-
41 serenus
1.sĕrēnus, a, um, adj. [Sanscr. svar, sky; Gr. Seirios; cf. selas; Lat. sol], clear, fair, bright, serene (class.; esp. freq. in the poets; cf. sudus).I.Lit.: cum tonuit laevum bene tempestate serenā, Enn. ap. Cic. Div. 2, 39, 82 (Ann. v. 517 Vahl.):2.caelo sereno,
Lucr. 6, 247; Cic. Fam. 16, 9, 2; Verg. G. 1, 260; 1, 487; id. A. 3, 518; Hor. Epod. 15, 1; id. S. 2, 4, 51; Ov. M. 1, 168; 2, 321 et saep.; cf.:de parte caeli,
Lucr. 6, 99:in regione caeli,
Verg. A. 8, 528.— Comp.:caelo perfruitur sereniore,
Mart. 4, 64, 6; cf.also: o nimium caelo et pelago confise sereno,
Verg. A. 5, 870:postquam ex tam turbido die serena et tranquilla lux rediit,
Liv. 1, 16, 2:luce,
Verg. A. 5, 104:lumen (solis),
Lucr. 2, 150:nox,
id. 1, 142; Cic. Rep. 1, 15, 23; Verg. G. 1, 426:sidera,
Lucr. 4, 212:facies diei,
Phaedr. 4, 16, 5:species mundi,
Lucr. 4, 134:aër,
Plin. 17, 24, 37, § 222:ver,
Verg. G. 1, 340:aestas,
id. A. 6, 707:stella,
Ov. F. 6, 718 et saep.:color (opp. nubilus),
bright, clear, Plin. 9, 35, 54, § 107:aqua (with candida),
Mart. 6, 42, 19:vox,
Pers. 1, 19.— Transf., of a wind that clears the sky, that brings fair weather: hic Favonius serenu'st, istic Auster imbricus, * Plaut. Merc. 5, 2, 35; hence, also, poet.:unde serenas Ventus agat nubes,
Verg. G. 1, 461.—As subst.: sĕrēnum, i, n., a clear, bright, or serene sky, fair weather (not in Cic.):II.ponito pocillum in sereno noctu,
during a fine night, Cato, R. R. 156, 3;more freq. simply sereno: Priverni sereno per diem totum rubrum solem fuisse,
Liv. 31, 12, 5; 37, 3, 2:quare et sereno tonat,
Sen. Q. N. 2, 18; Plin. 11, 24, 28, § 84 (opp. nubilo), Pall. 1, 30, 3; Luc. 1, 530:liquido ac puro sereno,
Suet. Aug. 95:nitido sereno,
Sil. 5, 58:cottidie serenum cum est,
Varr. R. R. 3, 10, 4:laesique fides reditura sereni,
Stat. S. 3, 1, 81:serenum nitidum micat,
Mart. 6, 42, 8.— Plur.:caeli serena Concutiat sonitu,
Lucr. 2, 1100:soles et aperta serena,
Verg. G. 1, 393:nostra,
Val. Fl. 1, 332.—Trop.1.Cheerful, glad, joyous, tranquil, serene (syn.:2.laetus, tranquillus, secundus): vita,
Lucr. 2, 1094 Lachm.:horae (with albus dies),
Sil. 15, 53: rebus serenis servare modum, in propitious or favorable circumstances, in good fortune, id. 8, 546:vultus,
Lucr. 3, 293; Cat. 55, 8; Hor. C. 1, 37, 26; Ov. Tr. 1, 5, 27:frons tranquilla et serena,
Cic. Tusc. 3, 15, 31:pectora processu facta serena tuo,
Ov. Tr. 1, 9, 40:animus,
id. ib. 1, 1, 39:oculi,
Sil. 7, 461:Augustus,
Ov. P. 2, 2, 65:laetitia,
Just. 44, 2, 4:imperium,
Sil. 14, 80:res,
id. 8, 546:sereno vitae tempore,
Auct. Her. 4, 48, 61:vita,
Lucr. 2, 1094:temperatus (sanguis) medium quoddam serenum efficit,
Quint. 11, 3, 78; cf.:tandem aliquid, pulsā curarum nube serenum Vidi,
Ov. P. 2, 1, 5.—SERENVS, an epithet of Jupiter (whose brow was always serene), Inscr. Murat. 1978, 5; cf. Serenator;3.hence, Martial calls Domitian: Jovem serenum,
Mart. 5, 6, 9; 9, 25, 3.—Serenissimus, a title of the Roman emperors, Cod. Just. 5, 4, 23.2. I.Q. Serenus Sammonicus, a physician under Septimius Severus, Spart. Get. 5, 5; Macr. 3, 16, 6.—II.Q. Serenus Sammonicus, son of the preceding, author of a poem, De Medicina, still extant, Lampr. Alex. 30, 2; cf. Teuffel's Roem. Lit. 379, 4.—III.Serena, the wife of Stilicho, and mother-in-law of the emperor Honorius, celebrated by Claudian in a special poem (Laus Serenae Reginae). -
42 severum
1.sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).I.Of persons:B.nam te omnes saevom severumque commemorant,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:quam severus!
Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:civis severus et gravis,
Cic. Lael. 25, 95; cf.:omnium gravissimus et severissimus, etc.,
id. de Or. 2, 56, 228:Tubero (Stoicus) vitā severus,
id. Brut. 31, 117; cf.:Stoicorum secta severissima,
Quint. 1, 10, 15:agricolae,
hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:Cures,
Verg. A. 8, 638:Zethus,
Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:rumores senum severiorum,
Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,
Cat. 27, 6:adimam cantare severis,
Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:legis custodes,
Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,judices severi in eos solos,
id. Clu. 20, 56; cf.:severissimos atque integerrimos judices,
id. Verr. 1, 10, 30:ex familiā ad judicandum severissimā,
id. ib.:ubi haec severus te palam laudaveram,
Hor. Epod. 11, 19:auctor e severissimis,
Plin. 11, 52, 114, § 274:Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,
id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):II.Neptunus saevus severusque,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:idem acerbe severus in filium,
Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):in me severior quam in vos,
Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:Eumenidum turba,
Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:B.severā fronte curas cogitans,
Plaut. Mil. 2, 2, 46:vultus severior et tristior,
Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:frons,
Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,
Stat. Achill. 1, 288:animus (opp. mitis),
Quint. 3, 9, 7:disciplina maxime severa,
id. 1, 2, 5:imperia severiora,
Cic. Tusc. 4, 19, 43:judicia severa,
id. Verr. 2, 4, 59, § 133:lex,
Ov. P. 3, 3, 57:severiora judicia,
Quint. 4, 2, 122:severiores leges,
id. 12, 1, 40; cf.:Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,
Vell. 1, 6, 3:imperii severissimi vir,
Liv. 4, 26:quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,
Plaut. Poen. 5, 3, 51:linque severa,
Hor. C. 3, 8, 28:paulo severior poena,
Sall. C. 51, 15.—Of style:sententiae graves et severae,
Cic. Brut. 95, 325:triste et severum genus dicendi,
id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:severae Musa tragoediae,
Hor. C. 2, 1, 9:fidibus voces crevere severis,
id. A. P. 216.—Severe, dreadful, gloomy:A.severus Uncus abest,
Hor. C. 1, 35, 19:silentia noctis,
Lucr. 4, 460:heims,
Quint. Decl. 4, 14:amnem Cocyti metuet,
Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:B.graviter et severe voluptatem secernit a bono,
id. Fin. 2, 8, 24:vetuit (with graviter),
Quint. 11, 3, 148:uti judicio,
id. 1, 3, 4:aestimatae lites,
Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:vindicare Hiempsalis mortem,
Sall. J. 15, 3:dicere,
Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:domesticam disciplinam regere,
Suet. Caes. 48.— Comp.:ad aliquem severius scribere,
Caes. B. C. 3, 25:adhibere aliquem,
Cic. Att. 10, 12, 3:coërcere matrimonia,
Just. 3, 3, 8. — Sup.:sunt qui voluptatem severissime contemnant,
Cic. Off. 1, 21, 71; so,exacta aetas,
id. Rosc. Com. 15, 44:dicere jus,
Suet. Caes. 43.—sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—* C. 2.Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.A.Of several men.1.Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—2.Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—3.Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—4.T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—5.Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works. —B.Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713. -
43 Severus
1.sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).I.Of persons:B.nam te omnes saevom severumque commemorant,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:quam severus!
Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:civis severus et gravis,
Cic. Lael. 25, 95; cf.:omnium gravissimus et severissimus, etc.,
id. de Or. 2, 56, 228:Tubero (Stoicus) vitā severus,
id. Brut. 31, 117; cf.:Stoicorum secta severissima,
Quint. 1, 10, 15:agricolae,
hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:Cures,
Verg. A. 8, 638:Zethus,
Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:rumores senum severiorum,
Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,
Cat. 27, 6:adimam cantare severis,
Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:legis custodes,
Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,judices severi in eos solos,
id. Clu. 20, 56; cf.:severissimos atque integerrimos judices,
id. Verr. 1, 10, 30:ex familiā ad judicandum severissimā,
id. ib.:ubi haec severus te palam laudaveram,
Hor. Epod. 11, 19:auctor e severissimis,
Plin. 11, 52, 114, § 274:Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,
id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):II.Neptunus saevus severusque,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:idem acerbe severus in filium,
Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):in me severior quam in vos,
Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:Eumenidum turba,
Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:B.severā fronte curas cogitans,
Plaut. Mil. 2, 2, 46:vultus severior et tristior,
Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:frons,
Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,
Stat. Achill. 1, 288:animus (opp. mitis),
Quint. 3, 9, 7:disciplina maxime severa,
id. 1, 2, 5:imperia severiora,
Cic. Tusc. 4, 19, 43:judicia severa,
id. Verr. 2, 4, 59, § 133:lex,
Ov. P. 3, 3, 57:severiora judicia,
Quint. 4, 2, 122:severiores leges,
id. 12, 1, 40; cf.:Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,
Vell. 1, 6, 3:imperii severissimi vir,
Liv. 4, 26:quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,
Plaut. Poen. 5, 3, 51:linque severa,
Hor. C. 3, 8, 28:paulo severior poena,
Sall. C. 51, 15.—Of style:sententiae graves et severae,
Cic. Brut. 95, 325:triste et severum genus dicendi,
id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:severae Musa tragoediae,
Hor. C. 2, 1, 9:fidibus voces crevere severis,
id. A. P. 216.—Severe, dreadful, gloomy:A.severus Uncus abest,
Hor. C. 1, 35, 19:silentia noctis,
Lucr. 4, 460:heims,
Quint. Decl. 4, 14:amnem Cocyti metuet,
Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:B.graviter et severe voluptatem secernit a bono,
id. Fin. 2, 8, 24:vetuit (with graviter),
Quint. 11, 3, 148:uti judicio,
id. 1, 3, 4:aestimatae lites,
Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:vindicare Hiempsalis mortem,
Sall. J. 15, 3:dicere,
Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:domesticam disciplinam regere,
Suet. Caes. 48.— Comp.:ad aliquem severius scribere,
Caes. B. C. 3, 25:adhibere aliquem,
Cic. Att. 10, 12, 3:coërcere matrimonia,
Just. 3, 3, 8. — Sup.:sunt qui voluptatem severissime contemnant,
Cic. Off. 1, 21, 71; so,exacta aetas,
id. Rosc. Com. 15, 44:dicere jus,
Suet. Caes. 43.—sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—* C. 2.Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.A.Of several men.1.Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—2.Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—3.Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—4.T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—5.Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works. —B.Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713. -
44 severus
1.sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).I.Of persons:B.nam te omnes saevom severumque commemorant,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:quam severus!
Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:civis severus et gravis,
Cic. Lael. 25, 95; cf.:omnium gravissimus et severissimus, etc.,
id. de Or. 2, 56, 228:Tubero (Stoicus) vitā severus,
id. Brut. 31, 117; cf.:Stoicorum secta severissima,
Quint. 1, 10, 15:agricolae,
hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:Cures,
Verg. A. 8, 638:Zethus,
Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:rumores senum severiorum,
Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,
Cat. 27, 6:adimam cantare severis,
Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:legis custodes,
Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,judices severi in eos solos,
id. Clu. 20, 56; cf.:severissimos atque integerrimos judices,
id. Verr. 1, 10, 30:ex familiā ad judicandum severissimā,
id. ib.:ubi haec severus te palam laudaveram,
Hor. Epod. 11, 19:auctor e severissimis,
Plin. 11, 52, 114, § 274:Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,
id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):II.Neptunus saevus severusque,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:idem acerbe severus in filium,
Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):in me severior quam in vos,
Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:Eumenidum turba,
Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:B.severā fronte curas cogitans,
Plaut. Mil. 2, 2, 46:vultus severior et tristior,
Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:frons,
Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,
Stat. Achill. 1, 288:animus (opp. mitis),
Quint. 3, 9, 7:disciplina maxime severa,
id. 1, 2, 5:imperia severiora,
Cic. Tusc. 4, 19, 43:judicia severa,
id. Verr. 2, 4, 59, § 133:lex,
Ov. P. 3, 3, 57:severiora judicia,
Quint. 4, 2, 122:severiores leges,
id. 12, 1, 40; cf.:Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,
Vell. 1, 6, 3:imperii severissimi vir,
Liv. 4, 26:quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,
Plaut. Poen. 5, 3, 51:linque severa,
Hor. C. 3, 8, 28:paulo severior poena,
Sall. C. 51, 15.—Of style:sententiae graves et severae,
Cic. Brut. 95, 325:triste et severum genus dicendi,
id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:severae Musa tragoediae,
Hor. C. 2, 1, 9:fidibus voces crevere severis,
id. A. P. 216.—Severe, dreadful, gloomy:A.severus Uncus abest,
Hor. C. 1, 35, 19:silentia noctis,
Lucr. 4, 460:heims,
Quint. Decl. 4, 14:amnem Cocyti metuet,
Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:B.graviter et severe voluptatem secernit a bono,
id. Fin. 2, 8, 24:vetuit (with graviter),
Quint. 11, 3, 148:uti judicio,
id. 1, 3, 4:aestimatae lites,
Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:vindicare Hiempsalis mortem,
Sall. J. 15, 3:dicere,
Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:domesticam disciplinam regere,
Suet. Caes. 48.— Comp.:ad aliquem severius scribere,
Caes. B. C. 3, 25:adhibere aliquem,
Cic. Att. 10, 12, 3:coërcere matrimonia,
Just. 3, 3, 8. — Sup.:sunt qui voluptatem severissime contemnant,
Cic. Off. 1, 21, 71; so,exacta aetas,
id. Rosc. Com. 15, 44:dicere jus,
Suet. Caes. 43.—sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—* C. 2.Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.A.Of several men.1.Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—2.Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—3.Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—4.T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—5.Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works. —B.Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713. -
45 Titia
Tĭtĭus, i, m.; Tĭtĭa, ae, f., the name of a Roman gens; e. g. Sex. Titius, a tribune of the people, whose motions so much resembled dancing that a certain dance was named Titius after him, Cic. Brut. 62, 225; [p. 1875] id. de Or. 2, 11, 48.—II.Titius Septimius, to whom is addressed Hor. C. 2, 6; cf. id. Ep. 1, 9, 1. — Hence,A.Tĭtĭus, a, um, adj., of or belonging to a Titius, Titian:B.lex,
Cic. Mur. 8, 18; id. Leg. 2, 6, 14; Val. Max. 8, 1, 3; Dig. 11, 5, 3:atrium,
Liv. 39, 44, 7:sodales,
appointed for the Sabine worship by king Titus Tatius, Varr. L. L. 5, § 85 Müll.; Tac. A. 1, 54; Luc. 1, 602.—Called also TITIALES, Inscr. Orell. 2432; cf.also SODALIS TITIENSIS,
Inscr. Murat. 299.—Tĭ-tĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Titius, Titian:C.fundus,
Dig. 23, 3, 50; ib. 45, 1, 85.— -
46 Titiensis
Tĭtĭus, i, m.; Tĭtĭa, ae, f., the name of a Roman gens; e. g. Sex. Titius, a tribune of the people, whose motions so much resembled dancing that a certain dance was named Titius after him, Cic. Brut. 62, 225; [p. 1875] id. de Or. 2, 11, 48.—II.Titius Septimius, to whom is addressed Hor. C. 2, 6; cf. id. Ep. 1, 9, 1. — Hence,A.Tĭtĭus, a, um, adj., of or belonging to a Titius, Titian:B.lex,
Cic. Mur. 8, 18; id. Leg. 2, 6, 14; Val. Max. 8, 1, 3; Dig. 11, 5, 3:atrium,
Liv. 39, 44, 7:sodales,
appointed for the Sabine worship by king Titus Tatius, Varr. L. L. 5, § 85 Müll.; Tac. A. 1, 54; Luc. 1, 602.—Called also TITIALES, Inscr. Orell. 2432; cf.also SODALIS TITIENSIS,
Inscr. Murat. 299.—Tĭ-tĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Titius, Titian:C.fundus,
Dig. 23, 3, 50; ib. 45, 1, 85.— -
47 Titius
Tĭtĭus, i, m.; Tĭtĭa, ae, f., the name of a Roman gens; e. g. Sex. Titius, a tribune of the people, whose motions so much resembled dancing that a certain dance was named Titius after him, Cic. Brut. 62, 225; [p. 1875] id. de Or. 2, 11, 48.—II.Titius Septimius, to whom is addressed Hor. C. 2, 6; cf. id. Ep. 1, 9, 1. — Hence,A.Tĭtĭus, a, um, adj., of or belonging to a Titius, Titian:B.lex,
Cic. Mur. 8, 18; id. Leg. 2, 6, 14; Val. Max. 8, 1, 3; Dig. 11, 5, 3:atrium,
Liv. 39, 44, 7:sodales,
appointed for the Sabine worship by king Titus Tatius, Varr. L. L. 5, § 85 Müll.; Tac. A. 1, 54; Luc. 1, 602.—Called also TITIALES, Inscr. Orell. 2432; cf.also SODALIS TITIENSIS,
Inscr. Murat. 299.—Tĭ-tĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Titius, Titian:C.fundus,
Dig. 23, 3, 50; ib. 45, 1, 85.— -
48 Ulpianus
Ulpĭānus, i, m.: Domitius Ulpianus, a celebrated Roman jurist under the emperors Septimius Severus, Caracalla, Heliogabalus, and Alexander Severus, fragments of whose writings are found in the Pandects; he was murdered in Gaul, A. D. 230, Lampr. Heliog. 16, § 4.
См. также в других словарях:
Septimius — / Septiminus Usurpateur romain Règne 271 / Dalmatie Empereur Aurélien Biographie Empereur Aurélien … Wikipédia en Français
Septimius — (oder Septiminus) war einer der zahlreichen Gegenkaiser im Römischen Reich des 3. Jahrhunderts n. Chr. Er wurde um 271 in Dalmatien zum römischen Kaiser ausgerufen. Seine Revolte gegen den etablierten Kaiser Aurelian verlief rasch im Sande und er … Deutsch Wikipedia
Septimĭus — Septimĭus. I. Römische Kaiser: 1) Sept. Severus, s. Severus. II. Andere Römer: 2) Cajus S., war 57 v. Chr. Prätor u. trug dazu bei, daß Cicero aus dem Exil zurückgerufen wurde. 3) Lucius S., vornehmer Römer, diente im Bürgerkriege Anfangs unter… … Pierer's Universal-Lexikon
Septimius — Septimĭus, Lucius, röm. Schriftsteller, s. Diktys … Kleines Konversations-Lexikon
Septimius — Infobox Roman emperor name =Septimius / Septiminus full name = title =Usurper of the Roman Empire caption = reign =271, during Aurelian s rule predecessor = successor = spouse 1 = spouse 2 = issue = dynasty = father = mother = date of birth =… … Wikipedia
Septimius — (as used in expressions) Severus Septimius Lucius Septimius Severus Pertinax Septimius Bassianus * * * … Universalium
Septimius, S. (3) — 3S. Septimius, Ep. M. (22. Sept.). Dieser hl. Bischof von Jesi (Aesium) litt während der Diocletianischen Versolung im J. 308. Die Domkirche der uralten »königlichen« Stadt ist zu seiner Ehre erbaut. Da er, obwohl der Abstammung nach Römer, in… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
SEPTIMIUS — I. SEPTIMIUS Auctor Historiae Alexandri Severi, Lamprid. in vita huius. c. 17. Item interpres historiae belli Troiani, quam Dictys Cretensis condidit. Voss. de Hist. Lat. l. 3. p. 719. II. SEPTIMIUS in inferiore Germanico exercitu, Centurio, a se … Hofmann J. Lexicon universale
Septimius, S. (1) — 1S. Septimius (13. März), ein Martyrer. S. S. Maximus.22(II. 262.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Septimius, S. (2) — 2S. Septimius (11. Apr.), Soldat und Martyrer zu Salona in Dalmatien. S. S. Domnius1. (II. 5.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Septimius, S. (4) — 4S. Septimius (21. Oct. al. 16. Apr.), Priester und Martyrer, welcher in griechischen und lateinischen Martyrologien ohne nähere Angaben vorkommt. (II. 402.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon