-
1 serv.
-
2 sérv
-
3 serv
-
4 sérv
(DE) Hernie {e}; (EN) breach; hernia; rupture -
5 server architecture
-
6 serving bowl
ˈserv·ing bowln [Servier]schüssel f -
7 serving tray
ˈserv·ing trayn [Servier]tablett nt -
8 servant
serv·ant [ʼsɜ:vənt, Am ʼsɜ:r-] n1) ( household helper) Diener m, Bediensteter m; ( female) Dienerin f, Bedienstete f, Dienstmädchen ntpublic \servant, \servant of the State Staatsdiener(in) m(f), Staatsbeamte(r) m, Staatsbeamte [o -in]; f -
9 server
serv·er [ʼsɜ:vəʳ, Am ʼsɜ:rvɚ] nsalad \servers Salatbesteck nt -
10 serving
serv·ing [ʼsɜ:vɪŋ, Am ʼsɜ:r-] nattr, inv1) ( person working) dienend;the longest-\serving minister der am längsten im Amt befindliche Minister/die am längsten im Amt befindliche Ministerin2) ( imprisoned) [ein]sitzend, inhaftiert;a short-\serving prisoner ein Häftling, der/die eine kurze Gefängnisstrafe absitzt -
11 serving bowl
'serv·ing bowl n[Servier]schüssel f -
12 serving spoon
'serv·ing spoon nVorlegelöffel m -
13 serving tray
'serv·ing tray n[Servier]tablett nt -
14 Belus
Bēlus, ī, m. (Βηλος, hebr. לב), I) männl. Name: A) ein asiatischer König aus der Urzeit, Erbauer von Babylon u. Gründer des assyrischen Reichs, als Gottheit Baal (Baal) verehrt, Amm. 23, 6, 23. Min. Fel. 6, 1. Sulp. Sev. chron. 2 8, 3. Serv. Verg. Aen. 1, 642: priscus, Ov. met. 4, 213. – Der griech. Sage nach Sohn des Poseidon (Neptun), Vater des Danaus, Agyptus u. Cepheus, Großvater der Amymone (der Großmutter des Palamedes), Verg. Aen. 1, 729 u. 730 u. Serv. Verg. Aen. 2, 81 u. 82. – mit Jupiter identifiziert, Belus Iuppiter, Solin. 56, 3: u. mit dem griech. Herkules (aber fälschlich nach Indien versetzt), Cic. de nat. deor. 3, 42. – B) der jüngere Belus, Vater der Dido, Eroberer von Cyprus, das er dann dem Teucer überließ, Verg. Aen. 1, 621; vgl. Serv. Verg. Aen. 1, 343 u. 642. – C) ein unbekannter Magier, Arnob. 1, 52. – Dav.: a) Bēlīdēs, ae, Vok. e, m. (Βηλίδης), ein männl. Nachkomme des Belus, ein Belide, Belidae fratres, Danaus u. Ägyptus, Stat.: surge, Belide, Lynceus, Sohn des Ägyptus, Ov.: Belidae nomen Palamedis, Verg. – b) Bēlis, lidis, f. (Βηλίς), u. gew. im Plur. Bēlides, um, die Enkelinnen des Belus, Töchter des Danaus, die Beliden = Danaides (s. Danaus), Ov. – c) Bēlias, adis, f. (Βηλιάς) = Belis, Sen. Herc. Oet. 961 (Peiper 964 Belis). – II) ein kleiner Küstenfluß in Phönizien, Tac. hist. 5, 7 u.a. – III) ein Edelstein, Plin. 37, 149. – dav. versch. oculus Beli, das Katzenauge, ein Edelstein, Plin. 37, 149.
-
15 Capys
Capys, yis, Akk. yn, Abl. ye u. y, m. (Κάπυς), I) Sohn des Assarakus, Vater des Anchises, Enn. ann. 31 (Vahlen Capis). Acc. tr. 6533 u. 6535 (Ribbeck Capis). Ov. fast. 4, 34. Serv. Verg. Aen. 1, 272. – II) Gefährte des Äneas, Verg. Aen. 1, 183 u.a. – III) König von Alba, Vater des Kapetus, Liv. 1, 3, 8. Verg. Aen. 6, 768. Ov. met. 14, 614: Gründer von Kapua, Suet. Caes. 81, 1. Serv. Verg. Aen. 10, 145. – IV) König von Kapua, Liv. 4, 37, 1. Serv. Verg. Aen. 1, 242.
-
16 deus
deus, ī (im Nom. Plur. dei, dii, gew. di, Genet. Plur. deorum u. deûm, Dat. Plur. deis, diis, gew. dis, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 161 ff. u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 210; in Inschr. auch diibus u. dibus, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1, S. 190 [Abl. diibus auch *Petron. 44, 16 B.]; Vokat. Sing. deus, erst spätlat. dee, s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 133), m. (verwandt mit θεός), der Gott, die Gottheit, I) eig.: deus hospitalis, Plaut.: di hospitales, Tac.: deus marinus, Serv. Verg. Aen. 1, 144 u. Varro bei Serv. Verg. Aen. 5, 824: di marini, Porphyr. Hor. od. 1, 5, 12: dea marina, Serv. Verg. Aen. 1, 144: di, quibus est imperium pelagi, Verg.: deus verus (Ggstz. dei falsi), Lact.: sospitalis et medicus deus (v. Äskulap), Macr.: deus pater et deus filius (v. Christus), Lact.: deus maritus, deus pastor, deus commeator, fabricator deus, aedificator mundi deus, Apul. (s. Koziol Stil des Apul. S. 258): unus illis deus nummus est, Hadr. imp. bei Vopisc. Sat. 8, 6: deum unum colere, praedicare (predigen), Lact.: multos ac falsos deos colere (Ggstz. uni et vero deo supplicare), Lact.: suos aut novos alienigenas deos colere, Cic.: alqm ut deum colere, Cic.: reges suos inter deos colere, Curt.: naturam tamquam deum sequi, Cic.: naturam quasi deum ducem subsequi, Cic.: tum sapientiae vocem audire videar eique quasi dei paream, Cic.: ab Iove optimo maximo ceterisque dis deabusque immortalibus pacem ac veniam peto, Cic.: homines sumus, non dei, Petron.: dis carus ipsis, Hor.: di hominesque, alle Welt, Cic. u.a. – v. weibl. Gottheiten, ducente deo, v. der Venus, Verg.: nec dextrae erranti deus afuit, v. der Alekto, Verg.: audentes deus ipse iuvat, v. der Fortuna, Ov.; vgl. Burmann Anthol. Lat. 3, 240, 4. Wagner Verg. Aen. 2, 632. – Besondere Verbindungen: a) Ausrufungsformeln: di, Ter.: di od. di boni, Ter. u. Cic. (s. Spengel Ter. Andr. 338): (pro) di immortales, Komik. u. Cic., di (obsecro) vostram fidem, weiß Gott (ma foi), Komik. (s. Brix Plaut. trin. 591): pro deûm atque hominum fidem, Ter. u. Cic.: elliptisch pro deûm immortalium, Ter. – b) Formeln des (freundlichen oder feindlichen) Wunsches, der Begrüßung, Beteurung u. dgl., di bene vortant! Gott schenke sein Gedeihen! Plaut. u. Ter.: di melius duint (dent) ! Ter., od. di meliora ferant! Tibull., od. bl. di meliora! Cic., od. di melius! Ov., d.i. das wolle Gott nicht! behüte Gott! Gott bewahre! di meliora piis (sc. dent)! Gnade, o Götter, den Frommen! Verg.: di tibi faciant bene! Plaut.: dent tibi di multa bona! Komik.: di tibi omnia omnes semper optata offerant! Plaut.: di te servassint mihi, Plaut.: di te perduint, Komik.: di me perdant (perduint), infelicitent, si etc., Gott straf mich, wenn usw., Komik. (s. Brix Plaut. mil. 833): di te ament (als Begrüßungsformel), Gott grüße dich! Plaut.: ita me di ament od. amabunt od. servent! so wahr mir Gott gnädig sein möge, als mir Gott helfe! Komik.: cum dis volentibus, mit Gottes Hilfe, Plaut.: u. so dis volentibus, Sall.: si di volent, Plaut., od. si di volunt, Cic.: si dis placet, so Gott will, Plaut. u. Liv.; häufig ironisch u. verächtlich = will's Gott, Ter., Cic. u.a.: vos rogo per deos superos inferosque, Inscr. – II) übtr.: a) v. ausgezeichneten Menschen, te in dicendo semper putavi deum, Cic.: audiamus Platonem quasi quendam deum philosophorum, Cic. – b) v. gütig schützenden, der Behüter u. Bewahrer, Schutzgott, P. Lentulus consul, parens, deus, salus nostrae vitae, fortunae, memoriae, nominis, Cic. post red. ad Quir. 11: P. Lentulus, cuius pater deus ac parens fortunae ac nominis mei, Cic. Sest. 144. – c) v. sehr glücklichen, deus sum, si hoc ita est, Ter.: sum deus, Plaut. – d) auch Benennung der Machthaber im Staate, deos quoniam propius contingis, d.i. Augustus u. Mäcenas, Hor. sat. 2, 6, 52: dah. seit der Kaiserzeit gew. Epitheton der Kaiser auf Münzen u. Inschriften. – / deus einsilb., Plaut. Amph. prol. 53: deorum zweisilb., ibid. 45.
-
17 Dido [1]
1. Dīdō, ūs od. gew. ōnis. f. (Διδώ), sonst Elisa oder Elissa gen., Tochter des tyrischen Königs Belus, Gemahlin des Sichäus, floh wegen der
Grausamkeit ihres Bruders Pygmalion nach Afrika, baute Karthago u. nahm den Äneas hier auf, Verg. Aen. 1, 299 u. s.: Genet. Didus, Anthol. Lat. 1. no. I, 9. p. 2 Riese. Cornutus b. Charis. 127, 21 (vgl. Charis. 64, 17): Dat. Dido, Macr. sat. 5, 2, 14 (wo aber wohl Didoni zu schreiben ist): Akk. Dido, Verg. Aen. 4, 383. Vell. 1, 6, 4. Tac. ann. 16, 1. Sil. 8, 230: Didon, Ov. her. 7, 7 u. 131 R.: Didun, Attei. b. Charis. 127, 18. – Genet. Didonis, Iustin. 11, 10, 13. Treb. Poll. XXX tyr. 30, 2. Augustin. conf. 1, 13. Macr. sat. 4, 3, 6. Serv. Verg. Aen. 1, 6 u.a.: Dat. Didoni, Tert. de anim. 33: Akk. Didonem, Treb. Poll. trig. tyr. 27, 1. Augustin. conf. 1, 13. Macr. sat. 4, 3, 6. Serv. Verg. Aen. 1, 37 u.a.: Abl. Didone, Enn. ann. 290. Serv. Verg. Aen. 1, 223. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 525 u. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 214.
-
18 Iuturna
Iūturna, ae, f., eine Quelle in Latium, Nymphe u. Schwester des Turnus (Serv. Verg. Aen. 6, 90), die zu Rom einen Tempel in der 9. Region hatte und der man bes. bei Wassermangel opferte, Verg. Aen. 12, 146 u. 154. Ov. fast. 2, 585 u. 606. Cic. Clu. 101. Arnob. 3, 29: Vergiliana Iuturna, bei Vergil, Apul. de deo Socr. 11. – Nbf. Diūturna, Corp. inscr. Lat. 6, 3095. Vgl. Wissowa Relig. u. Kultus 2. Aufl. S. 222. Anm. 9. – Auch gab es in der Nähe des durch so manche lateinische Sagen geweihten Flusses Numicius im Gebiete von Ardea und Lavinium eine Quelle Iuturna, deren Verehrung weit älter war als die der röm. Juturna, Serv. Verg. Aen. 12, 139. – Nach ihr benannt ist auch der lacus Iuturnae auf dem röm. Forum in der Nähe des Tempels des Kastor u. Pollux, Ov. Fast. 1, 708. Val. Max. 1, 8, 1. Flor. 1, 28, 15. Symm. epist. 1, 89. – Dav. Iūturnālia, ium, n., das Fest der Juturna, Serv. Verg. Aen. 12, 139.
-
19 manubiae
manubiae, ārum, f. (manus u. habeo), I) die vom Feinde abgelieferte ehrliche Kriegsbeute der Soldaten, Naev. tr. fr., Flor. u.a., und da zur leichteren Verteilung diese Kriegsbeute gewöhnlich verkauft wurde, vorzugsw. = das aus der Beute gelöste Geld, die Gesamteinnahme von der Beute, der Erlös der Beute (s. Favōrīnus. b. Gell. 13, 24 [23]. § 25 sq.), qui ex manubiis portionem praedae peterent, Iustin. – u. insbes., der Beuteanteil, Geldanteil, den der Feldherr erhielt und den er gewöhnlich zur Errichtung eines öffentlichen Gebäudes oder Kunstwerks verwendete, porticum de manubiis Cimbricis fecit, Cic.: de manubiis duos fornices fecit, Liv. – übtr., der Raubanteil, die Beute, einer Magistratsperson, manubias alci concedere, Cic. Rosc. Am. 108: qui manubias sibi tantas ex L. Metelli manubiis fecerit, Cic. II. Verr. 1, 154. – u. v. dem Raube, dem ungesetzlichen Gewinne, den die Kaiser von den Bürgern zogen, Suet.: verb. praedae et manubiae, manubiae et rapinae, Suet. – II) als t. t. der Augurenspr., manubia = ein Blitz- und Donnerschlag (Serv. Verg. Aen. 1, 42), manubiae fulminis, Serv. Verg. Aen. 8, 429: fatales manubiae, Amm. 17, 7, 3: Minervales, Serv. Verg. Aen. 11, 259: tres manubiae, drei Arten von Blitz- u. Donnerschlägen, Sen. nat. qu. 2, 41, 1. Mart. Cap. 9. § 896. Fest. p. 129, 16: manubias suppetiat prone, Naev. tr. 12. – u. im Sing., prima (secunda, tertia) manubia, der erste (zweite usw.) Blitz-u. Donnerschlag, Sen. nat. qu. 2, 41. § 1 u. 2. Fest. p. 214, 25. – / Schreibung manibiae in sehr guten Hdschrn. u. in Ausgg., zB. Cic. de rep. 2, 31 H. u. K., u. in Inschr., zB. Corp. inscr. Lat. 6, 1301 (wo manibeis).
-
20 neotericus
neōtericus, a, um (νεωτερικός), neu, I) adi.: scriptor, Claud. Mam. de statu anim. 1, 3: versus est magis neotericus, Serv. Verg. Aen. 8, 731: neotericum erat ›flavos‹, Prob. b. Serv. Verg. Aen. 12, 605. – II) subst., neōtericī, ōrum, m., die Neueren (= die neueren Schriftsteller), Aur. Vict. de orig. gent. Rom. init. Hieron. in epist. ad Galat. 3, 5 (tom. 7. p. 508 Vall.). Pompeii comment. 232, 35 K. Serv. Verg. Aen. 6, 187 u. 320; 8.
См. также в других словарях:
Serv-U — FTP Server Entwickler: Rob Becker Aktuelle Version: 8.0.0.7 (06. April 2009) Betriebssystem: Windows Lizenz … Deutsch Wikipedia
serv — SERV, Ă, servi, e, s.m. şi f. 1. (În evul mediu) Ţăran dependent de stăpânul de pământ; iobag, şerb. ♦ (Latinism înv.) Sclav, rob. 2. (Livr (livresc). înv.) Servitor, slujitor. – Din lat. servus. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 … … Dicționar Român
Serv. — Serv., bei Tiernamen Abkürzung für Audinet de Serville (spr. odinä dö ßerwīl ), geb. 1775, gest. 1858 in Paris (Entomolog) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
serv — abbrev. 1. servant 2. service * * * … Universalium
serv — sȅrv m DEFINICIJA pov. 1. u antici rob 2. u srednjem vijeku a. rob b. sluga ETIMOLOGIJA lat. servus: rob … Hrvatski jezični portal
serv — sb., en, er, erne; serven er et af de vanskeligste slag i tennis … Dansk ordbog
serv — abbrev. 1. servant 2. service … English World dictionary
serv|er|y — «SURV uhr ee», noun, plural er|ies. = butler s pantry. (Cf. ↑butler s pantry) … Useful english dictionary
serv|er — «SUR vuhr», noun. 1. a person who serves. 2. a tray for dishes and the like, such as a salver. 3. any one of various pieces of tableware for serving food, usually a spatula: »a cake or pie server. 4. an attendant who serves the celebrant at low… … Useful english dictionary
serv|ic|es — «SUR vih sihz», noun (plural). See under service1 (noun. def. 4). (Cf. ↑service) … Useful english dictionary
serv — con·serv·an·cy; con·serv·a·tism; con·serv·a·tist; con·serv·a·tive·ly; con·serv·a·tive·ness; con·serv·a·tize; de·serv·er; ob·serv·abil·i·ty; ob·serv·ance; ob·serv·an·cy; ob·serv·a·tive; ob·serv·a·to·ri·al; ob·serv·ed·ly; ob·serv·er; pre·serv·able; … English syllables