rumieńców

См. также в других словарях:

• nabierać – nabrać rumieńców — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o człowieku: stawać się rumianym na twarzy, przestawać być bladym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Był coraz zdrowszy: dużo jadł i nabrał rumieńców. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nabrać — 1. Nabrać kolorów, rumieńców a) «odzyskać zdrową cerę, stać się rumianym na twarzy»: Tosię podkarmiano i odkarmiano forsownie. Szybko wracała do sił, nabierała rumieńców. H. Ożogowska, Dziewczyna. b) «nabrać wyrazistości, stać się bardziej… …   Słownik frazeologiczny

• nabierać — 1. Nabrać kolorów, rumieńców a) «odzyskać zdrową cerę, stać się rumianym na twarzy»: Tosię podkarmiano i odkarmiano forsownie. Szybko wracała do sił, nabierała rumieńców. H. Ożogowska, Dziewczyna. b) «nabrać wyrazistości, stać się bardziej… …   Słownik frazeologiczny

• rumieniec — m II, D. rumienieceńca; lm M. rumienieceńce 1. «różowe zabarwienie policzków, stałe lub występujące chwilowo pod wpływem gorąca, gorączki, wstydu itp.» Zdrowe, mocne rumieńce. Chorobliwe, niezdrowe rumieńce. Rumieniec gniewu, wstydu. Oblać się… …   Słownik języka polskiego

• rumieniec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. rumienieceńca; lm D. rumienieceńców {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejscowe zaczerwienienie twarzy, zwłaszcza policzków, właściwe komuś lub powstałe na skutek jakichś emocji …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rumieniec — Nabrać rumieńców zob. nabrać 1. Oblać się rumieńcem zob. oblać się …   Słownik frazeologiczny

• blado — bladziej (bledziej) 1. «bez rumieńców, mizernie» Wyglądać blado. 2. «mało intensywnie» a) «słabo, bezbarwnie» Słońce świeciło blado. b) «mało wyraziście, niewyraźnie» W dali blado rysowały się góry. ◊ Uśmiechać się blado «uśmiechać się lekko, od… …   Słownik języka polskiego

• bladolicy — książk. «mający bladą cerę, nie mający rumieńców» …   Słownik języka polskiego

• blady — bladzi, bledszy (bladszy) 1. «nie mający rumieńców; mizerny» Śmiertelnie, trupio blady. Blady jak ściana, jak papier, jak płótno. Blady z gniewu, ze złości. ◊ Blady strach padł na kogoś «ktoś się przestraszył» ◊ Blada twarz «w opowiadaniach o… …   Słownik języka polskiego

• czerwienieć — ndk III, czerwieniećeję, czerwieniećejesz, czerwieniećej, czerwieniećniał, czerwieniećnieli 1. «stawać się czerwonym, nabierać czerwonego koloru; czerwienić się» Liście czerwienieją jesienią. 2. «stawać się czerwonym z powodu napływu krwi do… …   Słownik języka polskiego

• dotąd — 1. «do tego miejsca; potąd» Masz zadane dotąd. Woda sięgała dotąd. ◊ Mieć czegoś dotąd (z odpowiednio wyrazistym gestem) «mieć czegoś po uszy, po nos, powyżej głowy; mieć czegoś w nadmiarze, aż nadto» ◊ Stąd dotąd «od tego do tego miejsca» 2. «do …   Słownik języka polskiego