-
1 sepelio
sepelio, pelīvī u. peliī, pultum, īre (altind. saparyáti, verehrt), einen Toten-, die Gebeine eines Toten zur Ruhe bringen (vgl. Plin. 7, 185 sepultus intellegitur quoque modo conditus), I) eig.: a) bestatten, beisetzen, begraben, mortuum in urbe ne sepelito, XII tabb. fr.: ossa, Ov. – b) verbrennen, Liv. u. Suet. – II) bildl.: 1) gleichs. zu Grabe tragen, begraben = völlig unterdrücken, vernichten usw., patriam, Cic. u. Prop.: famam, Ov.: bellum, beilegen, Cic. u. Vell.: somnum, vertreiben, Plaut.: dolorem, Cic. u. Prop.: cum Genucio unā mortuam ac sepultam tribuniciam potestatem, Liv.: multa tenens antiqua sepulta, in Vergessenheit Geratenes, Enn. fr. – nullus sum, sepultus sum, es ist aus mit mir, ich bin verloren, Ter. Phorm. 943. – 2) in etwas begraben, versenken, vinolentiā sepeliri, Augustin. serm. 391, 2: dah. poet., sepultus, in etwas gleichs. begraben, versenkt, somno vinoque sepultus, Verg.: inertia sepulta, schlummernd, lässig, Hor.: custode sepulto, eingeschläfert, Verg. – / Perf. sepulivit, Corp. inscr. Lat. 3, 2326: Futur. sepelibis, Auson. epist. 25, 61: Partic. Perf. Pass. sepelitus, Cato orat. 12 (b). fr. 3: sepellitus, Corp. inscr. Lat. 8, 4373 u. 13, 1968: saepelitam, Corp. inscr. Lat. 10, 2496. – Synk. Perfektformen, sepeli, Pers. 3, 97: sepelisset, Prop. 1, 17, 19. Lact. de mort. pers. 40, 6: sepelissent, Quint. 8, 5, 16: sepelisse, Aur. Vict. de orig. gent. Rom. 10, 2.
-
2 sepelio
sepelio, pelīvī u. peliī, pultum, īre (altind. saparyáti, verehrt), einen Toten-, die Gebeine eines Toten zur Ruhe bringen (vgl. Plin. 7, 185 sepultus intellegitur quoque modo conditus), I) eig.: a) bestatten, beisetzen, begraben, mortuum in urbe ne sepelito, XII tabb. fr.: ossa, Ov. – b) verbrennen, Liv. u. Suet. – II) bildl.: 1) gleichs. zu Grabe tragen, begraben = völlig unterdrücken, vernichten usw., patriam, Cic. u. Prop.: famam, Ov.: bellum, beilegen, Cic. u. Vell.: somnum, vertreiben, Plaut.: dolorem, Cic. u. Prop.: cum Genucio unā mortuam ac sepultam tribuniciam potestatem, Liv.: multa tenens antiqua sepulta, in Vergessenheit Geratenes, Enn. fr. – nullus sum, sepultus sum, es ist aus mit mir, ich bin verloren, Ter. Phorm. 943. – 2) in etwas begraben, versenken, vinolentiā sepeliri, Augustin. serm. 391, 2: dah. poet., sepultus, in etwas gleichs. begraben, versenkt, somno vinoque sepultus, Verg.: inertia sepulta, schlummernd, lässig, Hor.: custode sepulto, eingeschläfert, Verg. – ⇒ Perf. sepulivit, Corp. inscr. Lat. 3, 2326: Futur. sepelibis, Auson. epist. 25, 61: Partic. Perf. Pass. sepelitus, Cato orat. 12 (b). fr. 3: sepellitus, Corp. inscr. Lat. 8, 4373 u. 13, 1968: saepelitam, Corp. inscr. Lat. 10, 2496. – Synk. Perfektformen, sepeli, Pers. 3, 97: sepelisset, Prop. 1, 17, 19. Lact. de mort. pers. 40, 6: sepelissent, Quint. 8, 5, 16: se-————pelisse, Aur. Vict. de orig. gent. Rom. 10, 2. -
3 consepelio
cōn-sepelio, sepultus, īre, mitbegraben, consepeliri cum alqo, Ambros. in Luc. 6, 7. § 30 u. 34: corporis morti consepeliri in baptismo, Hilar. de trin. 1. p. 3. – Perf. Pass. consepultus sum u. Partiz. consepultus oft bei den Eccl.
-
4 insepultus
īn-sepultus, a, um (in u. sepelio), unbegraben, ohne (eigentliches) Begräbnis, insepulti acervi civium, Cic.: insepulti patris ossa, Iustin.: alqm insepultum proicere, Liv.: insepultum perisse, Liv.: isque me defodit insepultum in hisce aedibus, Plaut. most. 502. – übtr., vita ins., Naev. tr. fr.: mors ins., ohne erfolgendes Begräbnis, Sen.: sepultura ins., ein B., das so gut wie keines ist = ein unseliges, fluchwürdiges B., Cic. – / Cic. Phil. 14, 33 jetzt sepulta.
-
5 praesepultus
praesepultus, a, um (prae u. sepelio), vorher begraben, Ps. Quint. decl. 9, 23. Amm. 14, 11, 21.
-
6 semisepultus
sēmisepultus, a, um (semi u. sepelio), halbbegraben, ossa, Ov. her. 1, 55.
-
7 sepelibilis
sepelībilis, e (sepelio), was sich begraben-, bildl. was sich verbergen läßt, stultitia, Plaut. cist. 62.
-
8 sepulcrum
sepulcrum ( sepulchrum), ī, n. (v. sepelio, wie fulcrum v. fulcio), die Ruhestätte, I) eig. u. übtr.: 1) eig.: a) die Grabesstätte, α) das Grab, die Gruft, monumentum sepulcri, Grabmal, Nep.: monumenta sepulchrorum, Cic.: alqm condere sepulcro, begraben, beerdigen, Verg. u. Ov.: honores sepulcri, Leichenstein, Aufschrift usw., Hor. – β) der Grabhügel, onerare membra sepulchro, Verg. Aen. 10, 558. – b) der Ort, wo ein Leichnam verbrannt wird, die Leichenstätte, ad sepulchrum venimus; in ignem imposita est, Ter. Andr. 128: so auch ara sepulchri, Scheiterhaufen, Verg. Aen. 6, 177. – 2) übtr.: crudele sepulcrum, v. Magen (des Geiers), Enn. ann. 139: s. vetus, v. einem alten Manne, Plaut. Pseud. 412: magnarum rerum magna sepulcra, v. heruntergekommenen Städten, Carm. de quib. urb. 2, 8 (in Poët. Lat. min. ed. Wernsdorf tom. 5. part. 3. p. 1353). – II) meton.: A) das Grabmal, d.i. das Grab samt Denkmal, Leichenstein u. Aufschrift, sepulcrum exstruere, Hor., facere, Cic.: legere sepulchra, die Aufschrift auf den Gr. lesen, Cic.: summam incīdere sepulcro, Hor. – B) der Tote, placatis sepulcris, Ov.: gratum mutis sepulcris, Catull. – / Akk. als masc., eum sepulcrum, Corp. inscr. Lat. 5, 5415.
-
9 sepulio
sepulio, s. sepelio.
-
10 sepulto
sepulto, āre (Intens. v. sepelio), begraben halten, Ven. Fort. carm. 8, 6, 167.
-
11 sepultor
-
12 sepultorium
sepultōrium, iī, n. (sepelio) = θαπτήριον, der Begräbnisplatz, Gloss. II, 326, 31.
-
13 sepultura
sepultūra, ae, f. (sepelio), das Zur-Ruhe-Bringen eines Toten, a) die Beisetzung, Bestattung eines Toten, das Begräbnis, verb. humatio (Beerdigung) et sepultura, Cic. Tusc. 1, 102: sepulturā alqm afficere, beerdigen, Cic.: locum sepulturae dare, Sulpic. in Cic. ep.: mortes et sepulturae deorum, Cic. de nat. deor. 1, 119. – b) das Verbrennen, Val. Max. 5, 1. ext. 6. Tac. ann. 2, 73; vgl. sepelire u. sepulcrum.
-
14 consepelio
cōn-sepelio, sepultus, īre, mitbegraben, consepeliri cum alqo, Ambros. in Luc. 6, 7. § 30 u. 34: corporis morti consepeliri in baptismo, Hilar. de trin. 1. p. 3. – Perf. Pass. consepultus sum u. Partiz. consepultus oft bei den Eccl.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consepelio
-
15 insepultus
īn-sepultus, a, um (in u. sepelio), unbegraben, ohne (eigentliches) Begräbnis, insepulti acervi civium, Cic.: insepulti patris ossa, Iustin.: alqm insepultum proicere, Liv.: insepultum perisse, Liv.: isque me defodit insepultum in hisce aedibus, Plaut. most. 502. – übtr., vita ins., Naev. tr. fr.: mors ins., ohne erfolgendes Begräbnis, Sen.: sepultura ins., ein B., das so gut wie keines ist = ein unseliges, fluchwürdiges B., Cic. – ⇒ Cic. Phil. 14, 33 jetzt sepulta.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > insepultus
-
16 praesepultus
praesepultus, a, um (prae u. sepelio), vorher begraben, Ps. Quint. decl. 9, 23. Amm. 14, 11, 21.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praesepultus
-
17 semisepultus
sēmisepultus, a, um (semi u. sepelio), halbbegraben, ossa, Ov. her. 1, 55.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > semisepultus
-
18 sepelibilis
sepelībilis, e (sepelio), was sich begraben-, bildl. was sich verbergen läßt, stultitia, Plaut. cist. 62.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sepelibilis
-
19 sepulcrum
sepulcrum ( sepulchrum), ī, n. (v. sepelio, wie fulcrum v. fulcio), die Ruhestätte, I) eig. u. übtr.: 1) eig.: a) die Grabesstätte, α) das Grab, die Gruft, monumentum sepulcri, Grabmal, Nep.: monumenta sepulchrorum, Cic.: alqm condere sepulcro, begraben, beerdigen, Verg. u. Ov.: honores sepulcri, Leichenstein, Aufschrift usw., Hor. – β) der Grabhügel, onerare membra sepulchro, Verg. Aen. 10, 558. – b) der Ort, wo ein Leichnam verbrannt wird, die Leichenstätte, ad sepulchrum venimus; in ignem imposita est, Ter. Andr. 128: so auch ara sepulchri, Scheiterhaufen, Verg. Aen. 6, 177. – 2) übtr.: crudele sepulcrum, v. Magen (des Geiers), Enn. ann. 139: s. vetus, v. einem alten Manne, Plaut. Pseud. 412: magnarum rerum magna sepulcra, v. heruntergekommenen Städten, Carm. de quib. urb. 2, 8 (in Poët. Lat. min. ed. Wernsdorf tom. 5. part. 3. p. 1353). – II) meton.: A) das Grabmal, d.i. das Grab samt Denkmal, Leichenstein u. Aufschrift, sepulcrum exstruere, Hor., facere, Cic.: legere sepulchra, die Aufschrift auf den Gr. lesen, Cic.: summam incīdere sepulcro, Hor. – B) der Tote, placatis sepulcris, Ov.: gratum mutis sepulcris, Catull. – ⇒ Akk. als masc., eum sepulcrum, Corp. inscr. Lat. 5, 5415.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sepulcrum
-
20 sepulio
sepulio, s. sepelio.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
sepelio — sustantivo masculino 1. Uso/registro: elevado. Enterramiento y ceremonias, religiosas o civiles, que lo acompañan: El sepelio de las víctimas fue presidido por el Primer Ministro … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
sepelio — (Del lat. sepelīre, enterrar). m. Acción de inhumar o enterrar. Partida de sepelio … Diccionario de la lengua española
sepelio — ► sustantivo masculino RELIGIÓN Entierro de una persona con la ceremonia religiosa correspondiente. * * * sepelio (del lat. «sepelīre», enterrar) m. *Entierro con las ceremonias religiosas correspondientes. * * * sepelio. (Del lat. sepelīre,… … Enciclopedia Universal
sepelio — {{#}}{{LM S35471}}{{〓}} {{SynS36357}} {{[}}sepelio{{]}} ‹se·pe·lio› {{《}}▍ s.m.{{》}} Enterramiento de un cadáver con las correspondientes ceremonias, especialmente si estas son religiosas. {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín sepelire (enterrar) … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
sepelio — sustantivo masculino entierro*. Sepelio se usa en la lengua escrita y en estilo elevado. Corrientemente, se utiliza entierro. * * * Sinónimos: ■ entierro, exequias, inhumación, enterramiento … Diccionario de sinónimos y antónimos
Sepelio en el Mar — Álbum de Transmetal Publicación Marzo de 1990 Género(s) Thrash metal Death metal Duración 37:55 Discográfica … Wikipedia Español
entierro — sustantivo masculino 1) enterramiento, inhumación, sepelio. ≠ exhumación, desentierro. Inhumación y sepelio son voces escogidas, de cierta solemnidad, tratándose de un cadáver. Tratándose de cosas no se emplea sepelio. 2) sepelio, conducción del… … Diccionario de sinónimos y antónimos
Martín Tritschler y Córdova — Martín Felipe Neri de Jesús Tritschler y Cordova Arzobispo de Yucatán Ordenación 19 de diciembre de 1891 Consagración episcopal 11 de noviembre de … Wikipedia Español
Memoria Activa — es una Asociación Civil sin fines de lucro argentina, creada con el fin de esclarecer las responsabilidades del atentado terrorista a la Asociación Mutual Israelita Argentina (AMIA). Contenido 1 Conformación 2 Estructura del acto semanal 3… … Wikipedia Español
Benito Juárez — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Benito Juárez (desambiguación). Benito Pablo Juárez García … Wikipedia Español
Eugenio Garza Sada — Saltar a navegación, búsqueda Eugenio Garza Sada Nacimiento 11 de enero de 1892 Monterrey, Nuevo León … Wikipedia Español