-
1 ministro
āvī, ātum, āre [ minister ]1) служить, прислуживать ( servi ministrant C)2)а) подавать (cenam H; alicui bibere C; ministrari maximis poculis C); доставлять, поставлять (alicui viros et arma T; sol lucem rebus ministrat PM)б) подставлять ( equus terga ministrat VF); давать (pecuniam T; umbram V)3) совершать, делать, исполнять (aliquid timide C; jussa alicujus O)4) управлять, вести ( navem velis T) -
2 ministro
ministro, āvi, ātum, āre (minister), I) an die Hand gehen, bedienen, aufwarten, 1) im allg.: Acastum retine, quo tibi commodius ministretur (damit du desto besser bedient wirst), Cic. ep. 16, 14, 2: si quis ex familia coeperit adversā valetudine affici, videndum erit, ut is quam commodissime ministretur (so gut als möglich abgewartet werde), Colum. 12, 1, 6. – 2) insbes., bei Tische die Speisen und Getränke auftragen, einschenken und darreichen, hic ministrabit, Plaut.: servi ministrant, Cic.: m. cibos, Tac.: pocula, Cic.: cenam, Hor.: nectar, Ov.: ministratur poculis maximis, es wird aufgewartet mit usw., Cic.: soli fictilibus (in irdenem Geschirr) ministrari iussit, Tac. – m. Acc. pers., nosmet inter nos ministremus monotropi, Plaut. Stich. 689. – m. Infin., ut (Ganymedes) Iovi bibere ministraret, damit er Jupiters Mundschenk wäre, Cic. Tusc. 1, 65. – II) übtr.: 1) bedienen, besorgen, handhaben, α) m. Dat.: velis, die Segel bedienen, Verg.: telis pariterque habenis, Stat.: sumptibus, bestreiten, Varro. – v. lebl. Subjj., caelo modo sol modo luna ministrat, Prop. – β) m. Acc.: iussa medicorum, Ov. – mit Ang. womit? durch Abl., naves ministrantur velis, werden mit S. bedient, Tac. – 2) darreichen, hergeben, verschaffen, faces furiis Clodianis, Cic.: victum alci, Varro: pecuniam, Tac.: equos, Tac.: viros armaque imperio, Tac.: prolem, schenken, Tibull.: capra pilos ministrat ad usum nauticum, Varro: equus terga ministrat, reicht zum Aufsitzen dar, Val. Flacc.: nova cotidie bello semina (Elemente) ministrat, Tac. hist. 2, 76. – v. lebl. Subjj., sarmentum colibus sucum ministrat, Varro: furor arma ministrat, Verg.: vinum, quod verba ministret, Hor.
-
3 ministro
ministro, āvi, ātum, āre (minister), I) an die Hand gehen, bedienen, aufwarten, 1) im allg.: Acastum retine, quo tibi commodius ministretur (damit du desto besser bedient wirst), Cic. ep. 16, 14, 2: si quis ex familia coeperit adversā valetudine affici, videndum erit, ut is quam commodissime ministretur (so gut als möglich abgewartet werde), Colum. 12, 1, 6. – 2) insbes., bei Tische die Speisen und Getränke auftragen, einschenken und darreichen, hic ministrabit, Plaut.: servi ministrant, Cic.: m. cibos, Tac.: pocula, Cic.: cenam, Hor.: nectar, Ov.: ministratur poculis maximis, es wird aufgewartet mit usw., Cic.: soli fictilibus (in irdenem Geschirr) ministrari iussit, Tac. – m. Acc. pers., nosmet inter nos ministremus monotropi, Plaut. Stich. 689. – m. Infin., ut (Ganymedes) Iovi bibere ministraret, damit er Jupiters Mundschenk wäre, Cic. Tusc. 1, 65. – II) übtr.: 1) bedienen, besorgen, handhaben, α) m. Dat.: velis, die Segel bedienen, Verg.: telis pariterque habenis, Stat.: sumptibus, bestreiten, Varro. – v. lebl. Subjj., caelo modo sol modo luna ministrat, Prop. – β) m. Acc.: iussa medicorum, Ov. – mit Ang. womit? durch Abl., naves ministrantur velis, werden mit S. bedient, Tac. – 2) darreichen, hergeben, verschaffen, faces furiis Clodianis, Cic.: victum alci, Varro: pecuniam, Tac.: equos, Tac.: viros armaque imperio, Tac.: pro-————lem, schenken, Tibull.: capra pilos ministrat ad usum nauticum, Varro: equus terga ministrat, reicht zum Aufsitzen dar, Val. Flacc.: nova cotidie bello semina (Elemente) ministrat, Tac. hist. 2, 76. – v. lebl. Subjj., sarmentum colibus sucum ministrat, Varro: furor arma ministrat, Verg.: vinum, quod verba ministret, Hor.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ministro
-
4 ministro
mĭnistro, āre, āvi, ātum [minister] - tr. - [st1]1 [-] servir, faire un service; servir à table. - pass. impers. avec dat. quo tibi commodius ministretur, Cic. Fam. 16, 14, 2: pour que ton service soit mieux fait. - ministrare aliquem, Col. 12, 1, 6: servir qqn. - absol. hic ministrabit dum ego edam, Plaut. Curc. 369: il fera le service pendant que je mangerai. --- Cic. Fin. 2, 23. - cum maximis poculis ministraretur, Cic. Verr. 3, 105: alors que l'on servait à boire dans les plus grandes coupes. - ministrare aliquem, Plaut. St. 689: servir qqn. - ministrare pocula, Cic. Tusc. 1, 65: servir les coupes. - ministrare Jovi bibere, Tusc. 1, 65: servir d'échanson à Jupiter. - soli omnium Vinio fictilibus ministrari jussit, Tac. H. 1, 48: il ordonna que, de tous les convives, le seul Vinius fût servi en vaisselle de terre. - ministrare jussa, Ov. H. 20, 133: exécuter les ordres. [st1]2 [-] mettre au service de, fournir, présenter, pourvoir. - ministrare aliquid alicui: fournir qqch à qqn. - cf. Cic. Pis. 26 ; Varr. R. 1, 31, 2 ; 3, 17, 5 ; Tac. H. 4, 12 ; Tib. 2, 2, 21; Hor. Ep. 1, 15, 20. - ministrare sumptibus, Varr. 2 proef. 6: fournir (satisfaire) aux dépenses. - ministrare velis, Virg. En. 6, 302: fournir aux voiles = satisfaire aux manoeuvres des voiles (servir les voiles ; cf. servir une bouche à feu). - vinum quod verba ministret, Hor.: [un vin qui est de nature à fournir des paroles] = un vin qui rende éloquent. - poét. ipse ratem vento stellisque ministrat, V.-Fl. 3, 38: lui-même fait le service de la barque au moyen de la voile et des étoiles (conduit la barque à la voile en se guidant sur les astres).* * *mĭnistro, āre, āvi, ātum [minister] - tr. - [st1]1 [-] servir, faire un service; servir à table. - pass. impers. avec dat. quo tibi commodius ministretur, Cic. Fam. 16, 14, 2: pour que ton service soit mieux fait. - ministrare aliquem, Col. 12, 1, 6: servir qqn. - absol. hic ministrabit dum ego edam, Plaut. Curc. 369: il fera le service pendant que je mangerai. --- Cic. Fin. 2, 23. - cum maximis poculis ministraretur, Cic. Verr. 3, 105: alors que l'on servait à boire dans les plus grandes coupes. - ministrare aliquem, Plaut. St. 689: servir qqn. - ministrare pocula, Cic. Tusc. 1, 65: servir les coupes. - ministrare Jovi bibere, Tusc. 1, 65: servir d'échanson à Jupiter. - soli omnium Vinio fictilibus ministrari jussit, Tac. H. 1, 48: il ordonna que, de tous les convives, le seul Vinius fût servi en vaisselle de terre. - ministrare jussa, Ov. H. 20, 133: exécuter les ordres. [st1]2 [-] mettre au service de, fournir, présenter, pourvoir. - ministrare aliquid alicui: fournir qqch à qqn. - cf. Cic. Pis. 26 ; Varr. R. 1, 31, 2 ; 3, 17, 5 ; Tac. H. 4, 12 ; Tib. 2, 2, 21; Hor. Ep. 1, 15, 20. - ministrare sumptibus, Varr. 2 proef. 6: fournir (satisfaire) aux dépenses. - ministrare velis, Virg. En. 6, 302: fournir aux voiles = satisfaire aux manoeuvres des voiles (servir les voiles ; cf. servir une bouche à feu). - vinum quod verba ministret, Hor.: [un vin qui est de nature à fournir des paroles] = un vin qui rende éloquent. - poét. ipse ratem vento stellisque ministrat, V.-Fl. 3, 38: lui-même fait le service de la barque au moyen de la voile et des étoiles (conduit la barque à la voile en se guidant sur les astres).* * *Ministro, ministras, ministrare. Plautus. Servir, Ministrer, Bailler.\Fragra ministrant cibos. Seneca. Servent de viande.\Iussa medicorum ministrare. Ouid. Bailler et ministrer à un malade ce que les medecins ont ordonné et commandé.\Poculum ministrare. Cic. Servir d'eschanson.\Ministrare victum. Varro. Donner à vivre, Ministrer vivres. -
5 ministrō
ministrō āvī, ātus, āre [minister], to attend, wait upon, serve: servi sordidati ministrant: cum maximis poculis ministraretur: tibi.— To take care of, manage, govern, direct: res omnīs timide, H.— To provide, furnish, supply, give, afford, serve, attend: velis, V.: Bacchum, serve wine, V.: iussa medicorum, execute, O.: (naves) velis, Ta.: Cena ministratur pueris, H.: faces furiis Clodianis: Iovi bibere: (vinum) verba ministrat, H.: furor arma ministrat, V.: caelo sol ministrat, Pr.* * *ministrare, ministravi, ministratus V DATattend (to), serve, furnish; supply
См. также в других словарях:
Nerthus — (1905) by Emil Doepler. In Germanic paganism, Nerthus is a goddess associated with fertility. Nerthus is attested by Tacitus, the first century AD Roman historian, in his Germania. Various theories exist regarding the goddess and her potential… … Wikipedia
Nerthus — ist eine Gottheit der germanischen Mythologie, die gelegentlich mit dem eddischen Njörd identifiziert wird. Inhaltsverzeichnis 1 Darstellung bei Tacitus 2 Verbindung zu Njörd 3 Siehe auch … Deutsch Wikipedia
ATRIENSIS — servus fuit apud Romanos, qui sicut Ostiarius, seu Ianitor ostium, ita is atrium tuebatur. Varro de L. L. l. 7. Si ab aede et tuendo Aedituus est, cur ab Atrio et tuendo, non Atrituus sit potius quam Atriensis. Servius ad Aen. l. 9. v. 648.… … Hofmann J. Lexicon universale