-
1 schwycić
(-cę, -cisz); imp -ć; vt perf( złapać) to catch* * *pf.1. (= złapać) grab ( coś sth).2. (= zawładnąć) catch, grasp; schwycił mróz frost came; schwycił ją smutek she was overcome by sadness; płacz schwycił ją za gardło (= zachciało jej się płakać) she felt like weeping; (= stłumiła łzy) she choked back her tears.pf.1. (= złapać się) grab ( czegoś onto sth).2. (= złapać jeden drugiego) grab one another.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > schwycić
-
2 schwy|cić
pf Ⅰ vt książk. 1. (złapać, pochwycić) to catch, to grab, to grasp, to seize- schwycić kogoś za rękę to grab a. grasp sb’s arm a. sb by the arm- schwycić kogoś za klapy marynarki to grab sb by his lapel(s)- schwycić kogoś za ramię/nogę to seize sb’s arm/leg- schwyciła dziecko w ramiona she caught the baby in her arms- daremnie usiłowała schwycić linę she futilely snatched at the rope- schwycić za szablę to grab one’s sword2. przen. (zjawić się, owładnąć) to catch, to grip, to seize- po drodze schwycił nas deszcz we got caught in the rain on the way- schwycił go strach he was gripped with fear- nagle schwycił go ból he was seized with a. by a sudden pain- mróz schwycił w nocy there was a frost in the night- płacz ją schwycił za gardło she was choking with tears- lęk schwycił ją za serce fear gripped her heart3. przen. (spostrzec, rozpoznać) to catch- schwycił jej zaniepokojone spojrzenie he caught her worried glance- nie schwycił ani słowa z ich rozmowy he couldn’t catch a word of their conversationⅡ schwycić się książk. 1. (dotknąć się) to clutch- schwycić się za brzuch/głowę z bólu to clutch one’s stomach/head in pain2. (złapać się wzajemnie) to catch a. grab a. grasp a. seize hold of each other- walczący schwycili się za bary the fighters grappled with each other3. (przytrzymać się) to catch a. grab a. grasp a. seize hold (czegoś of sth)- schwycił się oburącz poręczy he gripped the rail with both hands- schwyciła się krzesła, żeby nie upaść she grabbed hold of the chair to keep from fallingThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > schwy|cić
-
3 nab|rać1
pf — nab|ierać impf (nabiorę, nabierze — nabieram) Ⅰ vt 1. (zaczerpnąć, zagarnąć) to scoop (up) [mąki, lodów]; (podnieść, schwycić) to pick up, to lift [siana, ziemi]- nabrać widelcem kartofli to scoop up potatoes with a fork- nabrać wody ze studni to draw water from a well- nabrać powietrza w płuca to fill one’s lungs with air- nabierać wody Żegl. to make water2. pot. (oszukać) to con pot., to have [sb] on GB pot.- nabrał mnie na 50 złotych he conned me out of 50 zlotys- mówi, że dostał piątkę, ale chyba mnie nabiera he says he got an A, but I think he’s having me on- nabierasz mnie! you’re kidding me a. pulling my leg! pot.- tym razem mnie nie nabierzesz! you won’t a. you’re not going to fool me this time!3. pot. (zyskać) to gain, to gather- pociąg nabrał prędkości the train picked up pot. a. gained speed- samolot nabrał wysokości the plane gained height- złoto ostatnio nabrało wartości gold has gained in value recently- nabrać sił to build up one’s strength- nabrać odwagi to pluck up a. summon up courage- nabrać pewności siebie to grow a. gain in confidence- nabrać znaczenia to acquire significance- nabrać sympatii do kogoś to warm towards sb4. (przybrać) to take on; to assume książk.- jej twarz nabrała zdumionego wyrazu her face took on a. assumed a puzzled look- jego głos nabrał milszego tonu his voice took on a. assumed a kindlier toneⅡ nabrać się — nabierać się 1. pot. (dać się oszukać) to be conned pot.; to be taken in- często daję się nabierać oszustom I’m often taken in by various tricksters- dał się nabrać na starą sztuczkę he fell for the same old trick pot.2. (wypełnić się) po nocnym deszczu nabrała się pełna beczka deszczówki a whole barrel of rainwater had collected after rain in the night 3. pot. (zażywać) to take a lot (czegoś of sth)- tyle się nabrał lekarstw, a i tak nie wyzdrowiał he took all that medicine and he still didn’t recover■ nabrać ciała pot. to put on weight- nabrać kolorów a. rumieńców książk. (stać się znów rumianym) to get one’s colour back; (ożywić się) to liven up- jej twarz nabiera rumieńców her colour’s returning- dyskusja nabrała rumieńców the discussion livened up- nabrać realnych kształtów to take (on) shape, to materialize- nabrać tchu (wciągnąć powietrze w płuca) to take a breath, to breathe in; pot. (odpocząć) to catch one’s breath- zaraz wszystko opowiem, tylko muszę nabrać tchu I’ll tell you everything, just let me get my breath back- nabrać wody w usta pot. (przestać mówić, pisać) to keep quiet- nabrać życia książk. (ożywiać się, przyspieszać) to gather momentumThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nab|rać1
-
4 dopadać
ipf.(= schwycić) seize, grab ( (do) czegoś sth); get hold ( (do) czegoś of sth); (= rzucić się) dash ( (do) czegoś for sth); dopaść złodzieja get the thief; dopadło go nieszczęście he was beset with misfortune.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dopadać
См. также в других словарях:
schwycić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} schwycić siebie nawzajem; złapać się, uchwycić się, ująć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Schwycić się za ręce, za ramiona. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
schwycić — dk VIa, schwycę, schwycićcisz, schwyć, schwycićcił, schwycićcony 1. «chwytając ująć coś lub kogoś, wziąć gwałtownie; złapać, pochwycić» Schwycić laskę a. za laskę. Schwycić piłkę. Schwycić kogoś w ramiona, za rękę, za kołnierz. Schwycić rybę na… … Słownik języka polskiego
schwycić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, schwycićcę, schwycićci, schwyć, schwycićcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szybko złapać coś lub kogoś, wziąć coś gwałtownym ruchem do rąk, łap lub zębów (o zwierzętach);… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dostać — I dk, dostaćstanę, dostaćstaniesz, dostaćstań, dostaćstał dostawać ndk IX, dostaćstaję, dostaćstajesz, dostaćwaj, dostaćwał 1. «otrzymać, uzyskać coś za darmo lub za pracę, za pieniądze itp.» Dostać kwiaty, czekoladki. Dostawać pieniądze od ojca … Słownik języka polskiego
wiatr — m IV, D. u, Ms. wietrze; lm M. y 1. «poziomy ruch powietrza powstający wskutek nierównomiernego rozkładu ciśnienia atmosferycznego na powierzchni Ziemi; prąd, strumień powietrza» Wiatr północny. Gwałtowny, porywisty, przejmujący, silny wiatr.… … Słownik języka polskiego
uchwycić — dk VIa, uchwycićcę, uchwycićcisz, uchwyć, uchwycićcił, uchwycićcony 1. «ująć coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); wziąć, złapać, schwycić» Uchwycić konia za uzdę. Uchwycić kogoś za rękę, za kark, za kołnierz. Uchwycić… … Słownik języka polskiego
dostać — 1. Dostać kogoś w swoje (swe) ręce, pot. łapy «schwycić kogoś, złapać»: Boję się – mówił – że jeśli dostaną mnie w swoje ręce, mogę wygadać. Andrzej Zbych, Stawka. 2. Dostać kosza, przestarz. czarną polewkę, arbuza, odprawę, rekuzę «otrzymać… … Słownik frazeologiczny
dostawać — 1. Dostać kogoś w swoje (swe) ręce, pot. łapy «schwycić kogoś, złapać»: Boję się – mówił – że jeśli dostaną mnie w swoje ręce, mogę wygadać. Andrzej Zbych, Stawka. 2. Dostać kosza, przestarz. czarną polewkę, arbuza, odprawę, rekuzę «otrzymać… … Słownik frazeologiczny
pacha — ż III, CMs. pasze; lm D. pach 1. «u ludzi i zwierząt: wgłębienie pod stawem ramiennym między wewnętrzną stroną ramienia a bokiem klatki piersiowej» Włożyć termometr pod pachę. Trzymać teczkę pod pachą. Spocić się pod pachami. ◊ pot. Wziąć, ująć… … Słownik języka polskiego