. Fam. 5, 16, 2 ; Phil. 13, 2, etc.    - eo tum statu res erat ut... Caes. BG. 6, 12, 9: la situation [en Gaule] était alors la suivante.    - statum caeli notare, Liv. 37, 12, 11: noter l'état du ciel.    - cf. Lucr. 3, 292 ; Curt. 6, 4, 19. e - forme de gouvernement, régime.    - status optimatium, Cic. Rep. 1, 68: le régime de l'aristocratie, gouvernement aristocratique.    - status rei publicae, Rep. 1, 68: la forme du gouvernement.    - status civitatis, Cic. Rep. 1, 33, etc.: g - bon état, stabilité, assiette solide.    - rei publicae statum labefactare, Cic. Cat. 1, 3: ébranler la constitution de l'état. --- cf. Cic. Har. 41.    - pro statu civitatis nullum vitae discrimem vitare, Cic. Sen. 20: ne reculer devant aucun danger pour maintenir l'existence de la cité.    - cf. Cic. Cael. 70 ; Sull. 63.    - multorum excisi status, Tac. An. 3, 28: beaucoup de situations furent ruinées.    - status aetatis, Dig. 31, 1, 79: âge de la majorité [25 ans]. h - maintien, salut, conservation.    - rei publicae statum labefactare, Cic. Cat. 1, 3: porter atteinte à la constitution de l'Etat.    - optimus status civitatis, Cic. Rep. 1, 33: le meilleur statut pour la cité.    - tu velim ad me de omni rei publicae statu quam diligentissime perscribas, Cic. Fam. 2, 11: je voudrais que tu m'écrives longuement et avec le plus grand soin possible à propos de l'ensemble de la situation politique.    - qui status rerum fuerit tum cum has litteras dedi scire poteris ex C. Titio Strabone ? Cic. Fam. 12, 6, 1: quelle est la situation au moment où je donne cette lettre, tu pourras le savoir par C. Titius Strabon ?    - deplorare temporum statum, Suet. Caes. 20: déplorer le malheur des temps. ii - position.    - [rhét.] status = στάσις: position (que prend l'orateur pour repousser l'attaque de l'adversaire].    - cf. Cic. Top. 93; Part. 102; Tusc. 3, 79.    - status causae ou status seul [ = constitutio Her. 1, 18 ; cf. Cic. Inv. 1, 10]: position de la question, point du débat, genre de cause, nature propre de la cause.    - cf. Quint. 3, 6, passim. k - [gram.] mode du verbe.    - Quint. 1, 5, 41; 9, 3, 11. m - [droit] condition, statut d'une personne, état juridique.    - Dig. 1, 5, 21; 4, 5,. 11, etc.
    * * *
    [st1]1 [-] stătus, a, um: - [abcl][b]a - part. passé de sisto - [abcl]a - adjt. fixé, fixe, périodique.[/b]    - sollemne et statum sacrificium, Cic. Tusc. 1, 113: sacrifice revenant tous les ans à date fixe.    - stato tempore, Plin. 11, 173: à époque fixe.    - ex quo factum est, ut postea athletae ceterique artifices iis statibus in statuis ponendis uterentur, cum victoriam essent adepti, Nep. 12, 1, 3: d'où il arriva qu'ensuite les athlètes et les artistes de tous les genres, quand il s'agissait de leur dresser des statues, leur firent donner la pose qu'ils avaient au moment de leur victoire.. [st1]2 [-] stătŭs, ūs, m.: a - action de se tenir, posture, attitude, pose.    - oratoris status erit erectus et celsus, Cic. Or. 59: l'orateur se tiendra droit, la tête levée.    - status signi, Cic. Verr. 1, 57: l'attitude d'une statue. --- cf. Nep. Chab. 1, 3.    - status, incessus, sessio, accubitatio, Cic. Off. 1, 129: le maintien, la démarche, la manière de s'asseoir, de se tenir à table.    - motus et status naturae congruentes, Cic. Fin. 5, 35: manières de se mouvoir et de se tenir conformes à la nature. b - taille, stature.    - Stat. S. 1, 6, 58 ; Col. 1, 9, 3, etc. c - position du combattant.    - statum alicujus conturbare, Quadr. d. Gell. 9, 13, 16: bousculer son adversaire.    - statu hostes movere, Liv. 30, 18, 4: ébranler l'ennemi.    - fig. animum certo de statu demovere, Cic. Caec. 42: faire perdre contenance à l'âme.    - adversarios de statu omni dejicere, Cic. Or. 129: jeter les adversaires dans le désarroi, leur rendre impossible toute position de combat. --- cf. Cic. Par. 15. d - état, position, situation.    - status vitae, Cic. Att. 10, 4, 1: situation sociale.    - amplus status, Cic. Att. 3, 10, 2: situation considérable, haut rang.    - in eo statu civitas est ut... Cic. Sest. 106: la cité est dans un état tel que...    - status rei publicae, Cic. Fam. 3, 11, 4: l'état des affaires publiques.    - quo in statu sim vides, Cic. Fam. 1, 11, 13: tu vois dans quel état je suis.    - deteriore statu esse, Cic. Har. 61: être dans un état pire.    - cf. Cic. Fam. 5, 16, 2 ; Phil. 13, 2, etc.    - eo tum statu res erat ut... Caes. BG. 6, 12, 9: la situation [en Gaule] était alors la suivante.    - statum caeli notare, Liv. 37, 12, 11: noter l'état du ciel.    - cf. Lucr. 3, 292 ; Curt. 6, 4, 19. e - forme de gouvernement, régime.    - status optimatium, Cic. Rep. 1, 68: le régime de l'aristocratie, gouvernement aristocratique.    - status rei publicae, Rep. 1, 68: la forme du gouvernement.    - status civitatis, Cic. Rep. 1, 33, etc.: g - bon état, stabilité, assiette solide.    - rei publicae statum labefactare, Cic. Cat. 1, 3: ébranler la constitution de l'état. --- cf. Cic. Har. 41.    - pro statu civitatis nullum vitae discrimem vitare, Cic. Sen. 20: ne reculer devant aucun danger pour maintenir l'existence de la cité.    - cf. Cic. Cael. 70 ; Sull. 63.    - multorum excisi status, Tac. An. 3, 28: beaucoup de situations furent ruinées.    - status aetatis, Dig. 31, 1, 79: âge de la majorité [25 ans]. h - maintien, salut, conservation.    - rei publicae statum labefactare, Cic. Cat. 1, 3: porter atteinte à la constitution de l'Etat.    - optimus status civitatis, Cic. Rep. 1, 33: le meilleur statut pour la cité.    - tu velim ad me de omni rei publicae statu quam diligentissime perscribas, Cic. Fam. 2, 11: je voudrais que tu m'écrives longuement et avec le plus grand soin possible à propos de l'ensemble de la situation politique.    - qui status rerum fuerit tum cum has litteras dedi scire poteris ex C. Titio Strabone ? Cic. Fam. 12, 6, 1: quelle est la situation au moment où je donne cette lettre, tu pourras le savoir par C. Titius Strabon ?    - deplorare temporum statum, Suet. Caes. 20: déplorer le malheur des temps. ii - position.    - [rhét.] status = στάσις: position (que prend l'orateur pour repousser l'attaque de l'adversaire].    - cf. Cic. Top. 93; Part. 102; Tusc. 3, 79.    - status causae ou status seul [ = constitutio Her. 1, 18 ; cf. Cic. Inv. 1, 10]: position de la question, point du débat, genre de cause, nature propre de la cause.    - cf. Quint. 3, 6, passim. k - [gram.] mode du verbe.    - Quint. 1, 5, 41; 9, 3, 11. m - [droit] condition, statut d'une personne, état juridique.    - Dig. 1, 5, 21; 4, 5,. 11, etc.
    * * *
        Status, Adiectiuum. Plinius, Propter statos syderum cursus. Arrestez, Certains, Qui ne faillent point.
    \
        Stati dies. Plaut. Arrestez, Determinez.
    \
        Status dies. Plin. iun. Un certain jour, ou Jour de feste.
    \
        Status dies cum hoste. Cic. Assigné.
    \
        Stati reditus. Plin. iun. Domaine ou rente ou revenu immuable et certaine.
    \
        Statum sacrificium. Cic. Ordinaire, et qui se faisoit à jour nommé.
    \
        Status, huius status, m. g. Cic. Geste, Maintien, Contenance, Mine.
    \
        Scrofae laudantur longissimi status. Colum. De longue corpulence, Qui ont long corps.
    \
        Status apud Rhetores. Quintil. Le poinct, et le neud de la matiere.
    \
        Status, L'estat et condition.
    \
        Amittere statum vitae. Cic. L'heur et condition de vivre.
    \
        Collocare aliquem Reipub. statum. Cic. Asseurer la Republique en quelque honneste forme.
    \
        Collocare in statu amplissimo. Author ad Heren. Eslever en hault degré d'honneur.
    \
        Concidere ex amplo statu. Cicero. Tomber d'un grand estat et dignité.
    \
        Respub. in aliquo statu consistet. Cic. Elle s'arrestera et demourera ayant quelque forme.
    \
        Conuellere aliquem de statu. Cic. Troubler et mettre hors de son propos, Luy faire perdre contenance et constance.
    \
        Conuellere Reipub. statum. Cic. Troubler la tranquillité et police de la Republique.
    \
        Declinare de statu suo. Cicero. Faire autre chose qu'il n'appartient à son estat.
    \
        Deducere aliquem de statu vitae suae. Cic. Faire faire à aucun chose qu'il n'a accoustumé de faire.
    \
        Deiicere aduersarium de statu. Cic. Luy faire perdre la parolle, L'estonner et troubler.
    \
        Deterrere aliquem de statu suo. Brutus ad Ciceronem. Luy faire delaisser son entreprinse.
    \
        Dimouere de, vel ex statu. Cic. Troubler l'esprit.
    \
        Figere et fundare statum Reipub. Cicero. Asseurer l'estat d'une Republique.
    \
        Obtinere statum. Cic. Entretenir et garder tousjours une forme de vivre.
    \
        Tenere statum suum. Cic. Se maintenir tousjours en mesme estre.
    \
        Tueri statum suum. Cic. Contregarder et maintenir son estat.
    \
        Vertere Rempublicam in meliorem statum. Sueton. Reformer. B. Vide VERTO.

    Dictionarium latinogallicum > status

  • 11 accubitio

    accubitio, ōnis, f. (accumbo), I) das Sich-Niederlegen, Platznehmen, bes. bei Tische (nach röm. Sitte auf dem triclinium), ingressus, cursus, accubitio, inclinatio, sessio, Cic. de nat. deor. 1, 94: status, incessus, sessio, accubitio, Cic. de off. 1, 128: acc. epularis amicorum, Cic. de sen. 45. – II) meton. = accubitum (w.s.), Plur. bei Lampr. Alex. Sev. 34, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > accubitio

  • 12 encathisma

    atis n. (греч.)
    1) (лат. sessio) сидячая ванна CA
    2) тёплая примочка, припарка CA

    Латинско-русский словарь > encathisma

  • 13 sessiuncula

    ae f. [demin. к sessio ]
    маленькое заседание, небольшое, собрание, кружок C

    Латинско-русский словарь > sessiuncula

  • 14 baiulatorius

    bāiulātōrius, a, um (baiulo), zum Tragen eingerichtet od. bestimmt, sella, Tragsessel, Cael. Aur. acut. 1, 11, 83: sessio, ibid. 1, 15, 133.

    lateinisch-deutsches > baiulatorius

  • 15 comprehensio

    comprehēnsio (zsgzg. comprēnsio, Frontin. aqu. 77 Buech.), ōnis, f. (comprehendo), I) das Zusammenfassen, als Übersetzung von συλλαβή, Charis. 11, 12. – u. fakultativ, consequentium rerum cum primis coniunctio et c., die Fähigkeit (das Vermögen), das Vorhergehende mit dem Folgenden zu verbinden u. zusammenzufassen, Cic. de nat. deor. 2, 147. – II) das Befassen, Begreifen, A) eig.: a) übh.: ingressus, cursus, sessio, comprehensio, Anfassen, Cic. de nat. deor. 1, 94. – b) das feindliche Ergreifen, Festnehmen, das Arretieren, sontium, Cic. Phil. 2, 18: comprehensione capieris, Vulg. Ierem. 34, 3. – B) übtr.: 1) die Umschließung, als rhet. t.t. = περίοδος, die periodische Abschließung der Rede, dah. die Periode, der Satz, Schluß (s. Quint. 9, 4, 124), universa c. et species orationis, Cic.: spiritu verborum comprehensio terminatur, Cic.: diligens finitionis comprehensio, Quint.: certa quaedam sententiae comprehensio, Quint.: ut comprehensio numerose et apte cadat, Cic.: verba comprehensione devincire, Cic. Vgl. Jahn Cic. Brut. 34 u. Cic. or. 149. – 2) das Erfassen mit dem Geiste, als philos. t.t. = κατάληψις, das Begreifen, der Begriff (vgl. Cic. Acad. 2, 145), certissima rerum c., Sen.: non potest ulla incerti esse c., Sen.: perceptio et c. tollitur, Cic.: complecti omnia unā comprehensione, Cic. – Plur., cogitationes comprehensionesque rerum, Cic. de fin. 3, 49.

    lateinisch-deutsches > comprehensio

  • 16 cursus

    cursus, ūs, m. (curro), der Lauf, zu Wagen = die Fahrt, zu Pferde = der Ritt, u. die Fahrt durch die Luft = Flug usw., im engern Sinne bes. der rasche, volle Lauf, der Eilschritt ( Sturmschritt), der Eilmarsch, der Eilritt, I) eig.: ingressus, cursus, accubitio, inclinatio, sessio etc., Cic.: c. cervorum, Verg. u. Ambros.: c. equorum, Verg.: vulpeculae, Ambros.: c. longarum navium, Caes.: omnis omnium cursus est ad vos, alle kommen zu euch gelaufen (= alle nehmen ihre Zuflucht zu euch), Cic. – c. aërius, Flug durch die Luft, Ov.: c. celer, Ov.: c. effusus, Liv.: c. nimius, Cels.: praeceps (sich überstürzender), Sturmlauf, Sturm (bildl.), Vell.: vagi per omnes vias cursus, Liv.: c. vehemens, Cels.: c. volucer (v. der personif. Zeit), Phaedr. – Volsci cursu et clamore fessi, Liv.: fessum cursu trahens corpus, Liv. – raptim agmen cursus magis quam itineris modo ducere, Curt. – adaequare cursum equorum od. longarum navium, Caes.: concitare boves in cursum, Col.: flectere cursum ad puerilem vagitum (v. einer Wölfin), Liv.: deflectere cursum ad Gallos, Liv.: descendere (ex lectica) et capere cursum, zu laufen anfangen, den Weg eilig zu Fuß fortsetzen, Suet.: duplicare cursum, noch einmal so weit laufen, eine noch einmal so weite Strecke durchlaufen, Caes.: iungere cursum equis, mit den Pferden gleichen Lauf halten (v. Fußsoldaten), Liv.: inhibere paulisper cursum (v. Reiter), Curt.: cursu et lassitudine exanimari, Caes.: fatigare iaculo cursuque cervos, Verg.: cursu fatigari, Petron.: cursu et spatio pugnae defatigari, Caes.: cursu superare canem, Hor.: vincere cervum cursu, Plaut.: emetiri cursu uno die ingens spatium (v. einem Läufer), Liv.: incerto cursu ferri (v. Pferden), Liv. – cursu ire od. ferri in hostem (im Sturmschritt, griech. δρόμῳ), Curt. u. Liv.: cursu tendere ad alqm od. ad locum, Liv. u. Sall.: lustrare terras disiunctissimas non cursibus (eiligen Durchzügen), sed victoriis (Siegesbahnen), Cic.: ingenti cursu refugere (v. Reiterei), Curt. – vix ab impetu et cursu teneri, sich kaum vom Angriff im Sturmschritt abhalten lassen, Liv. – eo cursu, in solchem Laufe, in solcher Eile, so eilig, zB. vix spatium instruendi (aciem) fuit; eo cursu hostes in proelium venerunt, Liv.: u. m. folg. ut u. Konj., ad fretum eo cursu contendit, ut prope repentino adventu incautos oppresserit, Liv. – in cursu esse, im vollen Laufe sein, v. Pers. = in voller Eile reisen, Cic. ad Att. 5, 16, 1; poet. übtr. von lebl. Ggstdn. = im vollen Gange, im vollen od. im besten Zuge sein, dah. auch = noch fortdauern (s. Heinse u. Bach Ov. met. 10, 401), vox erat in cursu, Ov.: dum furor in cursu est, currenti cede furori, Ov.: sex ubi, quae restant, luces Aprilis habebit, in medio cursu tempora veris erunt, Ov. – im Bilde, v. raschen Gange der Rede, v. Redeflusse, interdum cursus in oratione est incitatior, interdum moderata ingressio, Cic.: tantus cursus verborum fuit et sic evolavit oratio, ut etc., Cic.: dicebat citato et effuso cursu, sed praeparato, Sen. rhet.

    So nun bes.: a) der Lauf nach einem bestimmten Ziele zur Übung und um die Wette, der Wettlauf, zu Wagen od. zu Pferde = das Wettrennen, im Gymnasium, im griech. Stadium, im röm. Zirkus, cursus certamen, Ov.: c. bigarum quadrigarumque, Suet.: c. Olympiacus, Cornif. rhet.: c. equester, Pferderennen, Verg. – cursu invictus Echion, Ov.: nobiles equos cursus et spatia probant, Tac. dial.: cursu cum aequalibus certare, Sall.: cursu certare in stadio, Suet.: ibi (in gymnasio) cursu, luctando, hastā, disco se exercere (v. Jünglingen), Plaut.: cursu vincere alqm, Ov.: studere optatam cursu contingere metam, Hor. – im Bilde, der Lauf, das Rennen, Ringen nach dem Ziele, bes. nach dem Ziele der Ehre, Laufbahn, Karriere,illa iactatio cursusque popularis, jenes unruhige Treiben (Drängen) u. Rennen nach der Volksgunst, Cic.: non habet satis magnum campum ille tibi non ignotus cursus animi (meine dir wohlbekannte entschiedene Geistesrichtung), Cic.: honorum tuorum cursus cui suspectus umquam fuit? Cic.: cum numquam sit aut illius a me cursus impeditus aut ab illo meus, Cic.: iam pridem esse in cursu (Ggstz. stadium ingredi), Cic.: in eodem cursu fuisse a Sulla dictatore ad eosdem fere consules, dieselbe Laufbahn gemacht haben vom D. S. anbis zu usw., Cic.: vides in quo cursu simus, in welchem Rennen (nach den höchsten Würden) ich begriffen bin, Cic.: transcurrere cursum suum, rasch, ohne Aufenthalt zu machen, wie mit einem Sprunge seine L. durcheilen (durchmachen), Cic.

    b) der Lauf als in bestimmter Richtung unternommener Weg, die Route, der Kurs, der Marsch, die Reise, die Fahrt, bes. zur See, cursus navigationum tuarum, die Routen deiner Fahrten, Cic.: c. diei totius, Mela: insidiosus rector cursus (v. einem Steuermann), Val. Max. – c. brevis, Curt.: c. maritimus, Cic.: c. prosper, Plin.: c. rectus, Plin. ep.: secundus, Caes.: longi non falsa pericula cursus (Fahrt durch die Luft, Flug), Ov.: unde (ab ora Italiae) in Epirum brevis cursus est, Curt.: in hoc medio cursu est insula, quae appellatur Mona, Caes.: in medio Achaico cursu (mitten auf meiner Fahrt nach A.) te vidi Veliae, Cic.: mihi cursus in Graeciam per tuam provinciam est, Cic.: huc rectus ex Africa c. est, direkte Fahrt, Liv.: quo cursus navibus tutus ex Africa esset, Liv. – commutare cursum (Ggstz. tenere cursum, s. unten), Cic.: imprudentiā aut tempestate paulum suo cursu decedere (abweichen), Caes.: im Bilde, quem neque periculi tempestas neque honoris aura potuit umquam de suo cursu aut spe aut metu demovere, kein Sturm der Gefahr, kein lockender Hauch der Ehre von seiner Bahn abbringen, Cic.: c. dirigere, m. Ang. wohin? durch Advv. od. durch Praepp. od. durch bl. Acc. loc., zB. alio (anderswohin), Val. Max.: eo (dahin), Liv.: quo tendo, Nep.: in Africam, Vell.: ad litora Apolloniatium, Caes.: ad Antiochum, Iustin.: Gades (nach G.), Iustin.: cuius classis cursum esse directum columbae antecendentis volatu, Vell.: ad nocturnos ignes cursum dirigere, Suet.: cursum dirigere per auras in lucos (v. Fluge der Tauben), Verg. – cursum exspectare, günstige Fahrt (auch im Bilde), Cic.: cursum secundum habere (v. Schiffen), Caes.: repentina tranquillitas intermittit cursum, Petron.: impedire alcis cursum (v. Winden), Mela: petere alium cursum, eine andere Route, einen andern Kurs nehmen (v. Reisenden zur See), Cic.: unde et quo tenderent cursum, Liv. – cursum tenere, Kurs halten (= den rechten, geraden Weg verfolgen), u. cursum non tenere od. tenere non posse, den Kurs nicht halten od. nicht halten können, v. Seefahrern u. Schiffen, Caes. u.a. (vgl. Schneider Caes. b. G. 4, 26, 4): u. so secundis ventis od. secundissimo vento cursum tenere, Cic.: cursum non tenere et longius deferri, Caes.: rectum cursum, recta gubernacula in periculum tenere, Plin. ep.: im Bilde, e quibus quoniam tamquam e scopulosis cotibus enavigavit oratio, reliquae disputationis cursum teneamus, in der übrigen Erörterung den geraden Lauf halten (unser vulg. »bei der Stange bleiben«), Cic.: ut te ad istum cursum tenendum, quem a prima aetate suscepisti, cohortentur, die Lebensbahn, Cic.: Polycratis felicitas semper plenis velis prosperum cursum tenuit, Val. Max. – im Bilde, der Weg, der Verlauf, die Bahn des Lebens, totus vitae cursus, Hieron.: reliquus vitae cursus, Cic.: vitae brevis est cursus, gloriae sempiternus, Cic.: aliquod certum genus cursusque vivendi, Cic. (vgl. auch oben demovere de cursu u. tenere cursum): omnem vitae suae cursum in labore corporis atque in animi contentione conficere, Cic.: medium agens cursum aetatis (im mittleren Lebensalter) placidā morte decessit, Amm. 23, 6, 4. – u. der Verlauf, Gang der Begebenheiten u. Zeiten, perspicis qui cursus rerum, qui exitus futurus sit, Cic.: di eodem cursu, quo fluxere adhuc res, ire patiantur, denselben Fortgang nehmen, Curt.: ea natura rerum est et is temporum cursus, ut non possit ista aut tibi aut ceteris fortuna esse diuturna, Cic.: cursum irrevocabilem ingressa ex destinato fluunt, was einmal seinen unveränderlichen Gang genommen hat, verläuft nach Vorherbestimmung, Sen.: inveniendum tandem Britanniae terminum continuo proeliorum cursu, durch eine fortlaufende Reihe von Schlachten, Tac.: temporum vices, volumina saeculorum, cursus annorum, Augustin. serm. 29, 1.

    c) der Lauf der Flüssigkeiten, α) des Wassers, der Gewässer, c. aquae, Plin. ep.: in hac (terra) cursus amnium non torrentes rapidique, sed lenes et vineis campisque irrigui, Iustin.: ex Oceano amnium fontiumuue cursus initium capiunt, Quint.: spatio alvei segnis cursus (fluminis) est, Curt.: vehementior fluminum cursus est prono alveo, Quint.: quosdam exaruisse amnes aut in alium cursum contortos et deflexos videmus, Cic.: si lacus emissus lapsu et cursu suo ad mare profluxisset, Cic.: nec adire poterat ad iusti cursum amnis, Liv.: licet prospicere maris novos cursus, Sen.: Ggstz., maris cursus alterni et recursus, wechselnde Ebbe u. Flut, Sen. ad Helv. 20, 2. – β) (als mediz. t. t.) die Flüssigkeiten des Körpers, c. materiae, Cels.: c. pituitae (Schleimfluß) acer, acerrimus, c. pituitae tenuis, Cels.: leves pituitae cursus, sed assidui, Cels. – c. menstrui, Plin.: c. sanguinis ex naribus, Cels.: ne in inferiores partes factus cursus pedes repleret, Cels.

    d) der Lauf, Umlauf der Himmelskörper, Weltkörper, c. solis, lunae, siderum, stellarum, Cic. u.a.: c. Veneris, Mercurii, Cic.: siderum modus cursusque stellarum (Plur.), Val. Max. – solis cursus annalis, Varro: annui cursus solis, Cic.: stellarum perennes cursus, Cic.: perpetui cursus conversionesque caelestes, Cic.: stellarum cursus sempiterni, Cic.: summus ille caeli stellifer cursus, Cic.: hic lunaris atque infimus c., Cic.: novem lunae cursus, Cic.: illi octo cursus, Cic.: properantis mundi volubilis c., Sen.: solis exortus, cursus, occasus nemo admiratur, Cornif. rhet.: cursus annuos conficere (v. der Sonne), Cic.: cursum suum anno od. XXX fere annis conficere (v. einem Planeten), Cic.: nullum umquam cursus sui vestigium inflectere (v. den Fixsternen), Cic. – annum ad cursum solis accommodare, Suet.: ad cursus lunae in duodecim menses describere annum, Liv.: ad siderum cursum iter dirigere, Curt. – siderum cursus numerosque cognoscere, Quint.: siderum certos constitutosque cursus numeris docere, Quint.: lunae cursu notare tempora, Curt.

    e) der Lauf anderer lebl. Ggstde. nach einer bestimmten Richtung, sowohl in der Bewegung als in der Lage, hic per omnes sonos vocis cursus, das Auf-u. Absteigen durch alle Töne, Cic. de or. 3, 227. – cursus hic et sonus rotundae volubilisque sententiae, Gell. 11, 13, 4. – communia his (larici et abieti) pinoque, ut quadripertitos venarum cursus (Aderngänge) bifidosve habeant vel omnino simplices, Plin. 16, 195.

    II) meton., cursus publicus, der öffentliche, vom Staate eingerichtete Postenlauf, die stationsweise verteilten Posten, Fahrposten, zur Beförderung von Staatsangelegenheiten u. Staatspersonen, praepositus cursus publici, Oberpostmeister, Inscr.: animalia cursus publici, Inscr. u. Cod. Theod.: publici cursus usu permisso, Amm.: vectus mutatione celeri cursus publici, Amm. – dass. c. vehicularius, Capitol. Antonin. Pius 12, 3, od. c. vehicularis, Arcad. dig. 50, 4, 18. § 4. – c. fiscalis (dem Fiskus obliegender), Spart. Hadr. 7, 5. – Vgl. E. Hudemann Geschichte des röm. Postwesens während der Kaiserzeit. Berlin. 1875.

    lateinisch-deutsches > cursus

  • 17 encathisma

    encathisma, atis, n. (εγκάθισμα), I) das Sitzbad, rein lat. sessio, Cael. Aur. de morb. chron. 5, 4, 69. Sext. Plac. medic. 9, 17. – II) ein warmes Bähmittel, Cael. Aur. de morb. chron. 2, 1, 23 u.a. Ps. Apul. herb. 39, 3.

    lateinisch-deutsches > encathisma

  • 18 ingressus

    ingressus, ūs, m. (ingredior), I) der Eintritt, 1) eig. u. meton.: a) übh., der Eintritt, Eingang, der Einzug, Antonii ingr. in castra, Vell. 2, 63, 2: ingr. tuus, Plin. pan. 5, 4; 22, 5: haec tibi in ipso ingressu meo (gleich bei meinem Eintr. in die Provinz) scripsi, Plin. ep. 10, 17 (28), 4: fuit ingressus Severi odiosus atque terribilis, Spart. Sev. 7, 3: alqm ingressu arcere, Auson. XXV. Bissula 1, 3. p. 125, 3 Schenkl. – b) das feindl. Eindringen in eine Stadt, der feindl. Einfall in ein Land, per alveum veterem, qui siccatus ingressum praebebat, urbem intravit, Frontin. 3, 7, 4: hostiles ingressus praesidiis intercipere, Tac. ann. 15, 3. – c) meton., der Eingang als Ort, trinis ingressibus, Prud. psych. 843. – 2) übtr.: a) das Eingehen auf etwas, Cannensis pugnae temerarius ingr., die unbes. Annahme der usw., Val. Max. 4, 5, 2: operum ingressus (Plur.), die Ausführung der Werke, Vitr. 1, 1, 16. – b) der Eingang = der Anfang (Ggstz. finis), utriusque operis, Quint.: in ingressu, im Eingang = in der Vorrede, Quint.: ingressus capere, seinen Anf. nehmen, Verg.: Ianus Iunonius, quasi non solum mensis Ianuarii, sed mensium omnium ingressus tenens, Macr.: in ingressu adulescentiae suae, Augustin. – II) das Einherschreiten, der Gang, ingressus, cursus, accubitio, inclinatio, sessio, Cic.: ingr. celsior, Plin.: non ingressu modo defici, sed et visu, Suet.: tarditatibus in ingressu uti mollioribus, Cic.: ingressu prohiberi, keinen freien Schritt tun (sich nicht rühren) können, Caes.: quaedam terrae ad ingressus tremunt, Plin.

    lateinisch-deutsches > ingressus

  • 19 sessiuncula

    sessiuncula, ae, f. (Demin. von sessio), die Sitzung zur Unterhaltung, das Kränzchen, Plur. bei Cic. de fin. 5, 56.

    lateinisch-deutsches > sessiuncula

  • 20 statio

    statio, ōnis, f. (sto), I) das Stehen, Stillstehen, Feststehen, 1) eig.: statio significat permansionem, sessio humilitatem, Augustin. serm. 179, 3: statio terrae, Manil.: manere in statione, stillstehen, sich nicht bewegen, Lucr.: tenui a pectore varas in statione (Kämpferstellung) manus paravi, Ov.: solus immobilem stationis gradum retinens, unbeweglich standhaltend, Val. Max.: dah. der (scheinbare) Stillstand der Himmelskörper (Planeten usw.), griech. στηριγμός, Plin. u. Chalcid. Tim.: stationem facere, stillstehen, Vitr. – 2) bildl., das durch Gewohnheit u. Gebrauch Festgesetzte, das Positive (Ggstz. natura, das Natürliche), als Übersetzung von θεματισμός, Vitr. 1, 2, 5. – II) übtr., jeder Ort des Aufenthaltes, der Standort, Aufenthalt, 1) im allg., der Ort, die Stelle, alternā fratrem statione redemit, Ov. fast. 5, 719: Termine... quā positus fueris statione, mane, Ov. fast. 2, 674. – Plur., stationes umoris hiberni, Pallad. 1, 43, 1. – 2) insbes.: a) der Soldaten: α) der Posten, sowohl der Ort als die Soldaten, die Wache, der Wachtposten, die Feldwache, statio hostium, quae pro castris erat, Liv.: statio segnis, Liv.: tuta, Liv.: equites ex statione, Caes.: custodiae stationesque, Schildwachen und Vorposten, Liv.: u. so stationes et vigiliae (Schildwachen), Sall. fr.: mos stationum vigiliarumque, Liv.: stationes portis disposuit, Liv.: equites in stationibus locis idoneis posuerat, Liv.: progressus ante stationes, quae pro porta stabant, vocari Crispinum iussit, Liv.: ab statione clamor ortus, Liv.: stationem habere, Liv.: so auch in statione u. (v. mehreren Kohorten usw.) in stationibus esse, Caes.: stationem agere, den Wachdienst haben, in castris (v. einem Tribunen), Tac., in Palatio (v. einer Kohorte), Tac.: cum auxiliaribus et equitatu stationem agere pro vallo (v. Befehlshaber), Liv.: stationes nocturnas agere ac vigilias, Amm.: noctu diuque stationes et vigilias temptare, Sall. fr.: in stationem succedere, die Wache ablösen, Caes.: stationem relinquere (im guten Sinne), Verg., deserere (im üblen Sinne), Suet.: inter stationes evadere, Liv.: per medias hostium stationes egredi, Liv.: fore, ut minus intentae in custodiam urbis diurnae stationes ac nocturnae vigiliae essent, Liv. – β) der Standort, das Quartier der Soldaten, stationes hibernae, Winterquartiere, Amm. 14, 1, 1. – bildl., imperii, Ov.: de praesidio et statione vitae decedere, von dem Posten seines L. abtreten, Cic.: in hac statione, quā positus est (magnus animus), Sen. ep.: in statione manebant (oculi), Ov. – b) der Posten im Staatsdienste, die Stellung, Würde (s. Heß u. Pabst Tac. dial. 17), imperatoria, augusta, regia, Scriptt. hist. Aug.: laeta et prospera stationis istius, Plin. pan.: suscipere hanc stationem, Fronto: stationi paternae succedere, Vell. – c) der Leute auf der Gasse, wo sie stehen od. sitzen, um zu schwatzen, öffentlicher Platz u. vgl., Plin. ep. u. ICt. – d) Versammlungsort der Leute, um sich Unterricht in Rechtssachen zu holen, Gell. 13, 13 in. e) stationes municipiorum, Sammelplätze der Munizipalen, wahrsch. Hallen, unter denen sich die Bürger der Munizipien versammelten, um nachher in den Tribus abzustimmen, Plin. 16, 236. – f) der Gesandten der Städte, die Station, das Quartier, Plin.: u. die Station der Staatsbehörde in den Provinzen, dah. auch diese Behörde selbst, Cod. Theod. 12, 6, 19. Corp. inscr. Lat. 10, 3878. – g) übh. Standort, Aufenthalt, Quartier, Ov.: sedes apibus statioque petenda, Verg.: in arce Athenis statio mea nunc placet, Cic. ad Att. 6, 9 extr. – h) Ort der Christen, wo sie stehend sich versammelten, Tert. de or. 29 u.a. – i) der Standort od. Aufenthalt des Viehes, der Stall, Pallad. u. ICt. – k) die Poststation, Corp. inscr. Lat. 14, 4120, 3. – l) die Faktorei, Corp. inscr. Graec. 14, 830. lin. 10. Vgl. Mommsen Epigr. Anal. 6 (Verichte der Sächs. Ges. der W. II. 1850. S. 57 u.S. 60). – m) der Standort der Schiffe, die Bai, Bucht, Anfahrt, der Landungsplatz, die Reede, Cic. u.a.: im Bilde, fluctibus eiectum tutā statione recepi, Hafen, Zufluchtsort, Ov. – n) der Standort, gehörige Ort, die gehörige Lage lebl. Ggstde., comas ponere in statione, Ov.: permutatā rerum statione, Petron.

    lateinisch-deutsches > statio

См. также в других словарях:

  • sessio — • istunto, kokous, konferenssi, kongressi, neuvottelu, palaveri, sessio, symposiumi …   Suomi sanakirja synonyymejä

  • sessio — /sesh(iy)ow/ In old English law, a sitting; a session. Sessio parliamenti, the sitting of parliament …   Black's law dictionary

  • sessió — ses|si|ó Mot Agut Nom femení …   Diccionari Català-Català

  • sessio — A session; a meeting; a sitting …   Ballentine's law dictionary

  • Konzil von Trient — Datum 13. Dezember 1545 – 4. Dezember 1563 Akzeptiert von Römisch Katholische Kirche Vorangehendes Konzil Fünftes Laterankonzil Nächstes Konzil Erstes Vatikanisches Konzil Einberufen von Papst Paul III …   Deutsch Wikipedia

  • session — [ sesjɔ̃ ] n. f. • 1657; angl. session; « séance » mil. XVe; « fait d être assis » déb. XIIe; lat. sessio ♦ Période pendant laquelle une assemblée délibérante, un tribunal tient séance. Sessions ordinaires (fixées par la loi). Session… …   Encyclopédie Universelle

  • Session — Sitzung * * * Ses|si|on1 〈f. 20; geh.〉 Sitzung, Sitzungsperiode [zu lat. sessio „das Sitzen, Sitzung“] Ses|sion2 〈[sɛ̣ʃn] f. 10〉 1. 〈Mus.〉 Musikveranstaltung (von Jazzmusikern) 2. 〈Drogenszene〉 in einer Gruppe erlebter Drogenrausch [engl., zu lat …   Universal-Lexikon

  • List of female rulers and title holders — This is a list of female rulers and title holders who ruled or reigned over a political jurisdiction in their own right or by right of feudal inheritance.Each entry will contain the name and dates of reign (where available). Where necessary, the… …   Wikipedia

  • E² (album) — Infobox Album | Name = e² Type = greatest Artist = Eros Ramazzotti Released = October 26 2007 Recorded = 1985 2007 Genre = Pop, Adult Contemporary Length = Label = Sony BMG/Ariola Producer = Reviews = Last album = Calma Apparente (2005) This… …   Wikipedia

  • — Saltar a navegación, búsqueda e² grandes éxitos de Eros Ramazzotti Publicación 26 de octubre de 2007 Grabación 1985 2007 …   Wikipedia Español

  • СЕССИЯ — (лат., от sedere сидеть). Время, в течение которого общество собирается для каких либо заседаний; период, в течение которого происходит целый ряд заседаний. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. СЕССИЯ… …   Словарь иностранных слов русского языка

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»