Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

scrūtans

  • 1 scrutans

    scrūtor, āri, ātus, v. dep. a. [scruta; cf.: gruteuei, scrutatur, Gloss. Philox.], qs. to search even to the rags, i. e. to search carefully, examine thoroughly, explore a thing; to search, examine a person (syn.: indago, rimo).
    I.
    Lit., of things:

    domos, naves,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    loca abdita,

    Sall. J. 12, 5:

    omnia foramina parietum scrutatur,

    Petr. 98, 1:

    paleam,

    id. 33, 4:

    terraï abdita ferro,

    Lucr. 6, 809:

    ignem gladio,

    Hor. S. 2, 3, 276:

    lumina manibus,

    Sen. Oedip. 965:

    scrutatus sum quae potui et quae vidi omnia: inveni duos solos libellos, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 74, § 182; cf. Tac. H. 4, 1:

    L. Crassus spiculis prope scrutatus est Alpes,

    Cic. Pis. 26, 62:

    occulta saltuum,

    Tac. A. 1, 61:

    mare,

    id. Agr. 30; id. G. 45; cf.:

    scrutandi orbis gratiā,

    Plin. 5, 1, 1, § 9:

    canis scrutatur vestigia (ferarum),

    id. 8, 40, 61, § 147:

    venantium latibula scrutatus,

    Curt. 6, 5, 17:

    vias presso ore (canis),

    Sen. Thyest. 499:

    equorum delicta scrutantes,

    Amm. 14, 6, 25.—Of personal objects: Eu. Ostende huc manum dexteram... Nunc laevam ostende... Jam scrutari mitto, to search you, Plaut. Aul. 4, 4, 24:

    non excutio te, non scrutor,

    Cic. Rosc. Am. 34, 97; so of searching, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 31, 1:

    consuetudinem salutantes scrutandi,

    Suet. Vesp. 12 fin.;

    and of a searching for spoil,

    Tac. H. 3, 25.—
    B.
    Transf., to seek for, search out a thing (post-Aug. and very rare):

    venas melini inter saxa,

    Plin. 35, 6, 19, § 37:

    iter,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 172; cf. infra, II. B.—
    II.
    Trop., to examine thoroughly; to explore, investigate: quod est ante pedes nemo spectat: caeli scrutantur plagas, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 18, 30; Cic. Div. 2, 13, 30 (Trag. v. 277 Vahl.):

    omnes sordes,

    id. Q. Fr. 1, 1, 3, § 11;

    cf: nomina ac vultus, alacritatem tristitiamque coëuntium,

    Tac. A. 16, 5:

    animos ceterorum secretis sermonibus,

    id. H. 4, 55:

    voluntatem,

    Quint. 2, 4, 26:

    locos, ex quibus argumenta eruamus,

    Cic. de Or 2, 34, 146; cf. id. Part. 3, 8:

    desinamus aliquando ea scrutari, quae sunt inania,

    id. Rosc. Am. 30, 83; cf.:

    quod non ratione scrutabimur, non poterimus invenire nisi casu,

    Quint. 5, 10, 22:

    interiores et reconditas litteras,

    Cic. N. D. 3, 16, 42:

    origines nominum,

    Quint. 1, 4, 25:

    omnia minutius et scrupulosius,

    id. 5, 14, 28:

    inferiora quoque,

    id. 7, 1, 27:

    exoletos auctores,

    id. 8, 2, 12:

    scripturas,

    Vulg. Johan. 5, 39.— Absol.:

    totum diem mecum scrutor, facta ac dicta mea remetior,

    Sen. Ira, 3, 36, 3.—
    B.
    Transf. (cf. supra, I. B.), to search into; to search out, find out a thing (so not till after the Aug. per.):

    fibras Inspiciunt, mentes deum scrutantur in illis,

    Ov. M. 15, 137:

    finem principis per Chaldaeos,

    Tac. A. 12, 52:

    sua Caesarisque fata,

    id. ib. 16, 14:

    arcanum ullius,

    Hor. Ep. 1, 18, 37:

    ut causas hujus infinitae differentiae scrutetur,

    Tac. Or. 15; cf. Plin. Ep. 4, 30, 11:

    harenarum numerum et montium pondera scrutari,

    Amm. 14, 11, 34.— P. a.: scrūtans, antis (late Lat.), perh. only in sup., that most closely examines:

    militaris rei ordinum scrutantissimus,

    Amm. 30, 9, 4.— Hence, adv.: scrūtanter, searchingly, Ambros. Ep. 80. Act. collat. form scrūto, āre, acc. to Prisc. p. 799 P; cf. gruteuô, scruto, Gloss. Philox.—Hence,
    b.
    scrūtor, ātus, pass., Amm. 28, 1, 10; 15, 8, 16; Aur. Vict. Orig. 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > scrutans

  • 2 scrutor

    scrūtor, āri, ātus, v. dep. a. [scruta; cf.: gruteuei, scrutatur, Gloss. Philox.], qs. to search even to the rags, i. e. to search carefully, examine thoroughly, explore a thing; to search, examine a person (syn.: indago, rimo).
    I.
    Lit., of things:

    domos, naves,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    loca abdita,

    Sall. J. 12, 5:

    omnia foramina parietum scrutatur,

    Petr. 98, 1:

    paleam,

    id. 33, 4:

    terraï abdita ferro,

    Lucr. 6, 809:

    ignem gladio,

    Hor. S. 2, 3, 276:

    lumina manibus,

    Sen. Oedip. 965:

    scrutatus sum quae potui et quae vidi omnia: inveni duos solos libellos, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 74, § 182; cf. Tac. H. 4, 1:

    L. Crassus spiculis prope scrutatus est Alpes,

    Cic. Pis. 26, 62:

    occulta saltuum,

    Tac. A. 1, 61:

    mare,

    id. Agr. 30; id. G. 45; cf.:

    scrutandi orbis gratiā,

    Plin. 5, 1, 1, § 9:

    canis scrutatur vestigia (ferarum),

    id. 8, 40, 61, § 147:

    venantium latibula scrutatus,

    Curt. 6, 5, 17:

    vias presso ore (canis),

    Sen. Thyest. 499:

    equorum delicta scrutantes,

    Amm. 14, 6, 25.—Of personal objects: Eu. Ostende huc manum dexteram... Nunc laevam ostende... Jam scrutari mitto, to search you, Plaut. Aul. 4, 4, 24:

    non excutio te, non scrutor,

    Cic. Rosc. Am. 34, 97; so of searching, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 31, 1:

    consuetudinem salutantes scrutandi,

    Suet. Vesp. 12 fin.;

    and of a searching for spoil,

    Tac. H. 3, 25.—
    B.
    Transf., to seek for, search out a thing (post-Aug. and very rare):

    venas melini inter saxa,

    Plin. 35, 6, 19, § 37:

    iter,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 172; cf. infra, II. B.—
    II.
    Trop., to examine thoroughly; to explore, investigate: quod est ante pedes nemo spectat: caeli scrutantur plagas, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 18, 30; Cic. Div. 2, 13, 30 (Trag. v. 277 Vahl.):

    omnes sordes,

    id. Q. Fr. 1, 1, 3, § 11;

    cf: nomina ac vultus, alacritatem tristitiamque coëuntium,

    Tac. A. 16, 5:

    animos ceterorum secretis sermonibus,

    id. H. 4, 55:

    voluntatem,

    Quint. 2, 4, 26:

    locos, ex quibus argumenta eruamus,

    Cic. de Or 2, 34, 146; cf. id. Part. 3, 8:

    desinamus aliquando ea scrutari, quae sunt inania,

    id. Rosc. Am. 30, 83; cf.:

    quod non ratione scrutabimur, non poterimus invenire nisi casu,

    Quint. 5, 10, 22:

    interiores et reconditas litteras,

    Cic. N. D. 3, 16, 42:

    origines nominum,

    Quint. 1, 4, 25:

    omnia minutius et scrupulosius,

    id. 5, 14, 28:

    inferiora quoque,

    id. 7, 1, 27:

    exoletos auctores,

    id. 8, 2, 12:

    scripturas,

    Vulg. Johan. 5, 39.— Absol.:

    totum diem mecum scrutor, facta ac dicta mea remetior,

    Sen. Ira, 3, 36, 3.—
    B.
    Transf. (cf. supra, I. B.), to search into; to search out, find out a thing (so not till after the Aug. per.):

    fibras Inspiciunt, mentes deum scrutantur in illis,

    Ov. M. 15, 137:

    finem principis per Chaldaeos,

    Tac. A. 12, 52:

    sua Caesarisque fata,

    id. ib. 16, 14:

    arcanum ullius,

    Hor. Ep. 1, 18, 37:

    ut causas hujus infinitae differentiae scrutetur,

    Tac. Or. 15; cf. Plin. Ep. 4, 30, 11:

    harenarum numerum et montium pondera scrutari,

    Amm. 14, 11, 34.— P. a.: scrūtans, antis (late Lat.), perh. only in sup., that most closely examines:

    militaris rei ordinum scrutantissimus,

    Amm. 30, 9, 4.— Hence, adv.: scrūtanter, searchingly, Ambros. Ep. 80. Act. collat. form scrūto, āre, acc. to Prisc. p. 799 P; cf. gruteuô, scruto, Gloss. Philox.—Hence,
    b.
    scrūtor, ātus, pass., Amm. 28, 1, 10; 15, 8, 16; Aur. Vict. Orig. 6, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > scrutor

См. также в других словарях:

  • Johann Ernst Schubert — Johann Ernst Schubert, auch: Drusus Pruthenicus Westen (* 24. Juni 1717 in Elbing; † 19. August 1774 in Greifswald) war ein deutscher evangelischer Theologe. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»