Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

script

  • 1 boustrophedon

    right to left and back alternately, forwards and backwards (of ancient script)

    Latin-English dictionary > boustrophedon

  • 2 scaenarium

    scaenario; script

    Latin-English dictionary > scaenarium

  • 3 Bubulcus

    1.
    bŭbulcus, i, m. [bos, bubulus, boukos].
    I.
    In a restricted sense, one who ploughs with oxen, a ploughman, = arator (diff. from pastor and armentarius, a herdsman;

    so most freq. in the Script. rerr. rustt.),

    Varr. R. R. 2, prooem. § 4 sq.; Juv. 11, 151; cf. Col. 1, 6, 8; 1, 9, 2; 2, 2, 25; 2, 5, 2; 2, 12, 1 sq.; Cic. Div. 1, 27, 57; Ov. Tr. 3, 12, 30; Juv. 7, 116; 11, 151 al.—
    II.
    In a more general sense, a herdsman (rare, and not before the post-Aug. per.), Dig. 33, 7, 18, § 6.
    2.
    Bŭbulcus, i, m., the cognomen of several persons in the gens Junia, Liv. 9, 20, 7; 27, 6, 8; Plin. 18, 3, 3, § 10.

    Lewis & Short latin dictionary > Bubulcus

  • 4 bubulcus

    1.
    bŭbulcus, i, m. [bos, bubulus, boukos].
    I.
    In a restricted sense, one who ploughs with oxen, a ploughman, = arator (diff. from pastor and armentarius, a herdsman;

    so most freq. in the Script. rerr. rustt.),

    Varr. R. R. 2, prooem. § 4 sq.; Juv. 11, 151; cf. Col. 1, 6, 8; 1, 9, 2; 2, 2, 25; 2, 5, 2; 2, 12, 1 sq.; Cic. Div. 1, 27, 57; Ov. Tr. 3, 12, 30; Juv. 7, 116; 11, 151 al.—
    II.
    In a more general sense, a herdsman (rare, and not before the post-Aug. per.), Dig. 33, 7, 18, § 6.
    2.
    Bŭbulcus, i, m., the cognomen of several persons in the gens Junia, Liv. 9, 20, 7; 27, 6, 8; Plin. 18, 3, 3, § 10.

    Lewis & Short latin dictionary > bubulcus

  • 5 confutator

    confūtātor, ōris, m. [id.], a refuter, opponent: Valentini, Hier. Script. Eccl.

    Lewis & Short latin dictionary > confutator

  • 6 galeo

    gălĕo, āvi, ātum, 1, v. a. [galea], to cover with a helmet.
    I.
    Lit.: milites in campo jubet galeari, Auct. B. Afr. 12 fin.; Cinna ap. Non. 87, 28:

    et barbati quidem Jovis, galeatae Minervae,

    Cic. N. D. 1, 36, 100:

    galeati et distincti centuriones,

    Front. S. 11, 1, 27.— Subst.: găleātus, i, m., a helmed warrior, Juv. 1, 169.— Plur., Vulg. 2 Macc. 5, 3.—
    II.
    Trop.: galeatus prologus, i. e. in which one defends himself, Hier. praef. S. Script.

    Lewis & Short latin dictionary > galeo

  • 7 sufes

    sūfes ( suffes), ĕtis, m. [Phoen., a judge], the chief magistrate of the Carthaginians, corresponding to the Roman consul, a sufet, Liv. 28, 37; 30, 7; 34, 61; Sen. Tranq. 4, 5; Inscr. Orell. 3056 sq. — Plur., Liv. 34, 61; cf. Fest. p. 309 Müll., and Gesen. Script. Phoenic. Monum. p. 394.

    Lewis & Short latin dictionary > sufes

  • 8 vicina

    vīcīnus, a, um, adj. [vicus], near, neighboring, in the neighborhood or vicinity.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj. (mostly poet.; cf.:

    contiguus, finitimus): taberna,

    Hor. Ep. 1, 14, 24:

    silva,

    id. C. 3, 29, 39:

    oppidum,

    id. Epod. 5, 44:

    urbes,

    id. A. P. 66; Verg. G. 1, 510:

    sedes astris,

    id. A. 5, 759:

    caelo Olympum,

    Tib. 4, 1, 131:

    heu quam vicina est ultima terra mihi!

    Ov. Tr. 3, 4, 52:

    bellum,

    Liv. 1, 14, 6.— Poet.:

    jurgia,

    i.e. of neighbors, Hor. Ep. 2, 2, 171.—With gen.:

    ora vicina perusti aetheris,

    Luc. 9, 432.— Comp.:

    ni convexa foret (terra), parti vicinior esset,

    Ov. F. 6, 275.—
    B.
    Substt.
    1.
    vīcīnus, i, m., a neighbor (the predom. signif. of the word):

    Eutychus Tuus... vicinus proximus,

    Plaut. Merc. 2, 4, 7; so,

    proximus,

    Cic. Cat. 2, 10, 21; Dig. 50, 15, 4:

    ceteri finitimi ac vicini,

    Cic. Sull. 20, 58:

    vel tribules vel vicinos meos,

    id. Rosc. Am. 16, 47:

    si te interioribus vicinis tuis anteponis,

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    bonus sane vicinus,

    Hor. Ep. 2, 2, 132:

    vicine Palaemon,

    Verg. E. 3, 53.—
    b.
    Transf., of time, a contemporary: Tertullianus vicinus eorum temporum, Hier. Script. Eccl. Luc.—
    2.
    vīcīna, ae, f., a neighbor:

    ego huc transeo in proximum ad meam vicinam,

    Plaut. Cas. 2, 1, 2; 3, 3, 16; Ter. And. 1, 1, 78; id. Hec. 4, 4, 98; Quint. 5, 11, 28; Hor. C. 3, 19, 24.—With gen.:

    Fides in Capitolio vicina Jovis,

    Cic. Off. 3, 29, 104:

    anus vicina loci,

    Ov. F. 6, 399.—
    3.
    vīcīnum, i, n., a neighboring place, the neighborhood, vicinity (mostly post-Aug.):

    stellae in vicino terrae,

    Plin. 2, 16, 13, § 68; so,

    in vicino,

    id. 6, 26, 30, § 122; Cels. 2, 6 fin.; Sen. Brev. Vit. 15, 3:

    ex (e) vicino,

    Col. 7, 2, 4; Plin. 23, 8, 75, § 145.— Plur.:

    amnis rigans vicina,

    Plin. 6, 18, 22, § 65; Ov. M. 1, 573.—With gen.:

    in Syriae vicina pervenire,

    Plin. 16, 32, 59, § 135.—
    II.
    Trop., nearly resembling in quality or nature, like, similar, kindred, allied (class.):

    dialecticorum scientia vicina et finitima eloquentiae,

    Cic. Or. 32, 113:

    vicina praedictae, sed amplior virtus,

    Quint. 8, 3, 83:

    in his rebus, quibus nomina sua sunt, vicinis potius uti,

    id. 8, 6, 35:

    vicina virtutibus vitia,

    id. 8, 3, 7: quod est hupoptôsei vicinum, id. 9, 2, 58:

    odor croco vicinus est,

    Plin. 21, 9, 29, § 53; cf. id. 21, 18, 69, § 115:

    cui vicinum est, non negare quod obicitur,

    Quint. 6, 3, 81.— Comp.:

    ferrum molle plumboque vicinius,

    Plin. 34, 14, 41, § 143.—
    b.
    Absol.:

    non ex eodem sed ex diverso vicinum accipitur,

    Quint. 9, 3, 68:

    multum ab amethysto distat hyacinthos, tamen e vicino descendens,

    Plin. 37, 9, 41, § 125 (al. ab vicino tamen colore descendens).—Hence, adv.: vīcīnē, in the neighborhood, near by (late Lat.): (fluvius) quantum crescit aquis, pisces vicinius offert, nearer by, Ven. Carm. 3, 12, 11:

    vicinissime frui,

    Aug. Doctr. Chr. 1, 33 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > vicina

  • 9 vicinum

    vīcīnus, a, um, adj. [vicus], near, neighboring, in the neighborhood or vicinity.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj. (mostly poet.; cf.:

    contiguus, finitimus): taberna,

    Hor. Ep. 1, 14, 24:

    silva,

    id. C. 3, 29, 39:

    oppidum,

    id. Epod. 5, 44:

    urbes,

    id. A. P. 66; Verg. G. 1, 510:

    sedes astris,

    id. A. 5, 759:

    caelo Olympum,

    Tib. 4, 1, 131:

    heu quam vicina est ultima terra mihi!

    Ov. Tr. 3, 4, 52:

    bellum,

    Liv. 1, 14, 6.— Poet.:

    jurgia,

    i.e. of neighbors, Hor. Ep. 2, 2, 171.—With gen.:

    ora vicina perusti aetheris,

    Luc. 9, 432.— Comp.:

    ni convexa foret (terra), parti vicinior esset,

    Ov. F. 6, 275.—
    B.
    Substt.
    1.
    vīcīnus, i, m., a neighbor (the predom. signif. of the word):

    Eutychus Tuus... vicinus proximus,

    Plaut. Merc. 2, 4, 7; so,

    proximus,

    Cic. Cat. 2, 10, 21; Dig. 50, 15, 4:

    ceteri finitimi ac vicini,

    Cic. Sull. 20, 58:

    vel tribules vel vicinos meos,

    id. Rosc. Am. 16, 47:

    si te interioribus vicinis tuis anteponis,

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    bonus sane vicinus,

    Hor. Ep. 2, 2, 132:

    vicine Palaemon,

    Verg. E. 3, 53.—
    b.
    Transf., of time, a contemporary: Tertullianus vicinus eorum temporum, Hier. Script. Eccl. Luc.—
    2.
    vīcīna, ae, f., a neighbor:

    ego huc transeo in proximum ad meam vicinam,

    Plaut. Cas. 2, 1, 2; 3, 3, 16; Ter. And. 1, 1, 78; id. Hec. 4, 4, 98; Quint. 5, 11, 28; Hor. C. 3, 19, 24.—With gen.:

    Fides in Capitolio vicina Jovis,

    Cic. Off. 3, 29, 104:

    anus vicina loci,

    Ov. F. 6, 399.—
    3.
    vīcīnum, i, n., a neighboring place, the neighborhood, vicinity (mostly post-Aug.):

    stellae in vicino terrae,

    Plin. 2, 16, 13, § 68; so,

    in vicino,

    id. 6, 26, 30, § 122; Cels. 2, 6 fin.; Sen. Brev. Vit. 15, 3:

    ex (e) vicino,

    Col. 7, 2, 4; Plin. 23, 8, 75, § 145.— Plur.:

    amnis rigans vicina,

    Plin. 6, 18, 22, § 65; Ov. M. 1, 573.—With gen.:

    in Syriae vicina pervenire,

    Plin. 16, 32, 59, § 135.—
    II.
    Trop., nearly resembling in quality or nature, like, similar, kindred, allied (class.):

    dialecticorum scientia vicina et finitima eloquentiae,

    Cic. Or. 32, 113:

    vicina praedictae, sed amplior virtus,

    Quint. 8, 3, 83:

    in his rebus, quibus nomina sua sunt, vicinis potius uti,

    id. 8, 6, 35:

    vicina virtutibus vitia,

    id. 8, 3, 7: quod est hupoptôsei vicinum, id. 9, 2, 58:

    odor croco vicinus est,

    Plin. 21, 9, 29, § 53; cf. id. 21, 18, 69, § 115:

    cui vicinum est, non negare quod obicitur,

    Quint. 6, 3, 81.— Comp.:

    ferrum molle plumboque vicinius,

    Plin. 34, 14, 41, § 143.—
    b.
    Absol.:

    non ex eodem sed ex diverso vicinum accipitur,

    Quint. 9, 3, 68:

    multum ab amethysto distat hyacinthos, tamen e vicino descendens,

    Plin. 37, 9, 41, § 125 (al. ab vicino tamen colore descendens).—Hence, adv.: vīcīnē, in the neighborhood, near by (late Lat.): (fluvius) quantum crescit aquis, pisces vicinius offert, nearer by, Ven. Carm. 3, 12, 11:

    vicinissime frui,

    Aug. Doctr. Chr. 1, 33 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > vicinum

  • 10 vicinus

    vīcīnus, a, um, adj. [vicus], near, neighboring, in the neighborhood or vicinity.
    I.
    Lit.
    A.
    Adj. (mostly poet.; cf.:

    contiguus, finitimus): taberna,

    Hor. Ep. 1, 14, 24:

    silva,

    id. C. 3, 29, 39:

    oppidum,

    id. Epod. 5, 44:

    urbes,

    id. A. P. 66; Verg. G. 1, 510:

    sedes astris,

    id. A. 5, 759:

    caelo Olympum,

    Tib. 4, 1, 131:

    heu quam vicina est ultima terra mihi!

    Ov. Tr. 3, 4, 52:

    bellum,

    Liv. 1, 14, 6.— Poet.:

    jurgia,

    i.e. of neighbors, Hor. Ep. 2, 2, 171.—With gen.:

    ora vicina perusti aetheris,

    Luc. 9, 432.— Comp.:

    ni convexa foret (terra), parti vicinior esset,

    Ov. F. 6, 275.—
    B.
    Substt.
    1.
    vīcīnus, i, m., a neighbor (the predom. signif. of the word):

    Eutychus Tuus... vicinus proximus,

    Plaut. Merc. 2, 4, 7; so,

    proximus,

    Cic. Cat. 2, 10, 21; Dig. 50, 15, 4:

    ceteri finitimi ac vicini,

    Cic. Sull. 20, 58:

    vel tribules vel vicinos meos,

    id. Rosc. Am. 16, 47:

    si te interioribus vicinis tuis anteponis,

    id. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    bonus sane vicinus,

    Hor. Ep. 2, 2, 132:

    vicine Palaemon,

    Verg. E. 3, 53.—
    b.
    Transf., of time, a contemporary: Tertullianus vicinus eorum temporum, Hier. Script. Eccl. Luc.—
    2.
    vīcīna, ae, f., a neighbor:

    ego huc transeo in proximum ad meam vicinam,

    Plaut. Cas. 2, 1, 2; 3, 3, 16; Ter. And. 1, 1, 78; id. Hec. 4, 4, 98; Quint. 5, 11, 28; Hor. C. 3, 19, 24.—With gen.:

    Fides in Capitolio vicina Jovis,

    Cic. Off. 3, 29, 104:

    anus vicina loci,

    Ov. F. 6, 399.—
    3.
    vīcīnum, i, n., a neighboring place, the neighborhood, vicinity (mostly post-Aug.):

    stellae in vicino terrae,

    Plin. 2, 16, 13, § 68; so,

    in vicino,

    id. 6, 26, 30, § 122; Cels. 2, 6 fin.; Sen. Brev. Vit. 15, 3:

    ex (e) vicino,

    Col. 7, 2, 4; Plin. 23, 8, 75, § 145.— Plur.:

    amnis rigans vicina,

    Plin. 6, 18, 22, § 65; Ov. M. 1, 573.—With gen.:

    in Syriae vicina pervenire,

    Plin. 16, 32, 59, § 135.—
    II.
    Trop., nearly resembling in quality or nature, like, similar, kindred, allied (class.):

    dialecticorum scientia vicina et finitima eloquentiae,

    Cic. Or. 32, 113:

    vicina praedictae, sed amplior virtus,

    Quint. 8, 3, 83:

    in his rebus, quibus nomina sua sunt, vicinis potius uti,

    id. 8, 6, 35:

    vicina virtutibus vitia,

    id. 8, 3, 7: quod est hupoptôsei vicinum, id. 9, 2, 58:

    odor croco vicinus est,

    Plin. 21, 9, 29, § 53; cf. id. 21, 18, 69, § 115:

    cui vicinum est, non negare quod obicitur,

    Quint. 6, 3, 81.— Comp.:

    ferrum molle plumboque vicinius,

    Plin. 34, 14, 41, § 143.—
    b.
    Absol.:

    non ex eodem sed ex diverso vicinum accipitur,

    Quint. 9, 3, 68:

    multum ab amethysto distat hyacinthos, tamen e vicino descendens,

    Plin. 37, 9, 41, § 125 (al. ab vicino tamen colore descendens).—Hence, adv.: vīcīnē, in the neighborhood, near by (late Lat.): (fluvius) quantum crescit aquis, pisces vicinius offert, nearer by, Ven. Carm. 3, 12, 11:

    vicinissime frui,

    Aug. Doctr. Chr. 1, 33 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > vicinus

См. также в других словарях:

  • Script — may refer to: * Behavioral script, a sequence of expected behaviors; * IBM SCRIPT, IBM s text formatting language; * SCRIPT (AHRC Centre) Scottish Centre for Research in Intellectual Property and Technologies; * Script (comic book), the dialogue… …   Wikipedia

  • script — [skrɪpt] noun [countable] COMPUTING a simple program or series of instructions for a computer, or the language that is used to write these: • A Windows logon script will assign a printer to a computer. * * * Ⅰ. script UK US /skrɪpt/ noun [C] ►… …   Financial and business terms

  • SCRIPT-ed — [http://www.law.ed.ac.uk/ahrc/script ed/index.asp] is the online journal of the AHRC Research Centre for Studies in Intellectual Property and Technology Law SCRIPT (AHRC Centre) [http://www.law.ed.ac.uk/ahrc/] based in the School of Law at the… …   Wikipedia

  • Script-Fu — is a scripting extension for the GIMP, a bitmap graphics editor.It used to be based on SIOD (Scheme in One Defun), but was switched to TinyScheme as of GIMP 2.4.A wide variety of useful scripts have been written for this extension, though many of …   Wikipedia

  • script — [skrıpt] n [Date: 1300 1400; : Latin; Origin: scriptum something written , from scribere; SCRIBE] 1.) the written form of a speech, play, film etc →↑screenplay ▪ They write all their own scripts. ▪ a film script 2.) …   Dictionary of contemporary English

  • script — 1. Voz inglesa que significa ‘texto en que se expone, con los detalles necesarios para su realización, el contenido de una película o de un programa de radio o televisión’. Es anglicismo innecesario, que debe sustituirse por el equivalente… …   Diccionario panhispánico de dudas

  • Script — Script, n. [OE. scrit, L. scriptum something written, fr. scribere, scriptum to write: cf. OF. escript, escrit, F. [ e]crit. See {Scribe}, and cf. {Scrip} a writing.] 1. A writing; a written document. [Obs.] Chaucer. [1913 Webster] 2. (Print.)… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • script — s.m.inv. ES ingl. {{wmetafile0}} 1. TS cinem., telev. → sceneggiatura 2. TS ling., psic. sequenza naturalmente o culturalmente abituale cui fa riferimento la produzione e comprensione di enunciati che presuppongono, ma non esplicitano, molti… …   Dizionario italiano

  • script — v. scripto . Trimis de LauraGellner, 04.12.2008. Sursa: DN  SCRIPT1 s. n. scenariul unui film, al unei emisiuni. (< engl. script) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN  SCRIPT2(O) elem. scribo . Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa:… …   Dicționar Român

  • script — [n1] handwriting calligraphy, characters, chirography, fist, hand, letters, longhand, penmanship, writing; concepts 79,284 script [n2] story for a performance article, book, copy, dialogue, libretto, lines, manuscript, playbook, scenario, text,… …   New thesaurus

  • script — (del inglés; pronunciamos escrip ) sustantivo masculino,f. 1. Área: cine Persona que se encarga de anotar todos los datos sobre las escenas filmadas en un rodaje cinematográfico: Su mujer trabaja de meritoria en este rodaje como script …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»