-
101 fucatio
-
102 fuco
fūco, āvī, ātum, āre (1. fucus), färben, I) im allg.: vellera hyali colore, Verg.: tabulas colore, übertünchen, Tac.: color stercore fucatus crocodili, Schminke aus Krokodilmist, Hor.: ministri fucandae purpurae, Gesellen einer Purpurfärberei, Purpurfärber, Amm.: ephippia fucata, purpurrot gefärbte, Apul. – II) insbes., zur Verschönerung färben, schön färben, schminken, aufschminken, colorem, Ov. (u. so fucatus candor et rubor, erkünstelte weiße u. rote Schminke, Cic.): corpora, Quint.: crinem, Hieron.: oculos circumducto nigrore, Cypr. de habit. virg. 14. – übtr., lepido quae sunt fucata sonore, Lucr.: isdem ineptiis fucata sunt illa omnia, Cic.: haec signa probitatis (sunt) non fucata (übertüncht) forensi specie, sed domestica inusta notis veritatis, Cic.: si veritas fucata mendacio est, Lact.: unum quodque genus (dicendi), cum caste pudiceque ornatur, fit illustrius, cum fucatur atque praelinitur (aufgeschminkt u. angestrichen wird), fit praestigiosum, Gell. 6 (7), 14, 11. -
103 fuligo
fūlīgo, ginis, f. (altind. dhūlī, Staub), I) der Ruß, Cic. u.a.: f. fornicis, Sen. rhet.: des Lichtes, lucubrationum (bei nächtlichen Studien), Quint. 11, 3, 23. – bildl., verborum et argutiarum, Gell. 1, 2, 7. – II) übtr. die Schwärze zum Schminken (gew. stibium, w. s.), Iuven. 2, 93. -
104 pictura
pictūra, ae, f. (pingo), das Malen, die Malerei (auch mit der Sticknadel), I) eig. u. meton.: A) eig.: 1) im allg.: ars ratioque picturae, Cic.: imaginum, Plin.: übtr., p. gemmarum, die Zeichnung, Plin.: amoenissima parietum, Plin. – 2) insbes., das Schminken, Plaut. most. 262. – B) meton., das Gemälde, Cic. u.a.: p. textilis, Stickerei, Lucr. u. Cic.: picturae decus, Musivmalerei, Verg.: picturas avehere, Tac. – II) bildl., die Malerei in der Rede, das Ausmalen, Cic. Tusc. 5, 14 u. 114. -
105 pigmentum
pīgmentum, ī, n. (pingo), das Mittel zum pingere (Anstreichen, Malen, Schminken usw.), I) der Färbestoff, die Farbe, A) eig.: a) zur Malerei, discordes pigmentorum colores, Apul. de mund. 20: pigmentum fervens, Plin. 35, 150: aspersa temere pigmenta in tabula, Cic. de div. 1, 23. – scherzh., alqm pingere pigmentis ulmeis = tüchtig verprügeln, Plaut. Epid. 626 G. – b) als Schminke, Plin. 16, 233. – B) bildl., der in der Rede aufgetragene Schmuck, die Farbe, Schminke, Cic. Brut. 298; de or. 2, 188. Fronto laud. negleg. p. 215, 18 N.: pigmenta Aristotelia, Cic. ad Att. 2, 1, 1. – II) übtr., Balsam, Spezerei, Kräutersaft u. dgl., Ps. Apul. Asclep. 41. Vulg. 4. regg. 4, 20, 13 u.a. Plin. Val. 2, 31. Cael. Aur. de morb. acut. 2, 9, 46. Firm. math. 3, 14, 6 u. 8, 17: odora pigmenta, Wohlgerüche, Macr. sat. 1. praef. §. 8.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pigmentum
-
106 pingo
pingo, pīnxī, pictum, ere (altind. piçati, schmückt, ziert, gestaltet, pécas, Form, Farbe, griech. ποικίλος, bunt), malen, abmalen, I) eig.: 1) im allg.: simulacrum Helenae, Cic.: speciem hominis, Cic.: tabulam (ein Bild), Cic.: tabula picta, ein Gemälde, Cic.: picta tabella, Mart.: exemplaria picta, Zeichnungen, Vitr.: hunc pictum de musivo videmus, Spart. Pesc. 6, 8: pingi (sich schminken), fingi, Plaut. Poen. 221: sprichw., mulum de asino pingere, Gleiches mit Gleichem, Tert. adv. Val. 19 extr. – Passiv m. folg. Infin., quas (comas) Dione pingitur umenti sustinuisse manu, Ov. am. 1, 14, 34. – absol., pingere coloribus, Apul.: pictae volucres, bunte, Verg.: venuste pingere et fingere (modellieren), Amm.: operam dare pingendo sub magistro Diogneto, Capit. – 2) insbes., mit der Nadel sticken, mit u. ohne acu, Ov. u. Cic.: acu picta vestis textilis, Isid.: toga picta, gesticktes Oberkleid der Triumphierenden (s. palmatus), Liv.: prägn., picti reges, mit gestickten Gewändern angetane, Mart. – II) übtr.: 1) bemalen, bestreichen, omnia palloribus, Lucr.: frontem moris, Verg.: vaccinia calthā, Verg. – 2) schmücken, zieren, bibliothecam, Cic.: stellis pingitur aether, Sen. poët. – 3) in der Rede ausmalen, künstlich gruppieren, lebhaft schildern, verba, Cic.: Britanniam pingam coloribus tuis penicillo meo, Cic.: (Pompeius) omnibus a me————pictus et politus artis coloribus, Cic. -
107 purpurissum
purpurissum, ī, n. (πορφυρίζον), eine Art dunkler Purpurfarbe, die zum Rotfärben diente, Plin. 35, 30: u. zum Schminken, Afran. com. 231. Nov. com. 83. Plaut. most. 261. Tert. de cult. fem. 2, 7: purpurisso et cerussā faciem od. ora depingere, Hieron. epist. 108, 15 u. 127, 3. – übtr., quid in orationibus meis purpurisso litum? Fronto de or. 2. p. 159, 19 N. – ⇒ Nbf. purpurissus, ī, m., Hieron. epist. 54, 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > purpurissum
-
108 suffuco
suffūco, āre, etwas (ein wenig) schminken, Ps. Cypr. de bon. pudic. 12. -
109 Жене слепого нет нужды прихорашиваться
Универсальный русско-немецкий словарь > Жене слепого нет нужды прихорашиваться
-
110 накладывать макияж
vgener. sich schminken -
111 наложить грим
vgener. sich schminken -
112 наложить макияж
vgener. sich schminken -
113 подкраситься
vgener. sich schminken -
114 sürmelemek
sürmelemek Augenlider schminken; verriegeln -
115 belletto
bellettobelletto [bel'letto]sostantivo Maskulin1 (cosmetico) Schminke Feminin; darsi il belletto sich schminken2 (figurato: artificio stilistico) stilistischer KunstgriffDizionario italiano-tedesco > belletto
116 darsi il belletto
darsi il bellettosich schminkenDizionario italiano-tedesco > darsi il belletto
117 dipingere
dipingeredipingere [di'pindlucida sans unicodeʒfontere] <dipingo, dipinsi, dipinto>I verbo transitivo1 (con colori) malen; (per adornare) aus-, bemalen; dipingere su qualcosa auf etwas accusativo malen; dipingere ad acquerello mit Wasserfarben malen; dipingere ad olio in Öl malen2 (figurato: descrivere) ausmalen, zeichnen, beschreibenII verbo riflessivo■ -rsi sich schminkenDizionario italiano-tedesco > dipingere
118 impiastrare
impiastrareimpiastrare [impias'tra:re]I verbo transitivo1 (spalmare) beschmieren2 (insudiciare) beschmieren; (macchiare) beklecksenII verbo riflessivo■ -rsipeggiorativo sich bemalen, sich übertrieben schminkenDizionario italiano-tedesco > impiastrare
119 pitturare
pitturarepitturare [pittu'ra:re]I verbo transitivo1 (dipingere) malen2 (verniciare) anstreichenII verbo riflessivo■ -rsifamiliare sich schminken, sich anmalenDizionario italiano-tedesco > pitturare
120 tingere
tingeretingere ['tindlucida sans unicodeʒfontere] <tingo, tinsi, tinto>I verbo transitivofärben