Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

selskutill

  • 1 selskutill

    Íslensk-ensk orðabók > selskutill

  • 2 SELR

    (-s, -ar), m. seal (syndr sem s.).
    * * *
    m., pl. selar, but mod. selir, [O. H. G. selah; A. S. seol; Engl.seal; Dan. sæl-hund]:—a seal, Lat. phoca, Fs. 143; egg ok sela (acc.pl.), Sturl. ii. 77: fiska, fogla eða sela, Grág. ii. 337; sela ok fiska, 358; sela alla, 359; syndr sem selr, Nj. 29, cp. Engl. ‘to swim like a duck:’ the phrase, mér er ekki um sel, ‘seal likes me not,’ i. e. I do not like it. For a description of various kinds of seals see Sks. 40–44 new Ed. (opnu-selr, örkn-selr, látr-selr).
    2. in local names, Sel-strönd, Sel-vágr, etc.:—as a nickname, Selr, Ó. H.; sels-bani and sels-hefnir, id.; sela-gnúpr, Gísl. 9.
    B. COMPDS: selabátr, selbelgr, selbiti, seladráp, selseista, selfeitr, selfiskr, selfita, selhár, selshreifi, selahúðir, selshöfuð, selkolla, selakyn, selalagnir, sellátr, selnasi, selnet, selanætr, selskinn, selskutill, selspik, selssveif, seltíund, seltjara, selvara, selveiðr, selver.

    Íslensk-ensk orðabók > SELR

  • 3 SKUTILL

    (pl. skutlar), m.
    1) missile, esp. harpoon (cf. selskutill);
    2) dish, trencher, small table (hón gaf Sveini konungi ágætan skutil).
    * * *
    n., dat. skutli, [skjóta; cp. End. shuttle]:—an implement shot forth.
    2. a harpoon, Gþl. 466, Landn. 148, Fbr. 144; sel-skutill, a seal-harpoon, id.; hval-skutill.
    3. a bolt or bar, whence skutla-hlið, a ‘bar-gate’ D. N. ii. 735. v. 752.
    B. [A. S. scutel; Engl. scuttle; Germ. schässel; Icel. skutill, etc.;—all probably from Lat. scutellum, and therefore a different word]:—a plate, trencher, or even a small table; af helgum skutli, Haustl.; fram setti hón skutla silfri varða, Rm. 28; bar hón meir at þat miðra skutla, 4; hón gaf Sveini konungi ágætan skutil. allan gullbúinn ok settan dýrum steinum. Fms. vi. 232; tekr hann upp borð ok setr fyrir Butralda, Þorkell mælti, skammr er s. minn, Fbr. 37; eigi mundi verða síðan einn skutill svá veglega skipaðr sem þá er þrir svá voldugir konungar snæddu af einum diski, Bs. i. 37: the table (bjóðr) and the skutill are distinguished in the Rm. skutil-sveinn, m. a page at a royal table: as a title of honour, Fms. vi. 304, vii. 158, 168, ix. 362. 426, x. 15, 80, 93, Orkn. 246, Sturl. ii. 124. In Norway the skutilsveinar and other royal pageantry were introduced about the time of king Olave the Quiet (A. D. 1067–1093), see Fagrsk. 150; its occurrence in Fms. ii. 133 is therefore an anachronism, whereas the word is freq. in the lives of the kings of the 12th and 13th centuries, as also in the Hirðskrá (N. G. L. ii): a bishop’s skutilsveinn, 472.

    Íslensk-ensk orðabók > SKUTILL

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»