-
61 sal'
rock, cliff [Sem s-l-', Heb sela'] -
62 LÖGN
n. calm (l. var veðrs); veðrit datt (féll) í l., it fell dead calm.* * *f., pl. lagnir, [leggja], a net laid in the sea, opp. to a drag-net, Gþl. 421; lagnar skip, a boat used in laying down nets, Eg. 4, Ó. H., D. N. ii. 89: in plur., lagnir, the place where the nets are laid; sela-lagnir, nets for catching seals.II. a neut. pl., hans menn róa á sjó at fá græna fiska með lögn, ok nú urðu lögnin svá þung, at …, Þiðr. 71. -
63 MÓÐIR
(gen., dat. and acc. móður or mœðr; pl. mœðr), f. mother.* * *f., gen. dat. acc. móður; plur. in nom. and acc. mæðr (mœðr), gen. mæðra, dat. mæðrum. There is also a monosyll. form mæðr, indecl. throughout in the sing., and answering to feðr, föðr or bræðr (= faðir, bróðir); but these forms are unknown in mod. Icel., and are seldom used in the genuine old writers, being mostly found in legendary writers, who probably followed some provincial Norwegianism; thus passim in Stjórn, af mæðr konungsins, Stj. 82; mæðrinnar kvið, 80: [this word is common to all Teut. languages except Goth., which used aiþei = Icel. eiða (q. v.) instead]:—a mother; sonr á at taka arf eptir föður sinn ok móður, Grág. i. 171; föður-móðir, a father’s mother, 172; faðir ok móðir, id., in countless instances: as a nickname, konunga-móðir, Jarla-m., Fb. iii: in popular tales, the mother of a whole brood (animals), skötu-m., sela-m., laxa-m., represented as an ogre, Maurer’s Volks. 34.COMPDS: móðurafi, móðuramma, móðurarfr, móðurbrjóst, móðurbróðir, móðurfaðir, móðurfrændr, móðurhús, móðurkviðr, móðurkyn, móðurlauss, móðurleggr, móðurliga, móðurmjólk, móðurmóðir, móðursonr, móðursystir, móðurtunga, móðurætt. -
64 NÓT
* * *(pl. nœtr), f. pl. large net.* * *f., pl. nætr (nœtr); net and nót are kindred words, derived from a lost strong verb (a, ó), cp. the remarks to njóta:—a net, esp. a large net for catching seals; sel, ef í nót liggr, K. Þ. K. 88; nætr tvítugar kóp-heldar, Vm. 98, D. I. i. 576 (notr = ntr Ed.); hér eru þrjár nætr, Háv. 46, N. G. L. i. 379; sela-nætr, and so in mod. usage: of a drag-net, Gþl. 428. nóta-verpi, n. a right of casting nets, D. N. -
65 REKA
* * *I)(rek; rak, rákum; rekinn), v.1) to drive (r. hesta, fé, svín, naut); r. aptr, to drive back; r. aptr kaup sín, to recall, cry off from one’s bargains; r. af (ór) landi, to drive out of the land, drive into exile; r. af höndum, r. burt, to drive away; r. flótta, to pursue a flying host;2) to compel (segir, hver nauðsyn hann rekr til); þér vegit víg þau, er yðr rekr lítit til, ye slay men for small cause;4) to thrust, push violently (hann rak hann niðr mikit fall); r. aptr hurð, to fling the door to; r. hendr e-s á bak aptr, to tie one’s hands behind the back;5) various phrases, r. augu skygnur á e-t, to cast one’s eyes upon, see by chance; svá langt, at hann mátti hvergi auga yfir r., so far that he could not reach it with his eyes; r. minni til e-s, to recollect; r. upp hljóð, to set up a cry, utter a scream;6) r. nagla, hæl, to drive a nail, peg;7) impers., to be drifted, tossed (skipit rak inn á sundit); e-n rekr undan, one escapes (bað þá eigi láta Gretti undan r.); of a tempest, þá rak á fyrir þeim hríð, a storm rose upon them;8) with gen., to pursue, take vengeance for (ef þér rekit eigi þessa réttar, þá munu þér engra skamma r.);9) refl., rekast, to be tossed, wander (ek hefi rekizt úti á skógum í allan vetr); r. landa á milli, to go from one country to another; r. á e-m, to intrude oneself upon; r. eptir e-m, to accommodate oneself to a person; r. undan, to escape (ef Kjartan skal nú undan r.); rekast (vrekast) at virði, to quarrel over a meal.f. shovel, spade.* * *pres. rek, rekr; pret. rak, rakt (mod. rakst), rak, plur. ráku; subj. ræki; imper. rek, rektú; part. rekinn; originally vreka; [Ulf. wrikan = διώκειν, ga-wrikan = ἐκδικειν; A. S. and Hel. wrecan; Engl. wreak; O. H. G. rechan; Germ. rächen; Dan. vrage; Swed. vräka; Lat. urgere]:—to drive; reka hross, fé, svín, naut, to drive horses, cattle, Eg. 593, Fbr. 30, Nj. 118, 119. 264, Grág. ii. 327, 332, Gísl. 20. Fms. x. 269, 421, Lv. 47, Glúm. 342; reka burt, to expel, drive away, Fms. i. 70, x. 264; reka ór (af) landi, to drive into exile, Nj. 5, Eg 417; reka af höndum, to drive off one’s hands, drive away. Fms. vii. 27; rekinn frá Guði, Grág. ii. 167; reka djöfla frá óðum mönnum, Mar.; reka flótta, to pursue a flying host, Eg. 299, Hkr. i. 238.2. to compel; at því sem hlutr rak þá til, in turns, as the lot drove them to do, 625. 84; segir hver nauðsyn hann rekr til, Fms. x. 265; ér vegit víg þau er yðr rekr lítið til, Nj. 154.3. with prepp.; reka aptr, to drive back, repel, Ld 112: reka aptr kaup sín, to recall, make void, Nj. 32: to refute, N. G. L. i. 240:—reka fyrir, to expel, cp. Germ. ver-treiben, hann görði frið fyrir norðan fjall, ok rak fyrir vikinga, Ver. 45; þá vóru villumenn fyrir reknir, 54; fyrir reka argan goðvarg, Bs. i. 13 (in a verse):—reka út, to expel.II. to perform business or the like; reka hernað, to wage war. Fms. i. 105, xi. 91; reka eyrendi, Ld. 92; þat er lítið starf at reka þetta erendi. Eg. 408; reka sýslu, to transact business, Grág. ii. 332; reka hjúskap, to live in wedlock, H. E. i. 450.III. to thrust, throw, push violently; hann rak hann niðr mikit fall, Fms. i. 83; rak hann útbyrðis. Eg. 221; rak hann at höfði í soðketilinn, Nj. 248; Flosi kastaði af sér skikkluni ok rak í fang henni, 176: of a weapon, to run, hann rekr atgeirinn í gegnum hann, he ran it through his body, 115, 119, 264; hann rak á honum tálgu-kníf, stabbed him. Band. 14: reka fót undan e-m, to back the foot clean off, Sturl. iii. 6.2. reka aptr hurð, dyrr, to bolt, bar, Eg. 749, Fms. ix. 518; þeir ráku þegar aptr stöpulinn, viii. 247; hón rak lás fyrir kistuna, Grett. 159; reka hendr e-s á bak aptr, to tie one’s hands to the back, pinion, Fms. xi. 146.IV. various phrases; reka auga, skygnur á e-t, to cast one’s eyes upon, see by chance, hit with the eye, Ld. 154: svá langt at hann mátti hvergi auga yfir reka, so far that he could not reach it with his eyes, Fms. xi. 6; reka minni til, to remember, vi. 256, vii. 35 (of some never-to-be-forgotttn thing); reka fréttir um e-t, to enquire into, i. 73; reka sparmæli við e-n, Grett. 74; reka ættar-tölur (better rekja), Landn. 168, v. l.; reka upp hljóð, skræk, to lift up the voice, scream aloud; these phrases seem to belong to a different root, cp. the remarks s. v. rekja and réttr.V. to beat iron, metal; reka járn, Grett. 129 A (= drepa járn); reka nagla, hæl, saum, to drive a nail, a peg (rek-saumr); selrinn gékk þá niðr við sem hann ræki hæl, Eb. 272.VI. impers. to be drifted, tossed; skipit rak inn á sundit, Fms. x. 136; skipit rak í haf út, Sæm. 33; rak þangat skipit, Eg. 600; rekr hann (acc.) ofan á vaðit, Nj. 108:—to be drifted ashore, viðuna rak víða um Eyjar, hornstafina rak í þá ey er Stafey heitir síðan, Ld. 326; ef þar rekr fiska, fugla eðr sela, ef við rekr á fjöru … nú rekr hval, Grág. ii. 337; borð ný-rekit, Fs. 25; hann blótaði til þess at þar ræki tré sextugt, Gísl. 140; hafði rekit upp reyði mikla, Eb. 292; fundu þeir í vík einni hvar upp var rekin kista Kveldúlfs, Eg. 129:—e-n rekr undan, to escape, Nj. 155:—of a tempest, þá rak á fyrir þeim hrið (acc.), a tempest arose, Fs. 108; rekr á storma, myrkr, hafvillur, þoku, to be overtaken by a storm, … fog.VII. reflex. to be tossed, wander; ek hefi rekisk úti á skógum í allan vetr, Fms. ii. 59; görask at kaupmanni ok rekask landa í milli, 79; lítið er mér um at rekask milli kaupstaða á haustdegi, Ld. 312; ok ef Kjartan skal nú undan rekask ( escape), 222; at hann rækisk eigi lengr af eignum sínum ok óðulum, Fms. ix. 443; hann bað yðr standa í mót ok rekask af höndum óaldar-flokka slíka, Ó. H. 213.VIII. with gen. to wreak or take vengeance; þér hafit rekit margra manna sneypu ok svívirðinga, Fbr. 30; en áttu at reka harma sinna í Noregi, Fb. ii. 120: ok ef þér rekit eigi þessa réttar, þá munu þér engra skamma reka, Nj. 63; þér vilduð eigi eitt orð þola, er mæltt var við yðr, svá at þér rækit eigi, Hom. 32; frændr vára, þá er réttar vilja reka, Eg. 458; mjök lögðu menn til orðs, er hann rak eigi þessa réttar, Ld. 250; átru vér þá Guðs réttar at reka, Ó. H. 205.IX. part., þykki mér ok rekin ván, at …, all hope past, that …, Ld. 216. 2. rekinn = inlaid, mounted; öxi rekna, Ld. 288; hand-öxi sína ina reknu, Lv. 30; öxi forna ok rekna, Sturl. ii. 220, Gullþ. 20.3. a triple or complex circumlocution is called rekit; fyrst heita kenningar ( simple), annat tvíkennt ( double), þriðja rekit, þat er kenning at kalla ‘flein-brag’ orrostu, en þat er tvíkennt at kalla ‘fleinbraks-fur’ sverðit, en þá er rekit er lengra er, Edda 122; cp. rek-stefja. -
66 reki
m.1) a thing drifted ashore (hverr maðr á reka fyrir landi sínu);2) prosecution (of a suit for manslaughter, etc.); gøra mikinn reka at e-u, to follow up, prosecute with energy.* * *a, m., originally vreki, [cp. Goth. wrakja; A. S. wraca; Engl. sea-wrack, etc.]:—jetsum, a thing drifted ashore, see rek above; hverr maðr á reka fyrir landi sinn, viðar ok hvala ok sela, fiska ok fugla ok þara, Grág. ii. 352; kaupa reka af landi annars manns, 358, Fs. 174, 176, passim. In Icel., washed by the Polar stream and the Gulf stream, the right of jetsum in dead whales and drift-timber formed an important part of the public law; numerous passages in the Laws, Sagas, and Deeds bear witness to this, or relate to disputes about whales drifted ashore, e. g. Rd. ch. 8, Eb. ch. 57, Glúm. ch. 37, Grett. ch. 14, Háv. ch. 3.2. in compds: reka-gögn, ‘wreck-gain,’ returns from jetsum, Dipl. iii. 3; reka-hvalr, Grág. ii. 358, 366. 381; reka-bútr, -drumbr, -tré, -viðr, a drift-log, tree, Fb. i. 213, Háv. 40, K. Þ. K. 84, Bs. i. 674, Eg. 135, Grág. ii. 211; reka-partr, a share in a jetsum, Dipl. ii. 9; reka-mark, a landmark of a reki, Grág. ii. 355, Jb. 316, 321, 322; reka-maðr, a ‘drift-man,’ lord of the manor, owner of jetsum (as owner or purchaser), Grág. ii. 359, Jb. 317; reka-strönd, a ‘wreck-strand,’ where whales or trees are driven ashore, Ld. 96, K. Þ. K. 82, Js. 49; reka-búi, a neighbour or juror in a case of jetsum; ok skulu rekabúar virða hval, Grág. ii. 371; reka-fjara = reka-strönd, 357, Jb. 316; reka-bálkr and reka-þáttr, the section in law referring to jetsum, Grág. ii. 352, Jb. 313, sqq.II. persecution; var eigi svá mikill reki at görr um vígit sem ván mundi þykkja um svá göfgan mann, Eb. 194; Eiðr var þá mjök gamlaðr, varð af því at þessu görr engi reki, Ld. 250; þeir görðu mikinn reka at þeim verkum er þar vóru gör, Fbr. 59 new Ed.III. in compds, as eyrend-reki, a messenger; land-reki, a king:—a driver, drover, in sauð-reki, hjarð-reki, naut-rcki, lest-reki, q. v. -
67 SKJÓTA
* * *(skýt; skaut, skutum; skotinn), v.1) to shoot with a weapon, with dat. (skjóta öru, spjóti, kólfi);vera skotinn spjóti í gegnum, to be shot through with a spear;skjóta af boga, to shoot with a bow;with the object shot at in acc. (skjóta dýr, mann, sel, fugl);skjóta at e-m, til e-s, to shoot at one;skjóta til hœfis, to shoot at a mark;skjóta brú af, to draw the bridge off or away;skjóta skildi fyrir sik, to put a shield before one;skjóta loku fyrir, to shoot the bolt, lock the door;skjóta frá lokum, to unlock;skjóta e-u fyrir borð, to ‘shoot’ overboard;skjóta skipum á vatn, to launch ships;skjóta báti, to launch a boat from the shore;skjóta útan báti, to shove out a boat;skjóta hesti uridir e-n, to put a horse under one, to mount him;var mér hér skotit á land, I was put ashore here;skjóta e-u niðr, to thrust it down (hann skaut svá fast niðr skildinum, at);skjóta e-m brott or undan, to let one escape;skjóta undan peningum, to abstract, embezzle money;skjóta e-u í hug e-m to suggest to one (þá skaut guð því ráði í hug þeim);skjóta upp hvítum skildi, to hoist a white shield;skjóta upp vita, skjóta eldi í vita, to light up a beacon;skjóta land-tjaldi, to pitch a tent;skjóta á fylking, to draw up in battle array;skjóta á husþingi, to call a meeting together;skjóta á eyrendi, to make a speech;skjóta fótum undir sik, to take to one’s heels, to run;barnit skaut öndu upp, the child began to breathe;skjóta e-u of öxl, to throw off one’s shoulder;vér tólf dómendr, er málum þessum er t il skotit, to whom these suits are handed over;skýt ek því til gúðs ok góðra manna, at, I call God and all good men to witness, that;4) to pay (hann skaut einn fyrir sveitunga sína alla);5) impers., e-u skýtr upp, it shoots up, emerges, comes forth;upp skýtr jörðunni þá ór sænum, then the earth rises from the sea;skaut upp jörðu dag frá degi, the earth appeared day by day (as the snow melted);þó at þér skyti því í hug, though it shot into thy mind, occurred to thee;þeim skaut skelk í bringu, they were panic-stricken;sem kólfi skyti, swift as a dart;6) refl., skjótast.* * *skýt, pret. skaut, skauzt (skauztu rhyming with laust, Fms. vi. in a verse), skaut, pl. skutu; subj. skyti; imperat. skjót, skjóttú; part. skotinn: [A. S. sceôtan, scyttan; Engl. shoot and shut; Dan. skyde; Germ. schiessen.]A. To shoot with a weapon, the weapon being in dat.; skjóta öru (örum), spjóti, fleini, skutli, kesju, kólfi …, Fms. i. 44, x. 308, 362, Eg. 380; þeir þykkjask eigi hafa skotið betra skot, Fms. vii. 211; vera skotinn spjóti í gögnum, shot through with a spear, Nj. 274: the object shot at in acc., skjóta dýr, fugla, sela, Edda 16, Nj. 95, Ld. 56, Fms. x. 356, 362, and passim: also, s. til e-s, to shoot at; s. til fugls, Orkn. 346; s. til hæfis, to shoot at a mark, Fms. ii. 268; s. kesju at e-m, Eg. 380; allir skutu at Baldri, Edda 37.II. to shoot, to push or shove quickly; skjóta loku fyrir (or frá) hurðu (dyrum), to shoot the bolt, lock the door; s. frá lokum, to unlock, Lv. 60; hann lagðisk niðr ok skaut fyrir loku, Eg. 601; skaut hann þá frá lokum, Fms. vi. 189; þeir lögðu hann í kistu ok skutu síðan fyrir borð, and shot the chest overboard, Eg. 127; skaut Egill yfir brúnni, E. shot the bridge over the ditch, 531; s. brú af, to draw the bridge off or away, Fms. xi. 370; s. skipum á vatn, to launch the ships into water, ix. 501; s. báti, to launch a boat from the shore, Nj. 133; s. útan báti, to shove out a boat, 272; brauð þat er hón hafði í ofninn skotið, Hom. 114; menn er í ofn vóru skotnir, 117; var þeim skotið í eld brennanda, Eg. 232; then in all kinds of relations, s. hesti uudir e-n, to put a horse under one, mount him, Eg. 397, 602, Fms. vii. 21; var mér hér skotið á land, I was put ashore here, Nj. 45; s. e-m upp á land, id., Fms. i. 131; s. barni heim af fóstri, to send back a bairn from the fóstr, Grág. i. 276; s. e-m brott, to let one escape, Fms. ix. 420; s. e-m undan, id., vi. 116, vii. 250; s. niðr úmaga, to leave a pauper behind, place him there, Grág. i. 296, 297; s. fé á brott (undan), to abstract, embezzle money, 334; þetta líkar Þórdísi ílla ok skýtr undan peningunum, Korm. 150; skjóttú diametro sólarinnar í tvá staði, divide it into two, Rb. 462; þá skaut Guð því ráði í hug þeim, put this rede into their mind, 655. 3; s. upp hvítum skildi, to hoist a white shield, Fms. x. 347; s. upp vita, to light up the beacon, Hkr. i. 148; þá varð engum vita upp skotið, Orkn. 266; vita-karlinn skaut eldi í vitann, lighted up the beacon, Fms. viii. 188; s. land-tjaldi, to pitch a tent, Nj. 157; var skotið um hann skjaldborg, 274; s. á skjaldborg, to draw up a s., Fms. vii. 70; s. á fylking, to draw up in battle array, Ó. H. 209; s. á húsþingi, to call a meeting together, Eg. 357; s. á eyrendi, to make a speech, Fms. i. 215; skýtr or skýtsk mjök í tvau horn um e-t, see horn B.I. 2; s. fótum undir sik, to take to one’s heels, to run, Fms. viii. 358; hann skaut sér út hjá þeim, shot out, escaped, vi. 189; harm hljóp upp á altarit, ok skaut á knjám sínum, ix. 462; barnit skaut öndu upp, the bairn began to breathe, Hkr. ii. 199; s. skildi fyrir sik, to put a shield before one, Eg. 378, Nj. 156; s. skjóli yfir e-n, to protect (see skjól); Máriusúðin skaut lykkjunum, she (the ship) shivered, Fms. viii. 199; þá segisk, at hann skyti í fyrstu þessu orði, eldisk árgalinn nú, he is said to have let this word slip, to have said, vi. 251; s. e-u of öxl, to throw it off one’s shoulder, Gg. 6; s. e-u á frest, to put off, delay: skjóta augum, to look askance, Eg. (in a verse), from which the mod. gjóta augum is a corruption.III. metaph. to shift or transfer a case to another, appeal; skutu þau til ráða Ólafs, Ld. 74; s. þrætu til ór skurðar e-s, Fms. vii. 203; því skýt ek til Guðs, i. 3; s. sínu máli á Guðs vald, x. 103; s. þessu máli til Frosta-þings …, þeir skutu þangat sínu máli, i. 32; vér tólf dómendr, er málum þessum er til skotið, Nj. 188; s. máli á fylkis-þing, N. G. L. i. 21; skýt ek því til Guðs ok góðra manna, Nj. 176; menn þá er hann skaut ráðum undir, whom he took as his counsel, Fms. vii. 308.IV. [A. S. scot; Engl. shot, scot, see skot, I and II]:—to pay; rétt er at fimm búar virði gripinn, ok skal hann þá skjóta í móti slíku, er þeir virða gripinn dýrra enn hans skuld var fyrir öndverðu, Grág. i. 412; skjóta fé saman, to club money together, make a collection, Mar.; þeir skutu saman fjár-hlutum sínum hverr eptir efnum, Hom, 123 (samskot); hann skaut einn fyrir sveitunga sína alla ( he paid their scot) þá er þeir sátu í skytningum, Ld. 312 (see skytningr).V. impers., e-u skýtr upp, it shoots up, emerges, comes forth; upp skýtr jörðunni þá ór sænum, Edda 44; skaut upp jörðu dag frá degi, the earth appeared day by day (as the snow melted), Fms. ii. 228; þó at þér skyti því í hug, though it shot into thy mind, occurred to thee, Band. 37 new Ed.; þeim skaut skelk í bringu, they were panic-stricken, Ld. 78, Eg. 49, Fb. i. 418 (see skelkr); mjök skýtr mornar vakri, she is much tossed, Hallfred; sveita skaut á skjaldrim, the shield-rim was blood-shot, blood-stained, Orkn. (in a verse); sem kólfi skyti, swift as a dart, Fms. ii. 183.B. Reflex. to shoot, start, move, slip away; Skíði frá ek at skauzt á fætr, S. started to his feet, Skíða R. 52; Björn skauzk aptr síðan at baki Kára, B. shot or slipped behind Kári’s back, Nj. 262; at menn hans skytisk eigi frá honum, lest they should slip away, abscond, Fms. vii. 49; vildi ljósta Gretti, en hann skautzk undan, started away from the blow, Grett. 91 A; þeir fálmauðu af hræðslu, ok skutusk hingað ok þingat undan geislum hans, Niðr. 5; þó at fé hans skjótisk fyrir garðsenda, to slip through by the end of the fence, Grág. ii. 263; nú skýzk maðr undan tali (evades,) N. G. L. i. 97; kemr í hug, at hann mun skotisk hafa undan, ok vilja eigi fara, Ísl. ii. 334: skjótask yfir (impers.), to skip, slip over; mér hefir skotisk yfir að telja hann, þeim hafði yfir skotisk um þetta, they had made a false calculation, Ld. 100; þá skjótumk ek mjök yfir, then I am much mistaken, Skálda (Thorodd); skýzt þeim mörgum vísdómrinn sem betri ván er at, Grett. 25 new Ed.: skjótask e-m, to fail; margir skutusk honum, many forsook him, Fms. i. 22; skutusk þá margir við Þórð í trúnaðinum, many proved false to Thord, Sturl. iii. 75 C; vildi dýrið ljósta þeim hramminum seni heill var, ok skauzk á stúfinn, and stumbled, reeled on the stump of the other leg, Grett. 101 A; hann var nokkut við aldr, ok skauzk á fótum ( and tottered on his legs), ok þó hinn karlmannligsti, Háv. 45: also in the law phrase, hafa e-u fyrir skotið, to have a case forfeited, N. G. L. i. 52, 53; ef hann stefnir eigi … þá er þeim váttum fyrir skotið, then the witnesses are valueless, 54 (cp. Dan. for-skyde).2. reflex., in the mod. skjótask, to go on a short errand, pay a short visit; viltu ekki skjótast með bréfið að tarna? eg ætla að skjútast inn sem snöggvast, bíddu meðan eg skýzt inn, and the like.II. recipr., skjótask á, to exchange shots, Fms. i. 93, vii. 54.III. part., of corn, to shoot; rúgakr al-skotinn, Þiðr. 180. -
68 SKÖKULL
(pl. sköklar), m. car-pole.* * *m., dat. skökli, [Swed. skakel; Dan. skagle; from skaka]:— the pole of a cart or carriage, Hým. 37, Þkv. 21; cf maðr höggr festi, sela, beisl, tauma eðr skökla, Gþl. 359; leysa sköklana frá okinu, Al. 19: a nickname, Landn.2. a horse-yard. -
69 सेलग
-
70 सेलु
-
71 sella
"saddle;Sattel;sela"* * *f saddle* * *sella s.f.1 saddle: sella all'inglese, hunting-saddle; sella da amazzone, sidesaddle; cavallo da sella, saddle-horse; far cadere di sella qlcu., to unsaddle (o to unhorse) s.o.; montare in sella, to mount; rimettersi in sella, to get into the saddle again; (fig.) to get on one's legs again; togliere la sella ad un cavallo, to unsaddle a horse // stare bene in sella, to ride well* * *['sɛlla]sostantivo femminile1) saddlerimettersi in sella — to remount a horse; fig. to get back in the saddle
2) geogr. saddle(back)* * *sella/'sεlla/sostantivo f.1 saddle; montare in sella to mount; stare in sella to be in the saddle; in sella! mount! rimettersi in sella to remount a horse; fig. to get back in the saddle2 geogr. saddle(back). -
72 desetak
m about ten, some ten itd. (-ak); halfa score, a dozen (or so), a baker's dozen; a handful I -ci tisuća/milijuna tens of thousands/millions; desetakci sela scores of villages; nekoliko -taka several (ili a few) dozen; - cima godina -desetljećima; na -tke by the* * *• ten -
73 iseljavanje
n - iseljenje I masovno iseljavanje mass emigration; iseljavanje sa sela rural exodus* * *• emigration -
74 okliznuti se
vr pf slip; skid | okliznuti sela joj se noga her foot slipped, she lost her footing* * *• slide -
75 zavjetovati se
vr pf take/make a vow | osoba koja se zavjetovati sela (zavjetnik) votary; (zavjetnica) votaress; -ti se na pokornost vow obedience* * *• vow -
76 Sistema Económico Latinoamericano
• Latin America Free Trade Association• Latin American Economic System• Latin American expression• SELADiccionario Técnico Español-Inglés > Sistema Económico Latinoamericano
-
77 ohladiti se
m pf grow cold/cool/chilly, cool off; (od ljutine) cool down, get over it (-smiriti se) | ohladiti seli su se prema nama they have grown increasingly cool/indifferent toward us, they have soured on us; još mu se žena nije ni ohladiti sela before his wife was cold, with his w -
78 Potemkinov
adj | fig -a sela Potemkin's villages; cardboard facade -
79 raseljavanje
n gradual depopulation (emigration) | raseljavanje sela rural exodus -
80 španski
adj - španjolski; - španskia sela
Страницы
См. также в других словарях:
SELA — steht für: Sela (Tonzeichen), ein Tonzeichen in den Psalmen des alten Testaments Sela (Stadt), eine Stadt in Edom im Alten Testament Sela, den Oberlauf des Inn bis zum Zusammenfluss mit der Flaz Selá, einen Fluss in Island Sela ist Vorname von:… … Deutsch Wikipedia
Sela — steht für: Sela (Tonzeichen), ein Tonzeichen in den Psalmen des alten Testaments Sela (Stadt), eine Stadt in Edom im Alten Testament Sela (Titularbistum) Sela (Fluss), der Oberlauf des Inn bis zum Zusammenfluss mit der Flaz Selá, ein Fluss in… … Deutsch Wikipedia
Sela — (from Se lah, rock ) was the capital of Edom, situated in the great valley extending from the Dead Sea to the Red Sea (2 Kings 14:7). It was near Mount Hor, close by the desert of Zin. It is called the rock (Judg. 1:36). When Amaziah took it he… … Wikipedia
sela — |é| s. f. 1. Assento acolchoado onde se assenta o cavaleiro. 2. Pequeno assento de couro sobre o qual vai montado o velocipedista. = SELIM 3. [Antigo] Poltrona. 4. bater a sela: descansar. 5. [Anatomia] sela turca: Escavação profunda da face… … Dicionário da Língua Portuguesa
šėla — šėlà sf. (4) DŽ1 1. žr. šėlas 2: Šė̃lą kelti NdŽ. Šėlà ima NdŽ. Kad kada užeina šėlà, siunta, pats nežino ko Mžš. 2. Slm žr. šėlas 3: Kada jam užeina šėlà, dirba, griebia, daro, kada praeina – vė bumbt lovon Mžš. Bobom užeis kada šėlà kokia … Dictionary of the Lithuanian Language
Sela — Sela! Abgemacht! wird ausgerufen, wenn man zum glücklichen Ende einer Sache gekommen ist. Sela ist ein hebräisches Wort, das soviel wie ›abgemacht‹ bedeutet. In den Psalmen begegnet der Ausdruck 71mal, zuerst in Ps 3, 3; seit dem 16. Jahrhundert… … Das Wörterbuch der Idiome
Sela [1] — Sela (hebr.), ein musikalischer Ausdruck in den Psalmen, s.d. 2) … Pierer's Universal-Lexikon
Sela [2] — Sela (a. Geogr.), 1) so v.w. Petra 6); 2) kleiner Fluß an der Westküste Messeniens; j. Longovarda; 3) (n. Geogr.), der oberste Theil des Inn im Schweizercanton Graubündten von seiner Quelle bis St. Moriz … Pierer's Universal-Lexikon
Sela [1] — Sela (hebr.), ein Musikzeichen in den Psalmen, das noch nicht mit Sicherheit erklärt ist, bedeutet wohl einen Absatz im Gesang oder in der Musikbegleitung … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Sela [2] — Sela, antike Stadt, s. Petra … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Séla — (hebr.), Wort von unbekannter Bedeutung am Ende von Psalmenabschnitten, wohl Zeichen der Pause für den Gesang beim Zwischenspiel der Instrumente … Kleines Konversations-Lexikon
